Klopt,dat is ook echt geen pauze. Op scholen en in de kinderopvang moet je voor de pauze echt even van de groep af zijn.
Maar dat dat van jou niet hoeft is fijn, maar daar hebben ze verder weinig aan, want van bovenaf moet het toch. Ik denk we het er allemaal over eens zijn dat de administratie heel anders en eenvoudiger kan, maar daar hebben de leerkrachten nu niks aan, die moeten het toch doen en ervaren dus die werkdruk. En in de meeste klassen zijn het helaas geen 3 groepen,maar 4 of 5. Hier heb je de standaard groepen: gemiddeld, extra uitleg nodig en geheel zelfstandig. Maar bij mijn dochter in de klas zijn er nog 4 kindjes (waaronder zij) met maatwerk. En er is een jongen die een HB protocol volgt. Dus met bv rekenen heeft de meester daar 5 groepen waar hij die doelen en plannen voor op moet stellen.
Maar gastouders en moeders hebben toch ook geen pauze? Je weet dat toch van tevoren? Ik zie echt het probleem niet hoor. Natuurlijk is het een lange dag, maar het is nou eenmaal zo.
Dat is toch ook mijn punt: niet meer geld erbij, maar meer rompslomp eraf. Je kan mij niet vertellen dat het niet ontzettend scheelt als je niet alle kindjes hoeft te monitoren maar alleen de kindjes die het nodig hebben. Dus dat lijkt me de richting waar ze de oplossing in moeten zoeken. Niet in meer geld.
Ben ik het helemaal mee eens. Ik denk dat de normalisering van dit soort dingen: geen pauze houden, verwachten dat je als leerkracht 8 uur aan een stuk de aandacht bij 25 tot 30 kinderen kunt hebben en overcomplete verslaglegging van het dagelijks handelen, bijdraagt aan een verhoogd gevoel van werkdruk dat kan resulteren in structurele overbelasting. Dat geldt overigens ook zo voor de zorg en speciaal onderwijs. Er is in deze beroepsgroepen zo idioot veel uitval van personeel, doorloop van personeel en structureel tekort van invalkrachten en ondersteuning, dat is niet zomaar ontstaan. Ik denk dat we moeten ophouden met tegen elkaar zeggen dat deze beroepsgroepen zich moeten vermannen en niet zo moeten zeuren omdat iedereen het zwaar heeft. Uiteindelijk kost het de maatschappij nog meer geld wanneer mensen overbelast thuiszitten. Ook worden de beroepen steeds onaantrekkelijker gemaakt op deze manier, ergo de tekorten. En tekorten zorgen weer voor meer druk op de werknemers die er wél zijn, ergo overbelasting. Het is een cirkel waar we niet uitkomen zo lang we niet écht luisteren naar de mensen op de werkvloer. En dan heb ik het dus niet over salarissen, maar over werkdruk in de vorm van grote klassen/afdelingen/groepen, tijdsdruk en overdaad aan administratie en verslaglegging. Er zijn overal meer mensen nodig en dáár moet het geld naartoe: ruimte in de begroting voor meer personeel.
Nee ik heb ook geen pauze nee. Soms mazzel als ze allemaal tegelijk slapen, maar dat is sporadisch. Maar ik kan om de bedtijden heen wel naar buiten wanneer de kinderen en ik er behoefte aan hebben. Dat geeft wel een hoop rust aan je hoofd. Zeker gezien het feit er hier maar maximaal 6 rondlopen. Dat is een andere dynamiek als met 16 of 30 Met grote peuters kan ik die in de tuin laten waar ik hen vanuit de kamer helemaal kan zien zodat ik even binnenzit en zij lekker buiten rennen en gillen. Op een school of kdv gaat dat niet. Dan moet je er bijstaan.
Nou, ik vind dat wat betreft pauzes de leraren zich wel even kunnen vermannen hoor. Ik vind dat echt een overdreven non-argument. Want het is niet 8 uur, het is 6 uur aan een stuk. Daarna en ervoor is ruimte voor pauze. En meer geld voor meer personeel lost het probleem niet op, het efficiënter maken van werk en overbodige werkzaamheden laten liggen, dat helpt sneller en ook op de lange termijn. Ik heb bijvoorbeeld heel veel personeel en een snelle doorstroom, mensen blijven gemiddeld maar een jaar. Als ik van al mijn personeel moet bijhouden hoe hun ontwikkelingen zijn en ze moet toetsen, dat weer bijhouden in systemen, word ik ook gillend gek. Dat doe ik dus ook niet, ik stuur ze bij als ik zie dat ze dat nodig hebben. En voor een enkeling ruim ik extra tijd in omdat ze meer begeleiding nodig hebben. En ja, ik vergelijk personeel met leerlingen. Van beiden wordt veel verwacht, en ze moeten beiden gestuurd en begeleid worden. Maar continu tot in den treure monitoren en registreren gaat mij ook niet helpen het beste uit mijn mensen te halen, en is dus voor hen ook niet het beste. Ik kan me ook niet voorstellen dat dat bij leerlingen wel zo is. En al helemaal niet dat het noodzakelijk is om tot goede resultaten te komen.
