Persoonlijk heb ik helemaal niks met de term hoogsensitief als apart label. Ik denk juist dat het gevoelig zijn bij mensen met adhd te maken heeft met het feit dat het filter niet goed werkt. Alles komt binnen, ook op wat je zelf voelt en denkt, zit minder een rem. Ik zie het sensitieve als een symptoom van adhd en niet als karaktertrek, zoals de term officieel bedoeld is. Het begrijpend lezen herken ik niet en ik heb geen talenknobbel, maar dat heeft bij mij niet zoveel met adhd te maken. Het kwartje valt mij sowieso niet snel bij het leren van een taal . Het vervelen en continue iets nieuws willen en ook doen, heb ik wel heel erg. Ik ben daar ook enorm impulsief in en schrijf me overal voor in. Ik bijt geen nagels of tandenknarsen, maar ik heb wel heel veel motorische tics en gewoontes. Er moet altijd wat bewegen, zelfs als ik ga slapen. Anders het gevoel dat ik ontplof van binnen. Als ik tien seconden niks beweeg voel ik al een enorme spanning en onrust in mijn lijf. Alleen ik heb wel adhd en de h is nogal sterk vertegenwoordigd hier.
Hoi Hier een andere inbreker. Ik herken je dingen wel. Maar ik heb geen add. Bij mij is er autisme/pdd-nos vast gesteld. Ik ben geen rainman ofzo maar veel dingen kosten me, ondanks een hoog iq, meer moeite en ik heb wat meer verwerkingstijd nodig. Ook hetgeen wat jij hsp noemt herken ik. Ik kan niet heel veel prikkels aan. 1 op 1 contact is leuk maar in kleine of grote groepjes heb ik moeite om alles te volgen. Geen idee of je hier wat mee kunt
Wat is nu jou behandeling? Voel jij vooruit gang of verbetering nadat je de diagnose kreeg? Volgens mij is er voor autisme geen medicijn.
Voor autisme is idd geen medicijn, voor de onrust in het hoofd wel. Ik heb zelf geen medicatie omdat ik het gros niet mag hebben vanwege een hartritmestoornis. Ik heb me laten diagnosticeren in een periode dat het eigenlijk heel goed met me ging. Niet een uitgebreide behandeling gehad maar wel helder gemaakt hoe het ass bij mijzelf werkt. En verder heb ik zelf veel dingen, al lang voor mijn diagnose, aangepast. Heel praktisch vaak. 1 afspraak per dag plannen en niet meer, vaste routines, koken in maximaal 2 pannen tegelijk en ook onder schooltijd. Op mijn werkdag eten de kinderen brood of iets heel erg makkelijks want ik kan niet uitgebreid koken als er kinderen bij rond lopen. Ik probeer mn autisme te accepteren en dat gaat best goed. De Diagnose is vooral opluchting want ik begrijp mezelf eindelijk. En ik hoef niet meer te kunnen wat anderen kunnen.
Ik sluit me hierbij aan. Ik dacht vroeger dat ik het had, maar geloof eigenlijk niet meer in hoogsensitiviteit. Voor mij valt dat meer onder ADD en een stuk persoonlijkheid (intj in mijn geval). En anders zou ik het in een andere hoek zoeken zoals bijv PDD-NOS. Begrijpend lezen heb ik geen moeite mee en talen ook niet. Maar ik ben ook wel eens tegengekomen dat ADHD/ADD ers niet van lezen zouden houden. Maar ik ben juist een enorme lezer altijd geweest, dus dat gaat lang niet altijd op. En ik heb dus juist wel dat ik snel verveeld raak en het altijd meer en beter moet. En ik heb met kleine dingen geeeeem geduld. Als ik op mn werk moet wachten totdat mijn koffie kopje gevuld is door het koffie-apparaat, dan loop ik weg. Als ik daar bij sta te wachten dan krijg ik het gevoel dat ik ontplof van binnen. Zelfde met mensen die enorm langdradig zijn of niet to the point komen. Dan moet ik bijna de neiging onderdrukken ze fysiek wat aan te doen. Ik praat ook vaak door mensen heen om die reden.
Ok, dat zijn dus geen typisch add dingen. Ik hou ook heel erg van lezen ( als ik de rust vind) heb ook HBO gedaan. Talen leren lukt me dus wel tot op zekere hoogte maar ik merk dat ik vooral moeite heb met het luisteren/verstaan. Als iemand Nederlands spreekt met een accent versta ik het al zelfs niet (goed) meer! Vind ik zo raar. Ik snap wat er bedoelt word over het hoogsensitieve. M'n beide kinderen zijn het. Maar begin steeds meer het vermoeden te krijgen dat er meer aan de hand is.
Wat bijzonder dat je al die dingen herkent. Pdd NOS ken ik, maar zou ik voor mezelf niet snel aan denken. Al heeft het wel weer veel linken met add en hoogsensitief volgens mij.
@iMoeder haha dat ongeduld herken ik ook. Als ik 15 minuten op de bus moet wachten ga ik gewoon lopen naar de volgende halte. Heb echt een hekel aan wachten.
@maliro , nee herken me toch niet in pdd NOS, herken juist wel emoties bij anderen ( beter dan gemiddeld) en maak ook makkelijk contact/vriendschap met leeftijdsgenoten.
