Echt, er is geen doorkomen aan. Zie je nou echt niet dat wat jij presenteert als feiten maar meningen zijn? "Je kunt het afleren" en "vervangen door iets wat net zo goed werkt." Hoe wéét je dat nou? Hoe weet jij nou hoe dat bij mijn (ok, niet mijn, mijn oudste dochter heeft niet eens bv gekregen, maar ik gebruik mezelf als voorbeeld) kinderen werkt? Misschien werkt een knuffel of een kus i.p.v. bv wel helemaal niet zo goed bij mijn kinderen als dat bij jouw kinderen werkt. Hebben jouw kinderen niets wat voor hen speciaal is? Ik noem maar wat, een knuffeltje ofzo, omdat ze zich daar fijn en veilig bij voelen? Mijn kinderen niet. Nooit gehad, nooit behoefte aan gehad. Wat als ik nou tegen jou zou zeggen dat ik het belachelijk, onnodig of zelfs onsmakelijk vind om jouw kind met dat knuffeltje te zien? Dan zeg jij toch ook: "zo is mijn kind nou eenmaal, mijn kind haalt troost uit dat knuffeltje" Dat is wat er hier óók gezegd wordt over een slokje bv op latere leeftijd. Niet iedereen heeft er behoefte aan, maar voor sommige kinderen werkt het goed, is het prettig en geeft troost.
Ik snap ook echt niet waarom iedereen er de hele tijd zo over valt dat een kind troost haalt uit borstvoeding en dat je dat maar af moet leren. Waarom is het voor iemand die zelf niet eens borstvoeding geeft zo’n issue dat sommige kinderen daar troost uit halen? We “bepalen” toch allemaal zelf wat prettig is voor onze kinderen, of nee, kinderen bepalen dat toch zelf? Sommige kinderen hebben een knuffel/speen/doek en sommige kinderen drinken uit de borst, big deal. Als beide partijen het prima vinden waarom zou je je dan in hemelsnaam druk maken om de keuze van iemand anders?!
Met een knuffel in de speeltuin zitten vind ik net zo gek. Enige troost die ik buitenhuis moet geven is wanneer hij valt of schrikt, daar heb je geen knuffeldier voor nodig.
Maar sommige kinderen wel dus. Ik heb een meisje bij mij op de groep, die de hele dag met haar knuffel loopt. Dat geeft haar zekerheid omdat ze het best lastig vind, de hele dag op de opvang. Het meisje is drie, prima toch, als zij zich zo veilig voelt.
Dat geldt dan voor jouw kinderen, perfect dat ze dat niet nodig hebben! Maar heb je weleens om je heen gekeken hoe veel kinderen een speciaal knuffeltje of lapje of whatever hebben? Hoe vaak hoor je niet over op vakantie vergeten knuffels of kwijtgeraakte knuffels en wat voor ramp dat is voor die kinderen? Zo gek is het helemaal niet voor kinderen om zoiets te hebben waar ze houvast en troost uithalen.
Het heeft met leeftijd en context te maken. Als dat meisje van 3 straks 9 is, dan wil je als ouder niet dat ze nogsteeds die knuffel de hele dag nodig heeft. Dan wil je dat ze andere strategieën heeft aangeleerd om om te gaan met lastige situaties. Dus dat zal je ze op een gegeven moment moeten aanleren en niet wachten tot ze daar zelf mee komen. Door borstvoeding als troost te blijven geven, zelfs op latere leeftijd, zorg je ervoor dat je kind daarvan afhankelijk blijft. Terwijl dit in sommige situaties en op een bepaalde leeftijd gewoon niet wenselijk meer is. Vanuit sociaal oogpunt, maar ook vanuit het oogpunt van copingsmechanismen aanleren die we normaal vinden in de maatschappij.
Maar waarom zou je dat af moeten leren? En voor wie? Voor de mensen die het er niet mee eens zijn? Omdat zij het geen gezicht vinden? Ik heb bv altijd geduimd, dat gaf mij troost. Mijn ouders hebben het me geprobeerd af te leren maar ook gauw weer opgegeven toen ze zagen dat ik er in en in verdrietig van werd. En zal ik je eens wat vertellen? Ik ben 40 en duim nog steeds weliswaar niet in het openbaar maar thuis ga ik heerlijk mijn gang. Niemand maar dan ook niemand zal me er van kunnen overtuigen dat ik het moet opgeven omdat het ongepast is op die leeftijd of omdat het er niet uitziet. Mijn leven, mijn troost, mijn duim. Ze mogen er absoluut wat van vinden hoor maar zolang ik er niemand kwaad mee doe dan denk ik shushhh en concetreer je liever op je eigen tekortkomingen.
