Zoals je het in je eerste bericht beschrijft? Nee eigenlijk niet, ik vind dat namelijk een enorme, egoïstische, oneerlijke en vooral ondankbare reactie. Je zou je eens moeten verplaatsen in de mensen die helemaal geen kindjes kunnen krijgen om welke reden dan ook, misschien besef je je dan een beetje meer waarom het erg naar over komt als er iemand reageert zoals jij in je eerste bericht reageert.
Ik vind het onderhand een beetje belachelijk worden hoor! Huilend een winkel uitlopen? Tranen in mn ogen. IK vind dat een GROOT verschil. Ik moet maar dankbaar zijn ik moet ik moet ik moet. Wat IK MOET is mijn gevoel kunnen en mogen uiten. Wat ben ik blij dat iedereen echt iedereen mijn situatie begrijpt en zegt ga er ff doorheen je bent straks zo blij met je kindje. Enja hier zit zelfs een stelletje wat geen kindjes kan krijgen bij , maar MIJ kent en weet dat ik geen harteloos monster ben en van mijn kindje houdt. Lees eens op internet daar staan een hoop verhalen over dit onderwerp en die zijn veel "erger" als mijne. Ik ben blij met mijn meisje het enigste wat mij nog ongelukkig maakt is dit topic wat ik zelf naïf ben begonnen. Een goeie les voor mij : voel je je eens anders dan alle mensen en wil je erover praten? Doe het ingodsnaam niet! Dit zal allemaal erg dramatisch klinken maar vind het onderhand genoeg.
Jij mag vinden wat je vindt en voelen wat je voelt.. Wij hebben niet het recht dat voor jou te beslissen. Maar anderen mogen ook vinden en voelen wat zij willen. Wil je alleen reacties die in jouw straatje passen, zet dan niets op een forum waar je weet dat iedereen kan reageren. Al die mensen hebben ook recht op hun mening te uiten, sommigen met verdriet, anderen begrip, sommigen boos of onbegrip en sommigen vol zwangerschapshormonen.
Net zoals jij vind dat jij je mening moet kunnen geven moet je het ook kunnen accepteren dat er mensen zijn die het niet met je eens zijn en daarop hun mening geven. Je had dit soort reacties toch kunnen verwachten, het leven gaat nu niet altijd even rooskleurig voor iedereen, op een zwangerschapspagina zul je goede en slechte verhalen lezen maar als je daar niet tegen kan dan denk ik inderdaad dat je beter dit soort dingen niet meer op een zwangerschapspagina moet plaatsen.
Ik denk dat je het in eerste instantie vrij ongelukkig verwoord hebt. In je latere berichten kom je een stuk milder over, dus ik weet inmiddels wel dat je het niet zo hard bedoelt. Maar je openingspost kwam echt hard binnen bij mij. Iedereen mag zich voelen hoe die wil, maar dit topic roept veel weerstand en pijn op bij mensen om verschillende redenen. Als je had gezegd: ik verwachtte een jongen en blijk een meisje te krijgen, ik vind het lastig schakelen. Was het heel anders overgekomen dan je topic titel al 'gender disapointment' noemen. Maar ik ben blij voor je dat je gevoel al minder is en dat je eraan kunt wennen.
Jeemig dames! Echt te bizar hoe hier op elkaar gereageerd wordt.... TS heeft kennelijk last van haar hormonen en zoekt herkenning.. of je herkent het of je herkent het niet.. Mooi klote als de wens voor een kindje niet lukt, maar dat betekent toch niet dat dames met kinderen nooit meer mogen klagen? Mijn zoon van 2 is soms een monster. Krijg ik nu ook reacties dat ik blij moet zijn dat ik hem iig heb? Dat ben ik 9 van de 10 x ook. En de 10x zet ik hem Het liefst op mp.. Zo kunnen we iedereen wel gaan veroordelen. Straks gaan de dames die een 2e kindje willen de dames die voor een 3e willen gaan maar niet lukt verwijten dat ze niet mogen klagen omdat ze er iig 2 hebben... Ik snap echt dat je gekwetst kunt raken door reacties maar laten we elkaar alsjeblieft in waarden laten
Emoties kunnen ook veel sterker en ongenuanceerder zijn als je zwanget bent he? Ik zit elke maand 1 vioolles van mijn jongste te janken van trots, als ik ongesteld ben. Overige weken nergens last van. Moet je nagaan hoe het kan zijn als je zwanger bent. Overigens deden mijn broer en schoonzus er 3.5 jaar over om zwanger te raken, en ook zij hadden een voorkeur, al werd dat wel minder. Ik begrijp dat het kwetsend kan zijn, maar dat geldt niet voor iedereen en gevoelens mogen er zijn toch..
Ja klopt, is ook. Ik zou het ook nooit onder vruchtbaarheidsbehandelingen posten maar hier moet het kunnen.
