Na 20 rondes was ik dolblij 2 weken terug want eindelijk zwanger. Met 23 rondes zouden wij starten met de mmm dus wat een geluk. Helaas heb ik vanmiddag een miskraam gehad, enorm verslagen zijn wij momenteel. Maar nu rest de vraag, ga ik de boel opstarten en zorgen dat wij in januari gaan / kunnen starten of toch nog zelf proberen. Alleen weer 20 maanden wachten zou ik psychisch niet trekken, het is enorm zwaar. Het kan dus nog wel zonder hulp zwanger worden maar wanneer dat weer gebeurd is natuurlijk een gok. Wat zouden jullie doen?
Allereerst wat ontzettend verdrietig! Jouw verhaal doet mij denken aan mijn situatie. Eerst ben je na zo'n lange poos helemaal in de wolken vanwege je zwangerschap, wordt het uiteindelijk een miskraam. Heel erg verdrietig. Persoonlijk zou ik het de tijd wel even geven om te verwerken en zou je als je er aan toe bent in januari kunnen gaan starten? Wij hebben uiteindelijk, zo'n 6 maanden na de miskraam, wel gekozen voor de MMM. Wat jezelf ook zegt, mentaal is het behoorlijk zwaar. Helaas zijn wij alweer ruim 1 jaar verder en nog niet weer zwanger geworden. Blijft dus ook zwaar al zeg ik het zelf.. Sterkte meid!
Helaas heb ik dit ook meegemaakt zo. Ik zou wel gaan starten met de MMM, daar horen ook onderzoeken bij en zo kom je er misschien achter waarom het niet lukt. Misschien ben je kostbare tijd aan het verspillen door het zelf te blijven proberen. Daar krijg je dan later spijt van.
@P1986 wat enorm verdrietig jouw geschiedenis. Dan moet ik in mijn handen knijpen dat ik al een meisje heb lopen. Krijg jij hulp om alles te verwerken? @Nellie4 Alle onderzoeken hebben wij al gehad. Daar is niks uit gekomen in augustus. Daarom zouden wij het zelf proberen tot januari. Onze dochter kwam met ronde 1 al dus het is zo raar dat het nu na20 maand lukte. En wat een moeilijke weg bewandelen jullie zeg. Ben er stil van.
Wat naar van je miskraam. Dat voelt na al die tijd erg zuur. Ik zou ook starten. Wij waren weliswaar al gestart in de mmm, maar bij ons ging het om de overstap iui naar IVF. Een stap die ik liever niet maakte. Iui 6 was ik kort zwanger. Het kon dus toch met iui. Eigenlijk zouden we na de 6e overstappen, maar uiteindelijk nog 2 gedaan vanwege de positieve test. Helaas niet zwanger en dus door met IVF. Uiteindelijk bleken er maar liefst 8 terugplaatsingen nodig. Er is nog een jaar overheen gegaan. Lastig om die stap te zetten en het blijft een persoonlijke afweging, maar uit mijn ervaring zeg ik dus doen. Succes en hopelijk heb je snel een positieve test (en plakker).
Dat is wel een groot geluk inderdaad, maar de weg die je bewandelt om weer zwanger te mogen raken is wel hetzelfde en die is ontzettend zwaar... Na de miskraam ben ik 2 weken thuisgebleven van mijn werk, achteraf gezien echt te kort. Daarnaast heb ik later mentale hulp gezocht. Voor iedereen zal dit anders zijn. Kan je er goed over praten met je naasten, scheelt dat natuurlijk ook. Hoe is jouw man/vriend eronder, kan je met hem goed praten?
Wat spijtig van je miskraam ik zou zoals gezegt wel de tijd nemen om t te verwerken, en dan wellicht januari met hulp van de MMM er weer voor gaan Hier ligt t een beetje anders, man en ik wilde ik 2014 al voor een kindje samen gaan, maar wisten niet waar we moesten beginnen, want we hadden donorzaad nodig, toen zijn we maar naar de huisarts gegaan, en die verwees door naar t AMC, die hebben helaas onze gegevens verloren, en dus zijn we in 2016 bij isala zwolle terrecht gekomen, en na 11 maanden MMM nu pril zwanger.. had ik in 2014 geweten welke stappen we hadden moeten zetten had t geen 4 jaar geduurt, daar heb ik wel spijt van enigszins... Succes met een keuze maken!
