Hoi! Zijn er meiden die in een (klein) groepje willen meeschrijven over gedachten of ervaringen tijdens de mmm nadat het (korte of langere tijd geleden) is misgegaan? Wij hebben twee weken geleden gehoord dat het hartje van ons kindje niet klopte bij 7 weken. Het zou ons eerste kindje worden. Dit was de vijfde terugplaatsing, na vijf puncties en hoop andere teleurstellingen tussendoor. Nu moet de miskraam nog op gang komen. Wonder boven wonder hebben we nog een cryo-kans uit deze ronde dus dat is een schrale troost. Wat mij betreft kan het niet snel genoeg teruggeplaatst worden. Toch is het een lastige periode helemaal met de feestdagen weer op komst.... Meer meiden die hebben gehoord dat de zwangerschap werd afgebroken en nog steeds of weer bezig zijn in de mmm? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen
<3 dikke knuffel. Mijn verhaal ken je natuurlijk al wel een beetje het is idd vervelend met de feestdagen. Na mijn positieve test had ik echt gehoopt dat ik met kerst een heel leuk kadootje voor iedereen had. Maar helaas mocht het niet zo zijn en moeten we weer een kerst door zonder goed nieuws. Desondanks ga ik wel proberen te genieten van deze dagen voordat we weer aan de bak moeten. Hopelijk lukt jullie dat ook!
Jaa dat was zo leuk geweest idd. Wat dat betreft de ideale tijd en ook verlof leek me ideaal, maar goed wat je zegt, weer door en toch proberen te genieten. Wanneer mag jij door voor een cryo, weet je dat al? Hier nog bezig met de cytotec maar er is nog amper wat gebeurd. Zat ik dan braaf met mn kruikje op de bank vanmorgen
@VeganMil wat ontzettend verdrietig zeg! Dan is het na zo'n poos raak en hoor je dat het niet goed is. Heel veel sterkte toegewenst met het verlies en de verwerking hiervan. Wij zitten niet helemaal in dezelfde situatie, maar hebben zeker overeenkomsten. Inmiddels zijn wij 3 jaar bezig. Na 1,5 jaar een miskraam gehad bij 6+5 weken. Het hartje klopte wel (2x mogen zien), maar toch is het een miskraam geworden; zelfs 1 dag voor de miskraam nog een echo gehad toen het bloedverlies begon en toen zelfs nog een kloppend hartje.. Hebben nu 5 iui's gehad en nog 1 te gaan. Mocht die ook niet slagen, dan gaan we over op IVF.
Mijn verhaal ken je ook, de vmk uit de vierde poging. Ik zit momenteel echt niet lekker in mijn vel en heb eigenlijk totaal geen zin in de kerst en oud en nieuw. Heb weer een aantal zwangerschapsaankondigingen (en geboortes ook trouwens) voor mijn kiezen gehad en gisteren bericht dat mijn vader een kwaadaardige tumor heeft. Vanwege plaatsgebrek kan deze half januari pas weggehaald worden. Het is me het jaartje wel zo.... Ik hoop dat de cryo blijft plakken en uitgroeit tot een mooi wonder! Dikke knuf!
@Leentje1982 och meid wat een naar nieuws zeg. Vreselijk als dat je dierbaren moet overkomen. Ze gaan hem dus nog wel behandelen? Snap dat je nu niet echt in de feeststemming bent, maar dat is ook volkomen logisch. Moet je veel op visite etc? @P1986 jullie hebben ook een lange adem moeten hebben. Dubbel triest om het hartje wel te horen kloppen, maar dat het dan toch niet zo mocht zijn. Hier trouwens ook eerst bloedverlies, maar dat bleek idd niets met de miskraam te maken te hebben, maar wat een angst en spanning gaf dat. Nu gaan jullie nog een keer voor iui? Weet je al wanneer je dat kan verwachten? Hier vandaag aan de tweede keer cytotec. Ik hoop zo dat het wel loskomt want ik heb geen zin in nog meer ingrepen aan mn lichaam. De punctie zit nog te vers
@VeganMil hoe raar het ook klinkt, ik hoop dat ook voor je. Dan heb je het achter de rug.. Hebben jullie hiervoor ook IUI gehad en zijn jullie ook al een poos bezig? De volgende IUI wordt eind januari/begin februari. Deze maand hebben wij een pauze ingelast omdat we er een paar dagen tussenuit gaan en de eisprong waarschijnlijk net in dat weekend gaat vallen. Daarna een evaluatiegesprek over hoe nu verder. Aan de start hebben ze gezegd 6x lui, daarna eventueel IVF. Zal (nog) wel een stuk zwaarder zijn dan iui ben ik bang...
