Nee, zo bedoelde ik dat niet. Het gaat er juist om dat het maar net is waar je kind aan gewend is. Kinderen die lang bv krijgen en dat heel fijn vinden beschouwen dat vaak als troost/veiligheid en andere kinderen gebruiken daar een knuffel/lapje/pop ofzo voor. En weer andere kinderen hebben niets van dat en zijn goed te troosten door een kus/knuffel. Snap je? Ik zei niet dat je kinderen die niet of maar kort bv hebben gekregen per definitie beter te troosten zijn met iets anders dan bv, maar dat het gewoon per kind verschillend is.
Overigens zijn allebei mijn kinderen altijd prima te troosten geweest met een knuffel hoor, nu nog. Maar bij mijn jongste ging het gewoon net even sneller en rustiger met een slokje bv.
Het kind heeft onderhand zelf borsten! Ik vind dit echt niet normaal. Het lijkt me dat deze moeder zelf een kronkel heeft waarbij ze het niet los kan laten. Ik kan me iig niet voorstellen dat een kind van 9 hier echt nog behoefte aan heeft. En ja, ik heb ook borstvoeding gegeven.
Mijn kind haalt daar zeker ook troost uit! Voor een normale val is voor hem een knuffel en kus zeker voldoende. Ook een normale driftbui is zo over. Ik gaf een paar pagina’s geleden het voorbeeld van mijn zoontje die viel en bloedend tandvlees had, het deed hem echt heel veel pijn. Hij vroeg te drinken en na een minuut was het minder. Het schijnt pijnstillend te zijn. Dat geloof ik best. Ook wil hij bij echt groot verdriet soms nog even borstvoeding. Dit werkt dan ook echt binnen een paar minuten. Ik zie daar wel verschil in. Mijn vriend krijgt hem ook wel stil uiteindelijk, maar ik merk dat door de borstvoeding het net een tikje makkelijker gaat, wie weet door inderdaad de pijnstillende stofjes en liefdeshormoon; dat weet ik niet. Het valt me wel op.
Het kan dus wel op een andere manier, maar borstvoeding werkt ‘efficiënter’ ofzo. Ik vind het wat dat betreft een hele fijne ‘uitvinding’ van de natuur!
Mijn zoon vraagt vooral om een extra voeding als hij heel moe is, of zich niet lekker voelt of niet helemaal lekker in zijn vel zit. Borstvoeding is ontzettend ontspannend voor hem, hij komt dan helemaal tot rust. En waarom? Geen idee, zal wel een of ander rustgevend stofje in zitten.
Mijn zoontje heeft dus helemaal niks daarvan nodig. (Een lievelingsknuffel of iets in die trant. wel een knuffel van mij hoor. ) soms vind ik dat best lastig dat hij niet iets heeft wat hij echt helemaal geweldig vind en niet wilt kwijtraken. ( maar dat is misschien weer een andere discussie Haha) Ik vind het mooi om te lezen dat kinderen op wat voor manier dan ook troost uit iets kunnen halen. Het zij via borstvoeding een lievelingsknuffel of gewoon een knuffel van mama of papa. Ik vind 9 jaar alleen te oud voor borstvoeding. Bedankt voor je antwoord en ik weet dat je het niet zo bedoelde, ik vroeg het mij gewoon heel erg af toen ik alle berichten las en jij was de eerste bij wie ik mijn vraag kon droppen.
Zo vertelde mijn kraamzorg mij dat ze ooit bij een gezin had gewerkt waarbij de man van de kraamvrouw elke ochtend voordat hij naar zijn werk ging een glaasje afgekolfde melk dronk.
Je verwoord exact mijn gedachten over je hele omschrijving van je opvoeding en het lang voeden. Helemaal is het geval van een 9 jarige geloof ik dat er iets psychisch niet in orde is bij kind em/of moeder als ze hier beide nog behoefte aan hebben.
Maar was als je kind straks 12 is en het nog sterds graag wil? Dat is niet onmogelijk. Het kind in het artikel is 9, kan me voorstellen dat die moeder ook ooit dacht het houd vanzelf ooit eens op.
Sorry ik weet dat krachttermen niet gewaardeerd worden in dit topic, maar hier ga ik echt van kokhalzen!
Ik ga er niet vanuit dat hij zo lang doorgaat. Maar de grens ligt bij mij sowieso tot 4, en ik kan me niet voorstellen dat het zo lang doorgaat. Ik hoop dat hij tussen nu en 2,5 jaar er klaar mee is.
Als een kind kan onthouden dat hij uit zijn moeders borst gedronken heeft lijkt mij dat schadelijk. Ik heb daar geen kant en klare argumenten voor die mijn mening bewijzen. Maar ik vind dat je ergens wel de beslissing moet maken: nu is het genoeg geweest. En dat kan lijkt mij op een hele normale manier. Zodat als dat jochie in de pubertijd is (of in dat geval net zo goed een dochter natuurlijk) dat hij geen schaamte voelt bij de gedachte dat hij nog weet hoe zijn moeders borst voelt en proeft.
Maar waarom zou dat schadelijk zijn? Het is voor het/een kind de normaalste zaak van de wereld en een kind doet het zo lang hij het prettig vind. Dat verloopt heel natuurlijk. Mijn zoon van 6 heeft ook vage herinneringen eraan maar niets daarvan is schaamte. Maar verder ben ik het wel deels met je eens, op een gegeven moment is het voor mij ook klaar als het ‘te lang’ doorgaat. Helemaal als hij naar school zou gaan. Maargoed, kan me niet voorstellen dat hij het zo lang zou willen.
Als mams het genoeg vind houdt het net zo goed op. Ze moeten het allebei willen, bij dwang wordt het echt een ongezonde situatie.
Ik weet nog dingen van toen ik 3 jaar oud was.. ik weet zelfs de namen van de buurkindjes waar ik mee speelde nog. En toch is 3 een hele normale leeftijd om nog borstvoeding te krijgen..
Dat snap ik dan weer niet? Niet dat wij het doen hoor, daar is mijn melk me te kostbaar voor, zoveel liters zijn het nu ook niet Maar een man mag wel je poes likken, maar melk die uit je lichaam komt uit een bekertje drinken is vies?
Waarom is dat schadelijk? Ik heb er ook nog herinneringen aan en die zijn heel warm en fijn. Ik was bijna 4 toen ik stopte met drinken bij mijn moeder... Ik heb wel traumatische ervaringen in mijn leven (overlijden van mijn vader, verkrachting), maar borstvoeding valt daar echt niet onder.
Ik voed ook op die manier op, niet zo begonnen overigens, maar wel inmiddels zo ver. Zo heeft mijn oudste vanaf dag 1 in zijn eigen bedje geslapen en kv gehad. De jongste heeft 2,5 jaar bv gehad en slaapt nog bij ons. Daar kan/mag je wat van vinden, bij ons voelt het goed, dus doen we het op deze manier. Het grappige vind ik is dat juist mijn jongste het meest zelfstandig is en het de grootste durfal. Absoluut een karaktertrek, maar vind het wel typerend voor dit stukje. Mijn oudste durfde nooit iets zelf en de jongste durft alles zelf. Ik geloof juist dat je door er altijd voor je kind te zijn (op deze manier, ik zeg niet dat jij er niet bent voor je kind om die reactie even voor te zijn) je kinderen zelfvertrouwen geeft en het vertrouwen zelf dingen sneller op te pakken.
Als moeder ben je er zelf ook nog bij toch? Met 2,5 vond ik het mooi geweest en daarom ben ik toen gestopt.