Maar hoe kom je erbij dat iemand met autisme dat niet kan? Dan heb je echt de verkeerde info (en dan bedoel ik niet dat jij wellicht een ass hebt hoor maar wat je nu aangeeft klopt niet)
Dat lees ik iedere keer als ik Google. Daarom nooit zelf aan de slag met Google en diagnoses Heb jij de goede info voor me(om)? Want ben wel geïnteresseerd.
Ik moet hier echt op reageren, want dat is zo herkenbaar. Ik moet echt op mijn tong bijten om halverwege een vraag niet alvast antwoord te geven of er niet tussendoor te kletsen. Of als mensen langdradig zijn, denk ik halverwege al ‘ja duidelijk, next’! Ik praat zelf ook enorm snel. Inmiddels afgeleerd om dit bij vreemden of op mijn werk te doen, want ik schijn dan niet te volgen zijn.
@Anna1083 ik hou ook heel erg van lezen. Ik kan het ook uren doen, maar ik moet inderdaad wel de rust vinden. Films kijken daarentegen lukt mij echt niet. Geen geduld voor. Vervelende aan televisie is ook nog dat het allemaal ook veel harder binnenkomt. Ik ben het type wat bij een enge film de bioscoop bij elkaar schreeuwt of als het zielig wordt keihard begint te huilen. Dan wordt er ook nog verwacht dat je stil blijft zitten op een stoel, terwijl ik soms echt even moet springen als het heftig wordt. Thuis kijk ik eigenlijk ook geen televisie meer. Heel soms een serie op Netflix.
Als ik weet dat ik 15 min moet wachten heb ik daar dan juist weer geen moeite mee. Dan kan ik 15 minuten weg dromen / boek lezen / op telefoon klieren. Het zijn juist die korte momentjes dat je hooguit 40 seconden ergens op staat te kijken waar mn bloed zo ongeveer van gaat borrelen. Ik kan het moeilijk uitleggen.
Erg is dat he. Ik heb dat ook, dan hoor ik in mezelf alweer "jaaaaaa, hup hup, kom op'. En als ik iets uit moet leggen denk ik daar nu echt over na. Anders sla ik stappen over en is de voor mij oh zo logische conclusie, voor anderen onnavolgbaar. Ik heb echt moeten leren vergaderen en voorzitten. En ik heb op werk in het begin heel veel moeite gehad met het aansturen van lager opgeleide collega's. Ik heb zelf aan een half woord genoeg (graag zelfs!). Maar echt de tijd nemen om iets goed uit te leggen, of me te verplaatsen naar een ander denk niveau kostte mij erg veel moeite. Ik weet alleen niet of dat laatste perse een ADD ding is hoor.
Misschien het volgende. Mij werd tijdens gesprek gevraagd of ik moeite had met file of wachten bij de kassa. Geantwoord van niet. Je moet wel en daar hoort wachten bij, ik balen want weer een kenmerk waardoor ik dus vast geen ad(h)d heb. Tot ik op mijn werk was, aan een bewoner gevraagd van de stoel in de rolstoel te gaan zitten. Reageerde de eerste 2 seconden totaal niet. Ik begon met geduldig te zijn, maar voelde al irritatie. De volgende paar seconden nog een keer gezegd terwijl ik weet dat het een poosje duurt voor het binnen komt en verwerkt is, toch zat hij binnen 7 seconden in de rolstoel want ik hielp hem toch maar door aan zijn broek te hijsen zodat hij sneller in zijn rolstoel kwam, was dus behoorlijk geïrriteerd omdat het "zolang" duurde. Misschien bedoel je dit met die paar seconden die veel te langzaam gaan?
Films kijken heb ik ook geen geduld voor. Zelfs in de bioscoop ga ik dan onrustig worden, steeds verzitten etc. En tegen de tijd dat ik eindelijk eens in het verhaal zit, is de film afgelopen. Series gaat wel goed. Dan moet je de eerste 2/3 afleveringen in het verhaal komen en daarna een paar seizoenen niet meer. Maar ik ga meestal wat anders doen tegelijkertijd zoals koken, de was vouwen, strijken etc. Voor mij is gamen de ultieme ontspanning. Dan ben je toch ergens mee bezig en dan zit ik er helemaal in. Dan ben ik echt even 'van de wereld'. Heerlijk is dat. Heel enge of nare films vermijd ik trouwens, nieuwsberichten ook. Al kijk ik dan wel weer gerust Game of Thrones.
Ja precies. Wij hebben op werk zo een koffie automaat. Je zet je kopje eronder, dan druk je op de knop en gaat ie vervolgens iets laden en daarna duurt het iets van 5 seconden voordat ie begint. En daarna iets van 10 seconden voordat je kopje vol is. Ik vind dat dus echt DE HEL om bij te staan kijken, dan krijg ik het gevoel alsof ik ontplof van binnen. Ik zet dus altijd dat ding aan en loop daarna heen en weer naar mn kantoor. Slaat helemaal op, maar dat erbij staan wachten kan ik gewoon niet opbrengen. Terwijl als ik sta te wachten bij de kassa, ja dan sta je daar. Geen moeite mee. Maar mensen die te langzaam rijden op de weg daarentegen..... Dan zit ik te vloeken als een bootwerker dat mensen niet doorrijden. Zelfde irritatie heb ik met winkelen, ik ren het liefst de winkel door in flinke pas. Mensen die 'in de weg' lopen of uitgebreid gaan staan trutten kan ik niet uitstaan.