Serieuze vraag

Ik wil even reageren op het roepen dat je een melding moet doen en hij vast en zeker een narcist moet zijn.

Niet alle mannen die van twee walletjes willen eten zijn gewelddadig en een narcist.

Wat is TS precies gedaan heeft is me niet precies duidelijk maar dat ze beïnvloedbaar is, is zeker. En dat ze haar aandeel heeft in dit soort moeizame relaties.

Roepen dat het vast een narcist is, hij gevaarlijk is en niets van zijn kind aantrekt enz.. lijkt me niet zo handig om tegen TS te roepen.

Ze heeft professionele hulp en dat is het meest belangrijk. En dat die haar moet helpen om zich los te maken uit destructieve relaties.
En ook hulp biedt bij het zijn van een goede vader en moeder voor hun dochter.

 

Mee eens! Alsof t meerwaarde is voor de zoveelste x even te zeggen hoe slecht ze wel niet is. Zeg dan niks ze is genoeg door de slijk gehaald en weet heel goed dat t niet okee is geweest. T is nu eenmaal gebeurt en ze zit nu wel met de situatie.

Vind t ook zoals ook geschreven heel sterk dat je zo blijft reageren ondanks alle gemene dingen.

Verder zou ik hem ook gewoon negeren iig tot alles misschien een beetje gekalmeerd is en misschien met je psych bespreken wat nu t beste is om te doen aangezien die t meeste over je weet en kan zeggen over de situatie.

 

Veel sterkte in je situatie! Ik zou het ook beworeken met je psycholoog.

 

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar heb je wel eens met de echtgenoot van je vriend gesproken?
Zij zal hem ook goed kennen en misschien ook tips hebben. Daarnaast lijkt het mij voor jezelf ook fijn om jouw kant van het verhaal aan haar uit te leggen, en eventueel excuses te maken. Dat zal misschien ook wat beter voelen.

Verder wens ik je heel veel sterkte in het negeren van je vriend, zal best lastig zijn.

 

Sorry, maar dit vind ik een heel bijzonder advies! Als er iemand vreemdging met mijn man, zou die niet bij mij hoeven aan te kloppen voor tips!

 

TS gaat niet vreemd met andermans man.
Andermans man gaat vreemd met TS.

Subtiel verschil misschien, maar m.i. ligt de schuld toch echt bij de man die vreemdgaat.
TS was niet in een relatie, dus had verder aan niemand verantwoording af te leggen.

 

Van getrouwde mannen blijf je af, mijns inziens ligt de schuld bij beiden..

 

Als zij van te voren wist dat hij getrouwd was terwijl zij met hem was dan is ze wel degelijk fout geweest. Dat zij geen verantwoording hoefde af te leggen bij iemand wilt niet meteen zeggen dat zij niet fout was. Ze zijn beide in dit geval dus gewoon fout bezig geweest, zij had ook kunnen stoppen op het moment dat ze wist dat hij getrouwd was.

 

Bij het huwelijk legt men een eed af trouw aan de partner te blijven.
Voor zover ik weet is er geen eed die men af moet leggen om van andermans partner af te blijven. Zéker niet als je de de betreffende partner niet kent, en de man in kwestie het doet voorkomen alsof de relatie al voorbij is (wat niet vreemd is trouwens daar zo'n beetje de helft van de huwelijken op de klippen schijnt te lopen tegenwoordig).

Ongeschreven wetten zijn prima hoor, maar hoe de TS hier door de mangel wordt gehaald gaat mij wel een beetje ver eerlijk gezegd.

 

Ik durfde het niet te zeggen... maar ik ben het met je eens.

Op een gegeven moment vis je als vrijgezel van 30+ in een vijver waar gewoon veel gescheiden mannen in zwemmen, of mannen die in een scheiding liggen. Als zo'n kerel je zegt dat hij (ver) in een gevorderde scheiding is en dat hij en zijn vrouw al een tijd uit elkaar zijn, dan denk dat ik dat dat helemaal niet zo raar of naïef is om dat aan te nemen. Hij zal de eerste niet zijn, toch? Mijn schoonouders woonden al 3 jaar apart en mijn schoonvader had al 2 vriendinnen gehad toen ze de scheiding officieel maakten. Soms is er een bedrijf, gebrek aan woonruimte of andere zaken die geregeld moeten worden voordat zoiets officieel gemaakt wordt. Dus ik vind het helemaal niet zo gek dat iemand dan al verder gaat met zijn of haar leven.

De kerel in het geval van TS heeft haar iets op de mouw gespeld. Híj is degene die afgebrand mag worden. Hij heeft zijn vrouw en zijn minnares voorgelogen en zijn minnares ook nog een toekomst met kind voorgehouden waarin hij, blijkt nu, de schitterde afwezige gaat zijn. Híj is verantwoordelijk voor het verpesten van beide relaties.

