Dankjewel! Ik vind het ontzettend leuk en leerzaam, maar ook zeker spannend als voorzitter. Ik geef mezelf gelukkig wel de ruimte om te groeien en te ontwikkelen, ik zie het echt als een leerproces.
Nou, een pasgeboren baby is natuurlijk ook wel even andere koek. Dat lijkt me ook super zwaar alleen! En het is inderdaad een kwestie van plannen, plannen, routine en dingen makkelijker maken voor jezelf. Je kan het!
Heel knap hoor! Ik zit verschillende overleggen voor maar blijf het een uitdaging vinden. Mensen verkijken zich er echt op hoe moeilijk het is om echt goed voor te zitten.
Ik ben trots op mezelf de uitdaging aan te gaan in een nieuwe baan. Ben wel in de zorg gebleven, maar op een hele andere manier. Waarbij ik vooral gesprekken heb en dingen in gang zet met gemeenten ipv handen aan het bed. Gelukkig hou ik wel de directe zorg ernaast en ben ik niet helemaal weg bij de cliënten. En vooral trots omdat het me vandaag toch maar mooi gelukt is alleen en het op de juiste manier heb gedaan. En, maar hoort er eigenlijk niet bij, maar man is trots omdat ik de stap toch maar mooi heb gewaagd ondanks dat ik dacht dat het me toch niet zou lukken
Ik ben onwijs trots op mijn ICSI kindjes!!! Stipt op nummer 1! Heel cliché, maar echt.. Alleen maar liefde. De ene ligt vredig te slapen in bed en de ander is PARTY aan het machen in mijn buik Ik ben ook onwijs trots op hoever mijn man en ik zijn gekomen na 11 jaar. Hoe we gegroeid zijn! Nog steeds gek op elkaar zijn en we ons soms nog steeds gedragen als een stel idioten
Ik heb er geen talent voor. Moet echt ontzettend opletten altijd en dat is niet mijn sterkste kant. Ik heb wel trainingen gehad en daar veel nuttige tips op gedaan maar het is gewoon iets wat bij mij niet vanzelf gaat zoals andere dingen. Met Engels heb ik dan weer absoluut geen moeite. Maar als dat er voor jou ook nog bij komt is dat wel balen ja!
Ik ben er soms best trots op dat ik 25 jaar geleden tegen de draad en normale gang van zaken in besloten heb naar het buitenland te verhuizen, en me zowel in de UK als in Frankrijk gesettled heb zonder hulp van wie dan ook.
ik ben trots op mijn 4 kinderen. zo mooi om te zien hoe ze zich ontwikkelen. ze zijn super sociaal en over het algemeen zo lief voor elkaar. trots op mezelf omdat ik veel ben afgevallen, nu bijna 15 km kan hardlopen en ik sterker voel dan ooit
Met Engels opzich ook geen moeite. Bijna al het contact gaat in het Engels. Maar zo de leiding moeten nemen en dan is het Engels vind ik wel wat lastiger.
