Wij zitten met een beetje een lastig iets. Onze dochter ( wordt half januari 3) was altijd vrij makkelijk. Ze trok wel altijd het meest naar mij, maar was ook echt wel gek met dr vader en opa’s en oma’s. Sinds een paar weken is dat helemaal anders. Ze wil alleen maar mama. Zo lang ik uit de buurt ben gaat het wel goed, maar ook dan houdt ze een soort reserve lijkt. Ze zegt opa’s en oma’s ( en dr vader) niet gedag of hallo, maar gaat in elkaar gedoken op de bank liggen of tegen een muur staan. Als ik in de buurt ben hangt ze volledig aan mij. Ik ben de enige die haar mag uitkleden/ helpen met schoenen aandoen/ naar bed brengen etc. Als mijn man het probeert wordt ze compleet hysterisch. Ook als ze s nachts wakker wordt en hij gaat ernaartoe wordt ze helemaal gek. Krijsen en gillen. Helemaal niet zoals we haar kennen. We hebben geprobeerd haar de tijd te geven, ze is ook ziek geweest. Maar we zijn er nu een beetje klaar mee eigenlijk. Ik verwacht tenminste dat ze normaal hallo en gedag zegt tegen mensen. Daarnaast jengelt ze om niks. Zo was ze nooit
Wat dacht je van verjaardag T, sinterklaas, kerst, eigen verjaardag die eraan komt. Het is nogal veel voor zo’n klein meiske. Hopelijk is het na haar verjaardag weer wat rustiger. Kan ze zelf ook vertellen wat er is of waarom ze geen gedag kan zwggen?
Ja dat is idd wat wij ook eerst dachten. Maar dat zou geen reden moeten zijn voor echt een afkeer toch? Ik zou dan best begrijpen dat ze meer naar mij trekt, en een voorkeur heeft. Maar echt complete hysterie als papa naar dr toe komt... heel raar. Er is ook niks gebeurd vooraf, geen ruzie oid. Ja ze zegt dat ze die mensen niet lief vind. Alleen mama is heeeeeel lief. Het zijn extreme reacties die we niet van har kennen. We hebben sinds een paar dagen een jonge kat in huis waar ze helemaal gek van is. Maar die kreeg ineens een gooi vanmiddag. Het lijkt een soort afreageren wat ze doet. Zit net te denken of het een reactie op mijn ‘ziek’ zijn zou kunnen zijn? Of is dit heel herkenbaar peuter gedrag en gewoon weer de zoveelste fase...
Tis wel een meisje die alles voelt en aantrekt. Kan natuurlijk dat ze op deze manier wil laten zien dat jij de belangrijkste bent. In combinatie met die drukte van nu en de leeftijd. Hier is hij ook goed van de leg. Op het moment ben ik steeds ‘z’n beste vriend van de hele wereld’. Hij eist me continu op. Ik mag geen aandacht aan M geven, terwijl hij wat anders doet. Zelfs voeden is een uitdaging nu met hem in de buurt, wat resulteert in steeds bijten helaas. Vanmiddag ook, hij was aan t puzzelen, ik heb hem op weg geholpen, dus pak wat om met M op de grond ff te spelen. Hij stopt direct met spelen, klimt op me en trekt zo’n beetje het speelgoed bij haar uit de handen. En die nachten. Pfff hij wordt minstens 2x per nacht wakker dat hij met mij wil knuffelen. Hij zit dan ook steeds te friemelen. Droomt veel en levendig.
O wat herkenbaar idd. Hier was T altijd haar grote liefde maar ze is nu ook een draak naar hem toe. Ze zoekt ook heel erg grenzen. Heel herkenbaar ook wat je zegt over dromen. In haar spel heeft ze ook ineens een grenzeloze fantasie. Misschien gebeurd er idd ineens teveel in een te drukke periode.
