Wat ontzettend heftig! Heel begrijpelijk dat je angst hebt dat het nogmaals zou kunnen gebeuren. Heel sterk van je dat je toch doorzet voor nummer 2! Ben je ook onder begeleiding van gyn? Of wat krijg je voor begeleiding?
@Suezele 10 weken en 5 dagen betekent het, rond die koers krijg je meestal de termijnecho. Veel verloskundige doen tegenwoordig ook een vitaliteitsecho rond 7 weken om te zien of er iets zit, hartje klopt e.d. bij mij dus ook en die waren goed bij mij. Stipt vanaf 6 weken kotsmisselijk wat het helemaal zuur maakt omdat je lichaam je dan echt coir de gek houdt. De impact op mijn lichaam was denk ik wat groter op die termijn waardoor de nasleep langer is/kan zijn. Misschien dat ik bij 6,5 week en zo weinig bloedverlies het wel al meteen weer zou proberen, ik was zo verdrietig en het enige wat hielp /helpt is een nieuwe zwangerschap. Maar even deze maand helemaal niets kan ook echt geen kwaad. Ik had ook nog niet zoveel zin eerlijk gezegd, zeker na die cytotec pillen voelde echt alsof ik een mini bevalling had gehad. En na mijn bevalling hoefde ik de eerste maand ook echt geen seks. Ik heb soms wel gedachten als waarom nou bij mij wel al 2x en bij iedereen in mijn directe omgeving niet..zelfmedelijden..Maar ik ben wel zo rationeel dat ik weet dat mijn leeftijd er veel mee te maken kan hebben ("zij" waren stuk jonger allemaal) en denk nu regelmatig aan dat ik over 2 maanden zou moeten bevallen anders en dat de babykamer nu (hopelijk tijdelijk) kantoor wordt van mijn vriend ..Maar het slijt wel en hopelijk ben je snel weer zwanger.
Oh jij ook verkouden op vakantie nog wel. Pms is a bitch, bij mij is dat ook elke maand anders en nu zelfs het idee voor eisprong al pms haha. @Fearfull jee wat zwaar idd. Wat is er tijdens je bevalling gebeurd? Ik weet dat als je voor post fatale depressie bang bent je op de pop poli terecht kunt en ze medicatie voor direct na bv kunnen voorschrijven Een kennis is er zo bij de 3e doorheen gekomen.
@Suezele en @vlinderCN Het was ook echt behoorlijk heftig. Ik had hier al een paar weken terug een topic over geopend hopende vrouwen te spreken die ook door zulke depressies zijn gegaan en/of er nog steeds inzitten. Bij mij is het uiteindelijk uitgemond in extreme angst en psycholoog zei PTSS. Ben gewoon bang voor wat er komen gaat. Zal ik weer hetzelfde meemaken? Weer een depressie? De eerste 3 maanden waren echt heerlijk. Ik was in ronde 5 zwanger en was zo aan het janken van blijdschap. Maar na die 3 maanden keerde me mood als een gek om. Ik had angstaanvallen gewoon uit het niets. Ik wilde controle hebben (ben echt ook een controle freak) over mijn zwangerschap. Was alles goed met de baby. Niet durven bevallen en uiteindelijk is het van kwaad naar erger gegaan. De verloskundige vroeg weleens af en toe of er iets was en ik was echt eerlijk maar daar werd niks mee gedaan.. dat neem ik ze nog erg kwalijk. Pas met week 32 spraken ze van een prenatale depressie en moest ik naar de huisarts voor een dvw naar een psycholoog maar de huisarts zei toen al dat het lang kon duren eer ik een afspraak had. Hier in de stad zijn er lange wachttijden. Ik stond ingeschreven maar zou hoogstwaarschijnlijk pas na de bevalling geholpen kunnen worden. Veelste laat voor mij. De enige hoop die ik had was dat het na de bevalling wel los zou lopen en ik de oude weer zou zijn. Maar na de bevalling ging het mis. Ik wilde een ziekenhuis bevalling met pijnstilling en al. Uiteindelijk was de vk er veelste laat. Met gierende banden naar het ziekenhuis en toen ik aankwam had ik al 8 cm ontsluiting. De laatste 2 waren vreselijk die centimeters duurde zo lang dat ik opgaf van de pijn en vermoeidheid. Toen de kleine de volgende dag er eindelijk was wilde ik hem niet op de borst hebben. Ik was te moe. Klinkt super egoïstisch want ze zeggen