Maar dat is normaal. Hoe meer kinderen, hoe groter de twijfel. Je beslissing heeft immers op steeds meer levens invloed. En de uitkomst is onzeker. Lukt het überhaupt en hoe ver ga je dan? Een gezond kindje, kindje met een grote zorgbehoefte, 2 kindjes erbij? Maar ja, zo kun je alles platredeneren en voor het zelfde geld loop je morgen onder de bus En ze zeggen: je kunt beter spijt hebben van wat je gedaan hebt dan van wat je niet gedaan hebt
Helemaal mee eens! Hoe meer kids hoe meer je er over na denkt. Hier net zo idd. Die eerste is vanzelfsprekend die tweede vaak ook maar daarna ga je pas echt kijken naar je gevoel en wat past
Mijn man roept net 'ik weet wat voor auto ik wil als we nog 2 kinderen erbij willen, een skoda' haha. Terwijl hij zo gehecht is aan zijn bmw. Ik zeg 'nou dan hoeven we alleen nog maar het kamer probleem op te lossen'. 'Dan ga ik wel in de kelder slapen' grapt hij. Maar ergens bespeur ik dus toch wel dat hij er ook wel mee bezig is. We hebben het er ook wel eens over natuurlijk, maar we komen er beiden niet goed uit. Was het maar zo simpel als een nieuwe auto en een kamer extra.
Compleet is een lastig begrip, ik vind baby’s ontzettend leuk en een heerlijk intense periode. Zelf hebben we vier kindjes en we zijn weinig doorsnee verder. Als ik lees dat mensen met dingen komen als dat ze nog op vakantie willen of tijd voor zichzelf willen. Al kreeg ik er nog 4 kinderen bij zouden wij ons luxe leven kunnen veroorloven. Dat is een heel waardevol iets. Dus ja, als ik in een rijtjeshuis zou wonen met een man met een modaal inkomen zou ik misschien niet zoveel kinderen hebben.
En wat doen jullie dan precies voor werk als ik vragen mag? Want wij hebben ook een prima inkomen, maar dat betekent vaak juist ook wel een drukke baan. En dat vind ik dan ook weer niet te rijmen met veel kinderen.
Een drukke of intense baan is niet zozeer het probleem als er maar flexibiliteit is. Ik ZZP maar werk zo min mogelijk, 8 maanden per jaar max. Mijn man is directeur van een aantal bedrijven. Hij haalt/ brengt regelmatig de kinderen uit school, brengt bijna altijd kinderen naar bed. Maar daar tegenover staat ook dat hij ‘s avonds regelmatig in zijn kantoor zit. Wij kiezen om onze kinderen zoveel mogelijk zelf op te vangen. Tijd voor onszelf is beperkt, af en toe uit eten, feestje of uurtje sporten maar er doen tijdelijk geen teamsporten of gaan niet samen een week op vakantie. Komt wel weer, ooit.
Wij hebben ook veel getwijfeld. Tot de tweede verjaardag van de jongste dachten we dat 2 wel genoeg was. Daarna begonnen de twijfels. Als ik de kinderen zag spelen had ik altijd het gevoel dat ik nog iemand miste. Mijn man had het in vlagen, hij had ook maanden dat hij absoluut geen derde wou krijgen. Twijfels kwamen ook omdat ik niet makkelijk zwanger word, miskramen ken en geen makkelijke zwangerschappen. Uiteindelijk begin dit jaar besloten dat we na onze grote verbouwing van de zomer serieus verder zouden kijken. Was de wens er nlg steeds dan zouden we er voor gaan en anders bij 2 laten. Verschil zou dan te groot worden als we nog jaren zouden twijfelen. Nou surprise, ik raakte in mei onverwachts zwanger. De keus werd voor ons gemaakt was even omschakelen ivm de verbouwing, maar oh zo gewenst. Ben nu blij dat het zo gegaan is en dat we niet weer jaren hebben moeten wachten om blijvend zwanger te raken.
Haha fantastisch! Hoe is dat bevallen tijdens de verbouwing? Wij gaan ook eerst verbouwen voor we zwanger willen worden haha maar het kriebelt zo, maar toch beter om even te wachten.
Probeer ook niet TE veel na te denken he? Soms moet je ook gewoon je gevoel volgen. Dat je er zo mee bezig bent zegt al wel een hoop, maar misschien komt het gevoel de komende maanden nog wat meer en weten jullie wel de knoop door te hakken.
Ja maar dat gevoel is juist zo lastig. Ik geniet zo van mijn 2 ukken dat ik het vaak ook echt gewoon goed vind. Dan gaan we samen boodschappen doen en keuvelen ze zo lekker samen door die winkel. Heel vaak denken mensen ook dat het een tweeling is. Ze zijn ook altijd samen. Laatst zei een andere moeder van het kdv ook al dat haar dochter het altijd over hen samen heeft. Ze horen bij elkaar. Dan weet ik echt niet waar ik nummer 3 moet laten als ik zo leuk met hen samen wat doe. Of dan moet er toch ook vlug weer een nummer 4 achteraan. Heb ik 2 setjes haha. Maar dan moet dat ook nog maar lukken uiteraard. Ik zou het ook echt leuk vinden om 4 kids te hebben. Maar het grootste bezwaar vind ik nu denk ik dat ik gewoon niet zou weten of en hoe ik ze allemaal aandacht moet geven en dingen met ze moet ondernemen en als ze oppas nodig hebben enzo.
