Gezien je laatste post zou ik zeggen dat als hij echt er voor zou willen gaan dat hij nu alles moet vertellen wat er is gebeurd 3 jaar geleden. Hoe ver is hij gegaan. Wil hij dit openhartige gesprek niet voeren zou het voor mij klaar zijn. En ook aangeven dat als jij het gevoel hebt dat hij iets achterhoudt dit geen kans van slagen heeft zo. Heel veel sterkte!
Dankjewel allemaal voor jullie reacties. Heel fijn om te lezen dat jullie mij begrijpen. Donderdag hebben we een heel goed gesprek gehad, van alles besproken.. ook dingen van 3 jaar geleden. Het was pijnlijk om te horen, maar hij was in ieder geval een stukje eerlijker. Want alsnog heb ik het gevoel dat niet alles wordt gezegd. Hij zegt dus dat het alleen telefonisch contact is geweest. Dat ze het wel hebben gehad over afspreken maar dat hij dit niet heeft gedaan. Verder zijn er ook dingen gezegd als "Ik wil je neu***". Ik voel me echt zo bedonderd.. ook al is het 3 jaar geleden. Ook duidelijk gemaakt dat als er weer gebeurd ook al is het iets kleins.. Dat ik er dan echt klaar mee ben. En we hebben afgesproken om meer met elkaar te praten en te zeggen wat ons dwars zit. Gister een leuke dag gehad met de kinderen in de Efteling (stond al gepland).. vannacht weer een verkeerde droom gehad waardoor ik net dus wat vragen aan hem heb gesteld. Over een gesprek wat ik een tijdje geleden in zijn telefoon gelezen, wat pas geleden ineens verwijderd was. Was een gesprek met een vrouwelijke collega wat begon met "hee.. zoals beloofd" om 23u savonds beetje geslijm over dat ze lekker moest gaan slapen en de rest ging over haar pasgeboren kindje en de borstvoeding. Beetje intiem gesprek met "zomaar n collega" maar oké.. En ze vroeg hoe het thuis was en toen antwoordde hij "nu wel weer beter"?? Geen idee wat er volgens hem aan de hand was. En daar vroeg ik hem dus naar.. En hij weet zogenaamd niks meer. Hij weet helemaal niet wat hij heeft gezegd, zelfs niet als ik vertelde wat er stond. Ik kan dit dus niet geloven.. En het stelt misschien niks voor wat ze zeiden, maar dat het gesprek zo begon, en ineens verwijderd is vind ik wel apart. En het is dus weer de hele vertrouwenskwestie. Ik had gehoopt dat hij eerlijk uitleg gaf, zodat het me helpt hem weer te vertrouwen. Maar nee.. hij weet het niet meer. En nu is hij weer boos op mij omdat ik daar over begin. Terwijl we hadden afgesproken dat ik over dingen kon praten. Weer hetzelfde als altijd.. smoesje bedenken.. mij gerust willen stellen.. merken dat het niet helpt en vervolgens boos worden.
Hij is boos dat ik hem niet geloof. Ik ben nu echt op zo'n punt dat ik bang ben dat ik er nooit over heen ga komen. Hij blijft zeggen dat hij niks verkeerds doet. Maar als het aan hem ligt gaan we blijbaar gewoon door alsof er niks aan de hand is. Want hij "richt zich op het positieve en wil vooruit"
Jullie draaien echt in een rondje. Kan me niet voorstellen dat je hier zonder hulp uit gaat komen eigenlijk... verder geen ervaring. Sterkte!
Hiervoor kreeg ik het idee dat je partner heel manipulatief was. Als ik dit lees denk ik weer; jullie draaien echt in een cirkel die jullie alle twee in stand houden. Hij kan het niet goed doen want als hij niet eerlijk is dan vertrouw je hem niet, is hij wel eerlijk dan kwetst hij je en maakt het je verdrietig. Jij wil wel gerust gesteld worden, maar eigenlijk voldoet geen enkel antwoord want je vertrouwen is weg. Dus blijf je bevestiging zoeken, maar daar geeft je partner geen ruimte voor, want het is toch nooit goed genoeg. Etc etc, en zo blijf je door draaien. Jullie gaan hier echt niet uit komen zonder proffesionele hulp. Er zit zoveel ongezonde dynamiek en oud zeer. Jij hebt niet in de gaten wat je bij je partner teweeg brengt. En hij snapt het ook niet. Jullie praten helemaal langs elkaar heen lijkt het wel.
Zowel dit als je vorige bericht is heel herkenbaar.. Ik zou toch echt relatietherapie als eis stellen, zodat je leert beter communiceren. En een goede therapeut kan vaak ook wel door die verhaaltjes heen prikken, waardoor hij gedwongen wordt meer openheid te geven. Mijn ervaring is echter dat dit soort gedrag altijd weer terugkomt.. Het vergeten van dat gesprek is echt bullshit van de bovenste plank hoor.. Hij is gewoon bang dat als hij nog meer opbiecht jij hem nooit meer vertrouwd, snappen dat opbiechten juist eerder voor meer vertrouwen zorgt dan achterhouden doen ze niet..
