Kind bewust niet laten geloven in Sinterklaas?

Je vriend heeft natuurlijk gewoon gelijk dat het liegen is. Je vertelt immers niet de waarheid en verzint dingen.

Maar ik ga dat leugentje wel vertellen aan mijn kinderen. Heb zelf veel te leuke herinneringen aan Sinterklaas.

Ik denk wel dat steeds meer mensen hun kinderen niet in de Sint laten geloven. Niet enkel vanwege het liegen maar zeker ook vanuit geloof/achtergrond etc.

 

Wij hebben het in het midden gelaten. We vertellen bewust geen verhalen ed erover en zodra ze vragen gingen stellen hebben we die eerlijk beantwoord. Maar we vertellen ook niet heel ‘hard’ dat hij niet bestaat oid.

Ik vond zelf de magie echt wel minder toen ik het eenmaal wist, weet ik, maar ik had teveel moeite met het ‘liegen’ om het heel super actief te doen, zeg maar... Liever zou ik het helemaal niet doen, maar ik wilde ze het plezier dat ik er vroeger in had ook niet ontnemen. Vond/vind het heel lastig.

(De oudste gelooft al een aantal jaar niet meer en die geniet sindsdien overigens juist veel meer.)

 

Ik vind liegen ontzettend overdreven als het hierom gaat. En mensen die het bewust niet doen, tja daar heb ik niet zoveel mee.

 

Tja feitelijk gezien is het liegen, maar ik vind liegen zo’n negatieve lading hebben dat ik het niet passend vind bij Sinterklaas. Eerder een leugentje, een leugentje om je kind een geweldige tijd te geven. Natuurlijk kan dat ook best als ze niet gelooft, maar ik denk dat die magie dan toch ontbreekt.

Wat ik me afvraag is hoe je vriend het voor zich ziet als jullie dochter als enige, of een van de weinige, niet gelooft. Het lijkt me namelijk niet heel leuk. Niet dat je daarom je kind moeten laten geloven, maar ik zou het wel meenemen in je overweging.

 

Hier laten wij ze geloven; ik zeg nooit expliciet dat Sinterklaas bestaat, maar ik ontken zijn bestaan ook niet. Als ze vragen stellen, draai ik de vraag meestal om en verzinnen ze zelf het antwoord. Ze genieten er enorm van en dat vind ik belangrijk. Volgens mij geloven ze ook in de Paashaas, haha, maar bij de tandenfee riep mijn oudste meteen dat ouders gewoon een muntje onder het kussen leggen

 

Mijn vriend heeft sint niet meegekregen van huis uit. Van de week heeft hij de cadeautjes gewoon laten zien

Toen ben ik even gaan nadenken omdat ik een aantal dingen opnieuw moet gaan regelen of dat ik ze zou gebruiken en dan zouden ze het natuurlijk door hebben. Na kort denken kwam ik er toch op uit om nieuwe cadeaus te regelen. Vooral vanwege andere kindjes. Ik wil niet dat mijn kinderen andere kinderen vroeg gaan vertellen dat de sint niet bestaat. Ik zie onze oudste het ook niet voor zich houden als hij het weet.

 

Zo doen wij het ook.
En als ze echt vragen hoe het zit zal ik het ze vertellen. Maar die vragen krijg ik nu nog niet.

Grappig is dat we met kerst vertelde dat wij de cadeautjes onder de boom hadden gelegd. Dochter van toen 4 had er toch zelf de kerstman van gemaakt.

 

Wij hebben over hetzelfde nagedacht, vooral ook omdat ik dus ook moeite heb met liegen/jokken terwijl ik ze juist probeer te leren dat niet te doen.
Maar uiteindelijk (een beetje tegen mijn gevoel in) tóch besloten om erin mee te gaan omdat ik niet van mijn kinderen wil vragen om zo'n "groot geheim" te hebben voor vriendjes en vriendinnetjes (ik denk dat zij het heel verwarrend hadden gevonden als zij niet mochten jokken van ons, maar wél tegen vriendjes hierover), en ook om toestanden te voorkomen waar zij het per ongeluk zouden verraden.

 

Je kunt het ook gewoon in het midden houden. Een klein kind hoef je niet exiciet te vertellen dat hij niet bestaat. Als ze echt zelf met vragen komt zeg je "wat denk je Zelf?

En bedenk dat jouw kind onderdeel is van de maatschappij met andere kinderen op school en in de buurt. Wat leg je haar op doordat ze zoiets groots niet mag vertellen? En dat zij bewust moet liegen tegen andere kinderen. Wat leer je haar daarmee? En mag je dat wel verwachten van een jong kind? Ook is Sinterklaas overal om ze heen. Op school gaat het er wekenlang over. Dagelijks volgen alle kinderen het Sinterklaasjournaal etc. Hoeveel verwarring geeft dat bij haar. En hoeveel druk krijgt ze om haar mond te houden. En echt boze ouders als ze het toch verteld (ik heb een kind gezien dat behoorlijk stevig is aangepakt door andere ouders omdat die het vertelde).

 

Mijn ouders hebben mij nooit in sinterklaas laten geloven omdat ze het zielig vonden en ook omdat ze niet wilden liegen. Ik vond zwarte piet hardstikke eng als peuter/kleuter en dus vertelden ze me steeds maar dat het een verklede man was. Ik heb er geen trauma aan over gehouden, ik heb het nooit door verteld, ik vond het wel leuk een geheimpje te hebben wat de rest niet wist, ik voelde me heel groot daardoor.

