Goeie en leuke vraag! Op het werk word ik door mijn leidinggevende gezien als vrolijk en verbindend. Maar ik heb ook weleens van een collega gehoord dat ze mij juist te 'gezellig' vond en ik dat mijn ware aard niet liet zien. Zit zeker een kern van waarheid in, zeker op het werk. Ik ben echt wel happy, maar ik zal zeker niet het achterste van mijn tong laten zien. Vrienden zouden mij omschrijven als vrolijk, sociaal, beetje gek, idealistisch, chaotisch en betrokken. Ik luister graag naar andere, maar heb het liever niet teveel over mezelf. En als ik wel over mezelf praat kan ik mij daar heel ongemakkelijk bij voelen.
Leuk topic! Toevallig vandaag nog voor m’n opleiding feedback formulieren rondgestuurd aan collega’s en al wat reacties gekregen. Mensen omschrijven mij als enthousiast, zelfverzekerd, niet op haar mond gevallen, kritisch, ambitieus, gedreven, flexibel en een snelle denker met veel kennis. Ook kan ik tegelijkertijd veel humor hebben binnen een best wel heftige werksetting wat alles lekker luchtig maakt. Een valkuil is dat ik betweterig over kan komen, omdat ik graag kennis met andere deel en dit ook heel snel vanuit enthousiasme doe. Ook durf ik anderen wel te zeggen wat ze niet goed doen of beter kan (sta er ook voor open dat ze dat naar mij doen, graag zelfs). Ik ben erg open, zal je vertellen wat ik goed en leuk vind maar ook de andere kant. Collega’s vonden het in eerste instantie intimiderend, maar toen ze me eenmaal kende vonden ze het juist leuk en een echte meerwaarde voor het team. Door mijn familie word ik eigenlijk hetzelfde ervaren. Omdat ik zelf een best uitgesproken persoon ben en de meeste in mijn familie meer conflict vermijdend zijn hebben familieleden soms moeite met mijn iets wat directe houding. Vriendinnen kunnen vooral mijn sarcasme en spot waarderen. Ik steek overal de draak mee en maak iedereen - inclusief mezelf - belachelijk met donkere humor.
Positef: Eerlijk, ze weten wat ze aan mij hebben, trouw, intelligent, een vent, humoristisch. Verbeterpunten: Chaoot, bot, laconiek.
In gezelschap ben ik vrij rustig en hou ik me op de achtergrond. Ben ook best een pleaser.. Ik vermoed dat mensen dus de indruk hebben dat ik aardig ben, maar dat valt stiekem nog best tegen
Wij hebben het hier in de vriendengroep weleens over. Ik hoor nooit wat verrassends en ik herken het ook. Wat ik vaak terugkrijg is enthousiast, empathisch, de gangmaker, openminded, avontuurlijk en niet veroordelend. Soms te aanwezig of te druk (daarmee bedoelen ze denk ik gewoon irritant aanwezig zijn, omdat ik af en toe een rem mis), chaotisch, door kunnen draven en af en toe een iets te overdreven emotionele uitbarsting als iets mij heel erg raakt. Desondanks vinden ze me nog steeds leuk . Buiten mijn vriendengroep weet ik niet hoe mensen over mij denken. Ik hou mij dan op alle fronten wel wat in.
Mijn schoonvader vindt me eigengereid, maar dat komt vast omdat ik vaak een andere mening dan hem heb. Daar kan hij niet zo goed tegen.
Op mijn werk: behulpzaam maar hard sarcastisch (en dat botst vaak, nederlandse mentaliteit tegen portugezen)
Dat ligt eraan... op mijn werk worden hele andere punten benoemd dan thuis ik ben daar een betere versie van mezelf of zo.
Enerzijds merk ik dat mensen bewondering hebben voor wat ik heb bereikt op mijn leeftijd qua carrière en waar ik woon/wat we hebben. Werkinhoudelijk (zowel in mijn eigen werk als voor het bedrijf van mijn man) sta ik ook wel mijn mannetje en ik heb een duidelijk plan in het leven en met ons bedrijf. Ik merk dat mensen hierdoor soms geïntimideerd kunnen zijn. Aan de andere kant kan ik heel zacht zijn, teveel geven en te weinig mijn grenzen bewaken. Men denkt dan dat ik alleen maar een lief meisje ben waar ze wel een beetje mee kunnen sollen. En zijn dan verbaasd als mijn grens wel bereikt is of ze erachter komen dat ik best een zwarte humor heb
De meeste mensen vinden mij in het begin een beetje een bitch. En hard overkomen. Maar verder.. geen idee. Ik moet eerlijk zeggen dat het mij ook weinig boeit wat een "vreemde" van mij vind..