Ik snap die hysterische veroordelingen niet. Misschien omdat ik ook ooit 'de andere vrouw' was, dat zou kunnen. Mijn ex was me even vergeten te zeggen dat hij al jaren een vaste vriendin had, maar dat ze in een moeilijke periode zaten en al maanden ruzie maakten. Ik was gek op hem en vroeg hem, nadat ik over mijn initiële boosheid heen was, of hij verder wilde met mij of met haar. Ik vond (en vind) dat nog steeds een reëele vraag wanneer zo'n situatie zich voordoet. Hij wist het niet. Toen heb ik de keuze voor hem gemaakt, want ik wil alleen bij mensen zijn die met overtuiging voor mij kiezen. En hij deed dat niet. Mijn keuze was dus niet gebaseerd op het bestaan van die vriendin, want ik kende die hele dame niet, had niet om de situatie gevraagd en voelde me ook niet verantwoordelijk voor hoe zij met elkaar omgingen. Ik was alleen verantwoordelijk voor wat ik verder met de informatie zou doen en ik had gewoon geen trek in een rare driehoeksverhouding waarin er halfslachtig voor mij gekozen zou worden. Ik had TS ook die keuze gegund.

Hoe het ook gegaan is in het geval van TS, zij is degene die nu met een PND en een 6 weken oud kind thuis zit en de man waarmee ze dacht een relatie te hebben, speelt nog altijd met haar gevoelens. Ik vind het ontzettend knap dat ze nu weerstand biedt. Lijkt me niet makkelijk. Ik kan me heel goed voorstellen dat ze niets liever had gewild dan om met de vader van haar pasgeboren kind een gezin te hebben. Maar de situatie is alleen maar héél erg pijnlijk, voor alle partijen. En hij is degene die zijn vrouw pijn heeft gedaan. Hij is verantwoordelijk voor zijn relatie. TS is verantwoordelijk voor haar eigen geestelijke en lichamelijk welzijn op dit moment, en voor dat van haar kind. Dat heeft nu de prioriteit, want aan het verloop van deze klotesituatie is nu niks meer te veranderen. Ik snap dan ook echt niet wat de meerwaarde is van het keer op keer op keer op keer benoemen dat TS fout is geweest.

 

Ts, voor nu even ; voel je nog een zwak voor hem? Kun je jezelf aankijken en zeggen dat je echt klaar met hem bent of ben je diep van binnen nog bang dat je voor hem zwicht? Gezien je problematiek zou ik dat eerst helder krijgen voor jezelf voordat je gaat bekijken wat je met hem doet.
Wat je daarna gaat doen is zakelijk naar hem worden. Niet ingaan op gevoelige smeekbedes,maar helder en duidelijk.
Dat je klaar met hem bent, dat je hem zijn kind gunt en andersom,maar dat daar wel een voorwaarde aan hangt en dat is dat jullie beide zakelijk contact houden en afspraken maken over het hoe en wat. Maar voordat je dat gaat doen moet je eerst bij jezelf nagaan in hoeverre je nog kwetsbaar bent voor hem. Misschien kun je dat met je psycholoog bespreken en kan die samen met jou erachter komen hoe het bij jezelf zit, als je daar alleen niet achter komt.

 

Ts, wanneer jij hem nu (voorlopig) niet meer wil zien, zal hij het waarschijnlijk uiteindelijk over een andere boeg gaan gooien om zijn zin te krijgen; hij wil zijn kind zien. Je zal dat wellicht een paar weken af kunnen houden (een dat is niet gek gezien de omstandigheden), maar daarna zal er toch een keer iets moeten komen.

Je zegt dat er nu even niemand bij kan zijn bij die afspraak, is er echt helemaal geen vriendin/kennis of ouder in de buurt die op hetzelfde moment bij jou thuis kan zijn? Zo niet, is het misschien een idee om dit met je psych te bespreken, wellicht kan hij/zij je goede en prsktische tips geven.

 

Dan is het zaak om eigenlijk de ballen bij elkaar te rapen en hem op een zakelijke manier aan te spreken. Niet ingaan op zijn smeekbedes. Kan al simpel zijn bijvoorbeeld ;

'ik wens geen berichten meer te krijgen in relationele aard. Ik wil het graag zakelijk houden over de omgang van ons kind. Wanneer je daar samen met mij als volwassene aan kunt werken kunnen we iets regelen.' oid.

 

Dat is echt heel sterk van je!

Kan je niet met hem afspreken dat je tot bijvoorbeeld na de kerst even met rist gelaten wordt door hem? En dat als dan de gemoederen wat bedaard zijn jullie om tafel gaan voor goed afspraken.

Dan kunnen jullie beiden loskomen van de hele emotionele achtbaan.
En dat gezin had hij eerder moeten bedenken.

 

Is het een optie om aan te geven dat je zijn nummer gaat blokkeren op je telefoon (en dat ook te doen) en voortaan alleen schriftelijk te communiceren om concrete afspraken over de omgang te kunnen maken en meer niet?

 

Ow maar daar ben ik het volledig mee eens, het is te absurd voor woorden hoe sommige hier tegen en over TS praten.

Het ging mij puur en alleen om het feit dat je aangaf dat TS geen schuld heeft omdat zij zelf geen partner had toen ze met hem was, daar was ik het niet over eens maar over de rest wel.