Maar tot een jaar of 4/5 zijn kinderen nog zo in het “magisch denken” dat ze eigenlijk niet eens beseffen wat bestaan of niet bestaan eigenlijk inhoudt. Mijn 4 jarige denkt ook dat boeven niet echt bestaan... ik kan het hem nog zo vaak uitleggen, maar hij gelooft me niet.
Pas in groep 3 gaat het echt spelen denk ik, maar dan zijn er ook kinderen met oudere broers die niet meer geloven, kinderen spelen buiten op straat met oudere kinderen die niet meer geloven.

Wij geloven thuis ook niet in god, op school vertellen ze daar wel over... ik ga ook niet met mijn kleuter daar heel diep op in en uitleggen waarom wij niet bidden etc. Ik laat het nog een poosje in het midden tot ze zelf oud genoeg zijn om er over te kunnen discussieren en de argumenten te begrijpen. Maar ik ga ook niet liegen en doen alsof ik wel in god geloof. Dat gaat prima, met sinterklaas kan dat net zo gaan.

 

Ik vind het zo'n leuk kinderfeest en al die voorbereidingen,voorpret etc vind ik zo leuk en geniet ik echt van dat ik echt niet dit zou willen missen.
Ik heb zulke leuke herinneringen aan vroeger en hoop dit aan zoon te kunnen meegeven

 

Eens!

 

Mijn kinderen weten dat het niet echt is. Ze hebben het toen ze jonger waren gevraagd en ik heb altijd eerlijk geantwoord. Ze zijn er dus zelf achter gekomen, ik heb het ze niet zomaar verteld.
Maar het feest is nog altijd magisch voor hen. Niet alleen de cadeautjes maar het hele gebeuren eromheen. En zodra ze sint en Piet zien zijn ze op slag vergeten dat ze er niet in geloven

 

Mijn vader heeft ook altijd tegen mij gezegd dat sinterklaas niet bestaat, mijn moeder zei altijd van wel! Woonden gewoon in een huis hoor
Maar hij had dus ook moeite met het feit dat hij mij op wilde voeden dat liegen niet oke is en dat hij hierover dus wel ‘loog’
Hij is hiervoor zelfs wel eens ‘in de zak’ gemoeten haha. Wij hadden een café waar sint en zijn pieten kwamen na aankomst in onze stad. Maar mijn vader heeft dit dus altijd volgehouden en toen ik erachter kwam zei hij ook gewoon ja ik zei het toch, ik wilde niet tegen je liegen. Vond het wel grappig eigenlijk dat ze het zo deden.

Ik heb het er nu wel met mijn man over gehad wat wij doen, het liefste vertel ik het ze gewoon omdat ik het zooo jammer vind hoe het nu gaat in vergelijking met eerst.

 

Dit precies, mijn kinderen weten dat ik de cadeaus koop omdat mijn zoon ernaar vroeg en ze vinden dat prima.
Ze kijken beiden uit naar Sinterklaas omdat we dan wat gaan vieren en zij cadeaus krijgen. Vorig jaar begon hij meer vragen te stellen die ik ook gewoon heb beantwoord, verder denkt hij er zelf af en toe over na en dat deelt hij met mij, daarover praten we dan. Ik vind het dan vooral leuk om te zien hoe en wat hij denkt.

 

Ja hoor, zonder te geloven kan het zeker magisch zijn.
Onze kinderen geloven niet in de Kerstman, maar vinden de verhalen, films, kerstboom, kadotjes eronder, sok op de haard enz enz net zo magisch (zelfs meer!) dan Sint waarin ze wel geloofden.
Ik heb aan ze echt 0 verschil in beleving en genot gezien tussen de twee feesten.

Dus daarin geef ik je vriend wel gelijk.

Onze kinderen hebben overigens wel geloofd in Sinterklaas. Maar mijn zoon had vanaf zijn 4de constant kritische vragen, hij prikte te veel door het verhaal heen. En we hebben hem dan geen onzin verkocht om het verhaal koste van kost intact te houden
(bijv het grote boek drijft dagenlang op zee en komt mooi intact aan in Nederland, vorig jaar op tv. Kinderen zien zo dat dat niet kan, en dat bevestig ik gewoon).

 

Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar als ze echt geloven gaan die kado's daar echt geen verandering in brengen.

 

Ze zijn 2,5 en bijna 4. Bij onze jongste zou ik er nog wel mee weg komen maar de oudste heeft een olifanten geheugen en is veel meer van de logica dan fantasie. 1 van de kado’s die hij gezien heeft zou hij zich zeker volgend jaar ook nog herinneren omdat hij er helemaal verliefd op is (treintje met lichtjes en kerstmuziek).

 

Ik vind dat liegen te zwaar en te beladen word gezien met dit onderwerp.
Voeren jullie dan echt gesprekken erover? Wij niet hoor. Mijn kinderen vinden sinterklaas en de pieten geweldig, en zijn ze het hele jaar niet vergeten. Maar ik vertel er nooit wat over. Sinterklaas en de pieten zijn er gewoon en komen elk jaar.
Misschien wanneer ze wat ouder zijn dat ze meer vragen gaan stellen, maar dat zien we dan wel weer.
Ik vind het feest veel te leuk om mijn kinderen op te zadelen met geneuzel over dat het nep is. Wat maakt het uit dat je ‘liegt’? De kinderen hebben plezier, en ze zullen het vast niet kwalijk gaan nemen.