Vertrouwen in relatie

Als hij nog steeds niet eerlijk is en weer opnieuw liegt over dingen. Dan vind ik dat wel een andere situatie. Je mag eerlijkheid verwachten en eisen, om verder te kunnen gaan. Voor jullie allebei dus werk aan de winkel. Wat zegt hij zelf over dat liegen van hem?

 

Welnee dat moet je niet doen. Dat was een heel ander verhaal en zegt bovendien helemaal niks over jouw situatie.

Was een topic over een vrouw wiens man ineens een enorm goede band had met een collega. Was zijn ‘beste vriendin’ maar hij wilde haar niet thuis voorstellen en werd boos als TS er naar vroeg. Hij wilde een middag met haar gaan fietsen. Wat TS raar vond maar daar werd man alleen maar meer geïrriteerd van. Uiteindelijk kregen ze ruzie, ging hij toch ‘fietsen’ met de collega en bleef vervolgens de hele dag tot laat in de avond weg. Weer ruzie en toen gaf hij toe dat ze een affaire hadden.

 

Dit vind ik wel manipulatief gedrag. Omdraaien en dan de schuld bij jou leggen. Is dat altijd zo geweest? Geeft hij überhaupt wel eens toe dat hij fout is geweest?

 

Nee, wij zijn er niet uitgekomen, maar dat lag niet aan de therapie. Ik vond therapie heel fijn, een onafhankelijk persoon die helpt en ook voor mijn gevoel eens aan mijn kant stond, in plaats van dat het zogenaamd allemaal niet zo erg is.

In ons geval bleef mijn man doorgaan met mijn vertrouwen schaden, en afspraken niet nakomen. Wij liggen momenteel dus in scheiding.. De problemen speelden al ongeveer in de 3 jaar hiervoor. Ik heb bij de laatste keer duidelijk gezegd dat als het weer mis ging ik de knoop zou doorhakken, en dat heb ik dus ook gedaan. Maar makkelijk is de keuze niet, hier ook 2 kleine kinderen.. Maar ik was/ben er gewoon helemaal klaar mee..

Ik denk dat je voor jezelf in ieder geval duidelijk een grens moet stellen, dus tot waar en niet verder. Bijv. als hij blijft liegen over dingen, stel dat je het vertrouwen nooit meer terug krijgt, en zijn gedrag hetzelfde blijft: kan je daar mee leven.. Ik had voor mezelf een punt bepaald waarop ik zei: als ik nu de stekker eruit trek dan kan ik mezelf recht in de spiegel blijven aankijken, ik heb er 3 jaar alles voor gedaan, ervoor gevochten.. Maar als de andere kant dat niet doet en niet veranderen wil, dan kies ik voor mezelf.

 

De situatie was compleet anders, maar hij reageerde wel redelijk hetzelfde als jouw man. Alsof zij het probleem was en moeilijk deed, hij nam haar twijfels in ieder niet serieus en wimpelde ze af.

 

Hmmm ik denk dat hij zich totaal niet realiseert hoe jij je voelt....

Is het misschien een idee om het op papier te zetten, zodat hij het kan lezen en op hem kan laten inwerken, zonder dat het meteen een gesprek is, waarin hij blijkbaar geïrriteerd raakt? Hoeft helemaal geen lange brief te zijn, maar kort en bondig wat het gevolg is van zijn acties (ik vorm) en waarom je hem niet volledig kan (durft) te vertrouwen.

 

Ik wil je niet nog onzekerder maken, maar ik vind de apps tussen hem en zijn collega trouwens ook nogal “bijzonder”. Welke normale volwassen man gaat zijn collega’s nou appen dat de chickies beneden staan en dan afspreken om er langs te lopen? En dan is zijn verklaring dat het gewoon een beetje mannen onder elkaar is? Vrijgezelle mannen onder elkaar misschien, maar dit lijkt mij geen “normaal” mannen/collega’s onder elkaar gedrag. Ik zou er ook niet echt blij van worden als mijn man dit zou doen....

 

Ik bedoel het niet gemeen, maar je benoemt in de hele topic eigenlijk alleen redenen om bij hem te zijn die een veilig gevoel geven in je leven: lang samen, vanaf kinds af aan, 3 kinderen, huis enz..

Maar als je het over je man hebt benoem je enkel onzekerheden, omvertrouwen, gebrek aan onderlinge band en open communicatie, pijn..

Het is ook fout wat ie deed, maar de periode daarna, gebrek aan communicatie en eerlijkheid en jouw wrok zijn niet echt goede basis voor een gezonde relatie.
Hij klinkt geen respect te hebben voor jou als zijn vrouw, en uit jouw verhaal komt vooral behoefte aan een vertrouwde bekende ipv behoefte aan hem zelf als persoon.

