Baal er altijd zo van dat ik altijd voor familie/vrienden klaar sta, berichtje stuur als ik weet dat ze een moeilijke dag (of juist leuke) dag hebben etc. Ik zet die dingen in mijn agenda zodat ik het niet vergeet. En dan zo'n dag als vandaag, dat ik een onderzoek in het zkh heb wat ik toch zeker wel gemeld heb en je dan op de dag zelf niks hoort.. geen 'succes' of hoe het gegaan is. Op 2 collega's na die me gister vroegen om wat te laten weten na afloop. Inmiddels zit ik alleen op de bank te balen en te piekeren.. zou fijn zijn als zoiets ook eens wederzijds is. Al weet ik dat niemand dat bewust niet vraagt ofzo.
Sowieso hoop ik voor je dat hij tegen die tijd door slaapt. Maar hoe zwaar het is hangt af van de kindjes. Onze oudste was echt een zoete baby waarvan ik er wel 10 had aangekund. Sliep snel gelijk door. Was altijd makkelijk in te schatten wat hij nodig had. Zijn jongere broertje was een huilbaby die bijna helemaal niet wilde slapen. Zijn grote broer kon niet tegen het geluid dus gingen ze vaak samen huilen. Ik denk dat het andersom veel makkelijker was geweest. En dan dreumes-peuter. De 1 in de peuterpubertijd en de ander tegelijk alles aan het verkennen (=samen de boel op stelten zetten). De jongste is ook echt een wegloper. Hij ziet eruit als een bijna 4 jarige maar is nog 2,5. Ik kan echt niet zonder een kinderwagen voor hem want hij schiet echt overal heen en heeft volledige ogen nodig. En ik ben ook zo snel niet meer met mijn bekken. Ik hoop dat hij over 2 a 3 maanden een beetje beter luistert anders moet ik goed creatief gaan zijn. Oja en met spelen, dan had de oudste net wat opgebouwd en kwam zijn broertje langs om het weer uit elkaar te halen. Grote ruzie natuurlijk. Ze moesten en zouden ook altijd met hetzelfde spelen. Rustig aan spelen ze gelukkig beter samen en beginnen ze ook wat aan elkaar te hebben.
Onderzoek waaruit ging blijken of ik geopereerd moet gaan worden of niet. Geen groots gebeure, maar voor mij wel een dingetje. Ik moet dus waarschijnlijk wel onder het mes.
Hoe is het gegaan in het ziekenhuis? Maar ik snap je, dat is gewoon niet leuk en kan ook best pijn doen! Digi knuffel van mij!
Als er iemand weer zwanger is van het 3de, 4de, 5de kind etc en vooral als het zo " makkelijk" ging. Ik gun het ander van harte maar ik denk dan verdorie waarom wij niet, ik zou dolgelukkig zijn met 2 kinderen daarna hou ik op. Daarnaast moet ik blij zijn met 1 kind dat besef ik ook heelgoed.
Dan wens ik je sterkte Hier precies 18 maanden er tussen en het was enorm pittig, oudste sliep (en slaapt) ook nog niet door. Stonden we daar in de nacht met een huilende baby en een huilende dreumes, was erg gezellig Het begint nu langzaam ook voordelen te hebben, alhoewel ze héél goed ruzie kunnen maken want ze willen allebei met hetzelfde spelen. Maar als ze dan zo ineens samen spelen.. heerlijk Het is zwaar, maar het komt goed
Een sadistische gedachte: Dat degene die tegen mijn auto heeft aangezeten en geen briefje heeft achter gelaten een verschrikkelijke en vooral pijnlijke ziekte mag krijgen. Of beter nog zijn/haar partner
Ik heb ook 2 kinderen met 1,5 jaar verschil. En ik vind het juist heel fijn!! Toen ze allebei nog klein waren vond ik het heerlijk dat mijn zoon nog niet naar psz of school ging, ik had alle tijd met ze. Natuurlijk is het ook weleens druk en denk ik waarom wou ik dit?? Nu zijn ze bijna 5 en 3,5 en is het echt leuk dat ze zoveel aan elkaar hebben. Met uitjes is het ook makkelijk omdat ze dezelfde leeftijdcategorie hebben. Ik ben dus heel positief en moet er juist niet aan denken om 3-4 jaar ertussen te hebben.
Precies wat ik wilde typen! Ik vind het juist ideaal. Inmiddels 10 & 8.5 hier. Maar een rit zwemles, omdat ze natuurlijk gewoon tegelijkertijd kunnen starten. Ze zijn altijd samen dus hebben een inwonend speelafspraakje (en vragen dus minder aandacht van mij ). Kleding en speelgoed wordt gedeeld en als het dan klaar is hoeft het niet nog tig jaar op zolder te blijven staan maar kan het meteen weg. Zelfde interesses qua uitstapjes of films, niemand is ooit veel te jong of te oud voor iets. Het enige wat ik een nadeel vind is voor de duizendste keer op een dag de vraag krijgen of het een tweeling is.
Beschamende gedachte: ik heb niet altijd zin om een onenigheid of meningsverschil met woorden op te lossen. Soms denk ik dat een welgemikte vuist tussen de ogen van mijn gesprekspartner mijn punt wat meer duidelijk maakt. Die taal spreken we immers allemaal en dat scheelt een hoop misverstanden. Maar uiteraard zijn we geciviliseerde mensen en doen we dat niet
Wat dat betreft ben ik achteraf ook wel blij met de volgorde. De echte jongens kleren kunnen iig de deur uit als ze eruit gegroeid zijn. De echte mannendingen kunnen ze ook lekker samen gaan doen. En zwemles start als onze jongste zoon oud genoeg is.
Dat is echt niet leuk. Mensen weten soms niet wat fatsoen is, of gewoon belangstelling. Veel sterkte!
Mijn gedachte vandaag is dat als ik de ex van mijn vriendin voor de auto krijg ik nog eens extra gas geef...
Hier ook 1,5 jaar tussen de oudste 2. Ik vind het ook ideaal ja. Tussen 3 en 4 zit 2,5 jaar, vind dat net te veel voor samen op zwemles (zeker omdat we vaak aan boord zijn) en het samen spelen is veel minder.
Ik baal ervan dat mijn beste vriendin vorige week is langsgekomen met lege handen toen ik bevallen was. En hoewel het niet om het kado gaat baal ik wel. Ik heb voor haar hele paketten samen gesteld voor haar, de baby en haar man met als extra een gouden ketting voor onze vriendschap die ze vervolgens aan de kant gooide en nooit gedragen heeft. En nu baal ik dat ik er van baal want er zijn ergere dingen maar toch.