Ze zeggen wel eens dat 97% van de communicatie nonverbaal is toch? Misschien komt dat dus wel veel duidelijker over! Stiekem denk ik ook altijd: "geef die kinderen eens ongelijk", als ze iemand een dreun geven. Dat komt tenminste over!
Eerlijk? Ik voel mezelf best nog wel eens zielig en ook mijn zoon verdient medelijden, hij heeft het al zijn hele leventje zwaar... Ik vind het eigenlijk dus best een prettige gedachte dat mensen soms medelijden met ons hebben... en dus niets om je voor te schamen. Ik word altijd kriegelig van mensen die verkondigen dat de handicap van hun kind hun leven 'verrijkt' heeft, of ander zweverig sociaal wenselijk gewauwel van dezelfde strekking. Bullsh*t.
Nou het is geregeld, hij wil volgend jaar graag met zn vrienden naar een festival dus ik ga ergens in het voorjaar in mn eentje naar een Europese stad voor shoppen en alone-time Ik ga elk jaar 1-2 keer naar het buitenland voor werk dus hij red het prima alleen met de kinderen, maar een week weg voor 'ontspanning' voelt stom genoeg toch iets minder legitiem dan werk als reden
Bedankt voor je reactie, hiermee voel ik me wat minder slecht over mezelf door die gedachte. Het is gewoon zo dat je je kind een makkelijke jeugd zonder zorgen toewenst en als dat niet kan door iets als bijv. een handicap dan lijkt me dat onwijs zwaar. Dus vanuit die gedachten heb ik dus medelijden met mensen waarbij dat stukje zorgenloos leven niet zo vanzelfsprekend is. En natuurlijk hou je net zoveel van je kind met handicap als van een kind zonder handicap. En zou je je gehandicapte kind voor geen goud willen missen of omruilen voor een gezond kind maar het is gewoon zwaarder en dat is volgens mij een feit.
Vandaag kon ik mijn zus wel voor haar kop slaan met haar soms domme meningen Een feit dat mijn moeder een ouderwetse mening heeft over veel dingen, maar helaas zit mijn zus er vaak niet ver vanaf. Ik vind het dus ook heel jammer dat we met veel dingen niet op een lijn zitten. Mens, trek je kop uit het zand, kijk om je heen en ontwikkel jezelf
niet leuk. Nou heeft mijn zus geen kinderen maar ik vind het jammer dat mijn vader mijn enthousiaste kleine grote stuiterbal minder goed kan hebben dan de jongste. dat merk ik aan alles. Oh en mijn schoonmoeder probeert alles gelijkwaardig te doen naar alle kleinkinderen, maar ik weet zeker dat ze meer heeft met de kinderen van haar eigen dochter dan met die van mij. Dat heeft waarschijnlijk ook te maken met haar enthousiasme (lees sommige mensen vinden het zelfs adhd)
Ik vind het lastig. Ik weet dat mijn ouders van iedereen evenveel houden, maar mijn vader en zijn vrouw kunnen beter omgaan met mijn oudste dan met de tweede en mijn moeder heeft dat andersom. Dat kan ik ook wel snappen vanuit de mensen die zij zijn. Dus daarom heb ik er niet zo'n moeite mee. Maar dat komt ook wel doordat ik gewoon weet hoe het zit en ze wel van allemaal houden. Maar ik kan me voorstellen dat als er afkeuring in te voelen is, dat het dan anders werkt. En het scheelt ook wel dat iedereen zo een favoriet heeft, niet dat iedereen op 1 kind gericht is.
Ik heb altijd een heel waardevol contact gehad met een aantal vrouwen die moeilijk zwanger werden. K heb 3 jaar in het ziekenhuis gelopen en 4 kindjes verloren, en al die tijd waren die meiden zo’n grote steun. Daar niks verkeerd over. Maar sinds ik zwanger ben van de derde, zijn ze allemaal teleurgesteld. Deze is na 1 x proberen gekomen, onwijs mazzel hebben na onze voorgeschiedenis en eigenlijk niet mogelijk, maar een oprecht wonder. Het word ons echt kwalijk genomen dat het zo makkelijk ging en we worden buitengesloten want wij zijn nu opeens mensen die makkelijk zwanger zijn geworden dus kennen hun pijn niet en dan zou ik wel willen schreeuwen... waarom gelijk zo oneerlijk ☹️
Herkenbaar..mijn moeder zegt gewoon ook dat ze de jongste niet leuk vindt. Vind ik best pijnlijk. Daarbij zijn ze ook totaal niet geïnteresseerd.
Qua geld enzo doet ie altijd voor elk kind hetzelfde. M'n zus heeft 2 kinderen. De jongste is z'n enige kleinzoon en echt z'n oogappel, dat is aan alles te merken. En met m'n nichtje gaat 'ie ook veel makkelijker om. Dafne is niet altijd makkelijk, ook een enorme stuiterbal. Het lijkt gewoon alsof ie niet zoveel met haar heeft. Maar er is duidelijk minder contact tussen haar en de kinderen van mijn zus, als we allemaal bij elkaar zijn elke 2 weken. Gisteren hadden we een dag Efteling, wij met ons drietjes en mijn vader. Superleuke dag, Dafne was lief en gezellig. Totdat ze in slaap gevallen was in de auto en ik d'r bij paps wakker maakte om te gaan plassen, want we moesten nog 1.5 uur naar huis rijden. Kind helemaal overstuur, slaan, huilen. En dan blijf ik echt met zo'n rotgevoel zitten. Bang dat mn vader denkt: daar heb je d'r weer hoor. En dat 'ie dat alleen onthoudt, en niet de rest van de leuke dag.
Maar je jongste is 1? Hoe kan ze dat dan nu al zeggen? Ik zou mijn moeder niet meer leuk vinden na zo'n opmerking.
O en nog even aanhakend op je laatste deel over je stuoterbal. Zo herkenbaar! De oudste van zus heeft ADHD, en herken het drukke van Dafne erg in haar. Maar zij is al wat jaartjes ouder en dus wat rustiger. Dafne kan niet stilzitten, wriemelt constant aan dr kleren en heeft weinig concentratie, wat op deze leeftijd heel normaal is. Ze vraagt nogal wat aandacht en vader is zelf net als ik rustig aangelegd.
Dat zeg je treffend: vanuit de mensen die zij zijn. Mijn vader is erg rustig van aard. Dafne zit nooit stil, wriemelt altijd aan dr kleren, weinig concentratie. Vraagt veel aandacht. En dan daarbij dr sterke wil, en andere inzichten in opvoeding, maakt het niet een geweldige combi. Maar dat doet me wel verdriet.
Ze zei dat al vanaf de geboorte. Heb nog een paar keer gevraagd later toen ze wat ouder was of ze er nog steeds hetzelfde over dacht. En ze was nog niet van gedachte veranderd.
Bij de geboorte Hoe dan? Nou die had bij mij de deur uit mogen lopen en nooit meer terug hoeven komen. Hoe kan je dat als oma zeggen over een lief klein onschuldig baby'tje?! Daar kan ik echt met mijn pet niet bij.
Aaaaaah fijn om ook zo’n reactie te lezen! Klinkt super gezellig En weet je, ik kan er van te voren echt een hard hoofd in hebben en van het ergste uit gaan, maar wie weet valt het allemaal inderdaad best mee. Tja, pittig wordt het wel maar dat weet ik. Zoon wordt nu elke nacht wakker door chronische oor ontstekingen en loop-oortjes. Hij moet volgende week naar de kno arts voor buisjes en dan schijnt het heel anders te zijn in de nachten. Dat zal al een hele hoop schelen haha.