En toch ben ik echt benieuwd hoe hij gaat reageren als jij wat harder en feller wordt. Dit heb ik nodig en ik verwacht dat je met me in gesprek gaat hierover om de lucht te klaren. Lukt dat niet? Wil je dat niet? Oude koeien uit de sloot halen? Best, maar dan ga ik eens serieus nadenken over wat ik verder wil voor onze toekomst en of ik in deze twijfels wil blijven leven.
Het feit dat het 3 jaar geleden is, betekent niet dat hij op de oude voet door kan gaan.. en dat hij er blijkbaar niets van geleerd heeft. Je blijft hangen omdat er niets uitkomt, jij wordt niet gehoord en hij doet vooral waar hij zelf zin in heeft. Wanneer is de laatste keer geweest dat jij iets voor jou hebt gedaan? En dan bedoel ik niet voor de kinderen of met de kinderen maar iets wat jou jou maakt? Ik heb het idee dat je jezelf ook een beetje kwijt bent en dat je vooral veel zorgt en jezelf wegcijfert?
Ja daar sla je de spijker op zijn kop.. Dat heeft nou juist alles met vertrouwen te maken en het valt juist zo verkeerd omdat ik hem niet vertrouw en gezien het verleden weet hij donders goed wat ik er van zou vinden en toch doet hij het.
@NdNk ja daar ben ik mee bezig.. En hij is nu via dr app ineens weer helemaal omgeslagen. Nu is hij ineens bang dat ik bij hem weg ga en wil hij er alles voor doen om het weer goed te krijgen. Maar ja.. dat zijn woorden nu de schrik er in zit. Ik moet eerst maar eens zien hoe dat zich ontwikkelt.. Dat klinkt vanuit mij ook niet echt positief dat weet ik. @Caithy dat was denk ik in Juli.. dagje sauna met mijn moeder. Maar oké dat vind ik nog niet eens zo erg als ik wel gewoon met respect wordt behandeld. Weet je het steekt gewoon allemaal zo.. Ik heb ook wel eens gehad dat mannen mij hebben benaderd met verkeerde intenties maar ik heb die dan afgewimpeld en ik verwacht hetzelfde respect terug.. En dat is dus niet zo. Alsof ik allemaal maar vanzelfsprekend ben en niet meer spannend genoeg. Terwijl geloof me ik doe wel echt mn best.. ben geen slons ofzo
Ik ben ook gewoon ziekelijk jaloers en achterdochtig geworden door het verleden en zo wil ik dus echt niet zijn! En dan gaat het net wat beter en dan lees ik zoiets, komt alles weer boven.
Nou echt he! zZOOOOOOOOO respectloos... je vrouw keihard uitlachen met je minnares omdat je vrouw je leugens geloofd..... Echt te bizar voor woorden... HOE kan jij je zo in de zeik laten nemen ts?
Ik ben in een eerdere relatie bedrogen, en behoorlijk voorgelogen, keer op keer! Het voelde voor mij zo enorm vernederend en respectloos te weten dat zij met z’n tweeen hebben zitten lachen om mijn naïviteit en vertrouwen in hem, ik was er op slag klaar mee! ik had hem van alles kunnen vergeven maar dit niet! En toen kreeg ik de reactie “dit doe je alleen omdat je zelf niet gedumpt wil worden!” Serieus... daar had ik een huis mee gekocht en een jaar mee samen gewoond....
Weet je... ik zou echt wat haar op mijn tanden kweken. Hij is niet alleen in de fout gegaan 3 jaar geleden, hij heeft er duidelijk niks van geleerd, behandelt jou absoluut niet met respect en doet alleen wat hemzelf uitkomt... hij blijft stiekem doen en liegen. Echt, wat heb je aan zo'n vent? Ok, hij is de vader van je kinderen en ik snap dat je er niet zo luchtig over wil doen, maar je HOEFT je niet als een voetveeg laten behandelen he. Ik zou een ultimatum stellen. 'Ik heb dit en dit en dit nodig om je weer te kunnen vertrouwen. Om te beginnen een welgemeend excuus.' Wil hij dit niet/begint hij de schuld bij jou neer te leggen/wordt hij boos? Dan kan hij in zijn sop gaarkoken.
Ik wilde ook al zeggen, ik zou me zo gekwetst voelen als mijn man me achter mijn rug om zo uit zou lachen.. als ik jou was, zou ik de relatie stoppen, ik denk niet dat dit goed komt. Je verdiend een leukere man, echt.
