Hoi mama's! Welke dames willen graag weer voor een kindje gaan maar hebben ervaringen met prenatale en posnatale depressies? (of nog steeds) Wij willen graag voor een tweede gaan. Zijn al bezig.. alleen helaas heb ik zowel de pre als de posnatale depressie mee gemaakt. Met de laatste struggel ik nog erg. (Ons zoontje is 4jaar geworden) gelukkig ben ik in goede handen bij de psycholoog en krijg goede begeleiding. Ik dacht misschien zijn er mama's die weer een kinderwens hebben en graag hun ervaringen willen delen en hier steun en advies bij elkaar willen opzoeken. Naderhand zal ik natuurlijk een lijst maken
Wij zijn bezig voor een tweede en heb bij de eerste een prenatale depressie gehad, na de bevalling voelde ik me gelukkig bijna meteen weer de oude. Ik zie erg op tegen de zwangerschap maar de wens voor nog een kindje is velen malen groter en ik begin nu zelfs heel ongeduldig te worden. Hoelang zijn jullie al bezig?
Wat heftig maar wel fijn dat het daarna meteen over was! Ja dat heb ik dus nu ook hoor. De wens voor een tweede is hier ook vele malen groter. Helaas heb ik en een prenatale depressie mee gemaakt en na de bevalling een postnatale. Wij zijn niet zo gek lang bezig dit is ronde 3
Jemig wat heftig @Dansprinsesje misschien kan je er meer over vertellen en hoe het uiteindelijk over is gegaan? Alleen als je wil hoor.
Ik heb eerst een korte opname gehad van 2 weken, maar dat heeft niet veel uitgehaald. Een half jaar later ervoor gekozen om mij terug te laten opnemen. Ik ben daarna 8 maand opgenomen geweest en wat mij uiteindelijk echt geholpen heeft zijn ECT’s (soort van elektroshocks in de hersenen) Ik was heel ver weg, leefde in een soort van waas. Ik heb algelukkkig de allerbeste psychiater dat je kunt inbeelden, ga nog steeds bij hem en ben ondertussen bijna een jaar medicatie vrij. Enkel na men miskraam in april even kort terug xanax moeten nemen. De aanleiding was de zware vruchtbaarheidsproblemen en relatieproblemen met men ex. Mislukte ICSI pogingen. Geen steun van ex-partner terwijl hij de oorzaak was. Tijdens mijn opname zijn we dan ook elk onze eigen weg ingeslagen. Was een ontzettend zware periode. Enorm zwarte gedachten gehad. Maar mijn psychiater heeft geen schrik voor herval omdat het een eenmalige (wel lange) episode was en ervoor nooit gehad. Had nooit gehad dat ik ooit zwanger zou zijn, ben zo blij met men zoontje dat op komst is
Ik heb, denk ik, ook een prenatale depressie.. zowel nu als bij mijn vorige zwangerschap.. ik voel me niet happy, ik ben ook het grootste deel van de dag flink beroerd en kan me nergens toe zetten.. en denk vaak echt: waarom wilde ik dit ook alweer?! Bij mijn zoontje precies zo, en toch deze keer heel bewust gekozen voor nog een kindje (zelfs mmm nodig gehad) maar ik kan gewoon nog niet blij zijn.. Dit had ik echt niet verwacht van te voren en probeer het ook constant voor mezelf te relativeren.. tuurlijk wil ik dit kindje wel, en komt het allemaal goed, net als bij mijn zoontje... maar ik zou de tijd zo graag vooruit willen spoelen... voor mijn gevoel heb ik er al 9 mnd op zitten en zit nu pas op 8+5...
@Dansprinsesje, jeetje meid wat heb jij een heftige tijd meegemaakt! Ik neem aan dat de opname echt na de bevalling plaats hebben gevonden? En wat totaal nieuw voor me is zijn die elektrische schokjes! Wist niet dat ze dat ook konden toepassen. Hoe voelde je je voor de zwangerschap? Kreeg je wel steun van je ex-partner? En hoe voel je je nu je weer zwanger bent? Echt diep respect dat je eruit geklommen bent uit zo een diep zwart gat en wat ben jij sterk zeg! Wel fijn dat je een goede psychiater hebt en deze je ook nu bij deze zwangerschap kan begeleiden. Dikke knuffel voor jou!
