Dinsdag zo’n 4000 woorden geschreven inclusief een verandering in het verhaal. Gisteravond nog een hoofdstuk geschreven en dingen opnieuw aangepast. Maar de afgelopen tijd hakt er nu flink in en ben ongelofelijk moe. Overdag gaat het wel, maar zodra iedereen op bed ligt kak ik ook in. Ga het zeker wel afmaken, maar ik neem even een paar dagen rust. Tenzij ik een geniale ingeving krijg
Oh ik herken het maar al te goed hoor. Ik vind het nu echt pittig worden. Maar mijn buffer is steeds maar zo'n 4000 woorden, dus ik heb niet echt de tijd om rustig aan te doen. Ik ben er inmiddels wel van overtuigd dat ik het ga redden, iets wat ik me voor ik hier mee begon echt niet kon voorstellen.
Als ik er nu aan denk, denk ik dat ik het nooit ga redden voor de 30e maar nog ‘maar’ 6000 woorden en dan ben ik er. In theorie is dat 2 avonden flink doortikken. Maar das wel heel optimistisch gedacht
Ik heb echt precies hetzelfde probleem Zit er momenteel aan te denken om even een paar scènes in een heel ander genre te schrijven zodat ik iets heb, maar ook dat gaat niet van harte.. Ik ben het even helemaal kwijt..
Ah balen is dat he En het stomme is, ik heb de komende hoofdstukken en nieuwe situaties compleet in mijn hoofd zitten. Maar als ik eraan denk om de laptop te pakken zakt me de moed in de schoenen. Kan wel janken van vermoeidheid. De afgelopen maanden met de oudste waren slopend en nu is het achter de rug. 11 december krijgen we een diagnose en tot die tijd is het even doorbijten, maar daarna kunnen we wel op de juiste manier verder, maar het is net alsof alle spanning van me af is gevallen en ik nu pas merk hoe moe ik ben. Stom.
@Luuz ik vind het niet stom hoor, juist heel erg herkenbaar! Zo'n diagnose kan zo veel doen voor de juiste hulp, maar ik vond het vooral fijn om bevestiging te krijgen en serieus genomen te worden. De onduidelijkheid was veel slopender! Dat nu het einde daarvan in zicht komt doet al een hoop.. Rustig aan doen, er zijn belangrijkere dingen dan nano!
We komen er wel het is fijn om te weten dat het alleen maar beter kan gaan vanaf nu. Gisteravond werd hij ziek en mijn man heeft twee dagen op bed gelegen met pijn in zijn rug. Sinds de fysio vanmiddag ging het beter gelukkig en de oudste houdt alles weer binnen. Dus vol goede moed verder gegaan, al ben ik nog steeds onwijs moe. Het zit allemaal in mijn hoofd, maar krijg het niet goed op papier. Met moeite toch ruim 1000 woorden geschreven. Frustrerend, want in gedachte zie ik het zo voor me
Ah Beterschap!! Ik heb vooral geen idee wat er nu komt. Het is niet dat ik niet wil schrijven, maar ik weet gewoon niet wat.. Ik weet dat ze een of andere kano/raft/roei tocht moet gaan maken en uiteindelijk uitkomt bij een waterval voor een belangrijke scène, maar ze zit vast in de heuvels en er is geen druppel water in de buurt.. De pov wissel was bedoeld om haar die kant op te krijgen, maar toen hij eindelijk op pad ging om haar te helpen werd hij gedwongen terug te gaan. Nu zit hij ook weer vast in de stad Ik denkt dat ik het waterval-idee voorlopig maar even moet loslaten, maar dan heb ik nog geen idee hoe ik nu verder moet. Ik zit zelf ook niet lekker in mijn vel dus ik begrijp wel dat het hele creatieve gedoe nu even stil staat, maar het is wel frustrerend. In principe zou ik met 1,5 dag klaar kunnen zijn, maar die einddatum komt wel steeds dichterbij.
Wat rot ik bedacht me vanavond dat het nog maar 8 dagen zijn tot het eind van Nano. Het leek nog zo ver weg, maar toen ik er over nadacht is dat toch sneller gegaan dan ik dacht. helaas. Aan de ene kant fijn om een deadline te hebben, maar aan de andere kant geeft het me een onrustig en gehaast gevoel. Na ruim 3 uur ben ik 'maar' 3000 woorden verder. Als ik het getal 3000 lees klinkt het heel wat, maar uiteindelijk is het maar 1.5 hoofdstuk. Veel te weinig. Nog 'maar' 2580 woorden, maar ik moet me weer uit de nesten werken, zoals gewoonlijk. Daniel heeft een wapen gekocht en een groot deel van het verhaal uitgelegd, over zijn illegale boekhouding. Ik wilde een ruzie schrijven daarover en dat ze kwaad weg zou lopen. daarentegen is ze nu heel geïnteresseerd en toen daniel het wapen liet zien biechtte ze ineens op dat ze een schietcursus heeft gevolgd nadat een studiegenoot op straat is aangerand. Ze blijkt boekhouding-achtig-iets gestudeerd te hebben, maar daar wilde ze niet verder in. dus is ze in een eetcafe gaan werken en daar niet meer weggegaan. Hoezo een twist in het verhaal dat al een enorme twist heeft gekregen. mijn hoofdpersonen zijn raar
@Luuz liever raar dan saai Ik vind het ook snel gegaan hoor! Die 8 dagen beginnen nu wel te tikken in mijn achterhoofd.. ergens zal ik wel blij zijn als de druk er straks af is om op mijn gemak verder te kijken, maar tegelijkertijd wil ik het nog wel gewoon halen..
Kun je de waterval niet parkeren voor later in het boek? Kan ze de tocht ook te voet maken en tijdens die tocht vanalles tegenkomen? Besjes die ze eet waar ze van gaat hallucineren, een beer, enz?
Saai zijn ze zeker niet haha. Op mn telefoon nog even verder gegaan, ik ben te moe om in slaap te kunnen vallen Inmiddels heeft ze het uitgelegd en nu zijn ze wakker geworden van lawaai en blijkt er een steen op de ruit te zijn gegooid. Ik denk dat er een foto opgeplakt zit van hun beide. Uiteindelijk wil ik nog ergens verborgen camera’s introduceren.
Ik vrees dat dat een van de redenen is dat ik nu vast loop, omdat die waterval pas veel later moet komen. Maar dat is het enige punt wat ik weet nu, dus dat maakt het lastig loslaten.. Eten doet ze gewoon thuis (de hele wereld is een hallucinatie ) en ze wordt beschermd door 2 andere personages.. een van de problemen waar ze nu mee zit is een psychisch stuk waar ik zelf ook mee worstel, dus ik vrees dat ik het antwoord om er uit te komen gewoon niet kan weten zolang ik het zelf ook niet gevonden heb Ik moet haar vooral naar een andere omgeving krijgen nu, maar ik weet gewoon niet wat voor iets. Het moet een stuk natuur zijn maar ik kom niet verder dan bossen of heuvels. Uiteindelijk gaat ze uitkomen bij een rivier en vanuit daar moet ze een berg beklimmen, dus dat is voor nu nog geen optie, en de stad waar het strand aan grenst is verboden toegang voor haar. En om nou een woestijn midden in een bos te gooien is ook zoiets Een dier toevoegen is misschien wel een optie, die hou ik even in mijn achterhoofd! Ik ga slapen dames, ben kapot! Welterusten alvast!