@VeganMil, ja de tumor (in de blaas zit ie) wordt weggehaald. Wat de procedure hierna is, weet ik niet. Het is niet de eerste keer dat er een tumor daar gevonden is. Bij de vorige controle was alles mooi schoon en nu dit. We gaan eerste Kerstdag naar mijn ouders en tweede Kerstdag houden we het hier. Hoop dat de Cytotec nu wel z’n werk gaat doen!
Ja helaas nog niet op gang gekomen, wel nog buikpijn dus ik hoop heul erg dat het nog komt. Dit is na een verse tp (we zitten in een icsi traject, dit was de vijfde punctie) en zwangerschap dus, we staan al veel weken in deze (stress)stand. De koek begint wel op te raken. Het hele medische gebeuren staat eigenlijk boven het verlies. Fijn voor jullie om er even tussenuit te gaan. Gaan jullie ver weg? Vervelende is dat de kinderwens dan even on hold staat of heb je het gevoel dat het natuurlijk misschien ook nog kan lukken? In dit geval misschien ook lekker om het even zonder ziekenhuis te doen. @Leentje1982 heel erg rot voor jullie en net zo voor de feestdagen. Naar idee dat hij moet wachten ivm de drukte. Als familiezijnde heb je daar natuurlijk geen boodschap aan, het moet nu en het moet de allerbeste zorg zijn... Fijn wel dat je uitslag goed was trouwens (las ik in ander topic). Heb je een idee wanneer je dan kan starten? We koersen alledrie op (eind) januari dus
Wat rot om te horen dat het jullie allemaal ook niet gegund is... het zit allemaal niet eerlijk in elkaar he ! Zolang bezig en wanneer het dan eindelijk raak is, dan moet je weer een enorme klap verwerken. Zelf heb ik ook mijn portie ongeluk al gehad. Ik ben van mezelf 2 x zwanger geraakt (ronde 10 en 14), maar helaas een vmk. Daarna de nodige onderzoeken gedaan en alles was ok, dus ik moest nog een halfjaar zelf proberen. Niet meer zwanger geraakt in die periode, dus we zijn daarna begonnen met IUI. In de 2de ronde meteen raak ! We konden ons geluk niet op, maar toch waren we afwachtend... op 6 weken onze eerste echo en daar zagen we een mooi vruchtzakje met vruchtje. Helaas 2 weken erna een enorme klap gekregen... 2 zaadcellen hebben 1 eicel bevrucht (komt 1/20.000 zwangerschappen voor). Ik heb een curretage gehad, maar nu moeten we 6 pilstrips wachten vooraleer we weer met IUI verder kunnen gaan. We moeten nu dus geduldig afwachten tot 8 mei... ik heb het daar wel enorm moeilijk mee. Het liefste zou ik gewoon nu vandaag willen verder gaan!! Ik wil zsm verder ook al weet ik dat dat niet kan, maar ik heb tegelijkertijd enorm veel schrik voor wat de toekomst ons zal brengen.
Het voelt idd soms erg oneerlijk... Jullie hebben zo te lezen ook al een hele weg bewandeld... Waarom moeten jullie 6 pilstrips wachten?? Erg lang! Dan wordt je geduld helemaal op de proef gesteld!
