Hoi allemaal, Sommigen van jullie kennen mijn situatie al een beetje. De relatie tussen mijn moeder en mij is erg slecht en we hebben vaak ruzie. Sinds zaterdag heeft mijn moeder tijdelijk een eigen woning kunnen betrekken wat ons hopelijk meer rust zou geven. Nu merk ik dat ik de nieuwe situatie erg lastig vind. Vandaag zou ik met mijn dochter bij mijn moeder gaan logeren maar alle irritaties staken gelijk weer de kop op. Nu over de opvoeding van mijn dochter, wat ik wel en niet mag/moet doen in huis, etc. Uiteindelijk heb ik mijn dochter bij mijn moeder gelaten (zij had haar oma erg gemist) en ben ik thuis gaan slapen. Maar dit is natuurlijk geen doen zo en maakt mij erg verdrietig. Heeft iemand hier ervaring mee en tips over hoe ik met deze nieuwe situatie om kan gaan, zonder de steeds voorkomende ruzies?
Hebben jullie niet gewoon veel te veel op elkaars lip gezeten de afgelopen tijd? Dan zou het kunnen helpen om juist even afstand te nemen en af en toe samen iets kleins gaan doen (koffie drinken, naar de kinderboerderij, lunchen) en zo weer een beetje uitbreiden. Binnen een week weer logeren is misschien wat te veel van het goede? Het is ook voor jullie allebei weer wennen om alleen te wonen, gun het wat tijd..
Ja misschien heb je ook gelijk... Maar het leek me vooral voor mijn dochter erg fijn om met z'n drieën tijd door de brengen, zij geniet daar merkbaar van. En als het tussen ons goed gaat, missen we elkaar heel erg en willen we echt tijd samen door brengen. Maar ik ga zeker bespreken met mijn moeder wat jij net aangeeft.
Misschien kun je afspreken dat je dochter wel af en toe bij je moeder is? Dan drink je daar bij het brengen een kop koffie en ga je zelf weer weg.. Want ik snap dat voor haar de overgang wel groot is..
OH maar die afspraak hebben we sowieso gemaakt hoor, mijn dochter logeert iedere week 2 dagen bij oma en gaat na school ook een middag daar heen. Het is meer dat mijn dochter het ook fijn vindt ons drieën samen te zien.
Ik ken de geschiedenis niet dus ik sta hier blanco in. Ik zou er eerder voor kiezen om een dagje samen weg te gaan. Ergens buiten de deur zijn in een ander omgeving geeft vaak meer ontspanning. Je kan dan langzaamaan het meer uitbreiden door langere bezoekjes te maken zonder meteen weer te gaan logeren en irritatie te krijgen.
Ik heb even je oudere berichten terug gelezen, maar volgens mij heb je nog nooit de tijd en de ruimte genomen om jezelf als moeder te bewijzen. Misschien heel lief bedoeld dat je moeder na je postnatale depressie bij jou is ingetrokken om voor jullie te zorgen maar daardoor is er ook eigenlijk nooit de hiërarchie tot stand gekomen zij de oma, jij de moeder en je dochter jou kind en haar kleinkind. Door jou te kritiseren en invloed uit te willen oefenen op je opvoeding neemt ze eigenlijk een beetje de rol van moeder van jou en van je dochter. Ik ben het dan ook eens met bovenstaande adviezen, neem afstand. Wees de moeder van je dochter, ze woont bij jou in huis, jij neemt de belangrijke beslissingen en jij beslist hoe je haar opvoed. Laat je moeder oma zijn en leuke dingen met je dochter ondernemen. Ik zou er dan voor nu ook voor kiezen om.de contacten regelmatig maar korter te houden. Dat 2 keer per week logeren zou ik ook vooralsnog niet doen. Ik denk echt dat dit het beste zou zijn voor jullie alles 3.
Het 2x per week logeren geldt alleen voor mijn dochter he, ik ga die dagen werken. Dat met die afstand is denk ik ook het beste, maar dat blijft voor mij best moeilijk omdat ik tot voor kort een hele goede band met mijn moeder had. Ergens had ik gedacht dat het nu allemaal vlekkelozer zou verlopen...
Dat had ik best begrepen, maar door het 2 x per week logeren + een namiddag zet je je moeder in als een soort "co-ouder". Ik denk echter dat het beter zou zijn als je moeder nu even alleen de rol van oma krijgt. Dus (korte) gezellige "oma" momenten. Dan krijg jij de ruimte om te bewijzen dat jij prima je eigen boontjes kan doppen, dat je dochter prima opgroeid als jij het op jou manier doet! Ik geloof juist heel erg in jou als moeder neem de ruimte om dit ook aan je moeder en jezelf te bewijzen!!