Lieve ts, ik heb jouw verhaal met een brok in mijn keel gelezen. Plaatsvervangend verdrietig voel ik me. Het is overduidelijk dat hij liegt. Zelfs als je hem met feiten confronteert, blijft hij liegen. En wat kwetsend, respectloos en vernederend dat hij er achter jouw rug om ook nog met haar om heeft gelachen hoe jij in zijn smoesjes bent getrapt. Ik kan me goed voorstellen dat dat pijn doet. In plaats van begripvol te reageren, doet hij er nu ook nog eens een schepje bovenop door te zeggen dat jij oude koeien uit de sloot haalt. Hij walst gewoon over jouw gevoelens heen. Wat egoistisch en respectloos, bah. Een digitale knuffel voor jou. Ik wens je veel sterkte toe met deze verdrietige situatie.
Ik wil als eerste even zeggen dat ik het ongelooflijk knap vind dat je je verhaal hier deelt want het vergt nogal wat en kan reden zijn voor sommigen om ‘te schieten op open doel’. Dooddoeners die je zelf ook wel weet. Ik vind het knap dat je je zo kwetsbaar durft op te stellen. Ik heb geen tip voor je. Wel m’n eigen verhaal. Ik herken het. Mijn ex heeft dit ook gedaan. Wat een herkenning: de onschuld spelen, het slachtoffer, de boosheid, de arrogantie, het kleineren, jou het gevoel geven dat het asn jou ligt enz. Het is zulk manipulatief gedrag en wat me opvalt: wat is iedereen toch altijd hetzelfde hierin (lees mannen). Ik hou helemaal niet van over één kam scheren maar dit begint er toch aardig op te lijken. Pas toen ik uiteindelijk in mijn relatie een ander kreeg (niet iets om trots op te zijn; i know) kreeg meneer wroeging en biechtte op wat er, in ons geval, twee jaar eerder was gebeurd. Terwijl ik tijdens die twee jaar zó vaak heb gevraagd, zelfs gesmeekt, me de waarheid te vertellen. En nog denk ik wel eens dat hij me niet alles verteld heeft, maar maar een tip vd sluier om ervoor te zorgen dat ik bleef. Niet gedaan overigens. Verschil was alleen wel dat wij geen kinderen hadden. Wel 8 jaar geprobeerd en 17 jaar samen geweest. Ook al van heel jong af en achteraf zeggen we allebei dat fit wèl een vd redenen is geweest om uit elkaar te zijn gegaan. Het vreemdgaan was voor ons beiden ‘zoeken naar beter’. Heel veel sterkte. Volg je gevoel. Alleen jij weet wat het beste is. En ik snap je: er kunnen er nog zoveel zijn die zeggen: ‘hoe kun je je dit laten aandoen?’ Het is wel de vader van je kinderen en je jeugdliefde. Misschien je grote liefde? Mensen die roepen en zeggen dat zij dit nooit zouden laten gebeuren (ik zeg niet dat dit hier gebeurt hoor) staan er anders in, hebben hier nog nooit ingestaan, óf kennen het gevoel niet.
Eens met @iMoeder wat zij hier in haar eerste reactie schrijft. Maar het zo logisch dat je erg onzeker bent geworden. Dus dat je daar veel last van hebt is begrijpelijk maar het is nu 3 jaar geleden en ondanks dat hij jou vertrouwen heeft beschaamd, is er een tijd van door gaan. Communicatie is de key. En vooral dat jij weer lekker in je vel gaat zitten wat jezelf betreft. Dat verdien je. Edit: lees net dat hij er dus toch niets van heeft geleerd. O meis je verdiend echt zo veel beter. Zo kan je nooit aan je zelfvertrouwen werken en ook niet een ander vertrouwen.
Ikdenk dat het belangrijk is dat je voor jezelf duidelijk krijgt waar jou grens ligt. Uit elkaars gaan is geen beslissing die je makkelijk neemt. Maar je geeft aan dat jouw oudste dochter gevoelig is. Dan krijgt ze nu ook die spanningen echt wel mee. In mijn situatie is mijn gevoelige dochter juist rustiger geworden na de scheiding. Omdat toen eindelijk haar gevoel en de werkelijke situatie overeenkwamen
@Iertje81 helemaal met jou eens.. Weet je, het is een keus die niet alleen voor jou consequenties heeft he, ermee stoppen.. Je haalt ook het leven van je kinderen overhoop. Ook al hebben zij ook niets aan een ongelukkige mama, zo voelt het wel.. En daar moet echt heel wat ellende tegenover staan wil dat zwaarder wegen dan wat je je kinderen 'aandoet' voor je gevoel.. Ik heb daar 3 jaar over gedaan.. Was ook 15 jaar samen met mijn man, vanaf dat ik 18 was. Dus herken het helemaal.. Alle mogelijke therapie doorlopen, zodat ik zelf kan zeggen: ik ben er trots op dat ik zo lang heb gevochten, alles heb geprobeerd.. Dat ik met een gerust hart nu kan zeggen: ik kan het niet meer, ik ben op, het heeft niet aan mij gelegen dat het niet gewerkt heeft.