Hier glinstert er ook regelmatig wat rond mijn linker tepel. Bij de vorige vmk kwam er ook duidelijk wat uit. (Maar geen hele plas). Kan best dat je lichaam nog niet helemaal de oude is. Geef je nog borstvoeding? Denk dat een bevalling + kort erna zwanger je borsten wat van slag gemaakt hebben.
Nee, had flinke overproductie en ben na 3 weken gestopt. Heb pilletjes genomen om de productie te stoppen, want ben daar echt ziek van geweest. Zal maar niets doen wat de productie kan aanwakkeren.
Ik lees over de confrontatie aan gaan met zwangeren na een miskraam. Ik kan alleen maar zeggen dat dat ontzettend moeilijk is. En jullie gevoel helemaal begrijp. Ons dochtertje is in 2014 met 23.3weken stil geboren. Zij is in mijn buik overleden. Met 12 weken kwamen we er achter dat zij een chromosoomafwijking had en dat haar kans 1% was. Wij hebben haar alle liefde, aandacht, zorg en tijd gegeven die zij nodig had. Zodat zij zelf (of moeder natuur) kon beslissen wanneer het echt niet meer kon. Het jaar daarna werd zowat iedereen zwanger om mij heen. Althans, zo voelde dat. O, wat heb ik dat jaar veel tranen gelaten, geschreeuwd van pijn en verdriet, ruzie gemaakt met mijn vriend. Maar vooral, wat heb ik veel zwangere vrouwen gemeden als het even kon. En als ik ze zag, keek ik ze amper aan en wilde ik niks horen over hun zwangerschap. Naarmate de maanden verstreken werden de zwangerschappen van jongetjes wat gemakkelijker, maar niemand mocht een meisje krijgen, alleen ik. Zo voelde dat. Terwijl ik heel goed wist dat we na M* een miskraam zouden krijgen en daarna een jongen (dit is ook gebeurt). De miskraam die we in 2015 gehad hebben was verdrietig. Maar we konden het al snel een plaatsje geven. Net als nu. Ik ben er verdrietig om, maar ook deze kan ik langzaam aan een plekje geven. We hebben tijdens de zwangerschap van onze dochter vele gesprekken gevoerd met gynaecologen en klinischgeneticussen. Zij vertelden ons hoe de meeste miskramen in zijn werk gaan en wat de meest voorkomende oorzaken er van zijn. Dat neemt niet weg dat we niet verdrietig zijn, want het was al ons kindje. Ik praatte er al tegen. Maar de hele weg die we met onze dochter afgelegd hebben, is ons bespaard gebleven. Al zou ik het zo weer doen! Ik hoop voor jullie dat jullie het langzaam aan een plekje kunnen geven. Accepteren hoeft niet, je bent je kindje verloren, maar er mee kunnen omgaan is voor jezelf een stuk makkelijker. Maar dat kost tijd, veel tijd. En pak die tijd. Je zal zien op een dag dat je je beter voelt en je beter kan omgaan met dit verdriet. Dikke knuffel voor jullie allemaal!
Kan idd gewoon ge triggered zijn door de zwangerschap hoor, een miskraam is ook een soort bevalling he, ik neem aan dat daar dus ook bepaalde hormonen bij vrijkomen die ook vrijkomen als je bevalt van een gezond kindje. (toch bij een latere miskraam). Ik heb ook last van haaruitval bvb. Over melk kan ik niet meespreken, ik geef nog borstvoeding. Mijn productie was wel gedaald door de zwangerschap en is nu terug ok.
Ik vind het knap dat jullie bij M. de beslissing hebben gemaakt om af te wachten en haar zelf de 'keuze' te laten maken. Ik weet niet of ik dat had gekund, mss had ik voor 1% kans mezelf wel het verdriet willen besparen van haar nog te voelen en zoveel 'echter' te laten worden. Onzin natuurlijk, want een kindje is ook echt voor je het voelt en het verdriet zou altijd erg geweest zijn.