Oh, en dat onze kater eindelijk, na drie jaar heel mager en neurotisch te zijn geweest, eindelijk lijkt te veranderen in een tevreden, wat vollere versie. En dat hij en mijn zoon samen een leuke band aan het opbouwen zijn... Bekijk bijlage 597550
ik ben er trots op dat ik mezelf in een heel ander perspectief ben gaan zien sinds ik mijn diagnose autisme heb. ik kan dingen die vroeger gebeurd zijn nu plaatsen, ik kan dingen nu in een heel ander licht zien, anders verklaren. Die diagnose is zo ontzettend goed voor mijn zelfvertrouwen. Ik kan dingen nu los laten. Ik hoef niet meer te kunnen wat anderen kunnen en dat geeft mij zo'n enorme vrijheid. En waar ik dan mede trots op ben is dat ik mijn autisme nu op een positieve manier probeer te gebruiken. Ik heb inmiddels een instragram account (wie de naam wil hebben mag gerust een pb sturen) waarop ik mijn creativiteit en autisme combineer, ik heb projectjes lopen die niet nu nog niet online staan. Wat ik vooral wil is de kracht van autisme laten zien, mensen helpen in omdenken als het gaat om hun (ass)kind, psycho-educatie op maat maken. Ook zijn er nog allerlei losse flodders in mijn hoofd die ik op papier moet zetten. Ik kan mijzelf weer ontwikkelen en dat geeft zo'n boost dat het zelfs thuis een stuk gezelliger is
De oudste zwemt wedstrijden en er zijn meestal 3 trainers met hun eigen groepje. Mijn zoon zwemt iedereen eruit en bij zijn vorige trainer leerde hij te weinig en kreeg hij geen uitdaging (is een trainer voor beginnende zwemmers). Dus hup, hij mocht naar de nieuwe trainer, waar hij een goede klik mee heeft. Al weken vertikt hij het om mee te doen (8banen i.p.v. 6 banen per slag). Hij is bang dat iedereen hem uitlacht als het niet lukt, dat hij te dom is, dat hij niet sterk genoeg is etc). Onzin natuurlijk, zijn trainer en ik weten beide dat hij mee kan komen met de rest. De rest is alleen ouder dan 12 jaar en hij is ‘nog maar’ 8. Afgelopen vrijdag heeft hij toch de training meegedaan en hij heeft het super goed gedaan. Hij was helemaal kapot zei mijn man (ik was niet thuis). Afgelopen zaterdag had hij een wedstrijd en moest twee individuele afstanden zwemmen en beide eerste plaats. De trainer zei later dat als hij op die afstand had meegedaan met de categorie 12 en 13 jaar, hij ook in de top 3 was gekomen. En daar ben ik trots op. Hij heeft faalangst en alles wat nieuw is is eng, maar als het op zwemmen aankomt, zwemt hij met grote afstand naar de eerste plaats.
Dank je En absoluut, heel herkenbaar wat je schrijft. In dit geval is het voor mij ook extra lastig omdat je de belangen van de medewerkers wil behartigen, maar ook zelf in een kwetsbare positie zit (je bent nu eenmaal het gezicht van de OR die de vinger soms op de zere plek legt). Gelukkig heb ik als (technisch) voorzitter wel veel kunnen oefenen binnen onze eiegn casuïstieken, waarbij je ook met veel diverse disciplines te maken hebt (van psychiater tot GZ psycholoog). Het contact is overigens wel goed met onze directie, hij faciliteert ons daar waar nodig en we zijn goed bezig met het opzetten van participatieve medezeggenschap. Maar er is altijd wel een dubbele agenda en het blijft ook een politiek spel. Dat moet je wel liggen, anders raak je alleen maar gefrustreerd.
Ik wil even ongegeneerd opscheppen over mijn dochter! Ze is 10 jaar en doet aan atletiek, vanavond had ze training en onze oud buurjongen I van 12 kwam mee trainen om te kijken of het wat voor hem is. (Afgelopen zomer zijn ze verhuisd naar een dorp verderop) Mijn dochter vond het leuk dat hij er was vertelde ze na afloop in de auto. Ook vertelde ze dat de trainster een opmerking gemaakt had die op I helemaal verkeerd over zou kunnen komen omdat hij zou kunnen denken dat zij het over zijn prestatie zou hebben terwijl het ging over het moeilijke onderdeel discus werpen, als je voor het eerst mee doet. Omdat mijn dochter I al lang kent en heeft ingeschat dat hij dit anders dat de trainer bedoelde zou kunnen opvatten heeft zij, als jongste van de groep de trainer gevraagd wat ze precies met haar opmerking bedoelde. Zij legde het uit en mijn dochter weet dat I nu weet hoe de geplaatste opmerking bedoeld was. Ze zei “ ik weet dat I dat anders kan opvatten want ik ken hem, en ik weet dat de trainster het nooit zo zou bedoelen dus vroeg ik maar wat ze bedoelde, nu heeft I geen verkeerde indruk gekregen” Echt! Ik vond het zo scherp van haar ingeschat/ opgemerkt en fantastisch opgelost! Ik heb echt een geweldige dochter!! En ben rete trots op haar!