Nou .. geluk bij een ongeluk. Ik heb dus serieus de griep. Onwijs koorts en volgens mijn man de hele nacht liggen ijlen. Hij gaat vandaag boodschappen doen met de kinderen, ben benieuwd wat hij van plan is. Heb nog niet de puf gehad om eruit te gaan en het te vragen . Maar zoals ik me nu voel hier ik kerst met de wcpot en een doos paracetamol.
Heel veel beterschap! Hoop dat je toch een fijne kerst hebt. Goede reden voor je man om het kerstdiner simpel te houden. Misschien krijg je daar dan ook het minst commentaar op.
Waarom kortzichtig? Het speelt immers al jaren en is niet een incident. Dan kan het wel familie zijn maar dan hoef je toch niet alles eindeloos te blijven slikken?
Heel veel beterschap. Die mensen maken je dus letterlijk en figuurlijk ziek. Zie het als een teken van hogerhand om nu knopen door te hakken, Hopelijk knap je nog een beetje op en kun je het toch nog gezellig maken met je eigen gezin.
Wat jij gaat maken klinkt heerlijk . Ik kom wel bij jullie eten, dan kan jouw familie naar mijn schoonfamilie, want die halen altijd Chinees Misschien tijd voor een goed gesprek tijdens het kerstdiner, als ik je verhaal zo hoor hebben jullie niets te verliezen.
Dat zeg ik nergens volgens mij. Maar besef wel dat het niet simpel is om zo je ouders aan de kant te zetten.
Pfoeh, lijkt me echt heel vervelend en ik vind ze ook wel erg bot. Ik vraag me ook af waarom iedereen elkaar blijft opzoeken als niemand er plezier aan heeft. Ik zou kerst nog evennuitzitten, en daarna het gesprek aan gaan. Gewoon vertellen wat jullie dwars zit (dicht bij jezelf houden!) En vragen hoe zij het zien. En afstand nemen. Waarom nodig je ze uit op feestjes? Houd het lekker bij jullie vrienden
Nee maar er is blijkbaar bezwaar tegen het menu, waarom staat niet vermeld. Daarom: als het om dieetwensen gaat, moet de gastvrouw daar rekening mee houden, als het ze niet fancy genoeg is of zo dan komen ze maar zelf koken.
Wat je ging maken klinkt heerlijk! Verder zou ik zeggen; ik mocht het menu bepalen omdat ik niet wilde gourmetten dus of jullie gaan het regelen en anders eten jullie wat de pot schaft.
Of het nu je ouders of wie dan ook is ... als er geen respect is dan is er een gesprek en helpt dat niet dan is helaas daar het gat van de deur. Dat is hier nog niet voorgekomen gelukkig maar ik begrijp niet goed dat je jullie grenzen niet aangeeft. Uberhaubt waarom overleg je wat je eet ... dat je vraagt of er allergieen zijn ok maar dan houd het op wat mij betreft. Ik kijk tegenwoordig of ik de situatie een voorbeeld wil laten zijn voor mijn kinderen als dat niet is past het niet bij me en wordt het opgelost of afgestoten ... Ik heb het vermoeden dat het moeilijke mensen zijn waar je een gesprek mee kunt hebben maar hey alles is te leren ... en iemand moet er mee beginnen. Aangezien jij het niet meer pikt en ver over je grens hebt laten lopen zou ik heel snel een gesprek aangaan. Voor nu beterschap ... heerlijk in bed hoop dat je tv hebt en dat je man een boterhammetje kan smeren voor je zodat jij eindelijk eens kan genieten tijdens de kerst!
Inderdaad, of het hele feest wordt alsnog verzet, of ze mogen komen en zelf de boel regelen met je man, jij daalt af uit je slaapkamer als je je goed genoeg voelt (en nestelt je op het beste plekje van de bank)
Ja... ze komen dus gewoon. Maar inderdaad ik ben "écht nog niet opgeknapt morgen" dus blijf lekker in bed. En als ik nou echt trek krijg eet ik een hapje en daarna ben ik "zooo moe dat ik echt weer even moet liggen". Pff.
