Klopt ja. Dat zeiden ze hier inderdaad ook, dat het nu simpelweg niet meer lukt om alle ballen in de lucht te houden en alles daarom nu veel te veel is geworden.
Ik heb de tweede test nog gedaan met medicatie en ik was bang dat ik slechter zou doen omdat het de eerste keer best wel goed ging. Maar tijdens de test merkte ik al een immens verschil qua concentratie, bij de eerste moest ik mezelf er steeds weer bijroepen en heb met heel veel moeite mijn aandacht erbij kunnen houden. Bij de tweede test was ik met aandacht er gewoon steeds bij. Ik bleek de tweede foutloos te hebben gemaakt, mijn hyperactiviteit was verminderd en mijn aandacht versterkt. Mijn man heeft me net met de kinderen opgehaald en normaal gesproken kan ik niks hebben na een lange dag, ook geen gepraat van de kinderen. Nu eigenlijk nergens last van, ik was niet zo overprikkeld als normaal en kon gewoon met ze praten zonder te zeggen dat ik 'eerst even moet bijkomen'. Ben inmiddels thuis en ik merk wel dat werking afneemt, maar ik voel verder geen rare bijwerkingen ofzo. Hoop dat het zo blijft. Morgen moet ik naar de apotheek en dan zaterdag beginnen ermee. De komende paar maanden blijf ik hier onder behandeling, totdat de medicatie echt goed is afgesteld en nog CGT erbij.
@Picolientje fijn dat je eindelijk duidelijkheid heb gekregen. Ik werd een paar dagen later heel emotioneel. Ik was vooral boos en verdrietig, omdat ik mijn hele jeugd zo heb zitten aanmodderen. Dat voelde achteraf gezien zo zonde, omdat het naar mijn idee voorkomen had kunnen worden. Ga je direct starten met de Dex? Welke dosering?
Ja ik denk dat dat nog wel gaat komen. Maar ik kan het niemand kwalijk nemen, want er viel niks echt op bij mij. Bepaalde trekjes accepteerde mijn moeder gewoon als onderdeel van wie ik was. Ik ben wel in bepaalde mate boos op mezelf, want ik had het vermoeden 4 (!) jaar geleden al heel sterk. Het zal denk ik even moeilijk worden zodra ik alles heb kunnen laten bezinken. Dat er problemen uit mijn leven voorbij flitsen en je al die tijd nooit hebt geweten waar het mee te maken had. Sterker nog; dat ik dacht dat het allemaal aan mezelf lag. Ik begin direct met medicatie. De eerste paar dagen 2,5mg en daarna naar 5mg. Gelukkig is het na morgen herfstvakantie, komt goed uit omdat de kinderen met de auto gebracht en gehaald moeten worden van school.
En dankjewel @Narcisje, door dit topic was ik weer even wakker geschud om er wat mee te gaan doen. Ik hoop dat je voor jezelf helder kan krijgen wat je wil. Ik ben heel blij dat ik het gedaan heb.
Ik heb gewoon auto gereden. Zelfs op mijn testdag een uur terug gereden . Ik ben een veel betere chauffeur met medicatie dan zonder. Ik hoop dat je geen last van bijwerkingen krijgt en zowel het gaat voorbij! Het gevoel dat alles makkelijker gaat, zoals bij je tweede test, blijft! Ik kan achteraf ook niemand kwalijk nemen. Mijn eerste onderzoek is zo lang geleden dat er nog weinig bekend was over volwassen vrouwen met adhd. Ik denk dat ik ook gewoon boos op de hele situatie was. Achteraf gezien vond ik het wel fijn dat het niet ‘mijn schuld’ was, omdat ik niet genoeg mijn best zou doen. Volgens is dat ook wat jij bedoelt?
Graag gedaan! Ik twijfel nog steeds.. maar berichten zoals die van jou helpen wel. Het is toch fijn om te lezen dat er goede hulp is en dat het beter kan worden.
