Iedereen kent wel de vraag, wat zijn je goede en slechte eigenschappen of ‘beschrijf jezelf in ... woorden’. Maar waar ik nu naar benieuwd ben, is hoe anderen jou zien. Wat krijg jij regelmatig te horen over jezelf, en klopt dat ook een beetje, of niet? En wat zijn dan goede eigenschappen en wat de slechte? Doe je er ook iets mee als mensen je ervaren op een manier waar je het niet mee eens bent of die je niet zo bedoeld? Neem je het ook aan als mensen je positieve eigenschappen toedichten? Ben benieuwd!
Dat ik stil ben maar als ik me goed bij een groep voel ik lekker sarcastisch ben, speels maar ook heel rechtlijnig kan zijn. Tegen dat stil zijn kan ik niks aan doen. Zo ben ik gewoon. En rechtlijnig tja, ik praat graag met feiten. 1+1=2 en niks meer of minder. Sarcastisch ben ik alleen op een grappige manier. Nooit om mensen te kwetsen.
Oh eerlijk dat zou ik maar al te graag willen weten Ik hoor vaak dat ik altijd lach ... al is dat van binnen verre van Het gaat tegenwoordig beter maar ojee die donkere dagen van afgelopen maanden die mis ik niet.
Men vond mij arrogant bij mijn vorige werkgever. Ben ik helemaal niet, ik vrowg mezelf ook af hoe dat beeld zo kwam. Ik werkte op een afdeling waar de meeste geen hogere opleiding heeft gedaan. Ik ben heel leergierig maar buitendat vind ik het geweldig om iemand wat te leren. Dat laatste werd als betweterig gezien jammergenoeg. En omdat ik hoog opgeleid was voelde ik mij volgens wat collegas beter dan de rest. Gelukkig nadat zij mij hadden leren kennen was het totaal misplaatst mij arrogant te noemen. Maar weet nog heel goed dat ik echt geschokt was toen ik hoorde hoe er over mij gedacht werd. Ik nam toen ook wel een andere houding en verdween wat naar de achtergrond. Heel gek maar bij dezelfde werkgever werd ik ook als onzeker gezien. Omdat ik veel (kritische) vragen had. Ik zag het meer als missende delen van bepaalde onderwerpen. Ik ben iemand die precies wil weten hoe het zit en geen genoegen neemt met half werk. Het gekke is dat ik mijn minpunten bij deze werkgever juist als sterke punten bij mezelf zie. Alleen benader ik het anders. Het heeft wel mijn ogen geopend en probeer nu op een andere manier mijn sterke punten te tonen. Voor de rest van vrienden en familie, dat ik prettig gestoord ben, humor en een open houding heb. Was mezelf na een burn out flink kwijt en begin nu weer een beetje tot mezelf te komen want ik hield echt van mezelf.
Hier op het forum wordt ik door sommige gezien als betweterig IRL ben ik een flapuit. Ik heb mijn hart opde tong om het zo te zeggen. Maar wordt daarbij ook gezien als heel behulpzaam en zorgzaam. Mensen in real life kennen mij dus goed
Dat ik loyaal, vriendelijk en eerlijk ben. En volgens mij klopt dat ook wel. Wel heb ik onlangs begrepen dat ik twee goede vriendinnen (afzonderlijk) helaas onbewust erg gekwetst heb en dat vind ik echt heel erg. Zij begrijpen beiden echt dat dat nooit mijn bedoeling is geweest en heb dan ook aan beiden gevraagd om er eens met mij over te praten... het zit mij echt dwars want zo ben ik helemaal niet... ik was op dat moment blij met mijn zwangerschap (logisch toch?) en zij bleken allebei op dat moment in de MMM te zitten... ik had geen idee...
Lief eerlijk betrouwbaar en tempramentvol Als ik zie dat je iemand onterecht behandeld wordt dan zeg ik daar wat van.
Hier net zo. En als ik nog eerlijker ben, het interesseert mij ook maar vrij weinig. Op mijn gezin na dan.
Ik denk... Vriendelijk en behulpzaam, maar ook taai en uitgesproken. Ik denk dat mensen de eerste twee eigenschappen positief vinden en de laatste twee wat minder, maar ik ervaar dat zelf omgekeerd. Ik vind het best lastige vragen in de OP, ik ben enorm bezig met mezelf overeind houden en authentiek blijven in een zware tijd. Ben erg zoekende. Complimenten over mijn persoonlijkheid kan ik moeilijk accepteren. Ik word achterdochtig van complimenten, ga mezelf afvragen waarom ik beoordeeld word enzo. Kritiek daarentegen komt wel altijd binnen. Ook kritiek die mensen helemaal niet uiten, maar waarvan ik denk dat ze die toch hebben.