Ook ik herken het. Mama is God. Maar naar God luisteren is dan weer teveel gevraagd haha. Hij is niet histerisch naar anderen, maar wil wel veeeel liever dat ik 't doe. Heel erg grenzen opzoeken, uitproberen. Ook bij opvang meer huilen met wegbrengen en bij opa en oma is 't ineens ook allemaal spannend. Logeren wil hij ook niet, terwijl hij eerst liefst elke week ging. Hier ook aantal verjaardagen, sint kerst en dan zelf jarig. Ook net gestart op de peuterspeelzaal en een broertje dat steeds actiever wordt, waar je speelgoed mee moet delen etc... Zal wel weer overgaan Maar als het zo extreem is, snap ik wel dat het heel lastig is. Ik zou een aantal dingen gewoon door papa laten doen, voorafaankondigen en pech gehad. Bij pijn en verdriet, nachtmerries, oké. Dan wil mijn oudste ook liever dat ik kom en soms is 't ook echt alleen goed als ik kom. Maar de gewone dagelijkse dingen doen we hier gewoon allebei, ook als het onder protest is.
Wel herkenbaar (helaas). Ook idd soms helemaal wegkruipen bij mij of mijn man of boos doen wanneer we ergens anders binnen komen en dan zelfs bij opa/oma en ooms/tantrs waar ze super gek op is. En even later is er niets aan de hand en krijgen wij amper aandacht Ook op de peuterzaal doet ze dit en wanneer we weg zijn is het goed... Het gaat nu weer beter gelukkig maar soms wel vervelend. Voor sommige dingen wil ze ook alleen mij of alleen mijn man. Ik denk dat ze toch wat gevoelig is voor drukte en onrust (ik ben zwanger, Sinterklaas, nieuwe pup etc). Daar is ze ook allemaal heel druk mee. Slapen gaat ook minder goed daardoor. Daarnaast las ik dat ze vanaf ongeveer 2,5 jaar een stress grotere fantasie krijgen. Zo vroeg ze laatst; wat is dat voor oog?. Bleek een knoop van een broek te zijn die ergens overheen hing. Ik kan me best voorstellen dat dit ook spannend is wanneer ze dat soort dingen denkt te zien. Ik gooi het dus dan ook daar op; onrust/spannende gebeurtenissen, gevoelig en druk in zichzelf icm een steeds levendige fantasie. Dan snap ik wel dat ze toch de veilige armen van mama en/of papa weer opzoeken. Hier lijkt het langzamerhand weer beter te worden... Wat wij doen: niet te veel aandacht aan schenken (en andere mensen liever ook niet) want dat versterkt alleen maar. Tijd nemen bij wegbrengen ( maar als ik zeg dat ik ga dan ga ik ook), meestal is 5 min max al genoeg. Bij de peuterzaal pak ik dan bv een puzzel of kleurplaat. Wat betreft de situatie die je hebt met papa kan ik niet echt een ervaring in delen. Behalve dat wanneer ze een grote voorkeur heeft voor de 1 of de ander we hierin niet echt meegaan, want we gaan ervan uit dat ze zich veilig voelt bij beide. Tenzij het makkelijk is op te lossen. Zo weet ze dat ik haar niet kan tillen ivm bekkenpijn, dus dan roept ze papa. Dat vinden we dan prima En dan ligt ze heerlijk in zijn armen. Terwijl ze meer met mij knuffelt en kusjes geeft.
