Deze gedachte had ik ook toen mijn oom terminaal was. Tot zijn dochter belde met de vraag of ik wilde komen. Op zijn verzoek dus. Ik ben toen gegaan. Het was ongemakkelijk, maar achteraf ben ik heel blij dat ik ben geweest. Ik zou haar dus gewoon bellen en vragen of ze het fijn vind als je komt.
Ik weet niet hoe ziek je vader is, maar is het echt niet mogelijk om bv met de zonnebloem toch bij haar op visite te gaan? Het is soms mogelijk om met ambulance en verplegend personeel ergens naartoe te gaan. Ik weet niet precies wat de voorwaarden od daar van zijn, maar mss iets om naar te kijken als je vader echt graag wilt.
Neem contact op en als ze wil, ga heen. Je krijgt er geen spijt van dat je gegaan bent. Je krijgt wel spijt wanneer je het niet gedaan hebt.
Kan hij helemaal niet meer reizen? Er bestaat namelijk stichting ambulance wens. Die zorgen er voor dat niet mobiele terminale mensen nog 1x naar iets of iemand heen te kunnen per ambulance. En alles op vrijwillige basis en donaties. https://www.ambulancewens.nl/wensenformulier?fbclid=IwAR1aY3CVZ-LrR9A6ae9Af3GQnOcSPU9HGbBvMEv3Hs4No2TdnaDcYkwkee0
Ik zou inderdaad kijken of je dan met je vader kunt gaan. En anders zou ik het zelf bij een kaart of bloemen houden of even bellen. Of als dat echt niet als ‘genoeg’ voelt even overleggen met de directe familie hoe je tante en zij er in staan. Een begrafenis/crematie vind ik iets anders. Dat is afscheid nemen voor de familie en vrienden ed, de persoon zelf is er niet meer bij, in ieder geval niet meer zo dat het hem of haar energie kost ed. En voor de familie is het fijn om te weten dat ze niet alleen zijn (wat je ze nu dus bv. al met een kaartje of bloemetje kunt laten merken). Al willen sommige mensen ook dit in zeer besloten kring doen, dus ook daar zou ik naar informeren (tenzij je een kaarje krijgt natuurlijk, dan weet je al voldoende).
maar dit verhaal maakt voor mij de situatie echt heel anders. Je hebt destijds actief geprobeerd om met haar af te spreken en zo te lezen ook contact met haar opgenomen hierover. Dan zou ik haar zeker wel bellen wanneer je kunt komen en me er niet vanaf doen met een kaartje en bloemen. Ik zie en bel mijn tantes ook niet heel regelmatig, zo 1x per jaar met een feestje of wanneer mijn nichtje over komt vanuit het buitenland. Sterker nog: dit nichtje is meestal de reden dat ik mijn ooms en tantes nog zie, haar spreek ik wekelijks , terwijl ze dus het verste weg woont. Maar geen van mijn ooms en tantes zouden het een probleem vinden wanneer ik, als ze ziek zijn, zouden komen bezoeken. Maar we sturen wel altijd een kerstkaart en bij bijzondere gelegenheden zoals bruiloft, doop, communie, begrafenis etc krijgt iedereen een uitnodiging. Ik zou dus wel contact met haar opnemen na jouw bovenstaand verhaal.
Hier dacht ik ook meteen aan. Mijn oma is hiermee in haar laatste week nog naar haar zusje haar nieuwe huis geweest, echt super. Wat een gouden organisatie.
Ja zo kon mijn terminale oma mijn terminale vader nog bezoeken 3 Jaar geleden. We zijn ze nog super dankbaar hier voor .al kreeg oma er al niks meer van mee zo dement, maar voor mn vader was.het wel heel fijn zn moeder nog 1x te zien. Ze hebben echt de tijd voor je. Er is geen druk of iets. Ze doen zelfs spoed aanvragen. Deze was er 1 van (helaas)
Dit is ook mijn mening, waarom pas de moeite nemen voor iemand als deze op sterven ligt en niet als het goed met iemand gaat? Klinkt misschien hard maar als ik op sterven zou liggen zou ik alleen bezoek willen van mensen die in leven ook naar me om kijken en langs komen.
Mijn vader heeft een heel zwak hart en hij moet inspanning en hevige emoties zoveel mogelijk vermijden. Daarbij heeft hij niet zoveel behoefte om “al die moeite te doen” voor een laatste afscheid. Hoe zal ik het zeggen... het zijn allebei hele nuchtere mensen, die alles al snel “gedoe” vinden.... Hij wil zelf niet meer zo ver van huis zegt hij. Ik heb nu een mooie brief geschreven met mijn contactgegevens erin. Ik ben zelf niet zo goed in telefoongesprekken en ik wil ook niet dat de laatste herinnering aan haar een stotterend stroef telefoontje is.
Ik denk dat je langs moet gaan. Je kunt nu nog langs gaan, misschien krijg je anders een "wat als ik.." gevoel als je niet langs gaat. Je hoeft niet lang te blijven. Neem een bosje bloemen mee en als je het gevoel krijgt dat het ongemakkelijk begint te worden dan zeg je gedag. Ja, ik denk wel dat je er goed aan doet om te gaan!
Ehm, en Skypen of FaceTimen? De techniek staat voor niets tegenwoordig. Dat zou je met je vader samen kunnen doen.
Ja dan moet hij dit zeker niet doen idd. En een brief is een goede optie. Hopelijk krijg je er positief respons op