Dankjewel allemaal! Ik neem even een paar dagen vrij van het forum. Ik zal nog wel meelezen maar even niet reageren.
Och nee toch Was er al een beetje bang voor toen je schreef dat je ook weefsel verloor, maar goed hoor wel gekkere dingen en dan zit het soms toch gewoon goed. Doe rustig aan meis, heel veel sterkte. En RoGiJuLi fijn dat het allemaal goed is gegaan. Nu rustig herstellen! Mijn reis vandaag was de hel op aarde. Ik ben gearriveerd, maar daar is ook alles mee gezegd.
Wat een nacht. Gisteren om 18.30 mocht ik naar huis. In de auto (nog op de parkeerplaats), kwam het beschuitje en de morfinepil er weer uit. Gelukkig kon ik nog net uit de deur hangen. Om 19.30 ben ik thuis naar bed gegaan. Tot aan 00.00 uur op zich prima geslapen, maar sindsdien elk half uur wakker geworden. De wondjes trekken, mijn baarmoeder verkrampt en ik hoest me een ongans van die beademingspijps die ze hadden ingebracht tijdens de operatie. Ik zit nu maar beneden met een bakkie cappuchino, want in bed liggen zet geen zoden aan de dijk. Slapen doe ik toch niet.
@RoGiJuLi he bah.. ik hoop voor je dat je vandaag nog even wat slaap mee kunt pakken. Beterschap! @Madelie had je vertraging of was het een rommelige vlucht?
Is toch een beetje tegengevallen zo te lezen. Hoop dat het snel beter gaat. En die beademingsbuis kan je echt flink last van hebben naderhand hoor. Sterkte meis.
Maaruh.... heb je al gehoord hoeveel emmy's er zijn doorgedeeld?[/QUOTE] Kreeg gisteren bericht dat van de 10 eitjes die waren bevrucht ze allemaal goed door zijn gedeeld.
Kreeg gisteren bericht dat van de 10 eitjes die waren bevrucht ze allemaal goed door zijn gedeeld.[/QUOTE] Wauw super nieuws!
@Madelie had je vertraging of was het een rommelige vlucht?[/QUOTE] Ging even niet goed met eerder berichtje. Zal even opsommen wat bij mij de stress flink verhoogde gisteren : - Mochten pas later dan gepland vliegtuig in, dus vertrokken ook te laat. Reden onbekend. - Er zaten een moeder en dochter (ik schat 16 jaar) naast mij. Vliegtuig begon met taxieen. Begint moeder ineens herhaaldelijk hysterisch te gillen. Ik probeerde duidelijk te krijgen wat er aan de hand was. Ik dacht dat een motor in de fik stond ofzo. Bleek dochter weg te zijn gevallen. Moeder bleef hysterisch ondanks dat dochter al snel gewoon weer opdrachten uitvoerde zoals vragen beantwoorden. Vliegtuig was inmiddels gestopt met taxieen, niet wetende of dochter vliegtuig moest verlaten. Moeder bleef hysterisch maar wilde vliegtuig niet verlaten. Eindelijk dan toch vertrokken. - Kwam dus verlaat op Istanbul aan. Eerst douane voor paspoort en visa controle. Echt een mega rij. - Daarna moest ik naar zone D, dus ik in flinke pas daarheen. Had al via internet ingecheckt en had al een boardingpas. Maar volgens de man aan wie ik vroeg waar de gates waren moest ik echt eerst bij de incheckbalie zijn. Weer wachten tot ik aan de beurt was. Om alleen maar te horen te krijgen dat ik moest rennen omdat de gate sloot. - Ik vroeg waar ik heen moest rennen en man zei voorbij de douane naar rechts. Ik dacht, ben al door de douane gegaan dus zal er wel omheen moeten lopen en dan naar rechts. Maar nee hoor, moest weer door de douane (hoe vaak wil je controleren) en kwam in een lange tyfus rij te staan. De beambten blaften de mensen af als honden en leken de boel wel extra te willen stagneren. Inmiddels wilde ik (hormoongerelateerd, zwaar gefrustreerd en eenzaam) hard janken, mensen de huid volschelden en slaan. - Eenmaal door de douane ging ik al vrij snel weer een rij in vol chagrijnige medewerkers. Riem af, alles in de bak. Voor mij liep het vast want een spookvrouw met kijkgat moest volledig gefouilleerd worden. En haar man die achter de kinderwagen liep wilde de kinderwagen niet opvouwen en door de scanner doen dus daar ontstond discussie. Gelukkig riep de chagrijnige medewerkster dat ik voor moest. - Ik daarna zoeken naar waar de Gates waren. Hoor ik ineens onder andere mijn naam door de luidsprekers over het vliegveld schallen en dat de gate zou sluiten. Nog meer stress, want had nog steeds niet uitgevonden waar de Gates waren. - Jonge