@Imona , jeetje, 3 weken al! Ik herken de fase wel, maar niet dat niet zolang duurt. Onze kleintjes zijn van dezelfde leeftijd (mijn R. is van juni 2017). Wij hebben vorige week 1 kant van zijn ledikant afgehaald omdat hij uit zijn ledikant kon klimmen dus hij heeft nu een open bedje. Het resultaat is niet ideaal.. hij gaat er nu voordat hij slaapt 100x uit en begrijpt nog niet echt dat hij moet slapen wanneer we hem in zijn bedje leggen. Hij begrijpt wel dat hij niet uit zijn bedje mag maar doet het wel (combinatie van het feit dat hij vergeet dat het niet mag en hij heeft geen zelfbeheersing). Mijn tip: hou hem zolang mogelijk in zijn ledikant. Maar dat gezegd hebben, als jij echt het gevoel hebt dat zijn ledikant het probleem kan zijn dan zou ik het wel proberen. Als ik jou berichtjes lees dan denk ik ook niet aan nachtangsten. Mijn zoontje heeft dat ook wel eens (gisteren ook) en dan kun je ze inderdaad niet aanraken, blijven huilen en vallen dan vanzelf weer in slaap. Als ze echt wakker zijn dan staan ze, lachend, alsof het ochtend is. Ik zou als hij wakker wordt hem gewoon weer neerleggen en zeggen "Rohan, tijd om te slapen" kus, knuffel, speen. En dat de 20x dat hij wakker wordt. Geen licht aandoen, geen lange gesprekken, maar wel je liefde laten voelen. Heeft hij een flesje water in zijn bed? Dat kan soms wel helpen. Ik denk dat het echt een periode is. Ik denk dat hij in zijn lichte slaap niet meer teruggaat naar zijn diepe slaap maar wakker wordt. Onbewust dus. Ik herken ook de ruzietjes die dat met zich meebrengt. Ik ben zoooo slecht in slecht slapen. Ik heb echt 8 uur slaap nodig (liever 9 uur) en zodra ik onder de 7 zit met meer dan 2 onderbrekingen dan ben ik echt chagrijnig. Vriend wordt dan chagrijnig door mijn chagrijnigheid en voilà , gezellig ochtend, not Spreek uit naar je vriend dat dit komt door de vermoeidheid, dat je de frustratie van de situatie afreageert op hem en dat dat fout is. Dat je niet boos bent op hem, maar op de situatie zoals hij nu is. Beter is om je teamgenoot (je man) in deze situatie dichtbij te houden. Samen sta je sterker irritaties zijn normaal, maar bespreek ze wel.
Ah dat is idd lastig dan. Peuterbed kan dan misschien de oplossing zijn. (Ik zou extra matrasje in campingbedje trouwens niet doen, dat wordt tegenwoordig afgeraden omdat er ongelukken kunnen gebeuren.) Hopelijk hebben jullie allemaal snel weer een fijne nacht!! Van slaapgebrek kun je echt craaazy worden ja.
@Imona en wat ik ook wel eens lees als tip is het ledikantje omdraaien. Waarom dit zou helpen weet ik niet meer. Proberen kan geen kwaad..
Nu wil ik ook even wat klagen hoor... Wat een jankmiddag. Omdat mijn zoontje een week thuis is geweest door de waterpokken en hij vandaag zijn eerste ochtendje school weer had (op donderdag altijd alleen de ochtend, Montessori), was hij nogal overprikkeld en moeilijk te handelen (hij heeft autisme, love him to death, maar het is soms niet makkelijk voor beide partijen - vooral deze periode #Feestdagen ), maar ikzelf ben ook gewoon chagrijnig omdat het best een intensieve week is geweest. Mijn dochtertje moest echter om kwart voor 1 op school zijn (peuterspeelzaal)... Mijn zoontje is 4, dus no way dat ik hem alleen thuis laat uiteraard. En hij moest dus mee om haar te brengen. Maar hij weigerde zijn schoenen aan te doen of zijn jas. Wat, een, drama. Uiteindelijk was mijn dochter dik 20 minuten te laat binnen! Zoontje en ik knuffelend zitten huilen op de grond in de gang - en sorry tegen elkaar zeggen, elkaar troostend, allebei lekker emotioneel... hij is zo lief... mijn tranen afvegen. Ik sorry omdat ik zo boos werd uiteindelijk, hij sorry omdat hij zooo niet meewerkte en dochter daarom te laat was haha... Ik weet dat ik ook maar mens ben, maar wat heb ik een hekel aan mezelf als ik zo boos word. Is helemaaal niet het soort ouder dat ik wil zijn en past helemaal niet bij de opvoeding die ik probeer te hanteren. Dus nu zit ik hier... te typen op het forum... pff. Nou ja, het helpt wel .
Lekker he even spuien. Doe ik ook heel graag hier. Lucht altijd op. Vanmorgen belde hier ook een vriendin: volgens mij zit jij niet helemaal lekker in je vel. En ja hoor. Daar kwamen de tranen. Ruim een uur janken aan celtelefoon gezeten. Daar zijn vrienden voor. En op het forum zijn we ook een beetje vriendjes toch?
