Ik begrijp het ook, ik vind het alleen heel moeilijk. Ik heb de Gyn nog niet gesproken die mijn laatste twee bevallingen deed. Maar weet zeker dat het zelfde protocol weer in gezet wordt. Dat heeft hij gezegd toen onze jongste geboren werd. Ik hoop het, we zullen zien. Na de echo volgende week zal ik de Gyn bellen. (Ik heb meerdere miskramen gehad en wil eerst zeker weten dag het tot nu toe oké zit voordat ik de Gyn raadpleeg)
Is mij inderdaad ook verteld dat de kans op herhaling groot is. Laatste bevalling ging goed. Alles stond klaar, ok personeel was van huis gebeld. Infuus had ik inderdaad ook alvast. Maar alles bleek niet nodig. Bevalling duurde 6 uurtjes met 5 min persen en placenta kwam snel er achteraan.
Overweging is toen gemaakt, de Gyn gaf toen aan dat de kans op bloedingen bij een keizersnee groter is. Volgens de Gyn is het drie keer bewezen dat ik normaal kan bevallen en ging de keus dan ook naar normaal bevallen. Ik heb het toen wel nagevraagd.
Ik kan je man heel goed snappen, anderzijds is er bij jou rondom de bevalling natuurlijk nu heel goede zorg waardoor de kans heel klein is dat het compleet misgaat. Denk dat goede realistische gesprekken, wellicht onder leiding van een onafhankelijk persoon (zoals een therapeut), noodzakelijk zijn. Weghalen snap ik dat, dat niet jouw keuze is. Maar sluit die deur niet, want alleen met een open gesprek kun je tot goede beslissingen komen en als je bij voorbaat dingen uitsluit is dat heel lastig. Sterkte!
Bedankt voor je reactie, ik ga hiervoor open staan. Maandag ochtend om 7 uur heb ik een echo gepland staan, daarna mits de uitslag zal ik de Gyn inschakelen die mijn laatste twee bevallingen heeft gedaan. Mijn partner kan ontzettend goed met hem praten. Als wij met de kids vanwege hun ziek zijn op de kinderafdeling zijn of door het ziekenhuis lopen komt hij altijd even naar ons toe. Wij zijn daar vaak te vinden vanwege hun gezondheid. Daarna zal ik ook onze huisarts inschakelen ook daar is de band goed mee en ook intenser dan je normaal Met een huisarts zal hebben (vanwege de kids zijn we ook daar bijna wekelijks) Ik denk dat dit de juiste mensen zijn die met ons mee kunnen denken en het gesprek kunnen aangaan.
Wat ontzettend heftig wat je hebt mee gemaakt. Mijn bevalling was vergelijkbaar en duurde erg lang, dus door de vermoeidheid hebben we het moeilijk kunnen verwerken wat er allemaal gebeurde en het feit dat het echt mis had kunnen gaan wil je niet aan denken. Mijn man wilde hierdoor ook geen kind meer, duurde 1,5 jaar voordat ik hem over heb kunnen halen. W.s. Ga ik preventief voor een ruggenprik deze bevalling, omdat ik die lange weg en de nasleep zelf ook niet meer zie zitten. Hopelijk draait hij bij als het een beetje geland is!
Jeetje wat een moeilijke situatie....ik kan me jouw gevoelens heel goed voorstellen, maar die van je man ook heel goed... Ik kan me goed indenken dat hij het niet aan durft. Sjonge Sterre wat lastig! Ik ben niet perse tegen of heel erg voor abortus, maar in jullie situatie kan ik het me heel erg indenken dat het wel een serieuze optie is. Ik vind het heel dubbel, ergens denk ik ‘als jij het echt niet over je hart kunt verkrijgen moet je t niet doen’ Maar als je man zo blijft denken en zo bang blijft en er niet achter zal gaan staan pfff ja dan denk ik toch weer ‘dan kun je t maar beter eindigen voordat jullie relatie straks stukloopt’ En met al 3 zorgenkindjes en wekelijkse huisartsbezoekjes en regelmatige ziekenhuisbezoeken....alleen vanuit dat oogpunt zou ik er al volledig begrip voor kunnen opbrengen, even los van het trauma van je 2e bevalling.... Ik ben van mening dat wat de uitkomst ook is dat het belangrijk is dat jullie er allebei achter staan. Maar is dat een punt wat jullie zouden kunnen bereiken?? Wat de uitkomst ook zal zijn, ik stel voor dat als je man echt zo benauwd is ervoor dat hij (jullie) dan maatregelen treft dat dit gewoon simpelweg nooit meer kan gebeuren.... Hoe is het gegaan gister bij de echo en heb je de gyn al kunnen spreken?
Afgelopen maandag een echo gehad. Bij thuis komt moest ik enorm huilen, voelde mij blij om weer zo’n klein hummeltje te zien. Partner en ik hebben afgesproken dat ik mij aanmeld bij een praktijk en een doorverwijzing vraag zodat wij een gesprek kunnen inplannen met onze Gyn. (Moest helaas op deze manier) vorige week was ik rond de 7 weken, zal nu rond de 8 zijn. Partner had het over een grotere auto & dat we de kinderkamers moeten veranderen. Lijkt dat na de schrik het allemaal een beetje begint te landen. Ik heb dinsdag een afspraak/intake staan bij een verloskundige praktijk. Ergens deze week nog een afspraak voor een echo dje bij de intake hoort.
Dat is denk ik begrijpelijk. Maar het lijkt een goed teken dat hij het over de auto en de de kinderkamers heeft. Of zijn dat juist argumenten om het niet door te zetten? Ik vind de reactie van BabyFG erg mooi en genuanceerd. Voor beide keuzes is veel te zeggen. Ik hoop dat jullie het punt bereiken dat jullie iets kunnen beslissen waar je beiden helemaal achter staat.
Heb jij geen recht op een geplande keizersnede? Wellicht kan dat jullie rust bieden. Gefeliciteerd met je zwangerschap! Hopelijk komen jullieber samen uit.
Wat fijn om een reactie van je te lezen @Sterre01! En wat fijn dat het erop lijkt dat je vriend er toch ook voor wilt gaan! Natuurlijk zal die angst er ook wel blijven...en misschien zoals eerder gezegd is een geplande keizersnede nu wel een goede optie voor jullie allebei? En wie weet staat je vriend er ineens nog voor open om toch met een therapeut aan de slag te gaan om zijn trauma te verwerken. Succes sowieso met alles komende tijd, Laat je nog eens wat van je horen (of nou ja lezen)?
Lastige situatie! Wel herkenbaar... althans ik ben dan niet zwanger maar weet wel dat mijn man en mijn omgeving niet wilt dat wij voor een 3de gaan. Puur omdat ze bang zijn dat ik er niet goed uit kom. Sterkte en hopelijk komen jullie er samen uit.
Zal ik zeker doen, zal in dit topic een update plaatsen na morgen. Wat de vervolg stappen zijn etc. Ben benieuwd en stiekem ook wel zenuwachtig naar morgen.