Dank voor het delen van jullie ervaringen. Beetje drukke dagen gehad, nu pas tijd om even uitgebreid te reageren. Klinkt idd heel herkenbaar allemaal. Het is alleen bij onze dochter wel extremer als ik jullie zo lees. Elke dag is het wel een paar keer raak. Vandaag ook weer een aantal keer helemaal mis. Begon vanmorgen om 6.00 al. Ik moest werken vanmorgen dus ik had haar gisteravond al gezegd dat mama weg zou zijn als ze wakker werd. Prima, mama werken, papa is bij roosje zei ze. Dit gaat vaker zo, en is nooit een probleem. Maar vanmorgen werd ze compleet hysterisch toen ze papa zag. Ik was nog in de badkamer maar heb me bewust even op de achtergrond gehouden. Ik hoorde mijn man zeggen dat mama nog wel thuis was en zo een knuffel zou komen geven. Dus ik heb rustig m’n dingen gedaan en ben na een paar minuten haar een knuffel gaan geven. Toen ik naar beneden wilde gaan weer helemaal over de rooie. Dus manlief maar met haar uit bed en samen naar beneden. Toen ik wegging was er niks meer aan de hand. Man heeft een super leuke ochtend gehad met de kids, niks geen gedoe. Maar vanmiddag weer drama, en waarom: papa haalde haar uit de auto, en mama moest het doen. Tja en wat doe je dan... we hebben vast gehouden aan het ‘plan’. Papa haalt je eruit. Resultaat: een wild dier. Schoppen, slaan en krijsen. Ongekend. M’n man heeft de auto dichtgegooid en is naar binnen gegaan. Met de mededeling: Als je er niet uit gehaald wil worden blijf je maar zitten. Na een paar minuten wilde ze dolgraag de auto uit. Maar ja of dit nou de manier is... geen idee. Vanavond weer drama. Papa moest haar naar bed brengen. Maar toen er een pyjama aan moest ging ze op bed liggen en weigerde mee te werken. Dus mijn man werd boos. Kind weer hysterisch. Hij heeft doorgezet en naderhand dit ook ( geprobeerd) te bespreken met haar. Hij wordt er echt gek van, en ik zie dat het hem ook echt pijn doet. Het is zo’n lieve papa. Hij doet echt alles voor z’n kindjes. Zo moeilijk om te zien als partner. Maar ook moeilijk als moeder, want het liefst neem ik gelijk alles van hem over zodat zij zich happy voelt. Maar dat is geen oplossing natuurlijk...
Ik denk wel dat dit de goede manier is. Maar snap echt dat 't niet leuk is. Misch ook aan haar zeggen dat het papa verdrietig maakt als ze zo doet. En andersom af en toe jij alleen weg met haar, dat ze je even helemaal op mag eisen? Dat helpt hier nog wel eens. Zwemmen of fietsen of samen de binnenspeeltuin door kruipen.
@Ukkie1 ik benoem idd ook steeds dat papa verdrietig wordt als ze zo doet. En dat papa ook heel veel van haar houdt. Momenten samen weg doe ik idd met haar. De woensdagen zit t op de opvang en ik werk dan meestal niet. Dus heb dan meestal de dag met haar. We gaan ook regelmatig met z’n tweeen naar ons paard. Vind ze geweldige.
Hier is dat bij de jongste jaren zo geweest. Mama moest alles doen en papa mocht niks (wat natuurlijk wel gewoon gebeurde). Als ik er niet was, dan was er niks aan de hand. Inmiddels sinds hij 6 is ongeveer is allebei prima, maar als hij heel verdrietig of moe is, dan is alleen mama goed.
Doen ze wel eens 1 op 1 dingen ? En wat doe jij als papa haar niet mag helpen? Neem je het dan over ? Als ze weet dat ze door haar hysterische gedrag toch haar zin krijgt gaat ze daar natuurlijk mee door Ik zou het negeren papa doet het en punt er verder niet op ingaan of de discussie aangaan of aandacht aangeven En schoppen etc zou ik bij weglopen dan zoek je het zelf maar uit tot je normaal kan doen
Wij hebben momenteel een heel erg vergelijkbare situatie met onze zoon van 2,5. Ik vind het vooral ook echt super sneu en vervelend voor mijn man. Het gaat hier een beetje op en af. Het lijkt het beste te werken om geen keuze te geven en vooraf af te spreken wie wat doet als ouders en daar ook bij te blijven. Succes.. Rare vraag misschien maar ik meen me te herinneren dat jij ook een PND hebt gehad? Ik ook namelijk. Misschien dat het daar ook een beetje de ‘naweeën’ van zijn. Heel veel bevestiging zoeken bij mama ofzo..?
@Anna009 mijn speelt wel met haar alleen. Probeert er ook echt wel aan te werken. Hij heeft nu een week vakantie en is dus thuis. Dat helpt wel merken we. Maar nog steeds heeft ze sterke voorkeur voor mij. We hebben idd doorgezet. En het gaat ny wat beter. Ik probeer me afzijdig te houden tijdens zo’n moment. Maar dat is soms enorm lastig. @Paardenbloem ja zo doen wij het nu idd ook. Klopt ja, heb een PPD en burn-out. Dat zal zeker niet helpen nee .