Het is super zwaar.. het traject waar jullie in zitten helemaal lijkt mij... Wij gaan even naar de kust, niet ver weg maar wel lekker er even uit. De eerste keer is het wel op de natuurlijke manier gelukt, dus een kleine kans is er wel (ook al ga ik daar niet vanuit hoor).
Bij een mola zwangerschap krijg je blaasjes. Bij de curretage worden deze zo goed mogelijk verwijderd, maar een deel hiervan wordt normaal gezien door het lichaam verwijderd. Je hcg moet eerst op 0 komen te staan (wekelijkse bloedafnames) en daarna moet je maandelijks je bloed laten trekken. De blaasjes kunnen opnieuw beginnen te woekeren en dan stijgt het hcg opnieuw. Als dit gebeurt heb je kans op trofoblasten in longen en op andere plaatsen en moet je chemo krijgen. Ze stellen dus een wachttijd van een halfjaar op. Als je binnen dat halfjaar zwanger geraakt, kunnen ze niet meer zien of je blaasjes ook opnieuw aan het woekeren zijn. Dat is eigenlijk de reden erachter Maar het duurt zo ongelooflijk lang en ik sta echt nog maar aan het begin
Jeetje dat is ook heftig en helemaal met zo’n lange nasleep. Dan word je helemaal op on hold gezet tot en met mei, maar ik kan me goed voorstellen dat je niet het risico wil lopen. Het klinkt wel heftig. Hoe gaat het met jouzelf nu? Het is pas kortgeleden zo te zien... @P1986 lekker een paar daagjes langs de kust. Kan me voorstellen dat je niet heel erg gelooft in de kans, aan de andere kant als je er even tussenuit bent samen, komt er ook weer een heel andere sfeer, dan het hele medische gedoe ondanks dat wij geen/nihil kans hebben op natuurlijke zwangerschap (lees: enkele levende zaadcellen) hoopte ik er toch op. Niet heel erg, maar toch.... haha[/QUOTE]
Ik heb wel de partiële vorm ipv de complete dus daar is slechts 1-1,5% kans dat je chemo gaat moeten krijgen. Bij de complete is het 10-15%. Dus we gaan van het positieve uit dat het het niet gaat voorvallen ! Maar beter het zekere voor het onzekere nemen.
Nog veel ups en downs, maar de ups beginnen te overheersen. Al heb ik het nog erg lastig als ik in mijn omgeving weer een zwangerschapaankondiging zie of een pasgeboren kindje. Dan komt er heel veel verdriet en boosheid boven. Maar ik denk dat jullie als geen ander begrijpen hoe dat voelt !! Hadden jullie niet nog 1 cryo hierna of begrijp ik dat verkeerd? Stel dat deze niet pakt, wat zijn de vervolgstappen? Ik vind het enorm erg om te horen dat het bij jou ook mis zit, zeker na de hele weg die jullie al hebben ondergaan Is het al op gang gekomen met de cytotec? Ik hoop dat een curretage niet nodig zal zijn ! Maar het belangrijkste, hoe voel jij je mentaal? Hopelijk krijg je genoeg steun rondom jou, want dit is niet iets wat je alleen moet dragen. Mij hielp het enorm dat ik regelmatig in mijn omgeving mijn hart kon luchten en eens goed uithuilen. Wel dan vooral bij mijn mama, vriend en nog wat andere dames waarmee ik al een tijdje in een groepje zit. De rest heb ik op de hoogte gebracht, maar het lukte mij nog niet om hen onder ogen te komen. Nu voel ik mij er wel weer klaar voor. Iedereen verwerkt het zo op zijn manier. Hopelijk vindt jij ook je draai !
