Om dan maar het taboe te doorbreken.... Ik heb naar jaren van ellende nu de eerste stap gezet en een doorverwijzing gevraagd, ondanks dat ik heel veel last heb, ben ik nu doodsbang Ik ben al twee keer een traject van de bekkenbodemtherapie doorgegaan en dat heeft zeker wat verandering gegeven (kan het bijvoorbeeld wel beter ophouden) maar ondanks dat kan ik niet gezellig staan springen en dansen bijvoorbeeld. Hoesten en niezen ik durf het niet zonder mijn benen over elkaar te kruizen en heel gênant het liefs zelfs met mijn hand tegendruk geven. Een lachbui zorgt voor dezelfde vreemde positie. Opstaan doen we meestal niet spontaan maar met voorbedachte rade enz enz. Wie gaat mij tips geven? Wat moet ik bijvoorbeeld vragen tijdens het gesprek. Zijn er misschien verschillende behandelingen zo ja voor welke heb jij gekozen en waarom. Als het een ok word hoe heb je de tijd erna ervaren met kinderen? Ik heb namelijk begrepen dat je vier weken lang niks mag doen. Ik weet dat mijn baarmoeder verzakt en gekanteld ligt, mijn blaas weet ik verder niet.
Herkenbaar. Al is het na verloop van tijd wel beter geworden. Bij hardlopen en niesen is het nu alleen nog als mijn blaas te vol zit. Maar eerder kon ik niet hardlopen, dansen of niesen zonder urine verlies. Ik heb ook een tijdje van die incontinetie materialen gebruikt als ik ging sporten. Ik heb er niks aan gedaan. Vooral omdat het na 6 jaar weer beter ging. Nu leef ik er gewoon mee. Ik ken trouwens heel veel vrouwen ( moeders) die dit hebben.
Ja ik ken er ook wel veel inderdaad ondanks dat vinden veel vrouwen het gênant. Ik had gehoopt dat het inmiddels ook over zou zijn of echt wel heel veel minder maar dat word het niet. Aan de ene kant denk ik ben te jong om er wat aan te laten doen aan de andere kant nu is het al zeven jaar lang iets waar ik constant rekening mee moet houden.
Ook voor mij helaas herkenbaar Maar bij mij ook alleen als mijn blaas te vol is. Dan moet ik ook niet niezen... Maar ik heb mn bekkenbodemoefeningen dan ook niet gedaan onze jongste is nu 16 maanden. Heeft er iemand tips voor mij? Toch de oefeningen dagelijks gaan doen? Of iets anders?
Als je echt alleen problemen hebt bij een te volle blaas dan denk ik dat je echt met oefeneningen en eventueel bekkenbodemtherapie veel te winnen hebt.
Hoe ging je herstel? Ik heb begrepen dat dit maximaal tien jaar ‘goed’ blijft, klopt dit? Als ik dan jouw zin geen last meer gehad denk ik wauwww dat wil ik ook, maar ben echt zo bang
Wat is een tvt bandje?? Hier ook urine verlies bij hoesten/niezen etc en ook als mijn blaas niet vol is. Heb maandenlang dagelijks bekkenbodem oefeningen gedaan, maar mocht niet baten. Bij de huisarts een half jaar geleden laten controleren omdat ik ook vaak het gevoel had dat mijn baarmoeder eruit kwam als ik wat druk gaf en ik blijk een (volgens haar lichte) baarmoederverzakking te hebben.
Die ken ik, als ik wat druk zet dan krijg ik een hele bult die ik ook weer teug kan duwen mijn blaas hoeft ook echt niet vol te zijn. Door de bekkenbodemtherapie heb ik wel geleerd om minder vaak naar de wc te rennen en het dus wat op leren houden. Dit gaat prima zolang ik geen dingen zoals hoesten, niezen en onverwachts opstaan doe.
Exact mijn leven!! Ik zie nu alweer uit naar de periode van verkoudheid en het daarbij vaak langdurig hoest..... Dan draag ik 24/7 maandverbandje om de urine op te vangen wat er uitkomt tijdens hoest aanvallen etc.
Ze plaatsen dan een bandje om de blaas waardoor de urineleider wat hoger komt te liggen. Dan loopt ie niet meer zo makkelijk leeg. Geen idee of dat maar voor 10 jaar is, dat zie ik dan vanzelf wel. Dan ben ik in ieder geval 10 jaar van dat urineverlies af geweest. Herstel was de eerste dagen erg pijnlijk door de spierpijn.
Ik meld mij ook even, hier sinds de bevalling ook last van. Ik denk wel dat ik het in mindere maten heb als sommige hier , maar naar en vervelend vind ik het wel. Weet iemand of het ook erger kan worden?
Ja dat kan erger worden, dus ik zou alvast bekkembodemspier oefeningen gaan doen om erger te voorkomen
Ik heb het ook na de eerste zwangerschap en nu heel erg. Zodra ik bevallen ben begin ik ook met therapie en als dat niet helpt wordt ik geopereerd. Hopelijk valt het je allemaal mee! En kunnen ze het verhelpen.
Okay... (had stiekem al ff gegoogeld ). Ben net 4 wkn geleden gesteriliseerd en een week werk gemist, dus ik stel deze wel ff uit met de feestmaanden in het verschiet (en de drukte op mijn werk haha). Maar ik ga zeker weer eens langs de huisarts om dit te bespreken.
Laat ik dat dan maar eens gaan doen. Ik heb het nu bijna een jaar genegeerd en gedaan alsof het er niet was.
Nu dus inderdaad hartstikke verkouden en heb al meer maandverband gebruikt dan tijdens mijn menstruatie en nou zit die week er ook nog aan te komen word het allemaal nog net wat zwakker, baal echt zo
Ik wil binnenkort naar een bekkenbodem fysio gaan. Maar heb geen zin om dan elke keer weer oppas te moeten regelen, dus nog even op zoek naar een fysio die tijd heeft op een moment dat het hier qua planning ook kan. Ik heb alleen last van stress incontinentie, zoals de meesten van jullie. Alleen komt het bij mij niet alleen door de zwangerschappen, ik kan mij herinneren dat ik als tiener al niet meer op trampolines kon springen zonder klein ongelukje... Ik probeer die bekkenbodemspieren te trainen, het aanspannen lukt mij wel, maar ik kan het niet vasthouden (max 1 sec). Ik heb geen idee of het gewoon iets is wat ik niet kan of dat ik het fout doe.