Ja daar ben ik het absoluut mee eens. Ik denk dat het bij de meeste kinderen wel losloopt als ze een jaar of 4 zijn en naar school gaan, qua knuffels/speen/borstvoeding als troost. In ieder geval buitenshuis. Ik denk wel dat er ontzettend veel mensen die als tiener/volwassen zijnde nog een knuffel hebben. En daar lijkt me niks mis mee, als je daar gelukkig van wordt, waarom niet?
Juist. Het was voor jou even onrealistisch geweest als jouw ouders tegen jou hadden gezegd: "nou Jessy.. je bent nu 4, het is nu tijd om je duim vaarwel te zeggen, hier heb je een pink. Doe je het daar maar mee." Of tegen een kind met een knuffel: "Nou Truusje, je bent nu vier, het is nu tijd om die ouwe teddybeer weg te gooien, hier heb je een blok uit de blokkendoos. Doe je het daar maar mee" En hetzelfde geldt voor het kind dat nog een slokje bv krijgt. Je kúnt het vervangen door iets anders, maar waarom zou je? Omdat mensen het onnodig vinden? Onsmakelijk?
Ja, ik zie vaak kinderen lopen met een knuffel. Vind het oprecht onnodig om de hele dag te zeulen met een knuffel/doekje/speentje/... Hier gebruiken we dat voor slapen en ziek zijn. Nooit buitenshuis, kan je het ook niet kwijt raken.
Oh voor de beeldvorming, ik heb jaren geduimd. Toen ik mijn eerste echte baan kreeg deed ik dat nog. Was een beetje raar als ik daar ging zitten met een duim in mijn mond. Sommige dingen doe je op een gegeven moment niet meer buitenshuis, vind ik
Nogmaals, hartstikke fijn dat dat bij jouw kinderen werkt. En voor jouw kinderen is dat dan inderdaad onnodig. Maar kennelijk hebben sommige kinderen dat dus wél nodig. En daar kun je van alles van vinden, maar er over oordelen.. nee. Dat kun je gewoon niet. Net zoals ik dat niet doe over jouw opvoedmethodes.
Toch interessant om te lezen dat sommige mensen denken te weten wat goed voor mijn kind is... Ik heb mijn zoon borstvoeding gegeven tot hij er zelf genoeg van had met 2,5 jaar. En wow! Zijn vader en zijn opa en oma konden hem ook troosten, niet te geloven... Waarom zou ik in vredesnaam de troostfunctie hadden moeten veranderen. Voor wie? Mijn jongste dochter had een knuffeltje waar ze maar moeilijk zonder kon. Haar schaapje. Ging overal mee naar toe. Dat was haar veiligheid. Ze is nu 8. Het knuffeltje ligt gewoon op haar bed. Afleren was niet nodig. Ging gewoon vanzelf. Voor wie had ik dat moeten doen? Ik bepaal wat goed is voor mijn kinderen. Wat ik me toch blijf afvragen, waarom die fanatieke reacties van vrouwen die zelf geen borstvoeding geven of hebben gegeven? Wat is de issue toch. Het past niet in jouw wereldbeeld, je hebt het zelf niet ervaren. Dan kan je er een mening over hebben. Maar vrouwen die wel deze ervaring hebben gehad (langer voeden) en daar positief over zijn, die weten toch als geen ander of iets wel of niet werkte voor hun kind? Die hebben het toch zelf ervaren? En gemerkt dat het goed was op deze manier. Dat lijkt me een betere graadmeter eerlijk gezegd.
Ik zal ze ook niet afpakken hoor, niets tegen de ouders zeggen maar er wel het mijne van denken. Als ik iets doe waar jouw nekharen van overeind gaan staan dan denk je daar ook wat van.
Volgens mij stond dit meisje ook niet met een tepel in haar mond op het schoolplein. Voor zover ik het heb begrepen gebeurde het ook alleen maar binnenshuis, nou prima dan toch?
Nee joh... Wanneer zie jij een kind van 9 nog zo met een knuffel? Niet, uitzonderingen daargelaten. Een “normaal” ontwikkeld kind zal steeds meer afstand nemen van de knuffels, ik zie dat aan mijn kinderen ook. Hetzelfde geld voor borstvoeding. En bovendien, waarom kunnen deze zaken niet naast elkaar bestaan?
En dit vind ik dus zo’n kutopmerking. Hoezo onzeker? Omdat ze niet het ‘geweldige, heilige, megawonderbaarlijke’ bv hebben mogen geven zijn ze gelijk onzeker? Gadverdamme zeg. Het is maar gewoon melk.
Net mijn post nog aangepast. Ik weet het niet, of dat het is. Maar ik weet geen enkel ander onderwerp, behalve vaccineren dan, waar zulke krachttermen gebruikt worden. Het komt vanuit de tenen, heel diep. Maar waarom dus, geen idee.