O actie??? We gaan met de carnaval misschien, 4 maart. Geldt er dan een code? ☺️ We gaan bijna boeken denk ik haha.
Ja ik snap nu wel wat je bedoelt ja. Je krijgt helemaal geen ei zonder hormonen? Hebben ze gekeken wat het is? PCO? Tis gewoon kut dat je zo’n traject hebt en wat dat betreft zijn wij zo dankbaar dat ons dat bespaard is gebleven. Ik heb dus ‘makkelijk’ praten. Hoop echt dat ivf werkt en dat je daar gewoon mee mag beginnen!
Inkt en Vulpen, leuk nieuws, een meisje! Ik ben vandaag jarig en een vriendin is vandaag ook bevallen van een meisje, dat was ook een leuke verrassing. Verder helaas even mentaal niet helemaal chill. Veel stress, door gezeik op werk en alles eromheen, nog steeds wel de moeite met het niet willen vertellen van de KID-behandelingen en wel vrij moeten hebben van werk. M'n verjaardag is echt een nare dag geweest vandaag (weinig slaap, veel tranen en gezeik) dus ik zie het op dit moment allemaal even niet zitten. @Lalalaura ik begrijp heel goed dat het heel zwaar is om in zo'n traject te 'moeten' zitten, waar inderdaad een heterostel het als het ware makkelijk heeft omdat er meer te timen is. Ik vind dat zelf ook wel echt moeilijk te verkroppen op sommige momenten, in mijn geval vooral dus in combinatie met werk op het moment. Ik vind het gewoon niet eerlijk dat ik er zo'n stress van krijg en niet de vrijheid heb om ook pas bij 12 weken een blijde boodschap te verkondigen, maar dat ik bijna verplicht ben om iemand bij een voortraject van zwangerschap te betrekken terwijl ik niet eens weet hoe lang zo'n traject uiteindelijk zal worden. Pfffff...
Wat een lieve reactie! En nee, geen ei zonder. Ze blijven zonder rond de 8-9 mm “hangen” en breken daarna wel af. Het lijkt puur hormonaal, maar heel precies weten doen ze het niet. Mijn lijf maakt niet genoeg hormonen aan om de eitjes door te laten groeien. 16 oktober hoor ik of ze nog meer gaan onderzoeken of dat het al gelijk 1 IVF poging wordt.
@vliegje ja er is een Hema bungalowactie, en de carnavalsvakantie deed mee. Maar er waren maar een paar huisjes beschikbaar op de relatief goedkope parken, heel flauw, dus die waren zo weg. Ik was vroeg wakker 1 oktober want toen was de bloedtest, vanaf toen was de actie, en de sluftervallei stond er om 6 uur in de ochtend al niet op, terwijl je buiten de actie om nog wel gewoon een huisje kon boeken. @Flexi alsnog gefeliciteerd. En waarom was het zo’n rotdag? Alleen door de poging of nog meer? Heeeeel erg dikke knuf jouw kant op. Gewoon goede moed dat volgende poging in hoor! Het is lastig met werk, maar wellicht helpt het 1 of 2 mensen in vertrouwen te nemen die je kunnen helpen en schuiven. Bij mij weten trouwens al mijn collega’s het. Ik ervaar het als een enorme rust dat ik niet stiekem hoef te doen. En bovendien, als het is gelukt kun je altijd even zeggen dat t niet is gelukt en je daarna even pauze neemt... haha
We hebben het Land van Bartje geboekt. Ben beetje huiverig voor Landal omdat we de Centerparcs luxe gewend zijn maar misschien is Landal net zo leuk? Je hebt daar natuurlijk geen centrumpje ofzo. Maar we kunnen eten, zwemmen, naar de paardjes. Dus zal vast goed komen haha.
Lief, dank je. We zijn zwaar teleurgesteld. Hadden er zo’n goed gevoel over. Het blijkt maar weer dat dat niets zegt. Nog 1 iui en dan maar overleg met de kliniek. We hopen zo op nog een kindje. En dan kijk ik naar M en dan voel ik me schuldig; we hebben al een zo’n fantastisch lief kind. Maar ja...