Ja het is een hele lastige beslissing die je gevraagd wordt. Wij wilden niet leven met de vraag: wat als? Maar dat is voor iedereen anders. Ik vind het nu juist heel bijzonder dat ik haar gevoeld heb en dat ik toch min of meer een band met haar heb kunnen opbouwen. Welke beslissing je dan ook neemt, alles is goed. Je beslist van uit je hart en dat weet je kindje ook.
Als de zwangerschap voldragen was, wat waren dan nog de kansen van je dochtertje? Lijkt me een verschrikkelijke keuze, maar ik weet zeker dat ik in zo'n gevallen de zwangerschap niet zou doorzetten. Wel mooi dat je zo een band kon opbouwen met haar, dat kunnen ze je nooit meer afnemen. Ik heb vandaag de Facebookpost geliket van mijn schoonzus, een persoonlijk berichtje heb ik nog niet kunnen sturen, weet nog niet precies hoe ik het moet verwoorden. Ze heeft daarnet wel "geantwoord" op mijn instastories (was een filmpje van E.), daaruit leid ik wel af dat ze niet weet dat ik het er moeilijk mee heb? Of zie ik dat verkeerd? (Een objectief standpunt is welkom )
@mimi1988 wat zeg je dat mooi. En ik vind het prachtig hoe jij met zo'n intens verdrietige ervaring omgaat. Mag ik vragen hoe je dat wist van die miskraam en dat je daarna een jongetje zou krijgen? Ik ben iemand die verder heel wetenschappelijk denkt, maar ik heb altijd gedacht (gevoeld?) dat ik 2 meisjes en 2 jongens zou krijgen. Kan niet uitleggen waarom... Het is al een tijdje duidelijk dat we het bij 3 kindjes willen houden en hoewel die derde een tweeling had kunnen zijn, had ik al maanden een naar voorgevoel wat ik probeerde te negeren. Die derde zwangerschap werd dus een miskraam en ik heb het gevoel dat er nu een jongetje komt. Vind het toch maf, al die gevoelens en helemaal als ze uitkomen. @Roetje08 ik ben al een jaar gestopt met borstvoeding en er komt nog steeds een druppeltje als ik op m'n tepel knijp Maak jezelf niet te veel zorgen, het zou echt niet gek zijn als de miskraam toch weer wat melkproductie in gang heeft gezet.
Grote kans dat ze aan je denkt maar niet weet wat ze moet zeggen en dan maar "casual" reageert. Althans, dat vermoed ik.
@nneah zolang het maar niet in het openbaar gebeurt of ik wakker word met een nat T-shirt is het goed En dat zou wel kunnen. Vind het een moeilijke situatie. Hoop enkel dat ze wat rekening houden met mij op familiale aangelegenheden zonder dat er door mij een bedrukte sfeer ontstaat..
@Roetje08 dat lijkt me schrikken zo tijdens de seks opeens dat melk. Ik herken het niet, heb er zelf geen last van en ook nooit eerder borstvoeding gegeven.. ik kan me wel voorstellen dat je lijf nog even moet wennen aan het niet zwanger zijn. Je schoonzus reageert denk ik meer vanuit een casual stand omdat jij iets post, misschien zelfs een wanhoopsdaad om contact met je te krijgen omdat ze niet zo goed weet hoe? @mimi1988 wat een verdrietige situatie, maar wat knap en mooi hoe je ermee om bent gegaan. Daar heb ik veel bewondering voor! Ook de manier waarop je met je miskramen omgaat. Bedankt voor het delen. Ik haal er kracht uit. Bijzonder he hoe je dingen kan aanvoelen? Ik ben vaak heel wetenschappelijk en nuchter, maar toch voel ik rondom zwanger zijn vanalles. Ik ben er echt heilig van overtuigt dat de miskraam van nu een meisje was. En de volgende zal weer een meisje zijn. Ik ben benieuwd! @ vermijden van zwangere vrouwen. Vandaag m’n zwangere schoonzus gezien. Dit was in het begin wel confronterend maar het verliep later goed. We hebben fijne gesprekken gehad en ze reageerde goed op m’n verdriet. Ik kreeg een armbandje cadeau met daaraan een klein hangertje van een sterretje. Als aandenken aan ons kindje. Dat vond ik een heel mooi prachtig gebaar en het voelde heel fijn, omdat ze echt m’n verdriet leek te begrijpen en de intensiteit ervan. Het kindje mocht er op deze manier zijn.
