Ik wilde als puber heel graag iets met aardrijkskunde doen. Zag mezelf al helemaal staan, bovenop een vulkaan om een grond sample af te nemen en te onderzoeken helaas bestaat zo’n opleiding niet, wat het dichtstbij kwam was aardijkskundelerares. Maar in een klaslokaal met pubers was wel het laatste waar ik op zat te wachten. Daarna wilde ik iets met dieren en natuur. Als ik mijn vrijheid maar had. Een dag opgesloten zitten in een gebouw druist zó tegen mijn gevoel in. Mijn moeder heeft dat tegen gehouden, zij zei altijd: “je kan beter een goede baan hebben en je eigen dieren houden, dan dagenlang stront van andermans dieren opruimen voor een minimumloon.” En gelijk heeft ze. Toen ben ik hbo verpleegkunde gaan doen en inmiddels als wijkverpleegkundige aan het werk. Ik heb wel in bepaalde mate mijn vrijheid, maar mijn droombaan is het niet. Het liefst werk ik niet of wanneer het mij uitkomt, zodat ik heerlijk kan doen waar ik zin in heb. Door de natuur wandelen met de hond bijvoorbeeld. Er zal toch brood op de plank moeten komen dus dat gaat nooit gebeuren helaas.
Ik ben van 'zuster' naar 'paardenjuf' gegaan en advocaat is ook voorbij gekomen, maar dat was meer grappig bedoeld omdat ik zoveel kon kletsen volgens mijn moeder Maar ik wist altijd al dat ik in de categorie van mens of dier zou belanden. Uiteindelijk ben ik maatschappelijk werker geworden en opleiding gedaan tot cognitief gedragstherapeutsich werker en ik werk nu inmiddels 17 jaar voor een grote GGZ instelling in Amsterdam. En als ik nu aan omscholing denk, dan denk ik aan leerkracht BO of binnenhuisarchitect. Maar volgens mij zou ik nog steeds ook gelukkig worden als 'zuster' naar 'paardenjuf'
Ik weet niet of ik het nou als een soort gerust stelling of als best wel verdrietig moet zien. Om te lezen dat zoveel mensen werk hebben, maar eigenlijk wat anders zouden willen doen..
Ben ik met je eens.. Soms zit het leven gewoon in de weg.. Gezondheidsproblemen, MMM, kleine kinderen, relatieproblemen.. Ik zou gaan kijken wat ik eigenlijk zelf wil als mijn man klaar was met zijn studie, eindelijk weer wat meer tijd in het gezin enzo.. Maar ja, nu gaan we scheiden: weer omslag qua toekomstplannen.. Niet dat ik dan nooit kan studeren ofzo, maar ja, straks ander huis, eerst maar eens kijken of het lukt met de financiën, evt. een andere baan als het niet lukt.. Dan wordt het wel weer lekker op de lange baan geschoven allemaal..
Ik wou iets in het toerisme gaan doen. Hotelschool of iets anders op HBO niveau. Mocht niet van mijn ouders omdat er geen droog brood in te verdienen zou zijn. Ik ben nu belastingadviseur. Het verdient inderdaad erg goed maar de werkdruk is gigantisch en na 18 jaar ben ik er eigenlijk wel klaar mee. Ik zou nog steeds graag in het toerisme werken, omdat het me afwisselend, sociaal, en positief werk lijkt. Maar ja, inmiddels ben ik de grootstverdiener voor 3 kinderen en een man, dus nu kan het inderdaad niet meer.... Een goed betalende baan kan op die manier een gouden kooi worden helaas.
Een vriendin van mij heeft de hotelschool gedaan. Uiteindelijk viel het werk enorm tegen en is ze er na een jaar mee gestopt. Ze was het zat om (haar woorden!) ‘de hele dag tussen backstabbende mode-poppetjes’ te zitten. Volgens haar werken er veel van een bepaald type in het toerisme en daar paste zij niet tussen.
Dat zou kunnen. Ik ben erg dienstverlenend ingesteld en het lijkt mij bijv geweldig om te zorgen dat mensen een mooie vakantie hebben op een vakantiepark of in een hotel. Een eigen kleine camping runnen lijkt me bijv ook heel gaaf maar nu de kinderen nog jong zijn wil ik wel dat we zelf ook met ze op vakantie kunnen. Ik sluit niet uit dat we bijv over 10 jaar alsnog een 'ik-vertrekje' doen.
Vroeger wilde ik astronaut worden. Dat is niet gelukt (no shit sherlock!) Na jaren dezelfde baan te hebben gehad ben ik fulltime verder gegaan met mijn eigen bedrijf (nu 8 jaar geleden). Inmiddels zijn mijn werkzaamheden enorm veranderd maar dat is helemaal prima. Hoe het verder gaat zien we wel, vooralsnog ben ik erg tevreden!
