Ik vind juist dat sommige mensen alles maar op een weegschaal zetten, relaties zijn veel te 'voorwaardelijk'. Of het nou gaat om de aandachtwaarde binnen een vriendschap, aantal kado's per kind, aandacht van oma, welke zus krijgt meer enz enz. Alsof liefde constant bewezen moet worden. Langdurige relaties kennen in principe geen normale verdeling, ze groeien en buigen mee met de levensfasen van de mensen zelf. En zonder weegschalen hebben ze veel grotere kans van slagen. Mijn beste vriendin heeft 2 jaar lang alle aandacht gehad binnen onze vriendschap. Ze zat in de knoop met zichzelf en had mij nodig. Ik gaf haar tijd en steun en stond voor haar klaar, en haar aandeel in die periode was dat ze mij nodig had. Dat was voor mij het belangrijkste 'bewijs' van hoe belangrijk ik als vriendin ben voor haar. En daarna kwam een periode dat zij een jaarlang elk weekend bij mij kwam om te helpen omdat mijn leven op zn kop stond. Ik weet niet eens of ik in die periode überhaupt wist wat er bij haar speelde, dat was even op achtergrond. En dan komt er weer een hele tijd dat het prima gaat, of dat we juist elkaar maanden amper spreken (want bezig met hele andere dingen), en dan is het weer heel hecht enz enz. Dat zijn vriendschappen waarvan ik zeker weet dat ze ECHT onvoorwaardelijk zijn. Relaties waarin we gaan tellen hoevaak wie initiatief neemt of hoe vaak wie belt of waar gesprekken over gaan, kosten in mijn ogen alleen maar energie. Leuk als kennis of leuk contact, maar lijkt me lastig om zo levenslang met elkaar om te gaan.
Dankjewel❤️ Ja dat is wat ik probeer aan te geven. Wie weet wat er bij de vriendin van ts speelt. Als je er niet over praat samen, zal je het ook niet te weten komen. Heeft ze andere verwachtigen? Zit ze niet goed in haar vel? Maargoed. Geloof dat we het uiteindelijk best eens zijn met elkaar
Ja dat snap ik dan. Ik reageerde op je reactie met 1, 2x wel, derde niet. Dat tellen zou ik überhaupt niet kunnen volhouden in een relatie. En op OP met regels over hoe snel reageren of hoe vaak afspreken.
ik ben vermoedelijk een van de weinigen hier die de ergernis wél snapt. Wanneer ik iemand een appje stuur met een vraag, vind ik het wel zo beleefd wanneer iemand hier dan op reageert. Dat hoeft heus niet direct, want iemand kan wel erg druk bezig zijn en ik begrijp ook best dat mensen het een keer kunnen vergeten, maar iedereen zit tegenwoordig aan zijn mobieltje vastgeplakt, dan is het ook geen moeite om even een berichtje terug te sturen. Wanneer iemand dus constant niet reageert om berichtjes van mij, zou ik daar dus wel wat van zeggen ja. Vooral wanneer je ziet dat het gelezen is, of wanneer je weet dat dit iemand is die zowat getrouwd is met zijn mobiel. Moet ik wel zeggen dat het in mijn omgeving niet heel vaak voor komt, wanneer ik app, krijg ik normaal dezelfde dag wel een appje terug. Ik reageer zelf meestal vrijwel direct.
Ik be dus iemand die soms zomaar dagen niet reageert omdat Ik het vergeet, maar ook omdat ik gewoon geen zin heb. Soms heb ik gewoon geen zin in mensen, en mijn vriendinnen weten dat en accepteren dat. Ik heb trouwens 3 goede vriendinnen en die kan ik alles zeggen waar ik me aan erger, anders noem ik het geen vriendin. Maar ook als ze bijv wilt afspreken en de ander heeft geen zin dan zeggen we dat gewoon. We weten inmiddels dat dat niet aan iemand ligt maar dat je gewoon moe kan zijn hoofdpijn kan hebben of gewoon meer zin heb in een avondje op de bank. Ik hou helemaal niet van mensen die moeilijk doen of zeuren omdat je niet reageert en je dan 10x vragen of je het wel ziet of dat je het leest en niet reageer. Dan reageer ik gewoon helemaal niet meer. Ik ben baas over mijn leven en reageer wanneer ik zin heb punt. En wil je iets belangrijks vragen waarop je antwoord moet dan bel je lekker! En als je geluk heb neem ik nog op ook!