weleens zodra je bevallen bent en die kleine ziet ben je alles vergeten. Hier was het dus niet het geval. Ik was daarna vanaf de gordel kort verlamd en voelde TOTAAL niks dit duurde een week en hoe het kwam is voor de artsen nog een raadsel. Omdat ik stil lag en niks kon had ik bekkeninstabiliteit opgelopen. Ik had al in de zwangerschap last van me bekken en stuit maar dat ging wel over werd me gezegd. Al met al slaagde ik erin lichamelijk beter te worden met hier en daar tot op heden nog steeds wat mankementen om het zo maar even te zeggen. Omdat mijn kindje werd verzorgd door anderen waar ik echt dankbaar voor ben hoor miste ik toch wel die eerste roze wolk weken waarin je eigenlijk juist met je kindje samen moet zijn.. op de borst.. aan de borst.. Maar me zoontje kon niet drinken net alsof hij aanvoelde dat mama het moeilijk had. Na 2 maanden kolven had ik niks meer. Een paar maanden na de bevalling ging het wat beter. Ik bouwde een band op met me zoontje en omg ik hou zoveel van die kleine boef! Tussendoor ben ik niet echt naar een psycholoog geweest maar sinds vorig jaar ben ik ermee begonnen en het is fijn vooral nu de tweede kinderwens er is. Een pop polie is inderdaad iets waaraan ik dacht en we hebben ook afgesproken met de huisarts dat ik mocht het zover zijn ik liever naar een gyn ga dan een VK. Nou dat was mijn verhaal
Jee meis, heftig voor je. Wat ik er wel heel erg in teruglees is dat het vooral door je eigen angst gedachten komt. Ik herken dat wel een beetje hoor. Ik ging ook constant aan de telefoon bij vk omdat ik ervoor een missed abortion met bijna 11 wkn had. Toen de nekplooimeting achter de rug was werd ik wel wat rustiger maar toen kwam ook de angst voor de bevalling. Het is voor iedereen maar zeker voor controle freaks iets heel heftigs omdat je totaal geen controle hebt. Wat mij geholpen heeft is het boek ' als bevallen spannend is' en de cd e/o cursus van hypnobevallen. Ik ben helemaal niet zweverig maar geloof wel in mindfulness en dat je gedachten niet de baas moet laten zijn (heel lastig..Ik loop hier ook constant tegen aan). In jouw geval zou ik zeker bij de pop poli aankloppen, nu al, niet wachten tot het zover is. En misschien dat een cursus mindfulness je nu al kan helpen? Wil niet betweterig overkomen hoor, gewoon tips die mij geholpen hebben. Wil je zelf ook graag een 2e of is het m.n. je man?
@vlinderCN, Ja mijn angst zit dieper daar zijn we onderhand nu ook achter gekomen. Een pop polie ga ik ook naar informeren k heb namelijk altijd gedacht dat het alleen voor zwangere vrouwen was. Ik heb heeeel lang gedacht dat 1 kindje genoeg was. Achteraf nu ik ons zoontje zo zie hoe fijn het zou zijn als hij een broertje of zusje erbij had met wie hij lekker kan spelen. Maar ook ik zelf betrap me erop als ik weer zo een kleine frummel zie dan gaan mijn eierstokken rammelen haha. Maar dan denk ik aan wat het zich allemaal mee brengt. Daarmee doel ik op de zwangerschap. Nu denk ik dat ik veel sterker ben zowel lichamelijk als geestelijk. Ja er moet nog veel gebeuren ik ben er nog niet maar die wens voor een tweede is nu zo groot dat alles wat er omheen valt niets meer toe doet. Ik blijf onder behandeling bij een psycholoog in ieder geval
@Fearfull, wat ontzettend heftig allemaal! Heel goed dat je nu al onder behandeling bent bij een psycholoog. Ik zou gewoon alle hulp die je kunt krijgen aangrijpen (ik weet eigenlijk niet of een pop-poli ook al hebt bij een kinderwens? Zou je naar kunnen informeren), dan ben je er in elk geval snel bij mocht je weer klachten krijgen. Als je er alert op bent en de juiste hulp hebt, wordt het vast niet zo erg als bij de eerste (en hopelijk heb je gewoon helemaal geen last deze zwangerschap en babytijd). Gelukkig voel je je in elk geval om te beginnen geestelijk en lichamelijk sterkter.
