Sterkte. Een kinderwens laat zich niet zomaar onderdrukken, ook al zou je dat soms wel willen. Ik hoop dat het je in de toekomst toch een keer gegund is!
Waarschijnlijk vooral je schenen van het trappen gok ik? Ik draag gewoon beschermers met zaktraining (kickboks al 7 jaar, nu uiteraard even niet ). Ik ben altijd de enige die beschermers draagt met zaktraining, maar het interesseert mij geen reet. Ik ga toch echt niet continu met paarse schenen lopen. Als het je handen zijn zou je kunnen kijken naar betere bandages of tape of desnoods betere handschoenen. Ik moet zowel tape als bandages, anders sla ik door mijn handschoenen heen mijn knokkels tot bloedens toe open op de zak. Als er wat anders blauw is dan je schenen of je knokkels, dan doe je boksen op een zak denk ik verkeerd
Waarom moet ik er voor de zoveelste keer op rij uit in de nacht!! Mankeert je toch niks aan je eigen handen en voeten! Maar vooral gewoon omdraaien als je je dochter hoort
Houd je mond dicht ik wil even rustig mijn koffie drinken zonder steeds op te moeten staan omdat jij weer iets wilt.
Wel hardop zeggen * knuffel* Heb je een vriendin die je in vertrouwen kunt nemen? Of de huisarts? Je staat echt niet alleen
Dit soort dingen moet je juist wel hardop gaan zeggen! Ga met iemand in gesprek, 'in het echte leven' of hier op het forum als hardop zeggen nog een stap te ver voor je is. *knuffel*
Ik heb lieve vrienden en familie om Mij heen die mij helpen en steunen. Maar uiteindelijk moet ik het zelf doen. En dat is zo godsgruwelijk moeilijk lastig en verdrietig.
Dat ik de verbouwing van de buren eeeecht zat ben. Ze zijn al 2,5 maand bezig en beginnen op de meest onhandige tijden met boren zagen en gaan in het weekend ook gewoon door! Ze hadden al lang klaar kunnen zijn, maar hun werklui laten het steeds afweten en komen dan opeens een uurtje langs om verder te gaan. Onze tweeling van 1,5 is nu van 2 naar 1 slaapje aan het gaan en het is zooooo rot als ze dan niet kunnen slapen door het lawaai.
Voel me zo moe, van alles, werken/stomme dingen regelen op het werk/kinderen/donkere dagen/sinterklaas/kerst/alles daarvoor regelen, het is gewoon even best veel, en dan moet ik vanaf volgende week ook alles echt even alleen doen, zonder man, tot na de kerstdagen bah. Het enige waar ik energie van krijg (hardlopen) kan ik dan ook minder vaak doen. maar ik zeg het niet hardop, ik ga lekker door, en in het nieuwe jaar, is er vast weer meer energie!
Dat mijn kinderwens al zooo lang aanwezig is, we 4,5jaar hebben geprobeerd (mmm) waarvan mijn zoontje na een vroeggeboorte is gestorven, paar mk en nu eindelijk zwanger... en ik haaaaaaat het gebleit het geschreeuw van de peuter van de buren. Kind is 2,5 en al vanaf dag 1 echt zo vaak an het wenen. Ik slaap vaak met oordoppen en soms word ik daardoor zelfs wakker. Soms slaap ik graag eens zonder maar ja dat beklaag ik mij altijd...Ja ik moet nu niet werken dus ja ik slaap elke dag wat langer maar moet je elke morgen je kind heel de blok bijeen laten krijsen om half negen als je door gaat. Dit is letterlijk 5meter van mijn bed. Waarom word ik hier gek van... heb zelf zo een kinderwens en denk soms dat deze gelukkig zo groot is want zou anders geen kinderen meer willen door dat gekrijs constant... zucht!
Blij dat je niet in onze straat woont, met vier adressen sterk al maanden bezig met enorme aanbouw allemaal...