Onrealistische gedachte: ik zou eigenlijk elk jaar het liefst een week in mn eentje op vakantie gaan. Gewoon even weg uit het drukke thuisleven, even tot mezelf komen en ontspannen. Ik kan het mn man echt niet maken om zomaar een week weg te gaan, hem thuis alles te laten fixen en zou hem en de kinderen missen, maar oohhhh het lijkt me ZO lekker om gewoon even een week helemaal alleen te zijn, beetje lezen, rondlopen, shoppen, uitslapen (!!), lekker uit eten etc. Gewoon een week doen waar IK zin in heb.
Jaloers! Ik heb het ooit tegen mijn man gezegd ( weekendje) werd me toch raar aangekeken door hem,hij was ook een beetje beledigd
Oh lekker!!! Als de kinderen iets groter/iets minder zorgintensief zijn vind mijn man het echt wel prima denk ik. Maar om hem een week alleen thuis te laten met de zooi en de driftbuien van een dreumes en peuter terwijl ik zelf ergens lig te chillen aan een zwembad durf ik niet voor te stellen
Dat wil ik ook ! In een heel duur hotel met kuuroord en elke dag een massage, gezichtbehandeling, body scrub, etc. En natuurlijk top- eten .
Ik heb toen A nog heel jong was (2-4 jr) op het kdv altijd gedacht wat een vreselijk domme kinderen allemaal die niks kunnen. Niet eens mama is lief schrijven en hun naam of tekeningen maken met poppetjes en hun veters strikken puzels van 100 stukjes alleen maken. Heeft echt jaren geduurd voor t kwartje viel dat A een wel erg slimme meid is en de andere kindjes een normale ontwikkeling doorlopen en helemaal niet dom zijn
Oh nog eentje als docent: Ik heb èlke dag wel een ouder aan de deur staan die weer iets te zeggen heeft over zijn of haar kind. Pietje is verdrietig want hij heeft een onvoldoende, Keesje kan het huiswerk niet maken want hij heeft 4x per week handballes, Anna doet noooit iets verkeerd dus die kan echt geen aantekening hebben gehad in magister, Paula moet een andere plek in de klas krijgen want ze kan zich niet concentreren naast Mies etc etc. Ik word er zoooo gek van. Kom op mensen je kind is 13/14/15/16 geef het wat zelfstandigheid. Loop niet bij elke scheet te miepen en ga eens heel snel inzien dat het echte leven nou eenmaal niet 24/7 om jouw kind draait. Maar natuurlijk zeg ik elke dag weer heel netjes ‘goh ik kan me voorstellen dat u dat vervelend vind, ik zal kijken wat ik voor u kan doen’.
Haha, mijn man zei gelijk “zeg maar wanneer dan plan ik t op werk in” hij vind dat helemaak niet erg. Ben al eerder een keer een week met de jongste weggeweest toen ze 8 maanden was en ook een keer een week met de oudste toen zij 3 was en van de zomer 2 nachtjes met de oudste gaan kamperen. Maar nu ga ik lekker echt alleen! Hij zorgt dan prima voor het huishouden en de andere meiden. Ook als ik alleen ga, hoef mij daar geen zorgen om te maken. (Gelijk zo slechte gedachte erin) ik snap ook niet zo goed waarom een man niet een week met de kinderen alleen thuis zou kunnen zijn?
Staan die ouders bij jou aan het klaslokaal? Maar de leeftijden die je noemt zijn toch middelbare school?
Mijn man moedigt mij steeds aan om een keer zonder hem en ons kind weg te gaan. Een weekendje, een week... Maar het lukt me niet
Ik heb echt een ...hekel aan mensen die zeuren over t feit dat wij 6 kinderen hebben. Die me aanstaren alsof ik een attractie ben, uit de middeleeuwen kom, denken dat ik t elke dag 6x met mn man doe (konijnvergelijking) die me ongevraagd korting gaan geven bij een boottripje in Barcelona, die gaan vragen hoeveel ongelukjes er bij zitten, enz enz Ik krijg dan echt zin om iets heel lelijks te gaan zeggen tegen ze. Zeker als ze triomfantelijk met hun koningskoppel lopen te pronken. Want nee.. er was geen plek meer in de auto, het huis was vol, drie is een oneven getal enz enz. Alsof ik dat allemaal wil weten. Hou dat lekker voor je -klinkt best gefrustreerd dit-
Toch super fijn dat dat kan! Geen plekken waar je heen zou willen? Of vind je het niet fijn om alleen weg te gaan?
In het laatste geval: ik ben vrijwilliger lijkt mij ook heerlijk maar ik zou niet weten met wie maar niet een hele week hoor, ik droom nu nog van 2dagen/1 nacht
Heeel herkenbaar, alsof je het over mijn zoontje hebt. Ik word daar ook echt een beetje verdrietig van als hij zo doet.
Onrealistisch iig Want al je te zwaar bent krijg je dus geen hulp,bij je diabetes, als je intensief sport geen hulp,bij blessures of breuken. Als je te hard werkt of te vet eet, geen hulp bij je hartaanval.......... Ik kan nog even doorgaan. Iedereen heeft een zonde, die vaak niet goed voor zijn gezondheid is
Toen onze meiden jonger waren en ik het zwaar vond (beiden nog in de luiers, dreumes en peuter) heb ik vaak met de onrealistische gedachte rondgelopen dat ik anderen moest waarschuwen. Om vooral niet aan een tweede kind te beginnen. Met 1 is alles makkelijker, je hebt geen leven met 2 zulke jonge kinderen etc. Die gedachten kwamen inclusief medelijden voor zwangere moeders van een dreumes of peuter.