Mijn man is een enorme binnenvetter maar op zijn werk wist bijv de partner van het bedrijf het van onze zwangerschapswens dus die was al van bepaalde dingen op de hoogte. Dus toen hij gisteren weg moest is hij daar heen gegaan en moest hij daar zelfs huilen. Nou dat is echt niks voor mijn man. Dus bij thuiskomst hebben wij er goed over kunnen praten. Ik hoop voor jullie dat het een keer kans van slagen mag hebben, is het bij jullie bekend waar het aan ligt?
Ik zou zeker starten met de mmm. Starten betekende hier namelijk nog een paar maanden wachten en onderzoek voordat er daadwerkelijk iets kon beginnen. In januari ben ik naar de huisarts gegaan voor de doorverwijzing en in juli kon ik pas met clomid starten. Ik heb echt spijt dat we ons niet twee jaar eerder gemeld hebben, maar ik was koppig, zag heel erg tegen de mmm op en wilde zelf proberen. Ik wens jullie in ieder geval veel sterkte met het verwerken van de miskraam want na 20 maanden proberen moet dat vreselijk zijn (is het altijd, maar je snapt vast wat ik bedoel).
Ik heb niet alle reacties gelezen. Dus misschien ben ik mosterd. Maar ik zou denk ik wel gewoon starten. Of als je eventueel wil wachten, dat dat dan is om je miskraam te verwerken, want dat is ook erg heftig natuurlijk. Heel veel sterkte daarmee trouwens!
Het is ook niet niks. Gelukkig kan hij zijn gevoelens wel uiten. Dank je wel, lief van je. Bij ons beide is niks gevonden, allerlei onderzoeken gehad... goed zaad, gewoon regelmatige cyclus en iedere maand een eisprong. Schildklier oké etc. Geen idee waarom het niet lukt. Het enige geruststellende is dat het een keer gelukt is en mijn lichaam het dus wel zou moeten kunnen. We hebben nog 2x een iui-poging en eventueel daarna IVF. Maar wel frustrerend en verdrietig dat onze wens na 3 jaar proberen nog niet is uitgekomen idd
@Lisanne1811 ik begrijp wat je bedoeld wat ik nu gewoon het ergste vind is dat ik niet weet hoe de toekomst gaat. Wij kunnen wel echt starten met iui want alle onderzoeken zijn gedaan en alles is oké bij ons. Ik volg jou onderschrift ook altijd en vind dan jammer om te lezen wanneer het niet gelukt is. En logisch toch dat je er tegen op zag, dat zien wij ook. @P1986 willen jullie dat misschien niet ivf? Heftig hoor. Eigenlijk hebben we een beetje het zélf de. Bij ons ook alles in orde geen gekkigheid, ben ook zwanger geraakt en een mk. Enige is dat wij al wel een dochter hebben. Die was in de eerste ronde gelijk dus daarom is dit ook zo raar allemaal @Soturi gefeliciteerd! Gaat alles goed? Zijn jullie via de mmm zwanger geraakt?
@Deedee91 wat fijn dat jullie in ieder geval geen onderzoeken meer hoeven, dat scheelt al. En inderdaad, niet weten hoe de toekomst gaat lopen is vreselijk. Als ik nou zeker zou weten dat ik binnen nu en 5 jaar zwanger ben vind ik het niet erg om te wachten en ga ik in de tussentijd vrolijk verder met mijn leven, maar dat wachten en die onzekerheid maakt het zo moeilijk, want wat als het nooit lukt?
Gek he waarom het dan niet nog een keer (zo snel) lukt! Aan de ene kant natuurlijk fijn dat ze bij jullie niks kunnen vinden. Zou als ik jou was toch in januari maar de mmm ingaan. Ben je er dan niet aan toe, dan stel je het uit. Dan loopt het allemaal maar... Wil eigenlijk nu zo weinig mogelijk over IVF nadenken.. Zag al erg op tegen iui, ook al valt mij dat best mee tot dusver. Hoop gewoon dat het slaagt met iui, zo niet, dan gaan we vast door met IVF. Veel keuze heb je niet en zijn er al 3 jaar mee bezig. Denk niet dat we daarom snel de handdoek in de ring gaan gooien.
Die onzekerheid is killing idd! Wat je zegt, als je van tevoren weet dat het gaat lukken over 3, 4 of 5 jaar dan ben je er misschien ook wat minder mee bezig en ga je vrolijk door in het 'nu'.
Ik hoop ook voor jullie dat het lukt! en nee dat moet je echt niet doen hoor. Familie van mij hebben er 9 jaar over gedaan, enorm lang maar nu gezegend met 2 kindjes. Ik had er nooit erg in gehad hoe het kan zijn, nog niet natuurlijk want 9 jaar is enorm lang maar ik kan het mij wel beter indenken.