En hoe kan ik daar het beste mee om gaan? We hebben het idee dat mijn oudste een beetje moeite heeft met de ontwikkelingen van haarzelf en haar lijf. Het klinkt misschien een beetje raar maar ook ik weet niet goed hoe daar mee om te gaan. Ik moet er met haar over praten maar dat vind ik dan weer erg moeilijk. En ik zie en merk aan haar gedrag dat ze een beetje met zichzelf in de knoop zit. Ze is altijd aan het mopperen en schelden, tegen ons en tegen haar zusje. Frustratie komt er aan alle kanten uit zeg maar. Maar hoe kan ik nou het beste met haar over al die ontwikkelingen praten? Je ziet dat de borsten langzaam beginnen te komen, en wie weet wat er van binnen allemaal gebeurd. Ik weet het niet.. Hoe hebben jullie dat "gesprek" met jullie dochters gehad over ongesteld worden en alles wat daarbij hoort. Als ik er een beetje over begin hoor ik alleen dat ze dat allemaal wel weet en merk je dat er eigenlijk niet over wil praten. Maar aan haar gedrag merk ik wel dat er meer over verteld moet worden. Wie heeft er tips voor me...
Ik zou kijken of je een boekje kan vinden over beginnende puberteit. En misschien een briefje erbij waar ze terecht kan met vragen zoals bij GGD etc, natuurlijk ook dat ze bij jullie terecht kan, maar als ze liever met een vreemde past dat je haar kan helpen een afspraakje maken en hasr desnoods erheen te brengen etc. Want ik denk dat ze uit schaamte niet erover wil praten. Althans dat had ik zelf heel erg. En ouders zijn stom op die leeftijd en die weten niets. Maar zou dan boekje met beetje geven of op haar kamer leggen. Net wat goed voelt. En dat als ze een bh wil omdat het nodig is je met haar er een wil gaan kopen. Het is lastig meisjes die de puberteit in gaan
Mijn moeder gaf er stiekem een boek over; wij waren heel open, maar als beginnende puber sluiten meisjes zich toch vaak af. Dus op een dag lag er een boek op mijn kussen over eigenlijk alles; wat er allemaal verandert in je lichaam, ervaringen van leeftijdsgenootjes, seksuele voorlichting, en dan ook over hoe leuk seks kan zijn als je er aan toe bent etc. Ik vond het heel fijn om zoiets te lezen, feitelijk wist ik allemaal wel hoe het zat, maar ervaringen over de eerste menstruatie lezen, of de eerste bh etc, dat is ook een meer emotionele voorbereiding denk ik? En vervolgens toen het zo ver was, zocht ik mijn moeder ook wel weer op. Maar die verwarrende fase is ook gewoon heel lastig, je voelt vanalles en je kan of wil er ook niet echt over praten is mijn ervaring. Misschien helpt het al om aan te geven dat je er bent als zij wil praten? Dan is er geen druk, maar wel een handreiking zeg maar.
Wij zijn er al vroeg mee begonnen, dus hier is overal al overgepraat, op elk rampzalig moment. (denk aan avondeten of restaurant...) Ik zou als jullie was, gewoon een stuk gaan wandelen, dan loop je naast elkaar (hoef je elkaar niet aan te kijken) en heb een gesprek over dat je ziet dat ze lastig vindt etc? Misschien kan je afspraken maken dat als ze zich naar voelt, of ze dan met rust gelaten wil worden of juist niet?
We hebben idd al vaker geprobeerd er met haar over te praten, maar vanuit haar was er eigenlijk alleen de reactie dat ze dat niet wilde. We hebben het daarna dus maar gelaten met het idee dat ze wel zal komen als er vragen zijn. Maar dat doet ze dus niet. En nu wil ze er helemaal niks van weten. Ook heel duidelijk gezegd dat als er vragen zijn dat ik er ben voor haar, en dat ze naar me toe kan komen. Maar inmiddels is de fase dus bereikt dat ze het er toch erg moeilijk mee lijkt te hebben. En dan? Vind het erg lastig haar zo te zien..... Zal eens kijken of ik ergens een boekje kan vinden. En nog een bij haar terugkomen over de botte opmerking van mijn man een paar dagen terug. Hij vroeg haar of ze soms ongesteld moest worden. Zij boos, terecht, en ik boos, dat kun je niet maken en dat realiseerde hij zich gelukkig ook wel. Maar toch de opmerking naar mij dat ik het er met haar over moet hebben. Misschien dat dat een insteek kan zijn om erover te kunnen praten...
Hier praat ik er nu al over met ze (7 & 9). Dat ze gaan veranderen als ze in de puberteit komen zowel lichamelijk als geestelijk. Dat doe ik eigenlijk heel ongedwongen, als ik zelf ongesteld ben of als ze vindt dat een stel pubers op straat zich asociaal gedraagt of als ze zelf vragen hebben
Zo heb ik het ook gedaan, en er wordt hier ook heel open over gesproken. Vooral de oudste heeft echt geen moeite om het in geuren en kleuren te vertellen wat ze allemaal voelt en wat er speelt. De jongste is iets meer op zichzelf maar stelt ook allerlei vragen.