dame voor mij begon na de oproep te rennen. Ik dacht, je gaat alleen zo rennen als je een vliegtuig dreigt te missen en ben er als een gek achteraan gerend alsof mijn leven er van af hing. Heel toevallig rende ze precies naar de gate waar ik moest zijn en ze riep of ze nog mee mocht. De deuren werden achter ons gesloten. - Toen op Cyprus weer door de douane, terwijl het gewoon het Turkse deel is. - En toen stond er geen chauffeur met een bordje met mijn naam erop zoals beloofd. Was al aan het appen, toen kwam hij verwaaid aanrennen en zei dat hij aan de andere kant van de ingang had gestaan. Nou nee hoor, want daar was ik geweest en van waar ik stond kon ik die kant ook zien. Nou ja, dit was mijn dag reizen
Ging even niet goed met eerder berichtje. Zal even opsommen wat bij mij de stress flink verhoogde gisteren : - Mochten pas later dan gepland vliegtuig in, dus vertrokken ook te laat. Reden onbekend. - Er zaten een moeder en dochter (ik schat 16 jaar) naast mij. Vliegtuig begon met taxieen. Begint moeder ineens herhaaldelijk hysterisch te gillen. Ik probeerde duidelijk te krijgen wat er aan de hand was. Ik dacht dat een motor in de fik stond ofzo. Bleek dochter weg te zijn gevallen. Moeder bleef hysterisch ondanks dat dochter al snel gewoon weer opdrachten uitvoerde zoals vragen beantwoorden. Vliegtuig was inmiddels gestopt met taxieen, niet wetende of dochter vliegtuig moest verlaten. Moeder bleef hysterisch maar wilde vliegtuig niet verlaten. Eindelijk dan toch vertrokken. - Kwam dus verlaat op Istanbul aan. Eerst douane voor paspoort en visa controle. Echt een mega rij. - Daarna moest ik naar zone D, dus ik in flinke pas daarheen. Had al via internet ingecheckt en had al een boardingpas. Maar volgens de man aan wie ik vroeg waar de gates waren moest ik echt eerst bij de incheckbalie zijn. Weer wachten tot ik aan de beurt was. Om alleen maar te horen te krijgen dat ik moest rennen omdat de gate sloot. - Ik vroeg waar ik heen moest rennen en man zei voorbij de douane naar rechts. Ik dacht, ben al door de douane gegaan dus zal er wel omheen moeten lopen en dan naar rechts. Maar nee hoor, moest weer door de douane (hoe vaak wil je controleren) en kwam in een lange tyfus rij te staan. De beambten blaften de mensen af als honden en leken de boel wel extra te willen stagneren. Inmiddels wilde ik (hormoongerelateerd, zwaar gefrustreerd en eenzaam) hard janken, mensen de huid volschelden en slaan. - Eenmaal door de douane ging ik al vrij snel weer een rij in vol chagrijnige medewerkers. Riem af, alles in de bak. Voor mij liep het vast want een spookvrouw met kijkgat moest volledig gefouilleerd worden. En haar man die achter de kinderwagen liep wilde de kinderwagen niet opvouwen en door de scanner doen dus daar ontstond discussie. Gelukkig riep de chagrijnige medewerkster dat ik voor moest. - Ik daarna zoeken naar waar de Gates waren. Hoor ik ineens onder andere mijn naam door de luidsprekers over het vliegveld schallen en dat de gate zou sluiten. Nog meer stress, want had nog steeds niet uitgevonden waar de Gates waren. - Jonge dame voor mij begon na de oproep te rennen. Ik dacht, je gaat alleen zo rennen als je een vliegtuig dreigt te missen en ben er als een gek achteraan gerend alsof mijn leven er van af hing. Heel toevallig rende ze precies naar de gate waar ik moest zijn en ze riep of ze nog mee mocht. De deuren werden achter ons gesloten. - Toen op Cyprus weer door de douane, terwijl het gewoon het Turkse deel is. - En toen stond er geen chauffeur met een bordje met mijn naam erop zoals beloofd. Was al aan het appen, toen kwam hij verwaaid aanrennen en zei dat hij aan de andere kant van de ingang had gestaan. Nou nee hoor, want daar was ik geweest en van waar ik stond kon ik die kant ook zien. Nou ja, dit was mijn dag reizen [/QUOTE] Wat een gedoe zeg. Wat zal jij blij zijn dat je er nu wel Gekomen ben.
Wat een gedoe zeg. Wat zal jij blij zijn dat je er nu wel Gekomen ben.[/QUOTE] Ik ben nog veel blijer als ik weer thuis ben. Op de terugweg is de overstaptijd nog korter Kan iemand een helikopter naar mij toesturen alsjeblieft?