Geld is niet het probleem we houden geld over omdat er geen personeel is wat betaald kan worden. Misschien mensen aantrekken vanuit andere beroepsgroepen, asiel zoekers? Zorg anders indelen. Schoonmaken, bijvullen etc kunnen ook andere. Hierdoor kunnen verpleegkundige doen waarvoor ze zijn opgeleid. Managers en leidinggevenden die voor de zorg hebben geleerd weer inzetten in de zorg ipv leiding geven. Het werk leuk houden/ goede sfeer.
En dan lees ik ook nog dat de welvaart stagneert omdat we niet hard genoeg werken! Nou, werd echt een beetje boos van dat stuk!
Ik werk in de gehandicaptenzorg en als ik het zo lees hebben wij 'geluk' dat we uitzendbureaus (Careflex en PIDZ) mogen bellen bij openstaande diensten. Zij kunnen eigenlijk altijd wel iemand leveren. Hierdoor wordt de druk binnen het team minder groot!
Wij krijgen zelfs al hulp van familie. Geld is er genoeg maar geen personeel.. Zo jammer, het zou toch veel aantrekkelijker moeten worden gemaakt.
Dan mogen jullie ( de organisatie bedoel ik dan he) die familie ook wel wat geven als bedankje als ze eigenlijk jullie werk doen.
@Deedee91 en een clientenstop zodat je met natuurlijk verloop een route of dienst minder hebt? -- oh lees net dat jullie dat al hebben-- De werkgever moet voor jullie zorgen en als jullie allemaal omvallen heeft de werkgever een vet probleem. En dat is zijn/haar probleem. Geef je grens aan, blijf het via mail aangeven en liefst alle collega's en bijna dagelijks mailen als het af en toe niet werkt. Nieuwe collega's hebben ook snel door waar de werkdruk hoog is, ze kiezen dan natuurlijk voor het team wat de minste stress heeft. Thuiszorg is geweldig, maar alleen met fijne collega's en een goede organisatie. --aanvulling: en fuseren met omliggende teams? Dus jullie gebied door midden of door 3 en de clienten en collega's bij de andere teams plakken. Zo heb je een groter aantal collega's om de zorg te leveren en door de clientenstop is het vaal wel in elkaar te plannen zonder veel extra diensten
Maar even he, voor koken, strijken en zo, daar kan je toch ook koks, een stijkservoce of iets dergelijks voor aannemen. Dit is toch geen werk wat een verzorgende of verpleegkundige zou moeten doen.
Het hoort wel bij onze taken in een kleinschalige particuliere revalidatiewoning werk ik met 10 cliënten en normaal 3 collega's maar nu al zes maanden met 2 collega's.
Betoverend dat je het wel zielig blijft vinden voor die client en voor je collega. Dat je het accepteert dat een coach geen oplossingen heeft. Dat je niet hogerop aanklopt want eerlijk is eerlijk er moet ergens een leidinggevende zijn of een locatiemanager of grootzorgteam manager ofzo. In plaats van dat je het zielig vindt voor jezelf en je gezin... je verantwoordelijkheidsgevoel is je grote kracht en je nog grotere valkuil.
Wat @Sophy zegt, boven je coach heb je een leidinggevende. Bel, mail, trek aan de bel! Liefste mail want dan staat het zwart op wit. En desnoods dagelijks mailen, diverse collega's laten mail. Genoeg is genoeg en trek als team je grens.
Maar dat is toch makkelijk anders te organiseren. Zeker als er geld is. Als je dat soort taken uitbesteed dan kan je het wellicht wel met minder mensen of uren doen. Tafeltje dekje, een kok, was en strijkservice, poetshulp, allemaal makkelijk te regelen.
Das leuk, maar je leidinggevende heeft hier ook verantwoordelijkheid in. Als jullie de problemen niet kunnen oplossen is het zijn/haar beurt. Als jullie op jullie tenen lopen om dit op te lossen, is het zijn/haar beurt. Betrek je leidinggevende er dus in! En werkt dat niet, hogerop. En doe dat als team. Want wat hebben zij er aan als jullie een voor een omvallen?
Je hebt wel een punt, maar een van de kernwaarden is dat het een huiselijke sfeer uitdraagt en voor de cliënten niet veel wisselende gezichten op een dag worden gezien. En ze willen dat er in de woning gekookt wordt om zintuigen te stimuleren. Familie denkt er ook zo over, heeft voor deze woning gekozen en is bereid hierin mee te helpen wanneer het nodig is.
Precies! Je bent zelfsturend tot op een bepaalde hoogte. Als het niet kan, dan houdt het op en moet het wel hoger neergelegd worden. Bij voorkeur samen met het hele team een noodkreet laten horen. Net zolang totdat er geluisterd wordt. Het is nu aan hen om een oplossing te bedenken. TS als team gaan jullie niet dit niet meer oplossen. Jullie zijn enkel nog bezig met brandjes blussen, totdat jullie het punt bereiken dat je zelf opgebrand bent en je niet meer in staat bent om te blussen. Ik heb jaren geleden een burn-out gehad, omdat ik met mijn zelfsturende team ook aan bleef klooien. Uiteindelijk zat ik maandenlang ziek thuis en was ik de eerste periode niet eens in staat om voor mijn eigen kinderen te zorgen. Zover moet je het echt niet willen laten komen. Achteraf kan ik mijzelf wel voor de kop slaan. Ik vond mijn cliënten belangrijker dan mijzelf en mijn gezin. Terwijl ik nu besef dat ik mijn cliënten pas goed kan helpen als ik goed voor mijzelf zorg. Het is een ontzettende cliché, maar jullie werken jezelf nu kapot totdat er uiteindelijk helemaal geen team meer is. Luid de noodklok en zorg dat ze hogerop naar jullie moeten luisteren.
Dat snap ik wel. Maar dat lukt jullie nu ook niet om dit waar te maken als je onderbezet bent en eventueel met invalskrachten werkt. Een vaste kok of wisselende familieleden die koken is ook al een verschil.
Oplossen van diensten okee maar ook het hebben van voldoende personeel? Als deze niet te krijgen is. Ben alleen benieuwd hoor, wij zijn ook kleinschalig en soort van zelfsturend al vind ik dat bepaalde verantwoording hoort bij de mensen die ervoor betaald krijgen als je snapt wat ik bedoel.
Misschien een idee om de zorghulpen en de helpende weer terug te krijgen. Merk al een aantal jaar dat het vanaf vig moet zijn en zelfs naar verpl 4&5, dit kost ook allemaal veel meer dan dat je de zorg met elkaar doet. De beste zorg geven mensen vanuit hun hart en natuurlijk ook met de juiste kennis maar met kennis alleen kom je er niet. En dat is jammer, dat de maatschappij zo veranderd.
Ik merk de laatste jaren dat de zorg veranderd, het wordt steeds complexer. Gedragsproblemen, meerdere aandoeningen, agressie. Niveau hoeft niet perse een probleem te zijn maar ik merk wel dat vig en hoger punten sneller ziet en oppakt, vóórdat zaken escaleren. In de wijk merk ik dit dan, in de regio waar ik werk. En ik merk verschil hierin per regio, verschil van clienten en kundigheid van personeel.