Ik ben pril zwanger van nummer 3. Het voelde nog niet compleet met 2 kinderen. Wij hebben altijd al de wens voor een 3e gehad. Ik maak me voor de rest niet zo druk over hoe het allemaal zal zijn. Het zal drukker worden, maar alles went, dus een kwestie van je draai vinden. Financieel is het mogelijk. Tijd voor onszelf hebben we nu ook vrij weinig op de avonden na, dusja verwacht daar geen verandering in. Op vakantie met 1 meer zal ook wel lukken. Enige waar ik soms over pijns, is een postnatale depressie. Heb daardoor van beide baby’s de eerste maanden niet echt genoten. Ik hoop dat ik dat dit keer wel positiever ga ervaren.
Jullie staan er zelfstandig in. Hebben genoeg ruimte en kunnen het betalen. Dat is heel wat anders dan mensen die te lang doorgaan onder het mom van "liefde is genoeg". Tja ze zullen vast groot komen maar de vraag is hoe. Het is vaak erg behelpen en aan veel kanten komen ze tekort.
En dan nog blijft, wat voor de ene tekort is, is voor de andere niet zo. Iedereen heeft een eigen beeld bij hoe ze hun kinderen willen groot brengen en wat ze hen allemaal willen bieden. Waar de ene dus waarde hecht aan het kunnen betalen van een vakantie heeft de ander daar geen moeite mee. Ik kom zelf uit een gezin met vier kinderen. Wij hadden heel veel niet wat andere wel hadden, maar we hadden wel elkaar, en als je het mij vraagt is dat meer waard dan spullen of vakanties. Het is vooral belangrijk dat je zelf als ouders happy blijft.
Wat jij zegt over dat je kids zo leuk zijn samen, herken ik wel, onze jongens zijn ook super leuk samen, ik denk dan vaak na over hoe een derde daar dan tussen past. Maar de wens blijft en als de baby er eenmaal is weet je niet meer beter, datzelfde geldt voor de andere kindjes. Het is en blijft een lastige keuze, en zolang je de knoop niet kan/durft door te hakken moet je het ook gewoon niet doen. Vervelend he dat je jezelf daar dan zo helemaal gek mee kan maken? alsof je NU moet beslissen...
Maar dat wil toch niet zeggen dat gezinnen die zaken wel goed geregeld hebben elkaar niet hebben? Dat is hetzelfde als "liefde is genoeg". Het is en en. Je hebt dat ook nodig naast andere praktische zaken. En daar kijken sommige mensen onvoldoende naar. En als kind niet mee kunnen doen omdat er geen geld is. Alleen A diploma en daarna moeten stoppen of op een veel te kleine kamer/huis gepropt worden omdat er altijd geen geld is (maar wel stress om geld). Dat is makkelijk afdoen met "maar we hebben elkaar". Daarnaast zegt het niets over draagkracht van ouders en aandacht. Ik ben zeker niet tegen grotere gezinnen. Maar het moet wel haalbaar zijn. En dat is niet altijd zo.
Voor alles is wat te zeggen. Persoonlijk vind ik dat je je kinderen moet kunnen voeden, kleden en de andere basis dingen moet kunnen geven, zoals zwemdiploma's, wat cadeautjes met sinterklaas en de verjaardag en af en toe nog wat leuke dingen met ze moet kunnen doen. Dat als je naar de dierentuin gaat er ook nog gewoon een ijsje af moet kunnen zonder nadenken enz. Maar voor deze dingen heb je volgens mij geen mega inkomen nodig. Je moet ook niet in de bijstand zitten uiteraard. Voor ons is dat echter niet relevant. De twijfel dit bij ons niet financieel. Al vind ik het wel goed dat je daar ook bij stil moet staan. Wat je zegt loetje, dat je jezelf gek kunt maken en NU een beslissing wil, dat is het echt ja. Daarom is het ook nog steeds een nee. Maar ik merk wel dat ik zoek naar de doorslag voor een ja ofzo.
@Prulletje, 2x 2 is ook leuk Wij splitsen soms wel op. De een met de oudste 2 wat doen, de ander met de jongste 2. En wij hebben ook een opa en oma die veel in beeld zijn, dus als ik er 4 heb in mijn eentje vind mijn moeder het wel gezellig om mee te gaan, zoals afgelopen vrijdag naar de dierentuin. Dat gaat prima met kinderen van verschillende leeftijden. Ook gaan we weleens 1 op 1 weg. En ik moet zeggen, mijn oudste 2 kunnen sinds het begin niet heel goed met elkaar overweg. Nu gaat het gelukkig beter tussen hen. Maar dikke mik vanaf het begin dat herken ik niet .
Ja ik herken dat heel erg alleen is bij ons inmiddels dus wel de knoop doorgehakt en dat voelde super fijn. Ik was daar ook eerder dan mijn man. Heb dat toen aangegeven dat ik eruit was en graag toch wel wilde. Hij volgde echt pas een tijdje later. En toen hij het me vertelde sprongen de tranen in me ogen. Vond dat zon mooi moment om samen die beslissing te hebben gemaakt. Maar nu we aan het wachten zijn slaat nog regelmatig de twijfel toe maar dat is wel normaal denk ik. Ik zat overigens zes weken na de bevalling al met deze vraag bij de verloskundigecontrole. Zij verklaarde me voor gek hahah joh dat hoef je nu toch niet te beslissen joh je bent net bevallen. Maar ook toen voelde het al van je moet NU beslissen. Meer ook omdat ik wilde weten of alles wat we toen mee maakte voor de laatste keer zou zijn en we dat ook zo moesten ervaren. Maar heb al die tijd rond gelopen en het speelde dagelijks door mn hoofd.