Tegen collega 1: Kappen met dat ge-app of ik kan komen werken, ik werk iedere week al zowat een dag extra en dan word ik ook nog eens op mn zeldzame vrije dagen steeds gebeld of ge-appt of ik nog eens extra kan werken. Tegen collega 2: als je niet met mij wilt ruilen, zeg dat dan eerlijk. Ga niet liegen en zeggen dat je niet kan, omdat oma jarig is om vervolgens op Facebook te zetten dat je een heerlijk rustig dagje hebt gehad. Tegen collega 3: je wilde niet met mij ruilen, want je hebt volgende week ook al 2 late diensten. Het zijn de eerste late diensten sinds afgelopen juni en de komende 7 weken heb je er ook geen meer. Echt hoor, verwacht van mij geen collegialiteit meer!!!!!!! Ben er klaar mee, brengt mij alleen maar veel woede en verdriet.
Natuurlijk. Post jij ff lekker een foto van je heerlijke 5 sterren hotel kamer, je kingsize bed en de serene rust die er hangt. Dan ga ik dag 5 in met een zieke dochter die al nachtenlang niet wil slapen, niet wil eten, 40 graden koorts heeft en alleen maar jengelt. Nee echt, stuur lekker die foto’s van je prachtige suite door. Ik kan niet wachten om ze te zien. Lul.
Jep. En toen zei hij ook nog “ik ben zo moe van de reis” Eigenlijk is het helemaal niet om te lachen. Lul 2.0
“Denk je dat het nog lang duurt? Ik heb echt honger! Ik ben moe..” Zijn hier allemaal voorbij gekomen tijdens de bevalling. Zie je nou wel. Lul 3.0 (Ok dat is niet helemaal eerlijk want dat is al 2 jaar geleden. Maar toch. Je bent een lul)
Mijne is ook soms een lul. Ik had een geplande ks, maar zoonlief besloot een weekje eerder te komen. Uiteindelijk dus een spoedkeizersnede geworden. Zegt ie; ‘Mazzel heb je gehad hoor. Als je ‘gewoon’ was bevallen dan had je misschien nog dagen langer met weeën gelopen. Hadden ze je gewoon laten gaan...’ ‘ Die voorweeën vallen wel mee. Wacht maar tot je straks echte krijgt.’ Bij de ‘echte’: ‘Ja, nu lijkt het erop.’ Gisteren ben ik zo ontzettend uit m’n slof geschoten omdat hij begon dat ik (met iets anders dan) zo kleinzerig ben. Met daarbij een hint over m’n weeën. Ik heb gegild dat ik het niet meer wil horen en dat er een reden was voor mijn keizersnede en niet vanwege m’n zweetvoeten. Als ik natuurlijk moest bevallen bestond de kans dat mijn goede oog ook blind zou raken (andere doet het al niet meer) Toen schrok hij... Het waren toch grapjes... Ik heb echt de meest lieve man ter wereld maar wat betreft mijn laatste bevalling En het erge is: hij denkt nog dat ik erom kan lachen ook Ik heb gevraagd waarom hij met alles zo empatisch is en nu niet. ‘Om te relativeren’
Dat ik de puf niet heb om wat dan ook te doen. Ik mij alles behalve goed voel (emotioneel) en al een paar dagen in een donker gat zit voor mijn gevoel. Gaat wel weer over uiteindelijk weet ik verstandelijk, gevoelsmatig lukt het me alleen nu niet. Vanacht ben ik weer alleen, maar heb nu zo'n behoeve aan een knuffel. Iemand die naast mij zit en luistert of nouja er gewoon is terwijl ik ik ben. Niemand die ik nu kan bellen, want weet niet wat te zeggen en de puf niet om 'gezellig over niets en alles' te hebben als bijv afleiding. Iemand bellen en zwijgen is namelijk ook zo raar... Zal met mijn bolle babybuikje maar naar boven waggelen. Hoop maar dat ik snel slaap en blijf slapen, zodat vriendlief snel naast mij komt liggen in de ochtend en ik niet meer zo alleen voel. Houd zo niet van klagen en dit voelt juist wel zo als klagen, daarom spreek ik het ook niet hardop uit. Aan Sint: Mocht u nog tijd overhebben voor een bezoekje, als cadeau heb ik wel een tip. Een flesje met 'iets' waardoor ik weer even kan lachen en mij beter voel.
Reuma is kut! Wil met mijn kind spelen en gek doen, maar dat gaat even niet. Voel me echt een shit moeder vandaag.
Dat ik echt mijn vriend een hork vind in sommige dingen. Echt hebben sommige mannen dan geen enkel inlevingsvermogen! Al 3 dagen een ziek kind thuis maar volgens hem is hij niet ziek als hij een spelletje kan spelen op de tablet. Wat hij vergeet is dat als hij zelf ziek is hij de hele dag op zijn telefoon speelt. Dus lekker inlevingsvermogen kan er echt boos om worden
Totaal tegenovergesteld... Tegen mijn man: Je bent top dat je halve dagen gaat werken de komende weken om mij te helpen! Tegen alle artsen: Jullie zijn zo goed en ik was zo blij met jullie! Maar waarom weten we na 4 dagen nog niet wat er nu is?! Wat gaan jullie nu eens ondernemen?!
Oh maar dat had die van mij serieus naar zn hoofd gekregen hoor.... Onder t mom even een spiegel voorhouden en een wat denk je zelf
Tegen mijn huisarts: luister verdomme naar me, neem mij eens serieus! Als ik bij je kom, wat ik al heel moeilijk vind, neem dan verdorie ook de tijs om je even in te lezen in plaats van te gaan roepen dat het zus of zo wel zal zijn en dat een zakkie wel zal helpen terwijl je mij eigenlijk niet kent en zo terug kan leze dat ik dat al tig keer gedaan heb zonder resultaat. Help me verdorie en doe een beetje moeite in plaats van te zeggen: “tja ik weet het niet” zonder ook maar verder te kijken...
Hier een bevalling van 28 uur. Na 18 uur weeën vroeg ik om pijnstilling. Dat werkte zo goed dat ik in slaap ben gedonderd en een uurtje heb kunnen slapen. Daarna namen de weeën alweer snel toe en 8 uur later kon ik dan eindelijk persen. Ik was uitgeput (zacht uitgedrukt). Volgende dag komen mijn ouders langs. 'Hoe ging de bevalling?' Ik zeg: lang en vermoeiend, maar alles ging heel goed. Zegt mijn vriend: "was wel echt zwaar, ik moest op haar rug duwen want ze had rugweeen. Ik heb echt spierpijn! Terwijl zij lag te slapen in een bed, moest ik op een stoel! Daardoor nekpijn want de airco stond heel hoog en blies in mijn nek. En ik heb zo slecht geslapen! Die stoelen daar zijn waardeloos. Blablabla *huilie huilie* Ik heb serieus uitgehaald. De idioot