@Suezele: nee eerlijk gezegd voel ik nog niks. Zelfs de PMS valt mee deze maand. Vanaf 7 dpo beetje gevoelige borsten, vanaf vandaag wel weer pijnlink, maar minder dan normaal rond 9 dpo. Verder eigenlijk niks. Mijn NOD is dinsdag. Echt geen idee of het raak is. @Fearfull: jeetje, heftig verhaal. Ik kan me voorstellen dat je opziet tegen een nieuwe zwangerschap. Toch ken ik ook genoeg voorbeelden waar het bij de 2e dankzij adequate begeleiding echt veel beter/goed gegaan is. Dus op tijd aan de bel trekken denk ik. Die wachtlijsten zijn echt zo naar... En het is helaas inderdaad een hele harde oefening in controle loslaten. @vlinderCN: ja, helaas in Nederland net nog iets opgepikt. Probeer me maar niet teveel druk te maken over of dat de kansen op innesteling ook nog beïnvloedt. Geen idee eigenlijk... Die PMS is zo irritant. Waar heb je dan nu last van voor je ei? Dat lijkt me toch wel bijzonder...
@Fearfull en @MaLuc : ja hoor, pop-poli is er ook bij kinderwens en verhoogd risico! En informeren kan sowieso nooit kwaad.
@Chitje, lijkt me niet dat een verkoudheid de innesteling beinvloedt, is hooguit vervelend voor jezelf nu. Is jouw NOD nu de eerstvolgende van deze groep? Spannend hoor, ik hoop echt dat het raak is voor je!
Nee heeft volgens mij geen invloed hoor, heel misschien dat een ei iets later zou springen bij ziekte maar innesteling.. je leest hier wel vaker als je juist minder verschijnselen hebt dat het toen ineens raak was..Ik hoop het zo voor je. Pre ei pms haha js ik ben nogal licht ontvlambaar, beetje depri en opgeblazen gevoel..nou ja zal de verhuisstress wel zijn..Heb weinig goede hoop voor deze maand. Goed verkouden en verhuis- en werkstress
Hoi allemaal, ben hier sinds een paar dagen lid. Ik ben 35 en probeer nu voor het eerst zwanger te worden. Zit nu op 7 DPO en heb al vier dagen behoorlijke kramp in mijn buik en onderrug. Is wat vroeg om al iets te merken, dus/maar denken jullie dat ik me zorgen moet maken? Ben stiekem een beetje bang voor een bbz
Hoi, je kunt allerlei klachten krijgen helaas door progesteron, als het van een zwangerschap zou zijn en volgens mij ook een bbz maar weet ik niet zeker dan zou je al een positieve test moeten hebben. Maar is erg vroeg al hoop ik voor je dat het meteen raak is natuurlijk. Ik heb dit ook elke maand en denk er van alles van maar als het weer weg gaat rond NOD dan is het meestal niets ernstigs. Als het te erg wordt even huisarts bellen.
@Siamara : dat lijkt me heel vroeg om wat dan ook te voelen, anders dan klachten door progesteron. Niet teveel zorgen maken hoor de kans op een bbz is niet zo groot!
Bedankt voor de reacties. Ik heb dit soort pijn nog nooit gehad. Het lijkt nog het meest op menstruatiepijn, maar dan net wat heftiger, en het trekt helemaal door tot in mijn vagina. Ik durf ook niet echt pijnstillers te slikken, voor het geval dat... Of is paracetamol gewoon veilig?
@Siamara en @Fearfull : welkom hier. Hopelijk snel een mooi resultaat. @vlinderCN : ben je vandaag wel gebeld door de gyn? @Chitje : merk je al iets? Hier nog helemaal niks bijzonders. Hopelijk gaat dat de komende dagen nog veranderen..
@Chitje ja dat zeggen Heel veel mensen in mijn omgeving maar daarna (na de bevalling en kraamtijd) heb ik nog vele dieptepunten gehad qua medische wereld waarop ik eigenlijk alle vertrouwen daarom kwijt ben geraakt. Ook dat zijn stukjes tegenslagen die je erbij moet verwerken. @Mangoeste dank je wel!