Een opmerking over een bekende die met 10 dagen eerder bevallen was, ze heeft nog wel een hele flinke buik hoor! Was ook nog eens gebaseerd op een foto waar de dame in kwestie nou ook niet in de meest handige positie zat met hoe je buik eruit ziet. (Snappen jullie hem nog?) Ik had heel sterk de neiging om te vragen of ze zichzelf al eens in de spiegel bekeken had. Maar om de sfeer niet te verpesten en geen ruzie te starten heb ik wijselijk m'n mond gehouden. Gelukkig ging degene tegen wie het gezegd werd er ook niet op in. Toen ik het later tegen mijn man zei, zei hij ook al dat ze eerst eens naar haar eigen lijf moest kijken wat ook niet meer zo slank was als voor dat ze kinderen kreeg.
'Dat is wel vervelend' is toch geen gepaste opmerking? En vervolgens lekker doorklagen. Als je niet weet wat je moet zeggen dan zeg je "Gecondoleerd." evt. Gevolgd door "het gaat het met jou/je vriendin". Voor fatsoen hoef je een persoon niet te kennen.
Toen ik te vroeg was bevallen(32wk) zei een collega: nou beter te vroeg als te laat, dat was zo vermoeiend.. Toen ik aan het werk was(achter de kassa) zei een klant; zo jij moet wel heel dom zijn anders zit je hier niet.
Nou ik zou desnoods pas s avonds langs gaan. Of tijdens het dutje van kleine. Dit zou ik dus echt niet pikken, iemand die zomaar mijn kindje (van 1 jaar!) zou uitschelden. En dan nog wel een buurman/buurvrouw.
De toon waarop ze het zei vond ik totaal ongepast en ongeïnteresseerd. Verder nam ze nog geen 2 seconden de tijd om naar mijn verhaal te luisteren of wat dan ook, maar ze ging direct verder met klagen. Wat ze trouwens dagelijks doet, over alles en iedereen. Ik erger me er altijd al aan, maar dit vond ik wel heel ver gaan en hier viel echt mijn mond van open. Het was nogal een naar verhaal wat ik vertelde, eerlijk gezegd was die gebeurtenis gewoon een grote nachtmerrie en ik ken verder niemand die daar zo op zou reageren.
Maar wat wil je bereiken? Excuses? Als volwassenen dit soort scheldwoorden roepen naar een kindje van 1 jaar dan is het duidelijk dat ze niet in staat zijn een normaal gesprek te voeren.
Een (nu oud) collega die mij vertelde dat ik "gelukkig nog jong ben" ... toen ik vanuit mijn kraambed vertelde die week te zijn bevallen van onze overleden zoon.
M'n vriend : oo dan hoef ik zondag niet op te passen? Ik : oppassen? Vriend : ja geen papadag Ik : papadag? Aarghhh
De dag dat ik de geslachtsbepaling van mijn tweede had gehad, we kregen onze tweede dochter. De vrouw van mijn schoonbroer zei toen diezelfde avond tijdens het avond eten met veel schoonfamilie erbij; in mijn land zeggen ze dat je geen echte man bent als je alleen maar meisjes maakt. Echte mannen maken jongens (zij was in verwachting van een zoon) Echt een walgelijke kleinerende opmerking was dat.
Nog zo'n simpele ziel die duidelijk niet vooraan heeft gestaan toen moeder natuur verstand uitdeelde.
Ik kom regelmatig mensen tegen die er uitgebreid op in gaan hoe blij / wat voor zegen het is om een jongen en een meisje te krijgen. En dat dat zo ideaal is, want dan heb je van allebei enz. Altijd mensen die een jongen en een meisje hebben. Ik vind dat eigenlijk best wel kwetsend. Alsof ik pech heb met 2 jongens. Tegenwoordig laat ik t maar gaan en bedenk me dat zij nooit zullen begrijpen wat voor geluk ik heb dat ik twee van zulke leuke, lieve en stoere jongens heb.
Ik heb afgelopen seizoen bij een ijssalon gewerkt. Zo had ik een klant die bij mij een beker ijs bestelde met 3 smaken en er nog een 2e beker bij wilde. Dus ik vroeg welke smaken daarin mochten. Zegt hij: 'Nou... dezelfde als die andere! Heb je dat kunnen onthouden?'. Dus alle klanten keken mij vol ongeloof aan, en ik hem ook. En toen zei ik: 'Ik heb een graad in stralingsfysica, dus ik ben erg goed met cijfertjes. Deze 3 smaakjes van u heb ik wel onthouden'.
Ik was zelf in therapie voor mijn eetstoornis en was nog nooit zo zwaar geweest. Durfde steeds minder naar buiten en was zwaar depressief. Uiteindelijk voor de kermis hier door vrienden naar buiten gesleept (niet letterlijk natuurlijk). Heel ongemakkelijk stond ik daar, ik liep naar de bar om een biertje te bestellen. Barman kijkt me van top tot teen aan en zegt: cola light?! Ik kon wel door de grond en misschien dacht hij gewoon dat ik iemand was die net half uurtje geleden bij hem cola light had besteld of hij was echt onbeschoft maar op dat moment deed het me zo'n zeer. Ben na dat drankje naar huis gegaan en heb alleen maar gehuild die avond.