Wat te doen..

Pillen heb ik zelf niet als eng ervaren... al is het inbrengen wel heel tegennatuurlijk en zwaar. Maar afwachten vond ik erger. Want ik wilde zo graag verder... ik had de echo met 8 weken. En met 5 weken was het gestopt. Dat betekent dat mijn lichaam al 3 weken niks deed. Ik verloor geen bloed niks... het had dus ook nog best lang kunnen duren. En dat zag ik niet zitten. De eerste keer cytotec werkte bij mij niet. En na 2 weken heb ik het nog eens geprobeerd. Ik vond die weken gigantisch zwaar. Ik kan niet goed uitleggen waarom, maar mijn gyn vertelde dat veel vrouwen lang wachten enorm zwaar vinden en hij had respect voor mij dat ik 2 weken na cytotec, 3 weken alles bij elkaar rondgelopen heb na de slechte echo. Tussen ons gezegd was ik gewoon heel erg bang voor een curretage.

Ik kan alleen maar zeggen: doe waar je je goed bij voelt. Wil je liever wachten? Dan doe je dat zolang je het psychisch aankan. En ben je klaar met wachten dan kijk je welke optie je dan het meest aanspreekt. Of misschien is dat te positief gezegd. De optie die je het minst naar vind.

 

Wij hebben (noodgedwongen omdat we op vakantie gingen) gekozen voor afwachten. Vond het zelf erg fijn, ja het is een onrustig gevoel en je wilt zo snel mogelijk door, maar aan de andere kant gaf het mij ook heel erg de tijd om afscheid te nemen van de zwangerschap en het samen, weg van alles, een plekje te geven. Hier liep het met 6.5 week al achter, nog verder ontwikkeld tot het qua termijn op echo leek op een week of 6, daarna gestopt. Met 10 weken spontane miskraam gehad. Voordeel was dat mijn lijf daarna snel op de rit was, en ik de volgende ronde die we weer konden benutten (MMM) weer zwanger was.
Sterkte met het maken van je keus, er is geen goed of fout, want het is jouw keus

 

Hier gekozen voor cytotec, ik liep al 4 weken rond met een dood kindje in m'n buik. Ik verloor een minimale hoeveelheid bloed, maar of de miskraam echt meteen ging doorzetten kon de gyn nirt zeggen.
Ik wou echt door...

Een curetage wou ik dan weer niet, omdat ik dat een naar idee vond, mijn kindje naar buiten zuigen... Daarenboven zitten daar toch wat risico's aan.

Hier een heel positieve ervaring met cytotec. Slechts twee pillen gekregen, en die hebben hun werk gedaan zonder overdreven veel pijn of bloedverlies. De volgende dag nog eens 2 pillen voor de laatste restjes.

Bij de controle echo 6 weken later was ik schoon en zat er een eisprong aan te komen, van die eisprong ben ik nu zwanger.

 

Ik heb afgewacht en ik ben heel blij dat ik dit heb gedaan. Na het zien van de negatieve echo waar het hartje niet meer klopte heeft het een week geduurd voordat het vruchtje eruit kwam. Het hielp om te wandelen, daardoor kwam alles er sneller uit. Eerst kwam vooral heel veel bloed en stolsels, uiteindelijk had ik een soort mini bevalling van een vruchtzak met vruchtje erin. Alhoewel het emotioneel wel zwaar was, heeft het me juist geholpen om het te verwerken. Ik kreeg de tijd om afscheid te nemen, nog met m’n kindje te zijn. Op m’n blog (zie handtekening) heb ik alles omschreven mocht je meer willen weten..

Sterkte met je verlies en succes met een keuze maken.. hopelijk krijgt het allemaal gauw een plekje. Knuffel

 

Ik heb 4 keer gekozen voor curettage en heb 1 keer gewacht. Ik mocht toen zolang wachten als ik wilde trouwens van de gynaecoloog. Uiteindelijk heb ik toen 5 weken gewacht voordat het toch nog uit zichzelf loskwam.

 

Hier was het bloeden gestopt. Ik wilde ook afwachten, maar kreeg weeën en er gebeurde gewoon niets. Zelfs laten controleren. Toen uiteindelijk toch curretage gehad, want weeën ander dat er iets gebeurde zag ik niet zo zitten. Ik heb de curretage niet als naar ervaren verder

 

Ik zelf had gekozen voor medicatie. Na mijn miskraam wilde ik er zo snel mogelijk van af zijn om het te kunnen verwerken, mee door lopen zou ik geestelijk verschrikkelijk hebben gevonden denk ik. Helaas bloede ik nog wel 3 weken en dat vond ik ook zeer confronterend.

 

Wat een vervelend bericht. Ik had het volgende in een vergelijkbaar topic geplaatst.