Ik wilde psychiater worden op de psychiatrische afdeling in de gevangenis. Maar Ik maakte een zooitje van school. Zat op het vmbo en had nog jaren moeten leren. Dat zag ik niet zitten (stom!) Ik werk nu als huishoudelijk medewerkster in een verzorgingshuis en heb het er prima naar mijn zin.
Ik heb (zonder opleiding in die richting) een aantal jaar op de receptie in een hotel en een upmarket 'gentleman's club' in Londen gewerkt. Daarvóór drie zomerseizoenen op campings in Duitsland/Italië. Nog nooit hebben de 'backstabbende mode-poppetjes' me dwars gezeten (het merendeel van de hotelmedewerkers in Londen waren homo trouwens, en aan mijn collega's heeft het echt nooit gelegen), maar het benedenmaats salaris, ongelooflijk zeikende klanten, plus het feit dat het overboeken van de kamers standaard policy was, en daar moest ik me als jong meisje 's nachts als de ongelukkige gast aankwam voor wie we dan geen kamer meer overhadden maar even uitliegen (kamer is overstroomd ofzo). En daar paste ik voor uiteindelijk. Ik ga niet staan liegen voor een hongerloontje. Gelukkig heb ik me via via een leuk bedrijf binnen kunnen loodsen waar ik al 20 jaar heel gelukkig ben. Maar: ik had altijd wel heel graag een camping gehad. Dat leek en lijkt me nog altijd wel echt heel leuk.
Ik wilde als kind dokter worden. Mijn moeder was verpleegkundige en ik vond alles wat medisch was razend interessant. Ik wilde ook echt niets anders. En ik ben dokter geworden. En nu ik weer het hele weekend heb moeten werken en mn kinderen weer niet gezien heb denk ik dat ik in een ander vak toch ook wel gelukkig had kunnen worden...
Wat was je droombaan als kind? Psycholoog En ben je daar ook voor gaan studeren? Nee Wat doe je nu en ben je daar tevreden mee? Ik werk als zelfstandige als docent voor een overheidsinstelling en voor een it-bedrijf als consultant. Ik ben er niet tevreden mee. Of werk je vooral voor brood op de plank en heb je dromen moeten laten varen? Ik werk voor het geld, maar ga januari weer in dienst en dat voelt beter. Dromen laat ik nooit varen. Zou je jezelf nog eens willen laten omscholen? Ja, ik wil de pabo gaan doen als de kleine op school zit.
Je hoeft geen 36 uur te werken hoor voor de verpleegkundige opleiding. Vaak zit je schooltijd in die 36 uur. En je kan volgens mij ook vragen om 32 uur. Dat scheelt toch weer.
ik had vroeger geloof ik niet echt een droombaan, ja elke week iets anders.. danseres, zangeres, kledingontwerpster, juf, kdv leidster enz.. nu lijkt het mij wel wat om als (grond) stewardess te werken of zou ik bij een reisbureau willen werken, maar iets houd me tegen.. of in het zkh maar dan als receptioniste, niet medisch oid hoor, dat zou ik denk ik niet kunnen.. nu ben ik telefoniste/receptioniste.
Ik wilde vroeger in het circus ik heb een betavak gestudeers. Nu werk ik in een luxe restaurant en krijg ik daar de kans om mijn droombaan te krijgen (bruiloften organiseren) en ik ga het niet doen maar ontslag nemen Voor mezelf besloten dat het lichamelijk voor mij niet goed is (dagen van meer dan 12 uur) en de werkgever is slecht.
Hmja, het hangt ervan af vind ik. Ik ben ook gewoon van mening veranderd sinds mijn 6e Maar als iemand nu eigenlijk iets anders zou willen doen maar dit om praktische redenen niet kan dan is dat wel verdrietig
Als kind wilde ik tandarts of dierenarts worden, daarna verpleegkundige en 'iets creatiefs'. Uiteindelijk is het fotograaf geworden Voor nu is dat heel tof en ben ik blij met mijn werk, maar ik sluit niet uit dat ik ooit nog iets anders zal gaan doen.
Ik denk dat het deels te maken heeft met het feit dat je toen je jong was je moet kiezen. Je helemaal niet wist wat je wilde en je deed wat je leuk leek. Atans zo was het bij mij. Je krijgt zo weinig begeleiding in je studie keuze. Terwijl het best iets definitief is. Ook ben je jong en ben je ook druk bezig met andere zaken in het leven. Als ik naar mijn man kijk hij heeft vmbo gedaan, daarna mbo afgerond maar dat was het net niet, en ook weinig toekomst perspectief. Is hij verder gegaan voor een hbo studie en daarna de universiteit afgerond. Toen hij 16 was wist hij echt niet dat hij zijn huidige werk wilde doen.