@iMoeder nee inderdaad. En ik snap ook dat het voor hem zo ook niet te doen is.. @Leo85 het klinkt alsof jij je mijn situatie echt goed voor kan stellen.. En nee ik denk ook dat hij daar niet eerlijk is en daar loop ik ook zo tegen aan. Mijn gevoel en gedachten schieten alle kanten op. Het ene moment denk ik van waar doe ik moeilijk over. Kom op doe je best en zet je er over heen en het andere moment denk ik van waar ben ik mee bezig als ik weet dat hij niet eerlijk is.. daar kán ik me dus niet over heen zetten. Maar ja meer keuzes heb ik niet want hij blijft toch volhouden dat hij "het niet meer weet". Deels ligt het probleem dus bij hem, wat hij in het verleden heeft gedaan en dat hij nu nog niet eerlijk is over bepaalde dingen. Maar deels ligt het probleem ook wel bij mij. Ik weet van mezelf dat ik perfectionistisch ben en de controle graag "hou" maar dat kan dus niet in deze situatie. Bij vertrouwen gaat het er in dit geval om dat stukje los kunnen laten en er op te vertrouwen dat het niet nog een keer gebeurd.. er zijn geen garanties. Maar dat maakt het voor mij denk ik extra moeilijk om mee te dealen. Dan denk ik weer kom op.. probeer echt een keer met een schone lei te beginnen en negatieve gedachten te negeren en dan denk ik weer waarom zou ik mijn gevoel zo opzij zetten. Gek word ik er van.. ik blijf er maar aan denken dat ik het niet kan geloven dat hij bepaalde dingen niet meer weet. En dat alles nog een keer kan gebeuren. Maar ik schiet er niks mee op..
Omdat je niet weet wat er gebeurd is 3 jaar geleden. Je maakt dingen groter omdat dat je ‘worst case scenario’ is. En jij weet niet wat zich toen precies afspeelde, dat kan klein maar ook groot zijn. Hoe kun je nu iemand vertrouwen als hij jou de waarheid ook niet toevertrouwd? laat hem eerst maar eens eerlijk zijn, dat is de basis van vertrouwen.
Maar als er 1 klein dingetje was zou je e klaar mee zijn zeg je... Nu is er een klein dingetje, want je vraagt ergens naar en hij liegt weer... en toch vind je dit dan niet erg genoeg ofzo? Dit is toch het kleine dingetje om er Klaar mee te zijn... Ik denk dat je het niet meent en dat weet hij ook
Ik weet ook niet waarom ik zo met me laat sollen.. Omdat ik aan de ene kant denk dat het overdreven zou zijn om voor zoiets het leven van mijn 3 kinderen zo overhoop te gooien. En aan de andere kant heb je gelijk.. Hij is niet eerlijk, lult zich eruit en ik pik het maar weer. Maar in de zin van klein dingetje bedoelde ik in eerste instantie het contact met vrouwen met verkeerde intenties.
Nee je overdrijft niet, hij liegt gewoon keihard in je gezicht, keer op keer op keer.... Deze man zal niet veranderen... Hij heeft geen respect voor je
Ik denk dat je duidelijker moet worden in wat jij wilt en dit ook moet naleven. Anders zal het nooit het gewenste effect hebben. Mijn relatie is recent kapot gegaan door vertrouwenskwesties van beide kanten. Er was wel wat meer aan de hand als bij jullie maar ik herken het cirkeltje waar jullie in zitten wel. Dit sloopt je. Doe hier iets aan want dit is voor niemand vol te houden.
Hoe erg ook. Ik denk dat je je antwoord wel weet. Relatietherapie is nog een optie misschien. Misschien dat hij dan wat eerder gezegd is, gedwongen zal worden eerlijker te zijn. Maar ergens denk ik....als je een open en eerlijk en goed gesprek gehad hebt, dan had je nu alles geweten. En dan had hij ook 'schoon schip'kunnen maken. Het is natuurlijk dikke bull shit dat hij ineens een stuk gesprek kwijt is, welke ook ineens op bijzondere wijze verdween. En ook al is het 3 jaar geleden. Het komt nu uit en boven water. Ik zou me behoorlijk vernaggeld voelen als mijn man dit gesprekken/telefonisch contact heeft gehad. JUIST omdat het 3 jaar geleden plus tel daarbij op dat ze het over jou hebben gehad, grinnikend omdat jij de smoesjes geloofde...echt. Er ligt zoveel in een al zo een lange periode dat het niet vreemdnis dat je hem niet meer vertrouwd. En nog steeds lijkt hij niet helemaal eerlijk. Relatietherapie en ik zou sowieso gaan kijken naar therapie voor jezelf. Misschien kijk je dan vanuit een andere hoek en kun je bekijken objecfiever wat je eigen aandeel hierin is geweest en zelfs misschien tot een beter/zekerder besluit van doorgaan of stoppen kunnen komen. Hoe dan ook....een dikke knuffel! Wat moet jij je verschrikkelijk alleen voelen en wat zal je onzeker en gek worden van de wantrouwen.