Ik had in september een missed abortion met 9 weken. Gezien omstandigheden wilde ik eerst met medicatie proberen, maar wat heb ik daar een spijt van gehad. Ik heb van begin september tot begin november extreem veel bloedverlies gehad (nu ook een laag HB daardoor), s nachts een keer naar de eerste hulp gegaan omdat het bloeden niet stopte en ik weg viel, schoon verklaart en daarna toch weer enorm veel bloed verlies (ik was dus niet schoon), waardoor ik alsnog 4 weken later met spoed naar de ok moest voor curretage.

Curretage is mij 100% meegevallen, het spannende is idd of er geen verklevingen achter blijven. Mij is wel verteld dat dit zo weinig gebeurt dat ze dat niet eens meer als risico hoeven te noemen. Maar dat was wel mijn angst. Er is geen goed of fout, als je maar kiest waar je zelf achter staat.

Veel sterkte.

 

Hier gekozen voor curretage en niet voor de pillen. Ik was eindelijk weer zwanger na icsi. Maar helaas de eerste echo was vruchtje te klein maar wel een hartje, dus afwachten. Helaas groeide het vruchtje niet maar hartje klopte nog tot 9 weken door. Ik heb nooit bloedverlies gehad of krampen. Mijn lichaam had niets in de gaten. We waren al zo gesloopt van de icsi en de onzekere periode dat ik echt niet de pillen wilde maar een curretage het moest gewoon klaar zijn. Ik wilde niet met feestdagen aan de pillen met het risico alsnog voor een curretage te moeten gaan. Dit voelde voor ons goed en was "blij" dat ik niet de pillen hoefde te nemen. Het is een heel persoonlijke keuze. Veel sterkte

 

Dit is precies de reden waarom ik nooit die tabletten heb genomen en je in mijn ziekenhuis verplicht moet worden opgenomen als je hiervoor kiest. Je hoort zeer regelmatig soortgelijke verhalen. Toch geven ziekenhuizen de voorkeur aan het gebruik van deze tabletten en is het protocol om eerst dit als optie te bieden. Dat is deels door kosten (curettage is veel duurder) maar ook omdat er juist wel veel complicaties zijn na curettages. Wel 1 op de 4 lijkt een complicatie over te houden. Wat ik wel heb begrepen is dat als je na de eerste curettage geen problemen hebt met verklevingen de kans kleiner is dat je dat bij een volgende alsnog krijgt. Ik ben 4 keer gecuretteerd en geen verkleving gelukkig.

 

Ik wilde afwachten, maar vond dat zo naar dat ik gekozen heb voor pillen.
Helaas deden de pillen niets en moest ik gecurreteerd worden en zag daar enorm tegenop.
Curretage is me enorm meegevallen, net als de pillen overigens.
Wanneer het nog een keer gebeurd zou ik weer kiezen voor tabletten, maar minder opzien tegen een eventuele curretage.

 

Ik heb gekozen voor de cytotec. Ten eerste omdat ik vanwege mijn leeftijd gewoonweg geen tijd heb voor verklevingen (na een hersteloperatie mag je een paar maanden niet zwanger worden). In Nederland zeggen ze dat het risico op verklevingen heel klein is, maar in het buitenland achten ze de kans hierop veel hoger. Wellicht wordt daar iedereen opgevolgd en hier alleen de vrouwen die daarna weer zwanger willen worden en hierbij compicaties ervaren?
Ten tweede vond ik het heel fijn om m’n minikindje thuis op te kunnen vangen, bewonderen en begraven. Bij een curettage heb je deze gelegenheid niet.
De miskraam verliep bij mij vrij soepel. Ik was ruim van te voren begonnen met pijnstilling nemen en hiermee was de pijn goed te ondervangen. Na 6 weken stond m’n hcg weer op 0 en mocht ik daarna door voor de volgende cryo terugplaatsing.
Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Laat je alsjeblieft niet beinvloeden door horrorverhalen. Heel vaak gaat het goed en zonder complicaties, zowel curettages als met medicatie.

 

Heel veel sterkte als eerste. Een ma blijft iets heel verdrietigs.

Ik heb een ma gehad met 8,5 week. Het vruchtje was al met 5 weken gestopt met groeien.

Ik heb voor cycotec gekozen, en het is me heel erg meegevallen. Twee tabletjes deden hun werk. Van te voren had ik voor de zekerheid al pijnstilling ingenomen. De pijn en het bloedverlies vielen gelukkig mee.

Volg je gevoel. Een verkeerde keuze kan je dan niet maken.

 

Ahh wat naar allemaal zeg! Dat afwachten is zwaar hè.. Ik heb afgewacht en het kwam gelukkig binnen een week al vanzelf los. Ik vond het wachten ook heel zwaar dus ik kan me heel goed voorstellen dat je deze keuze hebt gemaakt. Hoe gaat het inmiddels met je? Dikke knuffel voor jou!