Okee, excuses, het is geen 8 uur, maar hier op school is het bijvoorbeeld wel 7 uur. Wat mij ook te lang lijkt om aan 1 stuk te werken. Die pauzes zijn m.i. noodzaak om scherp te kunnen blijven, geen luxe of gunst.
Maar scholen kunnen toch de pauzes van de kinderen zo inrichten dat alle docenten twee keer een kwartier, al dan niet aaneengesloten, vrij zijn?
Maar volgens mij kunnen leraren daar prima mee stoppen... dat is een andere vorm van het werk neerleggen/staken. En vorig jaar werd hier op het forum continu gezegd dat dat niet kon... de werkdruk verlichten door onzinnige taken niet uit te voeren. Natuurlijk moet je voor de zorgenkindjes administratie blijven bijhouden (al ben ik het heel erg eens met de uitspraak dat het passend onderwijs zsm afgeschaft moet worden) maar alles waar je zelf het nut niet van inziet en wat je in tijdnood doet komen zou ik eens lekker laten liggen...
Zo staat het inderdaad in de arbeidstijdenwet, maar in de praktijk komt er -nogmaals, op onze school, ik kan niet spreken over alle scholen- niets van terecht.
Geen slecht idee. Als je als collectief van leraren besluit dat je zélf de werkdruk verlaagt en dat de staking noemt, kunnen de lessen wel doorgang vinden en is het probleem vooral voelbaar voor het management/bestuur.
Was het maar zo simpel dat je het gewoon niet doet. De kinderen zijn hier dan de dupe van, want van alle kanten wordt er gevraagd om een overzicht van wat er is gedaan en hoe. Als je dit alszijnde staking gaat doen, kun je dit op een later tijdstip alsnog allemaal gaan inhalen. Ik sta dit jaar voor groep 8 en daar komt qua administratie enorm veel bij kijken. Je wilt alle kinderen een goed onderbouwd advies geven en dan ontkom je er niet aan om alles bij te houden en te registreren. Wat mij betreft mag dat hele systeem op de schop, maar daar wordt geen gehoor aan gegeven. Dat zou voor mij een goede reden zijn om te staken. Voor het salaris staken vind ik onzin, er is genoeg bereikt op dat punt.
Sorry? Ik ben gewoon deelnemer aan dit gesprek en ik ben niet aan het klagen. Ik vind je reactie vreemd. Waarom zou ik alleen maar mee mogen praten als ik ook direct invloed probeer uit te oefenen? Niet dat ik me hoef te verdedigen, maar ik maak deel uit van een gemeentelijk platvorm dat adviezen geeft over de WMO en jeugdwet (en dat deel van de zorg) en ik werk als adviseur bedrijfsvoering voor een overheidsinstelling. Ik ben er dus mee bezig, alleen niet specifiek op de school van mijn zoon. Had ik daar ook maar de tijd en energie voor, dan had ik dat met liefde gedaan.
Maar de administratie voor zorgenkindjes is o.a. een stuk werkdruk. Daar kunnen ze idd niet ineens mee stoppen. Ik wist voorheen ook niet wat dat allemaal inhield tot een jaar geleden toen onze dochter zo'n kind bleek te zijn. En ik zicht kreeg op de handelingsplannen, voortgangrapportages enz. En als leerkrachten daarmee stoppen dan is het niet meer overzichtelijk waar de kinderen behoefte aan hebben en kunnen ze niet goed begeleid worden. Dan worden de problemen heel groot,zeker in de bovenbouw waar de resultaten indirect invloed hebben op het schooladvies. En dat laatste telt overigens voor alle leerlingen,niet alleen degenen met een zorgdossier.
Helaas heb ik ook een zorgenkindje en snap ik dat het daar anders ligt. Maar ik zou zelfs durven stellen dat alle onzinnige administratie ten koste gaat van de dossiers van kinderen die het wel hard nodig hebben. Het dossier van onze oudste was flinterdun maar het was iedereen duidelijk dat SO de beste en enige oplossing was. Het is in mijn ogen een mind set die bij besturen (en ouders!!) om moet. Waarom vertrouwen we leraren niet meer op hun kunnen?Waarom weten ouders beter dan de leraar wat de leerprestaties zijn? Waarom zegt een middelbare school niet gewoon "cito zegt HAVO-VWO maar leerkracht zegt volmondig VWO dus kan deze leerling naar het VWO"? En door als leerkracht maar te blijven voldoen aan de papieren tijgers, houdt het systeem zichzelf in stand. Niemand die het systeem afschaft als we het niet in twijfel durven trekken.
Ik doelde op het gezeur van. In de zorg is het ook zwaar dus onderwijzers mogen niet klagen. Dat er niet genoeg geld beschikbaar is ligt aan - in mijn ogen- verkeerde keuzes.