Eens met a2cmieux, de rolverhoudingen zijn anders geworden nu je moeder ergens anders woont en iedereen moet daaraan wennen maar dat is niet verkeerd. Jij kan ontdekken hoe je jouw dochter op wilt voeden en hoe je dat aan gaat pakken en je moeder kan oma worden in plaats van co-ouder. Dit heeft tijd nodig en dat mag, je mag groeien in je moederrol en je moeder mag groeien in de omarmd. Je moeder en jij kunnen weer een goede band krijgen, dat kost inzet waarvan ik zie dat je dat hebt en tijd, geef en neem die tijd. Ik lees dat je moeder tijdelijk ergens anders woont, is het de bedoeling dat jullie weer samen gaan wonen of hoe moet het gezien worden dat het tijdelijk is?
Ik begrijp inderdaad je punt maar helaas moet ik ook werken en mijn moeder is de enige die op mijn dochter kan passen momenteel. Daarbij is mijn dochter vanaf de geboorte gewend haar oma om zich heen te hebben, dat ga ik haar nu niet ineens afnemen. Mijn dochter geeft ook meerdere keren per dag aan dat ze haar mist. Mijn moeder woont voor enkele maanden in een woning van een vrouw die op wereldreis is, de bedoeling is wel dat ze hierna een woning voor zichzelf gaat zoeken.
Afstand nemen is echt de oplossing. Dat oma oppast is prima, maar beperk de momenten daarnaast. 1x in de 2 weken iets met zijn 3en doen is prima. Verder af en toe op de koffie of zo, niet langer dan een uur of zo. Ze woont nu pas sinds zaterdag ergens anders, dat is niet eens een week maar jullie logeren wel al daar, dat werkt niet natuurlijk. Je moet echt meer afstand nemen wil je resultaat zien. Je moeder was tot verkort een 2e ouder, logisch dat ze nog steeds handelt vanuit die rol. Je kunt niet verwachten dat zij direct loslaat. Stapje voor stapje.
Dat zou misschien de oplossing zijn maar ts staat er wel alleen voor. Er is geen papa in beeld en dan is het toch verdomd fijn als er nog een persoon is die altijd voor je dochter klaar staat.
Volgens mij was het een bewuste keuze van TS om alleen een kind te krijgen. En de situatie begon erop te lijken alsof TS en haar moeder samen ouders waren, en dat werkt natuurlijk niet. Je kunt geen kind krijgen met je moeder, hoe close je ook bent Oma kan nog steeds een belangrijke rol spelen in het leven van haar kleindochter, maar als oma, en vanaf een gezonde afstand.
Daar heb je helemaal gelijk in en dat weet ik als mede alleenstaande moeder ook wel (zelfs een erg vergelijkbaar verhaal hier). TS heeft in de afgelopen jaren meerdere topics over dit onderwerp geopend, de grenzen zijn vervaagd en TS en haar moeder werken samen als een soort co-ouders. Dat kan misschien prima werken, maar dat doet het niet anders waren al die topics niet nodig geweest. Als TS wil dat er iets veranderd, dan zullen de grenzen duidelijk moeten gemaakt worden. Dan zal zij zich moeten neerzetten als de moeder. Dat is in ieder geval mijn ervaring. Ik weet hoe fijn het is als iemand ten allen tijden voor jou en je kind klaar staat echt waar. Maar ik weet ook dat een afhankelijke positie de ander (in haar ogen/ moeder van TS in dit geval) een soort medespraakrecht geeft. En dat is nou net wat TS niet wil. Om even op mijn eigen stuatie terug te komen, nadat ik de grenzen duidelijk had gemaakt staan mijn ouders nog steeds voor mij en hun kleinkind klaar, daar veranderd niets aan. Alleen dat het gevoel nu bij beide ook goed is.
Ik heb veel aan jullie tips gehad. Ook met mijn moeder in gesprek geweest en we zijn het er beiden over eens dat we te snel gehandeld hebben. Dat mijn dochter mijn moeder blijft zien, is erg belangrijk. Voor nu is het contact tussen mijn moeder en mij alleen bij het ophalen en brengen, mijn dochter gaat nog steeds naar oma als ik ga werken. Als dat goed gaat, gaan we af en toe op neutraal terrein een kopje koffie oid drinken, zoals @mcw ook als tip gaf. Bedankt allemaal! @Beheer mag dit topic sluiten.