Heel veel beterschap! Schoonfamilie altijd leuk... Not! Gisteren zijn ze serieus geflipt omdat we niet komen omdat schoonmoeder een koortslip heeft en wij niet met onze pasgeboren baby komen Volgend jaar gaan we zo wie zo niks doen met kerst
Schoonfamilie je kunt het echt treffen en soms heb je dikke pech. Ik begrijp die behoefte om de band voor je man en kind met de familie goed te willen houden wel. Als het echt escaleert is het ook vaak zo definitief klaar en familie is belangrijk. En je gunt hun zo die goede band. Ik heb ook jaren mijn man gepusht om toch naar zijn familie te gaan. En daar zat ik me ongemakkelijk te voelen. Nu hebben we de keuze gemaakt dat hij beslist hoe de band Is met zijn familie en ik hoe de band Is met mijn familie. Ik heb mijn grenzen en een beetje schijt aan houding gekregen. En dat werkt fantastisch. Op momenten die echt belangrijk voor jullie zijn zou ik ze niet uitnodigen joh. Grapjes of opmerkingen over hoe jullie eten en leven, of je man dik of dun is, etc... Daar moet je gewoon echt wat van zeggen. Je leven bestaat uit het stellen van grenzen. Mensen die je dichtbij wilt hebben zijn de mensen die die grenzen respecteren. En soms Is het nodig dat de bom barst en je wat afstand creëert voordat mensen bijdraaien. Ik zou kerst door laten gaan, en ik zou een brief aan ze schrijven die je meegeeft aan ze. Wees eerlijk en kwetsbaar, open over de situatie en hoe de dingen overkomen op jullie. En geef ze dan maar de ruimte om te zien wat ze ermee doen. Belangrijkste Is dat jullie dicht bij julliezelf blijven. Beterschap en een fijne kerst.
Toch is het als kleinkind ook niet leuk om daar tussen te moeten zitten. Mijn oma ( schoonmoeder van mijn moeder) was echt een bitch tegen mijn moeder. Ze deed werkelijk niets goed in haar ogen. Mijn vader was enigs kind en niks of niemand was goed genoeg voor haar zoon. Omdat mijn ouders het toch belangrijk vonden dat wij ( de kleinkinderen) toch contact zouden houden met oma werden er ook dates georganiseerd, en eerlijk, ik vond het vreselijk. Ik wist hoe jong ik ook was hoe lelijk mijn oma tegen mijn moeder deed en het voelde hoe jong ik ook was heel erg verkeerd om daar op zondag aan de ranja te zitten en koekjes te zitten eten, het voelde beladen en heel erg geforceerd. Ik heb daar slechte herinneringen aan, oma deed poeslief tegen ons en we kregen van alles toegestopt, snoep, geld en vaak een opmerking over onze moeder dat we het maar goed moesten wegstoppen. Ik kon dat mens wel wat doen en het voelde achteraf gewoon als verraad tov mijn eigen moeder, ik heb ook geen moment een traan gelaten toen ze zoveel jaren later overleed en ook heb ik het mijn ouders weleens verweten dat ik verplicht daar moest zitten terwijl ik dondersgoed doorhad wat er speelde. De intenties waren vast goed maar eerlijk was het zeker niet en ik had er liever zelf inspraak in gehad.
Begrijpelijk. Dat bedoel ik ook met grenzen stellen. Als ouder wil je je kind niet de mogelijkheid op een band met familie ontzeggen. Maar wanneer iemand voorbij bepaalde grenzen gaat, dan Is die band inderdaad ook niet mogelijk. Je kind is het belangrijkste en de boodschap aan je kind(eren) is dat niemand het recht heeft je respectloos te behandelen. Wij hebben alleen een band met wie er wel een klik Is. De rest wordt geen energie (meer) in gestoken, opmerkingen maken wij snel korte metten mee. En het leuke is dat ons kindje precies hetzelfde doet totaal niet onder de indruk als een ander kindje gemeen doet. Soms Is er even een confrontatie, hoort er ook bij. Alleen een beetje jammer dat sommige mensen nooit echt volwassen worden. Dat gepest en gezeur past bij een kind van 10, niet bij een volwassene.
Snap ook wel dat ze dat niet leuk vinden. Dat je schoonmoeder een koortslip heeft is in mijn ogen ook geen reden om weg te blijven.