@Jolo ”gelukkig” heb je de partiële vorm. Hopelijk is het risico na deze maanden volledig geweken en ben je voldoende aangesterkt voor een nieuwe poging. Logisch dat het met ups en downs gaat. Zoiets kost ook veel tijd. Niet alleen het verlies, maar ook de hele periode daarvoor komt er nu misschien bij. Het is een lange zware weg, met het verlies als einde, en een trap na door de nasleep die je ook door moet voor je eigen gezondheid. Dan mag je best eens over anderen denken verdorie, jullie gaan alleen met elkaar naar bed en je wens gaat al in vervulling en dan druk ik het netjes uit Ik heb die gevoelens lange tijd geblokt omdat ik bang was dat het me zou gaan opvreten. Maar na de vorige poging hadden we na een zware hormoonronde 17 eicellen, maar volgende dag bleken er 0 bevrucht. Ik was zo boos. Zoveel moeite en pijn en ziekte voor letterlijk niets. dat is de tweede keer dat ons dat overkwam. De eerste keer hadden we een foute batch pregnyl, dus waren er van de 25 follikels, geen een met de punctie meegekomen. Nu blijk ik ook een lage amh waarde te hebben, dus daarmee ook nog eens kostbare tijd verspild. We zijn nu wel gezegend met drie embryos, waarvan een nog altijd in min buik (niets op gang gekomen) en twee in de vriezer. Dat geeft wel troost gelukkig maar ik ben zo bang dat ik nog meer ingrepen moet om de zwangerschap te beëindigen. Ik heb zoveel medicatie gehad tijdens de zwangerschap en een nare punctie dat ik eigenlijk doodsbang ben dat Mn lichaam nog verder aangedaan wordt
@VeganMil Jeetje zeg, jij hebt ook wel veel tegenslag gehad ! Ik vind het ergens goed dat je nu wel de gevoelens niet meer tegen houdt, want ik denk dat opkroppen echt niet goed is. We zijn uiteindelijk allemaal maar mensen met tal van gevoelens. Maar ik begrijp wel volledig dat je eerst de emoties wou tegen houden. Zelf heb ik dat ook gedaan in het begin, maar na een tijdje was ik gewoon op en ben ik naar mijn mama gereden en heb daar een serieus potje zitten uithuilen. Ik ben blij dat zij nu op de hoogte zijn van alles en dat ik er open over kan praten. Die puncties lijken mij echt verschrikkelijk... ik heb idd ook al gehoord dat dat behoorlijk pijn kan doen! En ik kan mij voorstellen dat je dan geregeld denkt 'waarvoor?', als er dan geen bevrucht blijken te zijn. Ik hoop en duim inmens mee dat 1 van de 2 in de vriezer jullie lucky one gaat zijn en dat 2019 voor jullie een beter en prachtig jaar mag worden ❤
Hoi , Ik zou hier ook graag mee willen schrijven. Ben even niet meer zo actief geweest hier op ZP. Wij hebben onze eerste ronde ivf achter de rug. Helaas van de 7 eicellen die ze wegvgehaald hebben waren er 2 bevrucht. 1 was teruggeplaatst en de ander helaas niet goed genoeg om in te vriezen. We dachten de 2e ook niet nodig te hebben , want de terug geplaatste was meteen raak !! We waren zo blij !! Met 7+1 weken de eerste echo gehad , helaas was het vruchtje te klein en klopte er geen hartje. We moesten de week erna weer terug, eigenlijk hetzelfde bericht nog steeds te klein , maar nu was er wel een traag kloppend hartje te zien. Ik kreeg hier toch weer een beetje hoop van , al had ik me er bij de eerste echo al bij neergelegd dat het over en uit was. Die week daarna weer een echo , helaas was het hartje ook gestopt met kloppen en heb ik tabletten meegekregen om de miskraam op gang te helpen. Deze tabletten heb ik 2 weken geleden ingenomen en gelukkig kwam alles snel op gang, diezelfde week nog voor een echo geweest om te kijken of alles schoon was. Het vruchtje had ik al verloren, alleen zat er nog verdikt baarmoeder slijmvlies. Ik ben nu gelukkig bijna klaar met vloeien en 3 januari moeten we weer terug voor een echo. We kunnen pas weer gaan praten over de volgende behandeling als alles weer helemaal schoon is. Wie weet hoe dit in z’n werk gaat ?? Moet ik eerst weer een menstruatie afwachten of zou ik meteen de volgende menstruatie weer mogen beginnen.