Dat ik té eerlijk ben (ja, dat bestaat ook nog ) Vind niet iedereen altijd leuk, ik zeg wat ik denk en je weet aan mij ook wel wat je hebt. Dat varieert van familie en vrienden tot aan mijn werkgever. Aan de andere kant winkelen vriendinnen héél graag met mij, omdat ze weten dat ik het echt zeg als ik iets in de winkel niet mooi vind staan. En dat ik veel praat....het gekke is dat dit dus niet echt het geval is. Meestal zeg ik weinig en luister ik (en dat varieert van familie tot aan wildvreemde mensen toe, want iedereen spreekt mij aan) Dan heb ik een gesprek gehad, geef wat advies/commentaar, whatever. En dan hoor ik later nogal eens dat ik een kletskous ben ???? En juist doordat ik weet dat het gauw over me gezegd wordt, ben ik erg stil in gezelschap. Ik zal echt nooit op straat een vreemde aanspreken en ook bij een verjaardag praat ik weinig, doordat ik slechthorend ben. Ook op mijn werk hou ik me op de vlakte. Maar goed, ik hou het er altijd op dat ik uitgesproken meningen heb, waar niet iedereen naar wil luisteren. Oh en heb ook wel eens van een vriendin te horen gekregen dat ik nogal nieuwsgierig ben. Nu ben ik dat dus echt totaal niet, verre van zelfs, ik bemoei me echt werkelijk met niemand, maar ben wel (al is dat dus meestal gemaakt) belangstellend. eigenlijk interesseert het me geen biet hoe het met het nichtje van haar overburen is, (bij wijze van, ik noem even wat) maar ja, ze zat er zó mee in haar maag, dat ik na een paar dagen even informeer hoe het er mee is....Dat wordt dan dus als nieuwsgierig bestempeld. Jullie zullen vast snappen dat ik maar een paar vriendinnen heb en ik dat dus meeeeer dan genoeg vind
Mijn leidinggevende zei laatst dat ik altijd het goede van mensen inzie en dat zij daardoor ook anders naar mensen kijkt. Dat vond ik een mooi compliment, is tevens ook mijn valkuil hoor. Ik krijg wel vaker te horen dat ik onbevooroordeeld ben. Ik werk met mensen met een beperking (verstandelijk en of lichamelijk) en vaak ook gecombineerd met gedragsproblematiek daarnaast ook nog in een justitieel kader dus daar vind ik bovenstaande eigenschappen wel mooi bij passen.
Van de mensen die mij kennen, eerlijk, lief, staat altijd voor een ander klaar. Mensen die mij niet mogen een k*twijf (maar dat kan ik ook heel goed zijn) Mensen die mij (nog) niet kennen verlegen met een arrogante blik.
Mensen die mij niet kennen vinden mij arrogant over komen. In werkelijkheid ben ik bij mensen die ik niet ken gewoon een muurbloempje en probeer ik de kat uit de boom te kijken. Na nog geen half uur komen ze vaak ook naar mij toe om te zeggen dat ze echt dachten dat ik arrogant was. Ik moet er altijd wel om lachen, dit is gewoon hoe het altijd gaat. Mensen die mij kennen, zien mij als loyaal en altijd willen klaarstaan voor anderen en ik beschrijf mijzelf altijd als een hele grote sarcast, die vooral voor mensen om haar heen klaar wilt staan. Ook ben ik nogal zwart wit, vaak is er geen compromis voor mezelf het is het één of het ander.
Mensen vinden mij vaak extravert overkomen, terwijl ik echt een enorme introvert ben. Nuchter, empatisch/meelevend en direct (soms ook té, dat kan mensen echt afschrikken).
Ik heb vaker gehoord dat je mij eerst moet leren kennen want ik kan nogal 'hard' overkomen. Steek mijn mening niet onder stoelen of banken en ben dus erg direct. Mensen moet dus aan mij wennen en eerlijk gezegd snap ik dat ook gewoon. Ben iemand die goed met alles en iedereen kan meepraten en met mannen een dolletje kan maken dus daar wordt weleens wat over gedacht maar ja that's me. Je mag me of je mag me niet. Ik doe me niet leuker/aardiger voor zodat mensen mij aardig zullen vinden en zal ook niet zomaar tegen mensen die ik niet mag ineens leuk en gezellig doen. Hou niet van schijnheilig gedoe.
Vriendelijk en behulpzaam maar ook kritisch en een beetje raar. Men vindt me heel zeker overkomen terwijl ik dat juist helemaal niet ben. Ben eigenlijk wel heel benieuwd hoe men hier op zp over mij denkt
Ik hoor de laatste tijd enorm vaak dat ik een hele sterke, intelligente vrouw ben en een wijs persoon. Zo zie ik mijzelf helemaal niet! Voel me dan ook zo ongemakkelijk als ik zulke complimenten krijg. Ook ben ik (blijkbaar) heel rationeel van denken en in dacht altijd dat ik een emotionele denker was. Als ik dat tegen iemand zeg hoor ik “ohhhh maar dat wist ik altijd al” waardoor ik zoiets heb van maar waarom heeft niemand mij dat dan ooit verteld?! Ik heb blijkbaar emotioneel altijd verward met hoog sensitief. Ben t afgl jaar heel veel over mezelf te weten gekomen. Vind het wel een interessant leerproces. Ben zowizo een voorstander van persoonlijke ontwikkeling. En heb ook weinig moeite als mijn negatieve eigenschappen benoemd worden. Kan ik er teminste wat mee doen. Of niet soms hoort t gewoon erbij.