Sorry maar heb dit even gelezen maar wat vind ik dit erg voor jullie. Ik hoop zo dat als jullie besluiten de laatste behandeling te doen het dan raak is. En hebben jullie anders wel eens gedacht aan adoptie of is dat geen optie? Ik wens je heel veel succes met alles
Hey lieve Asil, Geniet even van het samenzijn en van elkaar. Ik denk dat het heel goed is dat jullie na 6 jaar mmm even een pauze nemen. Het vreet je op kan ik me zo voorstellen, helemaal met jullie ADHD heb ik heel veel respect voor hoe je dat allemaal doet. Ik zou het jullie zo gunnen dat je toch een kindje mag krijgen. Op zich is het vanuit het ziekenhuis wel positief bericht. Niet het kan niet, maar vooral we moeten het (nog) beter in de gaten houden. Gebruik deze tijd om alles even te laten bezinken en voor jezelf de afweging te maken of je nog 1 laatste poging wilt wagen om toch deze droom waar te maken. Als je eenmal in zo'n traject zit word je ook soort van geleefd en is het moeilijk om afstand te nemen en echt na te denken wat je op dat moment zelf wilt. Misschien/hopelijk lukt het je om over 2/3 maanden met meer afstand terug te kijken op de afgelopen jaren en voor jezelf goed op een rijtje te zetten wat het je allemaal waard is. Het blijft natuurlijk heel erg een gevoel, het verlangen naar een kindje, rationeel is weer studeren en een hond ook heel aantrekkelijk, maar dat zit op een ander level. En dat verlangen is zo natuurlijk en komt van zo diep van binnen, dat loslaten doet heel veel pijn. Wel goed om na te denken over een plan B. Blijft het gevoelsmatig een plan B dan zou ik toch die laatste poging nog doen als ik jullie was. Wordt het eigenlijk plan A, misschien is het dan zo ook goed voor jullie. Niemand kan dat voor jullie beslissen, dat kunnen alleen jullie. Heb je in je omgeving mensen waarmee je hierover kunt praten en die je ook (kritische) vragen kunnen stellen om je verder te helpen? En mag ik je wat verklappen, het liefst weten we allemaal waar we aan toe zijn, helemaal in een dergelijk traject, dus des te meer respect voor jullie. Ik hoop eigenlijk net als @Sninaaa dat jullie pauze ervoor gaat zorgen dat jullie toch nog een keer de moed kunnen verzamelen om een poging te doen en dat je beloont wordt met je zo gewenste kindje! Liefs, C.
@Chitje en @Sninaaa De laatste keer was gewoon echt een hel. Bij de punctie een bloedvat geraakt. Genoeg om mijn HB te laten prikken voor een eventuele bloedtransfusie. Meiden jullie willen niet weten wat wij al hebben doorstaan en hebben gedaan, Genoeg is genoeg. En ja hoor ik met name praat er heel open over ondanks dat iedereen ook zegt dat ze zich niet kunnen voorstellen hoe het is. Maar onze ouders zien wat het met ons doet en dat wij nog zo sterk zijn samen vinden ze bewonderingswaardig. Ik moet wel heel eerlijk zijn, ik heb nooit een kinderwens gehad. Op jonge leeftijd zei ik al 'ik hoef geen kinderen, ik kan ze toch niet krijgen'. Tot ik een jaar of 27 was en een stabiele relatie had maar mijn partner was 6 jaar jonger en zat er niet op te wachten dus zijn wij uiteindelijk uit elkaar gegaan. Mijn huidige vriend (7 jaar samen nu) maar kennen elkaar al 12 jaar hadden die wens heel snel ook omdat wij al een verleden met elkaar hadden, binnen 6 mnd ben ik van Den Helder naar Rotterdam verhuisd en zijn we heel gelukkig. Maar dat stemmetje in mijn hoofd bleef ondanks de wens. Ik heb heel wat therapie gehad ook met mijn ADHD e.d. maar nooit bij dat stemmetje stil gestaan tot dat het niet lukte en na IVF 1B (zie onderschrift, mk) Ik was kapot en wilde hulp zoeken. Ik ben bij een hypnotherapeut beland en bleek veel meer aan de hand te hebben uit mijn verleden. Bij ons in Noord-Holland is het niet zeiken maar doorgaan en ik kan je vertellen dat ik een lange weg heb bewandeld mede door de ADHD want waarom de makkelijke weg als het ook moeilijk kan hahaha. Anyway door de therapie probeer ik mijn onderbewuste te resetten door mijn bewuste zelf te overtuigen dat ik wel kinderen kan krijgen. Misschien zit ik hierdoor mijzelf gewoon heel erg in de weg. Heeft mij ook laten inzien dat ik mijn leven niet op hold hoef te zetten en elke maand 5 dagen in stress hoef te zitten voor zoiets moois als een zwangerschap. Het is gewoon niet gezond en aangezien ik al een deadline zoeker ben heb ik al genoeg aan me hoofd... Dus die schoolbanken zit ik al 3 maanden in, ben aan het leren voor doktersassistente. Even wat anders dan Expediteur. Wil heel graag in het ziekenhuis werken dus daar ga ik voor. Mijn vriend is van plan om te scholen naar installatiemonteur. En samen hebben we het gewoon heel fijn. Een kindje is geen moeten maar een mooie aanvulling als bekroning van onze liefde.
@Sninaaa rose hoeft niks te zeggen trouwens, je kan bij het inbrengen van de Utro wat beschadigen ook bij persen van ontlasting. Ik kan je niet beloven dat het wel is gelukt. Ik kan je alleen uit ervaring zeggen dat zolang het niet helderrood is en je geen krampen hebt die erger zijn dan menstuatiekrampen het nog alle kanten op kan.
Ik snap het helemaal hoor meid. Het is meer dat ik je zo ontzettend een andere uitkomst gun. Maar uiteindelijk is het jullie afweging en jullie beslissing en kan niemand voor jullie bepalen wat het beste is of het beste voelt. Sowieso goed om verder te leren en jezelf verder te ontwikkelen, in welke situatie dan ook. Dat je kinderwens pas later is gekomen hoeft niks te zeggen over de sterkte daarvan. Het is ook niet zo dat er zonder een kindje niks meer is. Denk dat het heel goed is dat jullie na dit alles een pauze nemen en over een tijdje verder zien hoe het dan allemaal voelt en geland is. En ontzettend fijn dat jullie het samen (ondanks alles) nog steeds heel goed hebben! Dikke knuffel! Neem je rust en geniet van elkaar! En heel veel succes en plezier met je opleiding!
@liefde2 : moest ff alles terug lezen. En was lekker ego helemaal over jou stukje gelezen dat je getest had. En dus een posi test hebt. Wauw... dat is goed nieuws. Heb je nog weer getest of laat je het zo eventjes? @Yviev : voor morgen succes
Hallo lieve mensen. Ben nog heftiger gaan bloeden en hebben gebeld naar het ziekenhuis maar ze willen dan toch persee een bloedafname dus nu onderweg naar het ziekenhuis. Zn dubbel gevoel want je weet dat het niet zo is maar dat laatste stukje hoop zit er nog. Hoe gaat het bij jullie? Veel liefs Selena
Oow jasses... is dat van je menstruatie? Ik heb het 1 en ander terug gelezen maar nog niet helemaal helder op een rijtje. Dus sorry als ik in forum beetje verkeerd heb. Dit weekend heb k alles weer helder.
Ik neem aan van wel . Minder als mijn normale menstruatie maar te veel om te kunnen zeggen dat het goed zit. Net bloed geprikt en nu afwachten tot vanmiddag.