@NdNk dankjewel voor je bericht.. Ja ik voel me ook heel klote en alleen. Het is sowieso niet echt iets wat je snel wat je open en bloot met anderen bespreekt omdat iedereen zijn mening dan zo heeft.. Ik heb ook het gevoel dat hij niet helemaal eerlijk is. En dat blijft maar door mijn hoofd spoken. Mijn "aandeel" in het vreemd gaan van toen was dat ik hoogzwanger en later dus net bevallen was.. dus minder zin in seks. Al deden we het nog best vaak dus dat kan eigenlijk niet de reden zijn. Hij zegt nu ook dat het vooral "geilheid" was waardoor hij contact had met haar. Maar toen 3 jaar geleden zei hij voor de aandacht en spanning. Ik denk zelf dat er wel meer emoties bij kwamen kijken. Dat hij mij zag als saaie sleur met jonge kinderen, gebroken nachten, borstvoedingsproblemen etc.. Therapie voor mijzelf dat wil ik sowieso gaan doen want ik denk niet dat ik hier alleen uit ga komen. Ik heb denk ik een hele hoop onverwerkt verdriet op allerlei gebieden en daarnaast nog het grote vetrouwensprobleem. Ik heb ook allerlei stomme gedachten.. om contact op te nemen met die vrouwen zodat ik weet wat er heeft gespeeld.. of hem uit te proberen.. soort van catfishen. Treurig gewoon.. dat dat soort dingen door mijn hoofd gaan
Verstandig dat je aan jezelf gaat werken. Het kan je sterker en onafhankelijker maken. En daardoor word je iemand die uitstraalt dat je het waard bent om rekening mee te houden
Stille lezer hier. Ik snap wel dat je niet 'zomaar' je relatie wil beëindigen. Het is niet niks om daar een punt achter te zetten. Bang zijn voor de 'wat als..' wat als je er spijt van krijgt, wat als je inderdaad beren op de weg zag, wat als, wat als. Wees eerlijk tegen jezelf en tegen hem. Blijf je bij hem voor hem, of blijf je bij hem voor het gezin. Ben je gelukkig als dit nog 10jaar zou duren, zullen de kinderen de spanning niet merken. Zonder vertrouwen is een huwelijk niet te doen. Zeg hem eerlijk dat je er eigenlijk wel een punt achter wil zetten, omdat jij gewoonweg niet gelukkig bent, geen vertrouwen meer heb in de relatie hoe die nu is. Wees eerlijk en rechtdoorzee. Mannen hebben niks aan uitgebreid praten over details en gevoelens. Zij kunnen niet door de zinnen heen kijken. Zeg waar het op staat en zeg wat jíj wil. Succes, ik hoop echt dat je het geluk weer terug vind. Of dat nou met of zonder hem is. Jij en je kids staan op nr 1
Ik bedoelde het aandeel anders hoor. In positieve zin maar wist het niet anders te formuleren. Ik doel erop dat je inderdaad aan jezelf werkt en ik begrijp uit je verhalen dat je niet zelfverzekerd was/juist heel onzeker etc. Hoog zwanger/borstvoeding geven....het doet wel wat met mannen schijnt, maar het is echt het laagste van het laagste om dit je partner aan te doen. In een periode dat je zo kwetsbaar was. Hij had er juist voor jou moeten zijn ipv zijn heil ergens anders zoeken. Des te meer je beschrijft des te bozer ik eigenlijk word. Wat een ass om je zo te laten zitten en zo respectloos met je om te gaan.
@NdNk ja ik vind het zo moeilijk. Want hij is er van overtuigd dat dat van 3 jaar geleden hem echt wakker heeft geschud en dat hij nu echt goed beseft dat ik de enige ben voor hem en dat onze relatie sindsdien alleen maar beter is geworden. En ergens wil ik hem ook geloven dat hij écht niks verkeerds meer doet.. maar ik kan het gewoon niet. Dat afspreken om bewust langs vrouwen te gaan lopen en die gesprekken waar hij zogenaamd niks meer van weet.. het geeft me gewoon een onderbuikgevoel dat ik hem niet kan vertrouwen. Maar is dit objectief? Of wordt het vertroebeld door mijn wantrouwen. Ik moet wel zeggen dat ik onzeker ben over de relatie, voorheen ook over mezelf maar dat is het laatste jaar juist wel verbeterd.