Jouw mening / mijn mening We hoeven het niet eens te zijn natuurlijk. Of je moet mijn mening herkennen? Maar dan nog is het geen onzin, maar een méééninggg
Hele vreemde aanname . Waarom zou ik mijn kind ergens laten logeren als ik haar daar geen plezier mee doet? Mijn kinderen gaan pas ergens logeren als ze het zelf aan kunnengeven, anders voelt het voor ons niet fijn. En geloof me dan heb ik een fijnere avond als ze allebei gewoon lekker in hun eigen bedje liggen dan dat ze bij bijv. opa en oma zijn. Ik geloof dat het er ook wel aan ligt hoe makkelijk opa en of oma op de kinderen passen. Hier gaat dat altijd met veel gemopper als ik het een x vraag. Dus nee mijn kinderen gaan voorlopig nog niet logeren, onze tijd komt wel weer!
Je kunt het ook omkeren en zeggen dat het behoorlijk egoïstisch is om je kind altijd maar ergens anders te stoppen enkel voor je eigen geneugten omdat je zgn tijd voor jezelf nodig heb. Vind ik ook zo’n enorme dooddoener. Mijn jongste van 6 jaar is pas 1x wezen logeren. Niet omdat ik een of andere uitgedroogde moederkloek ben maar omdat het totaal onnodig is. Het kind vind uit logeren echt vreselijk en schiet al in de paniekstand als er over wordt gesproken dus ja waarom zou ik dan in godsnaam dit door haar strot heen moeten duwen enkel voor mijn eigen geneugten? Daar heb ik dus zelf een hele andere mening over en mijn gedachten.
Amen! Jij verwoord precies mijn gevoel. Oudste is nu pas 1x vrijwillig en met plezier gaan logeren. Prima toch
Hmm.... ik vind het best egoistisch te lezen dat je voor je eigen lusten de kinderen weg moet doen. Gelukkig kan er hier volop genoten worden mét kinderen in de buurt. Sterker nog....als de kinderen er niet zijn geniet ik minder Maar net hoe je er zelf in staat he?!
Tuurlijk is het een mening, maar niet elke mening hoef je luidop te zeggen want met sommige meningen kwets je mensen En ja, natuurlijk reageer ik omdat ik dingen herken: mijn zoon is nog nooit uit logeren gegaan. Niet perse omdat ik doe uitgedroogde moederkloek ben, maar omdat hij het echt niet wil/kan/aanvaardt. De paar keer dat we al later een babysit hebben gehad, raakt hij volledig in paniek en is hij onmogelijk terug in slaap te krijgen. Het is pas sinds een maand of twee dat hij zelfs papa weer aanvaardt om te gaan slapen. Je kan daarover oordelen, maar ik nodig elke moeder uit om haar kind in paniek 'mamaaaaaaaa' te horen roepen aan de telefoon en vervolgens doodleuk een feestje te gaan bouwen. En ter informztie: mijn man is zeer tevreden met ons leven, op alle vlakken
IK verbaas me steeds vaker over dit topic. IK krijg het idee dat je niet gewoon lekker kunt zeggen waar je je over verbaasd hebt / waar je last van hebt , zonder je er daarna over te moeten verantwoorden.
Ik verbaas mezelf erover dat ik zaterdag een verjaardag hier in huis had en vandaag pas weer kon schoon maken. Vond het echt smerig maar ja man wilde gisteren winkelen. Ook heel gezellig geweest maar nu moest echt even eerst alles schoon. Dit zal ik nooit hardop tegen mijn man zeggen maar ik wil eigenlijk eerst alles schoon hebben voordat we gaan winkelen.
Ik verbaas me erover hoe kalm ik in mijn hoofd blijf dit keer, ondanks dat ik niet volledig kan uitvoeren wat ik eigenlijj perse wil of nouja moet uitvoeren van mezelf. Ik lig plat met de griep, en we hebben 4 langharige dieren dus ik wil perse elke dag stofzuigen. Vandaag dus even niet, maar het eten staat al wel klaar voor vanavond.. Kan ik nu weer plat tot de kids uit school komen.
Ik ben benieuwd. Wij hebben geen (of toch nauwelijks) mogelijkheden om te laten logeren. Ik zou wel willen, maar waar dan? Kweek ik dan ook heimwee? Is dat een situatie die ik dan actief moet beginnen oplossen, voor het welzijn van mijn kinderen? En hoe dan? Oprechte vraag overigens, omdat jij zo stellig bent in het belang van logeren.
Maar als je iets leest waar je je vragen bij stelt, mag je dat dan niet opvolgen? Dat is toch het hele concept van een forum? Of moet daar dan telkens een nieuw topic over gemaakt worden?
Hier idem. En ik heb geen behoefte dit actief op te lossen ( zou ook niet weten hoe) maar wij voelen ons nu eenmaal het beste als het hele koor bij elkaar is en ieder in zijn eigen bed slaapt. En nee ik denk en vind niet dat ik mijn kinderen daarmee "verpest" of heimwee creër. Onze oudste was er ook niet eerder dan afgelopen zomer zelf bewust aan toe en is toen 1 nachtje geweest. Dus ik snap je helemaal.
Ik zeg het dus ook niet hardop want dat is dus juist de titel: wat je NIET hardop wil zeggen. Als ik dat wel zou doen dan kwets ik mensen inderdaad. Daarom schrijf ik het hier op en volgens mij is dat ook juist de bedoeling van dit topic Dat er velen zijn die erover vallen zegt meer over hen dan over mij Ik snap dat je je kind niet laat logeren als het gaat zoals bij jou maar vraag me af hoe dat dan kan? Is dat dan toch dat claimende waar ik het over had of zit het in de basis? Overigens vind ik het vrij zorgelijk dat een kind moeite heeft om zijn eigen papa te aanvaarden om te gaan slapen en sterkt het mij in mijn mening over de moeders waar ik het over had in mijn eerste post En als je kind nog nooit uit logeren is geweest; hoe weet je dan dat het niet lukt? Omdat het bij de oppas niet lukt? De oppas is heel iets anders dan een nachtje weg. Je kunt het voor een kind ook positief benaderen het logeren en er iets van maken. Maar ik ben ervan overtuigd dat hoe harder je ‘géén logeren’ roept, je kind ook niet meer wil.