@elsie89 @Tuttebella nu ben ik benieuwd hoe kleine drummers ze waren/zijn. Mijn ienieminimannieman is nu 2jr en 3 mnd en 85 cm. Luier mt 4.
Hier gaat hij ook niet hard ook Door chromosoomafwijking. Deletie op nr 11.2 Zijn we achter gekomen Door een stukje ruggenwervel wat mist en ineens epilepsie. Gelukkig mogen we de Epilepsie medicatie nu afbouwen waardoor we merken dat hij nu opener is en wat meer dingen oppakt. Hij ontwikkeld ook wat trager waardoor hij Door de meeste wordt aangezien als 1,5. Ik verbaas me trouwens elke ochtend weer Hoe wakker de kinderen zijn zodra ze wakker worden. Gelukkig wel rustig maar zooooooo alert
Ik verbaas mij over het topic ‘gender disappointment’. Echt, ik kan mij in veel situaties inleven maar dit gaat mijn pet te boven. Wees verdorie eens een keer blij met wat je hebt! En dat je uberhaubt zwanger mag worden! Zo. Dat moest er even uit. Ik weet dat die ts vast blij is. Maar toch.
Inderdaad klein! Dat was onze oudste toen ook. Nu 4 jaar 98 cm en 14 kilo. Geen idee waarom want wij zijn erg lang! Maar onze zoon heeft geen chromosoomafwijking en is gelukkig helemaal gezond.
Ik keek gisteren een oude aflevering van Louis Therouw en het verbaasde me dat er dus getrouwde stellen zijn die voor het oog “normaal” functioneren maar wel al 30 jaar chrystal meth gebruiken en hun 5 kinderen ergens anders hebben wonen. En een man die gebruikte inde tuin op 2 meter afstand van zijn kinderen (en kinderen die zelf besloten hoelaat ze naar bed gingen) Als hen de vraag werd gesteld of ze niet erg vinden dat dit doen voor hun kinderen waren ze compleet stoïcijns. Ik snap het hoor, dat ze het gebruiken om de trauma’s of pijn te invluchten maar jeetje, dat is toch geen leven. Dat verbaasde me dus!
Sterkte. Zo herkenbaar. En soms haast niet voor te stellen dat een ouder zich zo kan gedragen. Enige wat je kun doen als tegenwicht bij jou wel stabiele en liefdevolle plek creëren. Maar het blijft verdrietig en moeilijk
Iemand postte gisteren een foto van zichzelf op t strand op Instagram waar ze bij zette dat ze 20 kg teveel woog, maar dat ze toch kon genieten met haar kinderen omdat ze zichzelf accepteert zoals ze is. Kwamen er allemaal reacties op de foto: Stoer dat je dit plaatst! Dapper! Ik zou t niet durven enz enz. Dat komt echt op mij over alsof ze een bezienswaardigheid is met haar lijf en dat er toch echt wel iets bijzonders aan is dat zij met haar lichaam t strand op durft. Ik kan t niet helemaal uitleggen, maar k zou zelf nooit zo'n reactie geven.
Ik heb dat sowieso een klein beetje met die 'body positivity' hype van nu. Ik snap de clou. Maar sommigen gaan er heel ver in en mee. Collega van mij post nu dus ook heel veel badpak foto's met dit soort teksten, en ik kan alleen maar denken. Leuk dat jij dit zo voelt of ervaart maar moet je dit dan zo opdringen? Als je tevreden bent, kan dat toch ook zonder dit zo te plaatsen? Dagelijks...
Grote idioot dat ik ben, ga ik dus kijken (terwijl ik die hoekjes niet voor niks dichtgeklapt heb) Dat je teleurgesteld bent vind ik al heel erg, maar opmerkingen dat je toekomstbeeld weg is, kapot is, dan heb je echt veel hulp nodig. Ik vind zulke opmerkingen verbijsterend, zeker met het nieuws van de afgelopen tijd in je achterhoofd...hoezo toekomstbeeld kapot
Heb je een linkje? Ik kan hem niet vinden, ook niet met de zoekfunctie gek genoeg. Krijg een topic uit uit 2011.