Dank je wel Robijn, ja de onbeschrijfelijke onmacht en pijn, denk echt dat alleen lotgenoten die snappen. Ik lees dat jij opnieuw zwanger bent, gefeliciteerd. Hoe ervaar je je zwangerschap nu? Heb je veel stress ervan?
Dankjewel. Ik vind het erg spannend, na een echo heb ik even de bevestiging en vlak daarna slaat de stress en spanning weer toe. Ik hoop dat als ik het kindje ga voelen ik iets meer rust krijg.
@MooiMinimensje Ik was in mijn zwangerschap al een keer naar de poh geweest, omdat ik niet goed in mijn vel zat en ben een paar weken na de bevalling weer naar haar geweest. Ik ging eerst om de twee weken en nu elke maand. Ik ben tien weken na de bevalling weer gaan werken. Ik had ook veel bloedverlies waar ik veel vermoeidheidsklachten van had. Ik ben nog een klein deel in de ziektewet aangezien ik nu maar zeven uur per dag werk.
@Kolibrie2 dank voor je reactie, lijkt me laagdrempelige zorg die poh-er. Ga denk ik eerst beginnen met de boeken en houd de poh in m'n achterhoofd. Had je bloedverlies als gevolg van de bevalling? Heb je transfusie gehad? Hoe vond je het om weer te gaan beginnen met werken?
Ik vind het ook wel fijn dat ik het er bij de POH weer even over kan hebben, terwijl het normale leven weer doorgaat. Ik had ook een vastzittende placenta, waardoor ik 2.5 liter bloed ben verloren en een bloedtransfusie heb gekregen. Ik vond het heel spannend om weer te gaan werken, zeker omdat ik in de zorg werk en vaak zwangeren tegen kom en ik in een nieuwe omgeving begon met werken en dus het iedereen moest vertellen. Maar dat is nu voorbij. Ik ben wat gewend en het is fijn om andere dingen in mijn leven te hebben en niet alleen maar bezig te zijn met het verlies en mijn kinderwens.
Ik had ook 2 liter bloed verloren doordat de placenta niet los wilde. Uiteindelijk is die op de OK onder narcose verwijderd. Heb daarna ook nog bloed bij gekregen. Ik ben er nog wel erg moe van, en snel buiten adem van alles wat ik doe.
We hebben behoorlijk wat steun uit onze omgeving gehad. Allereerst alle kaarten en bloemen die we hebben gekregen en nog krijgen. Heel hartverwarmend. Afgelopen week ben ik de alledaagse dingen weer op gaan pakken en ik vind mensen heel dapper die dan naar mij toe komen en vragen hoe het gaat, soms zelf met tranen in hun ogen. En natuurlijk schiet ik dan wel eens vol, maar dat heb ik liever dan mensen die met een boog om me heen lopen. Daarnaast is er veel beschikbare hulp aangeboden dus wanneer ik dat nodig heb, weet ik waar ik naar toe kan. De verpleegkundige die bij de bevalling aanwezig was, heeft me afgelopen week gebeld om te vragen hoe het gaat en alles nog een beetje nabesproken. Dit heb ik ook als prettig ervaren.
Ik denk dat ik vooral mijn vriend op een andere manier leren kennen. Het was al een lieverd, maar nu helemaal. En we hebben het samen zo goed gedaan. En ook sommige familie en vrienden op een heel positieve manier gezien. Hoe heb jij jezelf anders leren kennen?
Ja dat ook. Normaal is hij de nuchtere van ons 2 en ik de emotionele en dit was na de bevalling helemaal omgedraaid. Vond het gek om mezelf zo mee te maken.
Dat zeg je mooi, sommige familie en vrienden op een heel positieve manier gezien. En sommigen blijven pijnlijk stil, dat vind ik heel lastig.
Sommige mensen vonden het moeilijk om iets te laten weten en anderen vonden het ook onzin dat we zoveel aandacht hadden voor het overlijden van ons kindje... Dus ook bij ons staan sommige vrienden wat lager op het prioriteitenlijstje.
De eerste weken was de steun enorm. Bloemen, kaarten, cadeautjes.. ik wist gewoon niet waar ik het laten moet. Maar dan verstrijkt de tijd en word er door veel mensen verwacht dat je gewoon maar weer door gaat, en zo leer je je echte vrienden kennen. De mensen die na een jaar er nog steeds naar vragen, met je er over praten en niet van kleur verschieten als ik haar naam noem.
Zeker. Wat ik vooral heb nu, is dat mijn gezin voor alles gaat. Werk is maar werk. Ik heb mijn prioriteiten bij gesteld.
Zit er zelf nu nog midden in en kan nog niet weten hoe dat straks zal zijn. Ook niet hoe ik het rouwproces doorsta. Momenteel heb ik veel last van gejaagdheid en het gevoel dat ik iets wil veranderen in m'n leven zodat zijn leventje meer betekenis krijgt of tastbaarder wordt of zoiets. Deze week begonnen met halve dagen werken. Dit is aan de ene kant fijn, omdat ik wel van ritme hou, maar ook wel zwaar.
Je bent wel redelijk snel begonnen na zo veel bloedverlies. Voel je je lichamelijk en geestelijk goed genoeg om weer te werken?