@Treez, ja het is hele harde reality slap in the face, zeg maar. Vrijdagochtend heb ik de medicijnen opgehaald en ik had aangegeven dat ik dan wel zaterdag zou beginnen ivm het juiste ritme. Maar vrijdag was mijn 'normale' ik weer terug en toen realiseerde ik me meer dan ooit hoe aanwezig, anders en vermoeiend het al die tijd is geweest. Ik had de kinderen opgehaald van school, ik keek naar de troep op de keukentafel en ik raakte helemaal overweldigd en gestrest weer. Ik was dood- en doodmoe en ik zat als een zombie op de bank de uren af te tellen dat ik weer naar bed kon, terwijl de kinderen hun tijd verslijten aan filmpjes op de telefoon kijken Eigenlijk zoals het elke dag gaat.. Toen dacht ik bij mezelf: ik heb die medicijnen nu, bij de proefmedicatie heb 0,0 last gehad van bijwerkingen of rebound, ik neem ze in. Het inwerken duurt een uurtje bij mij, maar dan voel ik die rust die zo nodig heb. Mijn vermoeidheid trekt weg, ik zie dingen positiever en ik raak niet meer overweldigd door 'alles wat ik nog moet doen'. De troep op de keukentafel lag er nog steeds, maar ipv er gestrest van te raken heb ik het gewoon opgeruimd. Ben ook meteen met de normale dosis begonnen Maar ik heb echt nergens last van. Vanochtend ook weer; er lag plastic afval op de aanrecht en ik heb het gewoon in de buitenbak weggegooid. De toiletrol boven was op en terwijl ik naar beneden loop om koffie te halen (ik was aan het werk boven), neem ik gewoon even een nieuwe rol mee. Ik heb 3 wassen gedraaid én opgehangen. Meteen, zonder stress, zonder opgefokt te raken. Ik heb mijn werkadministratie compleet op orde gemaakt en ik heb daarbij ook alle rotklusjes meteen aangepakt. Het is bizar hoe je dit soort simpele dingen normaal gesproken niet zomaar even doet, maar inderdaad fijn om realiseren dat het niet aan mij lag en ik niet lui of laks was al die tijd. EDIT: ben nog even benieuwd hoe jij het verschil ervaart. Niet zozeer wat er nu anders is, maar ik vind het verschil zo bizar terwijl ik me echt gewoon mezelf voel. Ik probeerde het aan mijn man uit te leggen, maar soms heb ik het idee dat het overkomt alsof ik onder invloed ben ofzo En zo voelt het dus absoluut niet. Ik voel me compleet mezelf, ik heb geen afgevlakte emoties, ik ben juist positiever. Alsof ik mezelf eindelijk heb teruggevonden ofzo iets. Ik voel me emotioneel meer in balans ook.
@heidiane, hoe gaat het nu met jou? De 23e heb je een gesprek, toch? Weet je dan al zeker of je iets van een uitslag krijgt?
Nu? Na het lezen van jou post hoe je nu gewoon opruimt? Ik wil graag janken. Ben alleen bang voor de uitslag dat het geen add is en ik weer aan de gang moet met schema's etc. Ik hou me er maar aan vast dat er ook een psychiater bij zit. Maar herken wat jij nu schrijft als je die medicatie niet op hebt heel erg. Wat ik bijna tegengesteld vind: je voelt je rustiger worden en de moeheid trekt weg. Lijkt tegenover gesteld. Ik probeer niet al teveel aan dinsdag te denken. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat ik ook het "geluk" heb een diagnose te krijgen die zowat mijn hele leven en hulpverleners geschiedenis verklaard. En dat ik ook zulke heerlijke medicatie krijg. Ik ga bijna kwijlen als ik eraan denk dat mijn moeheid weg trekt. Wat ontzettend heerlijk voor je dat de medicatie zo goed helpen!! Maar ook dat je zoals ik lees al heel snel vergeet hoe moeilijk het zonder is. Geweldig dat je hier je ervaring van vrijdag schrijft. Ik geloof dat ik 23te idd de uitslag krijg. Ik denk dat ik zo wie zo om medicatie ga vragen. Anti depressivica heb ik paar jaar terug gehad maar ik merkte niet veel. Alleen dat ik niet zo ver weg kon zakken. Wat op den duur aan de hoogste dosis. Voor mij nog een paar dagen geduld.
