Het ging toch niet over ik die dat overnam? Je vond het gek dat mijn peuter om melkje vroeg in de speeltuin. Daar kom ik niet bij kijken. Ik denk niet dat ik hier tegen jullie praat over melkje drinken, tenzij ik specifiek vanuit het standpunt van m’n zoontje praat. Ik noem het nog steeds gewoon borstvoeding hoor, geen nood.
Nee, taas is een uitspaakfout van pindakaas, dat zou ik dan ook niet herhalen. Pipi doen staat gewoon in de woordenboek, waarschijnlijk gemarkeerd als kindertaal. http://woordenlijst.org/#/?q=pipi Net zoals ‘melkje’ een taalkundig correct verkleinwoord van melk is. Nu mogen jullie verkleinwoorden belachelijk vinden, mij een zorg, maar ik zie echt niet in wat dat te maken heeft met een discussie over borstvoeding. Mijn peuter spreekt ook over vleesje als het gaat om vlees voor op de boterham, ik ben er vrij gerust in dat ie dat op z’n 18e niet meer zal doen. En zoals ik in een eerdere post al aanhaalde, er is een biologische reden waarom we kindertaal gebruiken tegen jonge kinderen. Jezelf forceren om dat niet te doen heeft dus geen enkele zin. Daar wordt je kind niet intelligenter of taalvaardige van, eerder het omgekeerde.
Nou ja, ik neem toch aan dat je dat zelf ook blijft gebruiken thuis anders stopt dat vanzelf wel. Mijn zoontje heeft een kat/poes heel lang een ‘puuuh’ genoemd, als ik dat niet verbeterd had, deed hij dat waarschijnlijk nog.
Ik vind haar idee over ouderschap heel mooi. Helemaal in deze tijd waarin ik steeds meer nieuwe moeders hoor over 'gedoe' qua borstvoeding en huid op huid contact. Moeders die daar helemaal geen zin of tijd voor hebben. Voor mijn smaak gaat dit ook wel ver, al kan ik ook mij voorstellen dat het moeilijk is om met borstvoeding te stoppen. Ik vraag me ook wel af wat dit met een kind van negen jaar doet (in deze tijd). Lijkt best een impact te hebben op zo'n leeftijd...
Ik verbaas me eigenlijk dat er hier een hele discussie ontstaat over openbaar voeden van peuters. Maar ik hoor bijna niemand over het schandalige feit dat mams het voeden van haar 9 jarige met naam en toenaam incl foto's op het internet pleurt! Dat kind weet niet wat de gevolgen zijn van wat je op internet zit. Ze kan hier bijvoorbeeld makkelijk mee gepest worden! Dit gaat nooit meer weg. En dat staat echt compleet los van tot wanneer voeden normaal is, want daar gaan de meeste mensen en zeker tieners echt niet over nadenken en nazoeken eerst.
Ik denk dat al verschillende keren vernoemd is en dat iedereen het daar eigenlijk over eens is vandaar niet veel discussie.
Borsje aaien, zoals hij het noemt is letterlijk wat hij zegt. Het aaien van de borst. Geen voeding dus. En irl ga ik niet tegen een andere volwassene mijzelf zo uitdrukken, maar dit is wel hoe mijn zoontje het lang gezegd heeft. En daar word naar mijn idee raar op gereageerd hier. Hebben al jullie kinderen vanaf het begin overal de perfecte benaming voor gebruikt? Lijkt me niet, ik denk dat de meeste een kat wel eens een mauw hebben genoemd. Enz enz. Ik vind het raar dat dit uberhaupt gek gevonden word, wat een verwachtingen hebben we zeg...
Dat was wat ik zei, het is zielig om een kind van 9 aan de borst op een voorpagina van een tijdschrift te zetten. Toen begon men over dat ik belachelijk deed over lang voeden.
Nee, dat zei ik een paar posts geleden al. Mijn zoontje gebruikt voor nagenoeg elk woord een andere benaming, als ik hem nooit verbeter leert hij toch nooit praten? Ik reageer niet raar op hoe je zoontje praat, ik vind het apart dat borstvoeding op een forum voor volwassenen ‘melkje’ en ‘borstje aaien’ genoemd wordt.
Nee, maar zoals ik al zei, in de woordenlijst (het groene boekje), het enige woordenboek dat opgesteld wordt door de Nederlandse Taalunie zelf, wel. Het gaat me trouwens niet over het woordenboek hoor, ik zoek heus niet alles wat ik tegen m'n zoon zeg eerst op. Het gaat me om wat wij in ons taalgebruik regelmatig gebruiken en als 'ok' ervaren. Zo komen er hier ook regelmatig Vlaamse dialectwoorden voorbij die waarschijnlijk niet in het groene boekje staan, maar hier wel door iedereen gebruikt worden. Maar goed, mag ik vragen wat jullie bedoeling met deze discussie eigenlijk is? Eerst gaat het over dat ik m'n zoon in het openbaar voedt, dan over hoe hij het noemt, dan over hoe il het noem en dan over de taal die ik gebruik tegen m'n zoontje. Vanwaar komt die nood om commentaar te geven op de opvoedingskeuzes van een andere mama? Ik hou er persoonlijk van om er van uit te gaan dat elke keuze die bewust gemaakt is (extremen daargelaten) voor een bepaalde mama en een bepaald kind ee' goede keuze is. We doen allemaal ons uiterste best om onze kinderen een liefdevolle thuis te geven en op te voeden tot zelfzekere, rechtvaardige en gelukkige jonge mensen. Ik zou er dus zelfs nooit aan denken om een opvoedingskeuze van een andere mama te bestempelen als belachelijk.