Lieve @Mila27 vraag aub aan je verloskundige of er iemand in de praktijk is die ook kennis heeft op psychologisch vlak. Zoniet, vraag je HA om een verwijzing. Ik wil je absoluut niet bang maken maar in de 4de maand van mijn zwangerschap toen waren het ook precies zulke gedachten. Nu kunnen ze hopelijk bij jou totaal onschuldig zijn en ik zei toen altijd lateb we de hormonen de schuld geven maar bij mij was het totaal geëscaleerd. Ik kon TOTAAL niet meer van mijn zwangerschap genieten en haatte het feit dat ik zwanger was. Ik schaamde me dood omdat ja je bent zwanger, dat is toch iets moois men zou blij moeten zijn! Maar ik dacht totaal andersom. En er heerst een taboe op zulke depressies. Veel moeders durven er echt niet over uit te komen dat ze zulke gevoelens en gedachten hebben. Ik heb te laat aan de bel getrokken (maar ik had ook een vreselijke nalatige verloskundige die mijn symptomen niet echt serieus nam helaas) toen de vk uiteindelijk zei dat ik een prenatale depressie had was het al te laat. De wachtlijsten om een afspraak te maken zijn hier in de stad echt belachelijk lang en ik zou pas NA de bevalling geholpen kunnen worden. Helaas is alles fout gegaan na de bevalling zowel op medische als psychische vlak tot op de dag van vandaag (alweer 4 jaar later) heb ik nog steeds geen bepaalde rust en veel dingen geen plek kunnen geven. Dus wees er vroeg bij. Je mag absoluut hier ook van je afschrijven. En schaam je totaal niet door bepaalde gevoelens van je af te schrijven. Deze topic heb ik juist geopend om elkaar steun en advies te geven en even uit te razen als het je allemaal tegen zit.
Men psychiater noemde het een prenatale depressie , maar ik geraakte niet zwanger toen , eigenlijk dus een depressie omdat ik niet zwanger raakte. Die ECT’s hebben me echt gered . Dankje, ben ook fier op waar ik nu sta, toen ik zo diep zat dacht ik dat het nooit goed ging komen. Bij men eerste zwangerschap (die miskraam werd) voelde ik me wel even weer wegzakken , Maar deze zwangerschap voel ik me echt goed, dus heb er wel veel vertrouwen in dat het goed blijft gaan
Ik ga eens meer informeren naar die ect's. Ik ben momenteel bezig met emdr. Het is fijn (wordt 9 van de 10 keer super emo) maar ik hoor positieve verhalen over die ect methode.
Ja heeft me echt gered Nadeel is dat ik wel deel van die periode kwijt ben , geheugen Maar eigenlijk is het niet echt een nadeel dat ik niet veel meer weet haha Je mag dat wel niet tijdens zwangerschap doen en ik kreeg in combinatie wel nog medicatie Ik heb dat in Kortenberg laten doen (ben van België )
@Fearfull ik schaam me ook zeker niet voor mijn gevoelens.. Ik weet dat het niet mijn gevoelens zijn maar dat ze veroorzaakt worden door de hormonen... En mensen die het niet begrijpen, daar kan ik alleen maar blij voor zijn dat ze dit niet ervaren hebben, en hoop dat het ze ook nooit overkomt.. want het is echt kut als je zoveel moeite doet om een wondertje te mogen krijgen, en je vervolgens zo te voelen... Maar dit is iig wel de laatste want dit doe ik mezelf niet nog een keer aan... Het is net gewoon of ik niet kan denken, alles is 1 grote waas.. en de tijd kruipt.. en ik ben grotendeels van de dag zo misselijk.. dat helpt ook niet echt mee... ik heb gelukkig wel veel hulp maar niemand kan het gevoel wegnemen... en hoe hard ik ook mijn best doe om dingen te ondernemen, het doet me gewoon weinig... bij mijn zoontje werd het tussen 16 en 20 weken beter, hopelijk dit keer ook.. ik zal het sowieso eens aankaarten bij de vk...
Ik gebruik sinds een aantal dagen cbd-druppels (wel echt goede cbd-druppels) maar wat een ommezwaai! Voel me echt veel beter in mn koppie en kan zelfs steeds meer genieten van mijn zwangerschap... ❤️