Hoe reageert je man nu en je kids? Die staan nu misschien helemaal verbaasd dat je nu als een wervelwind door het huis gaat.
@Picolientje echt kippenvel! Ik had het zelf geschreven kunnen hebben. Dit is precies zoals ik het ook ervaar. Er is rust in mijn hoofd, ik kan helder nadenken en de extreme emoties zijn weg. Ik voel me ook positief, tevreden en gewoon gelukkig. Met medicatie komt eruit wie ik echt ben en kan ik zelf kiezen wat ik wil doen en hoe ik reageer in plaats van een ‘slaaf’ te zijn van de 1001 gedachtes in mijn hoofd en elke prikkel in mijn omgeving, waar ik op moest reageren. Ik snap precies wat je bedoelt, maar het is inderdaad lastig onder woorden te brengen. Ook met medicatie heb ik adhd, maar het is goed hanteerbaar en ik zie nu zelfs de positieve kanten ervan in. Dex werkt bij mij ook 10x beter dan methylfenidaat. Ik heb nu alleen nog last van een droge mond, slaap slechter (maar voel mij daarentegen veel energieker, dus het zal mij een worst wezen) en ik blijf nog steeds langzaam afvallen. Alleen het drie keer per dag op tijd je medicatie innemen, blijft een ding. Ik draag trouwens een fitbit met trilalarm als geheugensteuntje. Ik ben echt superblij voor je dat het bij jou ook goed werkt! Het is een nieuwe start!
@heidiane ik hoop echt dat je een diagnose krijgt, zodat je verder kan en de juiste medicatie kan krijgen. Hoe laat hoor je het dinsdag?
Jakkes ook nog op het einde van de dag. Heb je de afspraak bij de psychiater, zodat er bij een diagnose meteen medicatie gestart kan worden?
De psychiater zit er dan bij, is volgens mij standaard bij een advies gesprek. Ik durf dus nergens op te hopen. (Al te vaak heel blij geweest met hulp wat al snel op overbodig leek. Alsof ik te goed was of gewoon eigenwijs en niet wilde. Bijv bij iemand die thuis kwam om te helpen op de juiste wijze het huishouden te doen. Ze werd prikkelbaar toen al haar adviezen niet werkten.)
Hoi dames, ik breek even in. Ik ben al de hele dag info aan het zoeken. En heb veel wat ik herken bij mezelf en m'n dochter. In ieder geval zijn we beiden hoogsensitief. Maar ik zie ook veel raakvlakken met add. Buiten de standaard symptomen wil ik wat persoonlijke dingen checken of dit iets is wat jullie ook hebben of niet: - op de basisschool altijd slecht in begrijpend lezen. - traag in een nieuwe taal aan te leren, kwartje moet echt vallen en heeft veel tijd nodig, daarna gaat het ineens veel sneller. - nagelbijten, tandenknarsen - heel snel verveeld. Continu iets nieuws willen en graag nieuwe mensen leren kennen ( een op een).
Oja, ik ben heel slecht in films kijken of series met tig seizoenen en afleveringen van 45-60 minuten.
Ik hoop echt dat nu de juiste hulp gaat komen. Is het heel raar als ik nu zeg dat ik voor je ga duimen dat je adhd hebt . Ik bedoel het dan op een positieve manier, zodat je passende hulp gaat krijgen.
Hey @Anna1083 fijn dat je hierbij komt, zelf herken ik me in bovenstaande niet. Alleen dat ik gewoon hele lage cijfers haalde op school. Er zijn meer dingen die ik niet herken voel me ook niet snel verveeld bijv. Werk al jaren bij dezelfde baas, mijn handen al vol aan de simpele dingen daar. Ik hoop dat anderen wel hierop kunnen reageren. Dat snel verveeld zijn is trouwens wel heel kenmerkend voor ad(h)d. (Zelf geen diagnose wel onderzocht. Krijg nog uitslag) Ik hoop dat je aan de info in dit topic ook wat hebt