Ik zie het vaak genoeg dat men dat niet doet. Lees het net ook weer in een post boven mij. Mensen letten vaak niet op en zien lichten uit en rijden maar . In de plaats waar ik werk is kort na de spoorovergang een zebra pas. Ik hou daar altijd rekening mee.
Maar dat is toch dom van jezelf? Je hoort nu eenmaal te wachten tot de auto voor je OVER het spoor is. Kun jij degene voor je wel een randdebiel vinden, maar de fout ligt bij jezelf....
Ik weet dan mensen allemaal achter elkaar door rijden en dus soms stil komen te staan op het spoor. Maar ik vind dat niet bepaald snugger Net zoals ik vaak genoeg zie dat de slagbomen omhoog gaan en fietsen/auto's al optrekken. Terwijl er op het bordje toch duidelijk staat; wachten tot het licht gedoofd is, er kan nog een trein komen. Tja.
Nee snugger is het idd niet. Dus ergens gaat het mis met het aanleren en niet iedereen is er dus van op de hoogte.
Ik ben al bang voor mijn eigen schaduw (stoornis) dus zal het beperken tot de meest onrealistische: - dat de brug open gaat terwijl ik er overheen loop en ik dan aan die rand moet bungelen. Ondanks de stoplichten, slagbomen en idioot trage systeem. -zeppelins. Ik ben echt panisch voor die dingen. Alleen een foto zorgt er al voor dat ik een kwartier zit te gillen. -dat er eierschaal in mijn eten zit. Ik eet dus ook geen zelfgemaakt eten van een ander als ei een van de ingrediënten is, omdat ze waarschijnlijk niet mijn neurotische controle-systeem gebruiken.
Geloof je dit nu echt zelf? Iedereen met een beetje verstand en boven de 10 kan dit toch zelf wel bedenken...Ik schrik hier echt van hoor, sorry. Je geeft aan dat jij op het spoor kwam te staan (met je auto begrijp ik uit je verhaal) én nog iemand achter jou ook...Mijn vraag is: HOE dan? want ik snap dat dus gewoon écht niet.
heel erg off topic maak je me nu heel nieuwsgierig naar je neurotische controle systeem!? Wil je die delen?
hahaha, sorry (over snugger gesproken ) Maar serieus, ik vraag me echt af: hoe dan? Mij overkomt zoiets ook inderdaad niet, want ik wacht tot mijn voorganger over het spoor is of op zijn minst dat ik zie dat deze gewoon ongehinderd door kan rijden.
Jaaa, putjes en sleutels is ook mijn angst! En al helemaal als de kinderen toevallig de huissleutel of autosleutel op straat overnemen omdat ze de deur alvast open willen maken. Brrrr ik houd hem liever zelf in mn zak.
- Van de trap vallen doordat ik de onderste treden vergeet. Ik kijk dus altijd extreem goed of ik écht vanonder sta - als kind ben ik uitgegleden in een bocht op de fiets. Het was glad. Die bocht neem ik dus nooit meer. - dat ikzelf, maar vooral de kinderen, van een grote boot af vallen. Ik bedenk dan altijd of ik erachteraan kan springen en of ze het overleven. Ik blijf het liefst binnen, maar als ik toch buiten ben dan hou ik me altijd vast. Zoon moet ook altijd een handje geven. - als sinds dat ik kind ben durf ik in bad niet op het putje te zitten. Bang dat ik erin gezogen zou worden. Ik vind putjes ook vies. -
Het is echt heel erg hoor, maar het ei moet gesplitst worden in een bakje wat níks te maken heeft met het hele kookgebeuren, (heb er zelfs een speciaal bakje voor wat nergens anders voor gebruikt mag worden) dan langzaam overgegoten in een ander bakje, en pas na een grondige analyse en het verwijderen van iedere oneffenheid mag het gebruikt worden. Als er tijdens het splitsen al meer dan 1 stuk schaal of groter dan 2 milimeter in het bakje is beland óf te veel gekleurde spikkels (rood/bruin) heeft moet hij weg. Bakje grondig afwassen, volgende ei, herhaal proces. Tijdens het eten zelf moet mijn bestek ook nog gepoetst worden voordat ik het ei aanraak, want als er ook maar een stukje van iets anders er tegenaan komt wat de illusie geeft dat het schaal kan zijn (bijvoorbeeld korst van schnitzel) eet ik het niet meer. Zodra er namelijk ook maar iets kraakt moet ik meteen overgeven..
Ik heb er heel de avond over nagedacht maar geloof niet dat ik onrealistische angsten heb. Wel bergen realistische. Veel van de angsten die hier genoemd zijn, beschouw ik ook als realistisch. Als het theoretisch kan, dan kan het gebeuren toch?
Ik ben als de dood voor meneer de uil! . Sinds ik een Klein kindje ben...en nu nog steeds. Als de begintune van de fabeltjeskrant begint dan draait mijn maag om. Nooit geweten waarom, doodeng die uil...
Hier helaas hetzelfde. Knettergek word ik er van. Ik heb wel een onrealistische angst die ik al heb zolang ik me kan herinneren dus vóór Mijn angststoornis al: bruggen over water. Ik ben als de dood dat als we eroverheen rijden/fietsen/lopen de brug doorkrakt en we in het water vallen. Bruggen over een weg of treinspoor vind ik dan weer niet eng
Instorting. Ik heb voor mijn opleiding veel filmpjes moeten kijken over delen van constructies die aan het instorten waren. Dat heeft niet geholpen. Voedselbederf. Hoe langer iets in de koelkast ligt, hoe minder trek ik erin krijg. Dan is het vaak ook nog niet over datum. Ergens weet ik dat het nog goed is maar dan krijg ik het zelf al niet meer weg.
Het reed gewoon door, het stuk is erg onoverzichtelijk. Ineens stond het stil! Plus dat je niet verwacht dat het stil komt te staan. Dus om het dom.te noemen, vind ik nog kortzichtig. Ze parkeren aan de andere kant dubbel, dat kan je echt niet zien hoor vanaf de andere kant.