Dat is al ruim een jaar ziek ben, en niemand weet wat er aan de hand is. Dat niemand mij kan helpen en dat ik wil dat alles gewoon weer normaal is. Dat mensen niet snappen dat leven als een 80jarige terwijl je 30 bent niet een kwestie is van 'mee leren leven' maar gewoon onacceptabel.
Ja, dit herken ik zo erg. En als ik hem dan vraag om ook wat te doen zegt hij dat we ook wel een schoonmaakster kunnen nemen. Man man man, als je nou gewoon even achter je aan opruimt...
Ik weet als geen ander hoe dat voelt. Gelukkig is het begrip in mijn naaste omgeving groot. Maar mensen die wat verder van mij afstaan begrijpen niet hoe erg het is, ook omdat ze aan de buitenkant niets zien en ik er niet te koop mee loop en eigenlijk het altijd voor wil laten komen of alles geweldig met me gaat. Edit. Ik heb er een half jaar voor gerevalideerd, om te leren leven met... door mijn houding dat ik niet wil accepteren is dit niet echt positief afgesloten helaas. Maar ik weiger te accepteren dat dit de rest van mijn leven zo zal zijn en ga door met dingen proberen tot ik er bij neer val.
Wat heftig zeg, weet jij wat je 'mankeert'? Ik ken het gevoel van niks aan de buitenkant laten zien. Heb inderdaad hetzelfde, naaste omgeving super begripvol, die weten dat dit totaal niet is wie ik normaal ben. Werk ook goed. Maar iedereen vindt er iets van, heeft 'tips' en komt met van die dooddoeners als: ' als je denkt dat je niet een hele dag en avond weg kunt zonder een rustmoment, dan lukt dat natuurlijk ook niet'. Grr... het is geen doemdenken, het is ervaring... En zo nog veel meer...
Mijn klacht voor nu: waarom drink je witte rum? Je snurkt als een ...en laat scheten .. Ik kan er niet van slapen en ben nog misselijk ook Even wat deo halen en proberen te slapen
Boehoehoe! Kben bijna nooit ziek. Vndaag een uitje naar de efteling staan wordt ik een uur geleden wakker met vette diarree
En nog even klagen. Bij onze dochter ging onze kinderwens nou niet makkelijk in vervulling. Alle 5 de keren in de eerste ronde zwanger. ( de rest tsja een ware hel). Nu willen we graag een tweede en nu al in ronde 3. Wat geeft dit weer een stress, teleurstelling en verdriet. Je verwacht gewoon dat t weer meteen raak ik gezien super strakke cyclussen, gezond leven en wetende dat het probleem in mn baarmoeder weggehaald is. Die vieze hormonen, PMS en alles eromheen.. ik wil gewoon graag een kind krijgen zonder dit allemaal. Maakt me verdrietig en bang.
Ze gaat gewoon heel hard huilen en om mama roepen. Vervolgens wordt onze zoon weer wakker. Dus zit oma met een huilende kindjes. Zoon gaat na ff wat troosten gewoon weer slapen, maar dochter blijft doorgaan. Ze is 1.5 dag bij me ouders, doet nog vaak een middag slaapje dus het bedje en de kamer zijn bekend voor d'reacties Ik baal vooral omdat we ook in december leuk feestje hebben, kan ik dus weer afzeggen. Heb nog hotel bon, kan ik wel weg geven. .. Heb het gevoel dat we ons nooit meer samen ergens vertonen, vanwege dat slapen. Bah....
Hmm.. ik heb niet echt tips geloof ik. Maar t zou er bij mij slecht ingaan dat ik dan nooit meer weg kan. Misschien haar zelf op bed leggen daar? Of bij jou thuis en dan als ze slaapt een oppas laten komen en snel weg sneaken?
Dikke knuffel! Herken het helemaal, ook mijn elleboog is gebroken. Ik zei gister al tegen mijn man, dit is 20x erger dan het herstel van mijn keizersnedes
En nu huilen omdat haar broer nog bij oma is, en zij hier bij mij... Pffff Ja in Januari hebben we de buren gevraagd om op te passen ( 12,5 jarig feest) en hebben we ze zelf in bed gelegd, dat ging redelijk, buren moesten 3 x bij onze zoon kijken. ( maar die slaapt wel weer snel, maar altijd vaak wakker). Maar het zou zo fijn zijn om gewoon een keer samen te eten. Zonder gedoe... En om nu pas om half 9 te eten.... dat vind ik ook wel erg laat. We nemen het maar weer zoals het is, het is niet anders...
Dat mijn man rond half 8 lag te woelen in bed. Ik dus wakker. Hij slaapt vervolgens lekker door met bijbehorende snurken. Ik lag verdorie ook zo lekker maar nee ik kan niet meer slapen nu. Hij draait zich om en weg is hij. Kan ik eens uitslapen...
Dat ik gek word van onze buren die om 7 uur op de zondag gaan douchen. En dat douchen is niet zo erg, maar dan moet die hele badkamer schoongemaakt worden met een trekker. En als het al droog is nog 10 keer die trekker er overheen. Dus piiiiieeeeeeeeppp, piiiiieeeeeeeepppp, ga maar door. En ik dus nu al 2 dagen dit weekend daardoor nog eerder op ben dan mijn kinderen. En dat haat ik als het niet nodig is!
Ik wil ook klagen. Over heeeel veel dingen: 1 ik heb een stopweek moeten inlassen met de pi. Slik hem zo lang mogelijk door omdat ik in de stopweek altijd migraine krijg. Nu heb ik een stopweek en ga ik neer van de koppijn. Be misselijk en ik bloed als een rund. Echt niet leuk. 2 Dat ik een beetje down ben. Er is de afgelopen jaren heel veel gebeurd waaronder het overlijden van mijn zusje en mijn vader. En een moeder die psychisch de weg kwijt is. Ben weggegaan op mijn werk omdat ik het allemaal niet meer trok. Zit nu in de WW en had een studie opgepakt. Daar ben ik ook alweer mee gestopt omdat ik het idee heb dat ik geen stress meer aankan. En nu ben ik dus thuis. Het kan financieel prima maar de rust waar ik zo naar verlangd heb komt niet. 3 Dat ik meteen weer een superdroge huid heb nu het wat kouder wordt. Heb nog steeds niet echt een creme gevonden die daar tegen helpt zonder dat mijn gezicht uitziet als een discobal.
Nee jammer genoeg niet.. oma’s zijn er niet, m’n man heeft t mega druk op werk en kan geen vrij nemen, heeft dit weekend ook deels gewerkt en we hebben net een nieuwe aupair dus dat wil ik nog niet.. Nja nog eventjes, hopelijk mag ze snel naar huis!
Precies, mischien licht het probleem wel, Bij hun kinderen aangezien die niet samen kunnen spelen. Gelukkig wonen er nog meer kindjes in de wijk en zodra met hem in de speeltuin ben komen er zo allemaal 'kindjes' die hem kennen. Maar kwam toch rauw op me dak en ga er de. Volgende keer zeker wat van zegen.
Ik kom ook even klagen, hoewel vergeleken met wat sommige mensen hier meemaken, zijn het van mij meer first world problems.. Ik wordt gek van het niet kunnen slapen en tig keer wakker worden snachts. Ben inmiddels wel echt klaar met die vermoeidheid. En al helemaal klaar met die constante pijn, gewoon een keertje een dagje - of zelfs een uurtje zou ik al blij mee zijn- geen pijn. Dat het zo koud en vroeg donker is, ik mag nog niet klagen want het wordt natuurlijk nog veel erger maar ben er nu al zo klaar mee. Dat was het wel weer even voor nu.