 

Zo gek vind ik het zelf niet. Mijn man heeft een groeps app met vrienden en collega's, gelukkig getrouwde mannen en een enkele vrijgezel, wat daar allemaal over en weer gaat als het om vrouwelijk schoon gaat kunnen de oortjes ook wel rood van worden. Maak ik me daar zorgen om? Nee, ik ken mijn man en weet wel hoe hij in elkaar steekt. Zijn vrienden en collega's ken ik ook goed genoeg om te weten dat het allemaal stoerdoenerij en gekkigheid is. Onschuldige grappen en grollen onderling.

 

Auwe weer zo'n pijnlijk topic.
Ik ben het helemaal niet met de rest eens in de zin van...vertrouwen is en keuze en je houdt hrm aan het lijntje.
Ik denk dat jouw intuïtie of je gevoel je dit ingeeft in hoe de vlag er de afgelopen jaren bij hangt in jullie relatie.

Let wel...2 mensen hebben een relatie dus er zullen ook 2 mensen zijn die ervoor moeten werken.
Het was al.eerder benoemd, maar hij laat het nu overkomen of jij hier het probleem veroorzaakt ipv hij.
Hij liegt blijkbaar en is niet betrouwbaar.
Jij moet blij zijn dat hij er nog is?
Of mag hij blij zijn dat JIJ er nog bent?!

Voor een man die best wel wat heeft uitgevreten blijkbaar in het verleden, hier niet eerlijk en open over is...beseft hij wat hij weg gooit hiermee? Kan hijnwel.geen therapie willen prima. Wat wil hij dan? Geen geneuzel/bemoeienis/aanspraak op zijn gedrag....zo komt het op mij over.
Hij wil geen gezeur. En wil gewoon lekker verder gaan zoals hij al deed, lijkt het.

Wat als je wat harder en duidelijker gaat zijn naar hem? Is het een idee om, als hij niet wil, zelf alleen in therapie te gaan? Wie weet wat voor mooie inzichten het je opleverd en misschien genoeg zelfvertrouwen om hem duidelijk te maken wat JIJ wil in deze relatie en wat jouw grenzen zijn.
Heel veel sterkte....lijkt me een super rot situatie.

Hier ook eens vertrouwen beschaamd. Wel in een andere vorm, maar gekrenkt was ik en kan ik nog steeds voelen/zijn. Maar ik kan mijn vragen wel stellen. Hij heeft zijn excuses gemaakt, gezegd dat het niet weer zal gebeuren en gaf ook aan dat hij zich schaamde en dat het hem heel erg spijt dat hij mij zo gekwetst heeft. Dan is het vertrouwen er ook niet meteen weer. Maar het is wel een begin.
En in dit gesprek was er ook ruimte voor mijn grenzen en wat ik nodig had.
Ik mocht boos zijn en verdrietig en hij haald ehet echt niet in zijn hoofd om te zeggen dat ik moest stoppen met zeuren oid.
Als je oprecht van elkaar houd dan wil je toch altijd dat het goed komt. Niet alleen om wat je opgebouwd hebt maar toch ook omdat je de ander bij je wilt houden?

 

Ik vind het ook een nare situatie. Praten jullie weleens met elkaar over gevoelens, over jullie relatie? Of komt dat al niet vaak voor?

Een open communicatie is heel belangrijk. Voor vertrouwen maar ook om je relatie gezond te houden. En daar zijn twee mensen voor nodig. Zoals ik het nu lees is jouw man hier niet mee bezig. En dan kan jij alles willen, als hij niet mee wil wordt het wel heel moeilijk...

 

Haha zo'n app heeft mijn man ook met zijn collega's. Daar worden ook de meest "vrouw onvriendelijke" seksistische grappen, video's en foto's in gedeeld. Absoluut geen probleem mee!

Persoonlijk vind ik zo'n app van een hele andere orde als zeggen dat er 'chickies' in de buurt zijn om daar naar toe te gaan. Met zijn allen lachen om een gek plaatje of vrouwen gaan zoeken om te flirten (?) Zijn toch 2 heel verschillende dingen, of ben ik nou gek?

 

Bij mij zou dit na zoiets NOOOIT meer goed komen ook al heb ik 100 kinderen met iemand.

 

In het geval van ts kan het zo zijn dat man idd ook echt gegaan is om even schaamteloos te flirten. Als ik naar mijn man kijk zou ik het eerder zien als elkaar opjutten en uitdagen. Maar ik vertrouw mijn man ook volledig, als ik hem niet zou vertrouwen zou ik het waarschijnlijk ook anders interpreteren. En daar zit het hem natuurlijk ook, ts vertrouwd haar man niet dus het maakt niet uit of het onschuldig was of niet.

 

Hier precies hetzelfde en mijn vriend is de grootste goedzak die er is