Ik heb volgende week de eerste controle, maar ga hem maar weer verzetten, omdat mijn vriend er heel graag bij wil zijn toch weer voor dezelfde praktijk als vorige keer gekozen, wisten nog precies wie ik was, dat was leuk. Ik ben echt doodmoe trouwens en super huilerig de hele tijd. Herkenbaar?
Even een baalmoment hier.. Ik mag niet mee doen met moeders voor moeders... Dit omdat ik toen ik klein was meerdere bloedtransfusies gehad heb, en dan mag je blijkbaar niet mee doen Aan de andere kant nu hoef ik niks stiekem te doen voor mn dochter
Ik ben ook erg moe. Maar onze lichamen zijn keihard aan het werk ons nieuwe leventje te laten groeien. Dat kost natuurlijk veel energie.
Hebben jullie dat ook, dat je honger hebt maar na een paar happen alweer vol zit en niks meer hoeft te eten?
Ja, ik merk ook dat ik vaker honger heb of gammel wordt dan normaal. Maar idd geen zin in grote porties, haha. Ook minder zin in dingen die ik normaal lekker vind trouwens. Ben normaal gek op ijs, maar nu heb ik veel meer zin in fruit. Terwijl ik vroeger altijd erg mijn best moest doen dagelijks fruit te eten.
Ja, dat gevoel heb ik ook de hele tijd. Vanavond wel weer terug iets meer gegeten, maar al weer honger nu.
Ik heb juist geen honger en moet mezelf dwingen om te eten! Fruit gaat er wel in, brood mondjesmaat maar aan warm eten kan ik al paar dagen niet denken... Aan koffie ook niet trouwens.
@Katin87 : sterkte meis, echt zo rot om te lezen.. Ik duim en bid dat je gauw een gezond kindje zal mogen voldragen.
Hoe reageren jullie partners eigenlijk op de zwangerschap? Wij hebben hier best vaak ruzie de afgelopen dagen. Zal misschien met de hormonen en onzekerheid te maken hebben? Mijn man zegt de hele tijd wat ik volgens hem niet meer mag. Is vast goed bedoeld, maar het levert mij veel stress op. Als ik met hem praat over mijn zorgen of bijv. praktische zaken rondom de zwangerschap, dan loopt hij vaak na een paar zinnen al weg. Ook vind hij het onzin dat ik door zwangerschapsklachten soms wat minder werk momenteel (ben freelancer). Ben benieuwd of jullie dit herkennen. Of tips hebben hoe hiermee om te gaan. Hoe zorg je voor wederzijds begrip?
Wij hebben net nog de frituurpan aangehad, had zonden honger! Mijn koffie vanmorgen weg gegooid, neem liever thee (en ik was een koffie vedslaafde) cola smaakte me ook niet echt, ik had een slokje van mn man zijn glas genomen, ik ben op op aan de sapjes en thee Mijn man heeft t vooral met me te doen, hij vraagt meerdere keren per dag hoe t met me gaat, of ik ergens pijn heb, of last heb, en als ik moe ben dan zegt ie ga dan even liggen, ik heb al 3 dagen geen eten meer gekookt, ik kan niet zo goed tegen de geuren blijkbaar.. Word misselijk ervan, dus dan neemt hij het over, super lief! T is echt een trotse papa in spe Ik denk dat ik maar bof met hem, dit word zijn 1e kindje ook, misschien heeft dat er ook iets mee te maken, zijn allergrootste droom word eindelijk werkelijkheid
O, super lief inderdaad! Daar heb je geluk mee! Mijn man was juist degene die de laatste jaren liever gisteren dan vandaag kinderen wilde. Daarom had ik nu ook verwacht dat hij meer begrip en zorgzaamheid zou tonen nu zijn droom toch ook eindelijk in vervulling mag gaan... Dat draagt ook bij aan de ruziesfeer denk ik, dat ik daarover wat gefrustreerd ben
@Pinguinkje : ik had ergens laten vallen dat ik bij mijn twee kids uit m'n vorige huwelijk nergens last van had toen ik zwanger was van ze. Nu mag ik dus ineens nergens last van hebben en krijg ik steeds dingen als 'nou lekker dan, begint dat nu al' Maar wat nou lollig is; laatst is uit onderzoek gebleken dat het genetisch materiaal van de man van invloed is op onze gezondheid tijdens de zwangerscchap dus ik geef nu gewoon hem de hele tijd de schuld; m'n andere kids had ik immers met n andere partner