Dat raakt geen kant nog wal het gaat om de troost. Waarom kan een kind met flesvoeding en/of een speen daar wel mee stoppen en troost op een andere manier vinden? Ik snap niet dat je dat wil een peuter/kleuter die naar je tieten grijpt of eraan gaat zuigen voor troost. Waarom zou je kind die troost niet kunnen halen uit een knuffel dicht tegen mama aan. En in het openbaar drinken uit een beker als het dorst heeft? Vind jij het wel normaal een kind van 3 jaar een fles melk te geven als het trek heeft in een melkje?
Ik bestempel niemand als belachelijk. Ik zeg dat ik het zielig vind om een kind van 9 te fotograferen en dit te gebruiken als provocatie. Iedereen zegt nu dat ik vind dat je een kind van 2 niet moet meer voeden aan de borst, omdat ik dat zelf niet meer zou doen. We zijn niet allemaal hetzelfde Met ‘vind dat’ bedoel ik vooral een foto plaatsen. Leek me zelf overduidelijk maar ik snap dat het er wat krom staat.
Natuurlijk KAN een kind stoppen met borstvoeding. De vraag is, waarom zou hij dat moeten? Kan jij daar een wetenschappelijk onderbouwd antwoord op geven dat niet gebaseerd is op de mening van een Antal forumsdames die misselijk worden als ze een peuter aan de borst zien liggen?
Voor een kind van 9 ben ik het helemaal met je eens. Ik haalde er echter uit dat je het over 2 jaar had.
Dat is absoluut niet wat je zei en al de hele tijd aan het verdedigen bent, want anders was ik het al die tijd volledig met je eens. Ik heb namelijk in een van mijn eerste posts zelf gezegd dat ik vind dat een foto en namen bij dit artikel niet ok zijn, en dat dit verhaal ook anoniem had vertes kunnen worden. Wat jij zei was achtereenvolgens dat het maar normaal is dat je reacties krijgt als je een peuter/kleuter voedt. Daarna dat je het heel gek vond dat mijn zoon in het openbaar om melk vroeg en daarna dat je de benaming melkje belachelijk vindt.
En mijn vraag waarom zou je het willen? In jouw voorbeeld eerder dat je een driftbui kunt voorkomen met zijn melkje. Zou het niet veel fijner zijn die te voorkomen met een lekkere knuffel? Zodat papa oma opa of wie dan ook die driftbui ook kan voorkomen als mama er niet bij was. Van mij moet niemand stoppen, vooral doen waar je je goed bij voelt. En op peuter leeftijd kan ik er nog inkomen je ontzegt zoiets niet van de 1 op de andere dag als je een dreumes hebt dat het wel mag en als peuter ineens niet meer. Maar naar mijn mening is de peuterleeftijd een mooie grens zo een troost moment en drinkmoment te gaan vervangen. Want van peuter word je kleuter en kan me echt voorstellen dat je als kleuter gepest gaat worden als je in een speeltuin naar mama toe rent om melkje te halen of tietje te aaien als je troost nodig hebt.
Ik ben een ‘onbedoelde’ AP-moeder. Was totaal niet van plan lang borstvoeding te geven (paar weken vond ik wel voldoende), hup kind op eigen kamer zodra het kon en nouja, dragen leek me op zich wel handig dus dat was ik wel van plan. Na 6 weken vond ik het wel naar om te stoppen na zoveel moeite, dan maar 6 maanden. Toen dacht ik: waarom zou hij er nu met 6 maanden en 1 dag minder behoefte aan hebben dan gisteren? Met 1 jaar dacht ik hetzelfde en was ik van plan om 24 maanden vol te maken (WHO-advies). Zoontje is bijna 2,5.Nu voed ik nog steeds, al denk ik dat het misschien zelf wel topt vanwege zwangerschap. Anders ligt mijn persoonlijke grens bij kleuterleeftijd, ik vind max 3,5 mooi voor mezelf, maar ik kan me voorstellen dat een moeder hetzelfde denkt als ik bij 6 maanden: waarom gisteren wel en vandaag niet. Het lijkt me mooi als een kind zelf stopt, maar ik denk dat het altijd in samenspraak moet. In die zin vind ik het knap dat de moeder op de foto het zo lang heeft volgehouden en haar kind zo lang gevolgd heeft. Zo provoceren? Totaal niet nodig. Bezorgt het kind alleen maar last.