Mijn zoon kon gisteren niet geloven dat het babygat en plasser 1 waren, hij was er van overtuigd dat na de plasser nog een gat moest zitten.... lang leve google haalt mijn man een net plaatje van een vagina en begint uit te leggen... waarop mijn 9 jarige zoon gilt; haal weg... van zulke plaatsjes krijg ik nachtmerries van!
Wij zijn een beetje met maandverband en tampons 'proefjes' gaan doen... laten zien wat het is. In de trant 'die pleister in mama's onderbroek he?' - want zo noemde ze het toen ze klein waren. Het is wel voor bloed - maar hoeveel kan er eigenlijk in? En wat gebeurd er. Hoe ziet de binnenkant eruit van zo'n maandverbandje? En tampons in een bekertje water is ook best interessant . Misschien weer wat shocking - maar in werkelijkheid verlies je natuurlijk maar een beetje bloed-ook al lijkt het veel soms . Maar wij zijn van de praktische, ontdekkende manier van vertellen zo terecht gekomen in het meer intieme zeg maar. Dus heel nuchter en open. Ik zit alleen nog een beetje met die condooms haha.. ik ontdekte er 1 in het kastje van jaren over de datum. Prima dus om te laten zien. Maar hmm.. ik zie me nog niet met een banaan enzo zitten dus daar moet ik nog wat verzinnen. Maar soms is ook ineens dat moment daar...
Gisteren even gepraat met mijn dochter. Ze gaf aan allemaal te weten wat er gaat veranderen, maar vind het moeilijk erover te praten. Haar reactie; dan heb ik wel een excuus als ik zo boos ben .... nee zo werkt het niet schat...... het is voor mij een excuus voor chocola... Ze kon er heel rustig met me over praten wel, vooral heel duidelijk gemaakt dat ze altijd naar ons toe kon komen met vragen. Maar zegt ze, papa zal zeggen dat ik dan naar jou moet gaan. Ja klopt we wel maar ook papa zal je overal mee helpen waar hij kan. Verder wilde ze weinig praten, maar snapt dat ze altijd kan komen en als iemand is zijn er trucjes verzonnen om mij alleen te krijgen. Voor nu snapt ze het in elk geval. Bh-tjes wil ze het niet over hebben, maar dat komt vanzelf wel.... Voor nu hoop ik even rust bij haar en over een poosje maar weer eens praten met zijn 2tjes
Zo doe ik het ook. Ik heb op jonge leeftijd al verteld - met behulp van een boek - hoe het zit met baby's krijgen enz. Ook nu praat ik zoveel mogelijk over alles waarvan ik denk dat mijn dochter het straks vreselijk vindt: menstruatie, verliefdheid, foto's delen via social media en whatsapp, pesten en ook over piemels. Fantastische gesprekken! @TS: Wat iemand hier al voorstelde: ga samen wandelen, want dan loop je naast elkaar en hoef je elkaar niet aan te kijken. Tijdens een autorit of fietsen kan natuurlijk ook. En wat ik tegenwoordig ook regelmatig doe, is voor het slapen gaan nog even bij mijn dochter op bed zitten en samen kletsen. Dan komen er ook ineens allerlei vragen. Je hebt ook het boekje Tienerklets. Ik ken dit boek niet (wel Slaapklets), maar ik denk erover om dit ook aan te schaffen. Bij de bibliotheek had ik het boek Feel good for kids geleend voor mijn dochter. Dat vond ze ook erg fijn om te lezen.
Ik heb het bericht nog 6x gelezen en begrijp nog steeds niet of ik het niet goed las, maar gelukkig lezen jullie het hetzelfde
whahahaha je had erbij moeten zijn.. Ik begrijp jullie wel. Hij denkt dat de plasser en vagina 1 zijn en na de vagina nog een (baby)gat moest zitten. Nee de plasbuis zit aan de ingang van je vagina, maar goed ik neem aan dat jullie dat wel weten..
Die werd uitgelegd bij Biologie bij ons op school.... en anders zou ik hem doorschuiven naar je man, die heeft een piemel! (waarom moeten wij vrouwen dat allemaal vertellen).
Ehhh technisch gezien is je vagina nouja gewoon de ingang richting baarmoeder. Van buik naar rug kom je tegen: Plasbuis-vagina-anus. Vagina is in de volksmond (grapje) ook wel de benaming voor het hele gebied van de vrouw.. maar technisch gezien.. had niemand gelijk. Hier willen ze ook echt geen plaatjes zien van vaginas .. ofwat dan ook. Denk dat ze dat wel (ooit) op school krijgen?
Technisch gezien klopt dat ook niet. De vagina is de binnenkant en de vulva de buitenkant. Dus hoe het ook genoemd wordt iedereen weet wat er bedoeld wordt.