@Lalalaura ik voel wel een soort bondgenootschap met jou. Nu nog tegelijk zwanger en dan kunnen we ze meteen aan elkaar uithuwelijken
Balen dat het weer niet gelukt is Stier Zeker als de voortekenen goed leken... Flexi, wat vervelend dat je zo'n stress hebt door/op je werk! Ik kan me heel goed voorstellen dat je (nog) niks wilt zeggen, heb ik bij Papiertje ook niet gedaan. Bij de tweede wél en dat was eigenlijk fijner, maar het moet natuurlijk wel kunnen, hangt maar net van je leidinggevende af of het raadzaam is. Anders misschien een aardige collega zodat er daar tenminste iemand met je mee kan leven?
@Lalalaura en @Vulpen bedankt voor jullie lieve reacties. Er is inderdaad één collega die het weet, en dat lucht wel enigszins op. Ik moet me echter verantwoorden aan die leidinggevende om naar het ziekenhuis te gaan. Ik heb besloten dat zo lang het lukt, ik gewoon zeg dat ik een afspraak heb en niet op de details inga, omdat ik daar in principe gewoon recht op heb. Het blijft echter wel stressvol omdat ik me heel snel schuldig voel als ik afwezig ben (dat heb ik bijvoorbeeld ook als ik me een dag ziek heb gemeld). Ik denk op zich wel dat als ik het zeg, er wel begrip is. Ze kunnen in principe niets anders dan begrip tonen, maar ergens vind ik het gewoon prettiger om dit met mijn vriendin en zelfgekozen kring van mensen te kunnen doormaken en niet met Jan en Alleman. Naast dat dit specifieke onderwerp mij stress geeft, is er ook gewoon een hele hoop gaande op werk wat stress oplevert. Ik ben op zich wel in een goede positie maar ik trek me veel dingen aan en wil veel (teveel) inhoudelijk verbeteren en loop daarbij steeds tegen muurtjes en hiërarchie aan. Dat is eigenlijk niet het juiste moment als je bezig bent zwanger te worden... Anyway, on topic: ik vermoed dat ik donderdag weer voor IUI-2 zal gaan, gezien de oploop van mijn ovu-testen. Die komen nu precies overeen met de vorige ronde wat mij op zich wel positief stemt over mijn cyclus.
Hier is het drama. De combinatie van niet lekker in mijn vel zitten, hormonen en mijn irritante karakter hebben er voor gezorgd dat ik bij mijn ouders in de logeerkamer lig. Vrouwlief wil afstand voor het moment en een hebben afgesproken elkaar een week te ontzien. En hoewel ik die keus respecteer ben ik eigenlijk vooral teleurgesteld dat ze me laat vallen als een baksteen als het iets moeilijker wordt. Ze onthoudt dingen zo anders, alsof ik er in haar drama-periodes nooit was. We zijn al bij elkaar vanaf dat ik 17 was. Kom op zeg! Nu deze poging dus nog in. Met een boel drama vooraf, en hij was al gedoemd te mislukken. Ivf dus niet, tot ik beter in mijn vel zit. Niet mijn keuze. Vrouwlief eist het.
Dank je! Jij sterkte met de stress op je werk. Ik zou inderdaad toch wat collega's vertellen in welk traject je zit, hoe stom dat ook is.
Jeetje wat heftig zeg.. ik kan me voorstellen dat je je aan de kant gezet voelt. Aan de andere kant begrijp ik je vrouw ook wel, doorgaan met intensieve behandelingen terwijl je niet goed in je vel zit zijn ook niet makkelijk en ik denk dat ze zich zorgen maakt om je. Je kan de behandelingen beter handelen denk ik wanneer je wat beter in je vel zit en dan is de slagingskans misschien ook hoger. Ik hoop dat je ouders je liefdevol hebben opgevangen en dat je over een week weer lekker naar je huisje kan en samen met je vrouw dezelfde richting op kunnen kijken/gaan. Deze trajecten zijn niet niks... Heel veel sterkte! X