Het mag prima, maar wees jezelf er dan wel van bewust dat je ook negatieve reacties kunt krijgen. Dit is nu eenmaal een stekelig onderwerp, en je zit op een forum met een heleboel dames, en van die dames zijn er een heleboel die het begrijpen, en een heleboel die het niet begrijpen. Die mogen het ook laten horen lijkt me.
Ik weet nog dat ik ooit een artikel in de krant las hierover toen ik in de injectiefase van ICSI zat en mijn mond open viel. Ik dacht: "Hoe bestaat dit? Ik zou een moord doen (figuurlijk) voor een baby, ongeacht geslacht! Al is het een alien!" (Okay, dat laatste is een beetje raar, I know ). Nu ben ik zwanger en we krijgen een meisje. Ik ben stiekem zo blij! Ik ben echt geen jongenspersoon. Desondanks zie ik soms kleine jongetjes en dan denk ik "Ow, die vreet je toch op! Zo lief!" Ik vind het dus een heel lastig iets. Voorheen had ik iemand die teleurgesteld was in het geslacht het liefst even geconfronteerd met alle ziekenhuisbezoeken en spuiten, punctie ellende en weet ik het wat. En nu denk ik:"mja, kan ik wel beetje inkomen." En daarin verbaas ik mezelf. Ik plaats het een beetje in de categorie van "zeuren over zwanger zijn tegen iemand die vruchtbaarheidsproblemen heeft". Daarvan vind ik ook dat je mag klagen, alleen doe dat tegen de juiste persoon. Ik snap dat als je dit leest en je hebt vruchtbaarheidsproblemen dat je compleet uit je plaat gaat (deed ik ook namelijk). Maar ik besef me inmiddels ook dat het eigenlijk "niet voor mij bedoeld is", zeg maar . En zolang het bij een beetje tijdelijke teleurstelling blijft, stoor ik mij er ook niet meer zo aan. Pas als je zelfs als de baby geboren is nog verdriet hebt om het geslacht en depressieve klachten erdoor krijgt, dan begin ik me er weer aan te ergeren... Afijn, ik snap beide kanten... lang verhaal. Blijkbaar moest ik wat kwijt
Meid wat een vervelende reacties op je bericht. Ik herken het niet en daardoor snap ik het ook niet maar het lijkt me wel heel lastig want je bent zo blij dat je kindje verwacht en dan toch een kleine teleurstelling wat zul je je schuldig hebben gevoeld. Ik kan alleen maar zeggen niet doen! Is echt niet nodig er zijn zoveel mensen die dit wel voelen en wanneer je er over praat is het meer dan vaak al voldoende om het wel erg leuk te vinden. Ik heb bij de eerste echt gedacht het is een meisje, na de bevalling deed de kleine de eerste paar minuten het niet zo heel goed. En na een minuut of tien zegt mijn man ineens het is een jongetje mijn reactie he echt waar nou helemaal goed wat was ik happy dat mijn mannetje het nu goed deed. Hij is nu 1,5 en nummer twee is onderweg en weer heb ik het gevoel het is een meisje, maar dat zal wel niet hahaha. Maar zoals ik al zei maakt het mij echt niet uit alles is goed. Als het maar gezond en happy mag wezen. Ik vind het heel knap dat je eerlijk durft toe te geven dat je dit soort gevoelens hebt erover praten helpt al en een beetje tijd doet ook wonderen. Nu lekker genieten van je zwangerschap en straks hopelijk een gezond en happy kindje. Voor de mensen die erg veroordelend reageren probeer je te verplaatsen ook al snap je het niet maar verdraagzaamheid is volgens mij de allereerste stap. Voor de meiden die moeite hebben om zwanger te worden snap ik heel goed dat dit je boos kan maken en dat mag je uiten vind ik, maar wel met respect. Ik wens iedereen een gezond en happy kindje.
Maar ik raak toch niet sneller/wel/gezonder zwanger als jij NIET uit dat je teleurgesteld bent in het geslacht van je kindje? Door dit soort ‘afstraffingen’ ontstaan taboes. Je moet er over kunnen praten, ten slotte is het ‘maar’ een gevoel, en ondanks dat het ‘maar’ een gevoel is kan je daar wel, in combinatie met alle andere gevoelens en hormonen flink ongelukkig van worden. Vroeger was het bijvoorbeeld niet gewenst als je zei dat je niet blij was na de bevalling, (nog) niet van je kind hield, enzovoort. Nu noemen we dat een postnatale depressie en wordt iedereen gestimuleerd om te praten over dat gevoel.
Ik begrijp je denk ik niet helemaal, volgens mij geef ik juist aan dat het goed is om erover te praten etc.. zodat het niet zo taboe blijft want dat is mijn inziens niet nodig. Iedereen heeft recht op zijn eigen leed zeg ik altijd maar, en dat is voor de een nu eenmaal anders dan voor de ander en dat heeft volgens mij geheel te maken met ervaringen die je meemaakt. Ik sluit af dat ik hoop dat iedereen een mooi gezond en happy kindje mag krijgen want ik weet zelf ook wel dat dat niet voor iedereen is weggelegd helaas