Hier ook al zo’n drama dag. Oudste is weer eens vreselijk aan het zeuren. En eigenlijk is niet eens zeuren. Ze wil gewoon met de klei, maar de helft beland altijd op de grond en de jongste stopt alles in haar mond en dus ook die klei. Maar goed...ze zijn nu wel even aan het kleien. Middelste heeft regelmatig de bokkenpruik op en is gewoon enorm dwars. En de jongste zit overal aan en ze lacht me keihard uit als ik haar corrigeer. En het is hier gewoon een puinhoop in huis en ik krijg het niet netjes
Fijn dat je even iemand had om mee te praten dat kan erg helpen. En ja, zeker weten! Pfff... adem in, adem uit zeggen ze dan. Maar soms zit het gewoon te hoog he? Hier vooral de was waar ik ultiem mee achter loop haha... ------ Ja weet je, ik kan normaal echt goed kalm blijven, want ben echt wel wat gewend. Maar ik ben gewoon dik een half uur bezig geweest om mijn zoon mee te krijgen om mijn dochter weg te brengen (want dochter was dan 20 minuten te laat, maar we waren natuurlijk van te voren al bezig). Ik kreeg op een gegeven moment zelf ook gewoon kortsluiting. Ook echt dat ik toen maar zijn schoenen bij hem heb proberen aan te doen en hij ze steeds weer uitschopte pfffff (duh dat dat niet werkt - weet ik eigenlijk ook wel).... Dochter netjes met alles aan, rugtasje aan wachtend... broer aan het gillen, schoppen en slaan... moeder boos. Nee, echt niet leuk. Door mijn zoons autisme zijn de feestdagen sowieso altijd een moeilijkere periode, omdat hij het zelf gewoon moeilijk heeft. En soms is het geduld gewoon even op vooral als je haast hebt... Nu is er weer rust in de tent. Boekjes aan het lezen en filmpjes kijken op de bank met z'n drietjes. Even chillen nu. Oh... nope, moment is voorbij. Ze hebben ruzie om een boekje nu
Zo, dat was me een dagje wel ... uiteindelijk nog wel een gezellige afsluiting van de dag en morgen even een reset Hoe is jullie dag uiteindelijk gegaan? Hebben jullie ook wel eens zo'n "blegh"-dag? Ik vind het heel rot, ik voel me altijd zo gefaald als ik boos geweest ben, het voelt ook zo taboe... ik leg de lat echt heel hoog voor mezelf. Ik hou niet van boos worden (wie wel ).. en ik vind het heel belangrijk om er daarna over te praten met mijn kind en te knuffelen en ook mijn excuses aan te bieden... en onze emoties te benoemen enz. Maar goed, ik blijf altijd met een rot gevoel zitten. Wil zo graag altijd kalm en peaceful zijn... maar dat is gewoon niet reeel. Maar het helpt dan weer dat mijn kindjes me de hele dag kroelen en zeggen dat ze van me houden en me lief vinden... Lijkt erop dat ik morgen ongesteld ga worden, ben nu al paar dagen aan het spotten en vermoed dat het morgen doorbreekt. Denk nu ik dit typ dat ik dus ook gewoon een beetje hormonaal ben vandaag hihi. Nou, ik ga alle "boobytraps" maar eens opruimen ... mijn woonkamer is echt een bende momenteel
Klinkt zeer zeker hormonaal haha! Ik ben rond die periode altijd een draak pff,word je echt niet blij van . Nu in mijn "goede week" ben rondom mijn eisprong altijd zo lekker goed gestemd en ontspannen. Ik ben echt een hormonster, kan heel slecht tegen mijn hormoon wisselingen in de maand. Anticonceptiepil blijkt daarvoor wel te werken. Maarja ik wil binnenkort zwanger worden dus nier handig
Ben iig blij dat ik niet alleen ben . Rond eisprong ben ik ook mega chill! Super fijn is dat haha. Hier hielp de pil eigenlijk ook goed, maar die slik ik nu al heel lang niet meer... misschien na de volgende
Ik ga meestal op "negeerstand" als mn zoontje enorm driftig is. Ook niet de beste oplossing, want ik heb er zelf ook een hekel aan als ik genegeerd wordt, maar meestal heb ik er gewoon geen kracht voor om op zulke momenten met hem in contact te blijven.. De draagzak gebruik ik ook vaak als hij niet mee wil o.i.d. Ik heb er dan ook geen kracht voor om de strijd aan te gaan, dus dan zet ik hem (onder luid protest van hem) in de zak. uiteindelijk wordt hij er meestal wel rustig van. Maar blijft inderdaad heel vermoeiend die dwarse buien. En dan heb ik zelfs pas 1 kindje
gister toch redelijk onveilig geoefend. CD was af gegaan na het moment suprême van man. Daarna toch nog even verder gegaan... En morgen of vandaag mijn ei
ohhh dat herken ik zo samen huilen om je boosheid en dat je tranen worden afgeveegd. .. Ik hou me zelf altijd voor om je boosheid/ frustratie uit te praten en sorry te zeggen. Ik merk dat de kids dat hier ook terugdoen of naar mij of elkaar. Huilen mag!! Tis ook soms lastig opvoeden!! @Aanoniemous dan word het spannend hihi
Same, same... altijd benoemen van onze emoties, praten over wat er is gebeurd en excuses aanbieden. Elkaar troosten en lief voor elkaar zijn. Dit is voor later ook gewoon super belangrijk. Maar ik voel me ernaar altijd nog een tijdje rot. Juist omdat mijn zoontje het dan alweer vergeten is en zooo lief voor me is altijd. Hoor de hele dag dat hij van me houdt. Zucht @Aanoniemous wooow spannend zeg wie weet!!
Nou hopen dat ik die vent van mij vanavond nou eens t bed in krijg... eisprong moet er toch aan komen. Heb me daar een partij zere tieten....
Hoi allemaal, Jullie zitten al wat langer in dit topic. Wij zitten nog in dubio of we ook voor een 3e (en dan ook 4e) kindje willen gaan. Dat zou dan ook vanaf de lente/zomer worden. Ik zou wel graag meekletsen als dat nog lukt nu jullie elkaar al wat langer kennen.