Ik zou toch even met haar praten. Je kan nooit weten wat er in iemand om gaat (zij niet wat er in jou omgaat en jij niet wat er in haar om gaat). En ik denk altijd maar: je kan iemand niets kwalijk nemen als diegene iets niet weet. Ik zou even praten en dan wat afstand houden tot de tijd het een beetje heelt.
@Roetje08 als ze geen hydrops gehad had hadden ze een paar lichamelijke kenmerken waar je het syndroom aan zou kunnen herkennen. Ook zou haar iq misschien iets lager zijn dan gemiddeld. Als je wil weten welk syndroom, pb me dan even ivm herkeninning. @nneah puur gevoel! In dit soort dingen vertrouw ik ook op mijn gevoel. Helaas ‘voelde’ ik deze miskraam niet helemaal aankomen. Ik denk dat we hier na nog een meisje krijgen, maar een jongen is ook welkom. @Flamingo1990 wat een mooi gebaar zo’n armbandje! Fijn dat jullie er over hebben kunnen praten samen en dat het goed voelde.
@Flamingo1990 wauw wat ontzettend attent en bijzonder dat ze zo ruimte geeft voor jouw verdriet! Klinkt als een fijne schoonzus. Hopelijk helpt dit jou ook een beetje bij het verwerken en bij confrontaties. @mimi1988 ik vind dat aanvoelen altijd zo raar... Tot nu toe klopt het hier perfect. Ook de tekening die mijn dochter gemaakt had voor de miskraam blijf ik ontzettend bizar vinden. Ik hou het maar op dat we niet alles kunnen begrijpen.
@xxmoixx Wat vervelend dat je gisteren weer een down momentje had. Wel heel fijn en lief van je man dat hij zo begripvol is. @Roetje08 Ik heb borstvoeding gegeven maar nadat ik daar mee gestopt bent, is er geen melk meer door mijn tepels gekomen. Lijkt mij wel heel schrikken en raar om ineens. @mimi1988 Wat ontzettend heftig en moeilijk moet dat voor jullie geweest zijn, zeg! Ik vind het ook heel knap dat jullie zo’n beslissing genomen hebben. Die band pakken ze jou inderdaad nooit meer af. @Flamingo1990 Wat lief en attent van je schoonzus!
Ik voelde gisteren al een hele druk van mijn schouders vallen toen ik mijn schoonzus haar facebookpost likete, en nu heb ik haar eindelijk een persoonlijk berichtje kunnen sturen. Hopelijk heb ik het op een goeie manier gedaan en zorg ik er niet voor dat zij zich slecht voelt en dat er zo ruzie ontstaat..
Goed gedaan! Fijn dat het oplucht. Kan me niet voorstellen dat er zomaar ruzie ontstaat. Beide eerlijk zijn en rekening houden met elkaar. Voor haar zal het ook niet helemaal fijn voelen.
Wat goed dat je een berichtje hebt gestuurd! Ik denk dat er geen verkeerde manier is zolang je je gevoel uit en haar in haar waarden laat (geen dingen zegt als; waarom jij geen miskraam blabla). Er ontstaat vast geen ruzie. Je mag je gevoel uiten, dat helpt alleen maar in het contact en wie weet verrast ze je wel met iets bijzonders. Net als mijn schoonzus gisteren. Het is voor beide gewoon een lastige situatie, zij weet zich waarschijnlijk geen houding te geven en jij hebt er enorm veel pijn en verdriet bij. Open en eerlijk zijn helpt het beste.. Je hebt een mooie eerste stap gezet.