Wow @Fennec en dan ook nog in een appje in de groepsapp.... zo lomp Juist hun denken vooral aan zichzelf en niet aan jullie als nieuw gezin en aan jou als kersverse moeder... Ze krijgen vast spijt want gaan nu alles missen van hun kleinkind dus uiteindelijk hebben ze alleen zichzelf er mee
Fennec, niet aan jezelf twijfelen inderdaad! Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter en vooral doen waar jullie je goed bij voelen. Ik lees niets raars in jouw reacties, behalve dan van de kant van je ouders.
Oh meid ik (her)ken dit soort gedrag. Ze denken dat alles om hun draait. Laat alsjeblieft deze prachtige kraamtijd niet verpesten hierdoor. Je kunt het nooit meer overdoen. Ik had bij de 1e ook een soortgelijke situatie alleen jouw ouders gaan nog een stapje verder. Je zit nog vol hormonen en hoop echt dat je het naast je neer kunt leggen. Het draait nu om jullie en je kleintje en niet om hun. Pff kan erg boos worden als mensen dit soort belachelijk gedrag vertonen.
Wat verdrietig dat het op zo’n manier gaat @Fennec Wat ik je wil meegeven is hetvolgende: Toen mijn zoontje in het ziekenhuis lag keerde ik ook met mijn gezin terug in een coconnetje. Ik zat vol met de zorgen voor mijn zoon. Het verdriet, het slaapgebrek enz zorgde dat het contact met het ziekenhuispersoneel ongeveer alles was waar ik energie voor had ( buiten de zorg voor mijn kinderen). Lieve appjes van vrienden en familie vond ik fijn om te krijgen maar het beantwoorden kostte me te veel energie dus dat heb ik vaak niet gedaan of enkel met 1 woordje. Toen er een familielid in het ziekenhuis kwam te liggen was ik die “buitenstaander” die lieve appjes stuurde en thuis zat te wachten op zoveel mogelijk informatie. En mijn god wat is het vervelend als je dan weinig tot niets hoort. Nu kon ik me pas goed beseffen dat hetgeen ik deed bij de ziekenhuisopname van mijn zoon echt niet fijn moet zijn geweest voor onze “buitenstaanders” ( familie en vrienden). Echter ik kon op dat moment niet anders. Mocht er hier nog ooit iemand in het ziekenhuis komen dan denk ik dat 1 van de 1e dingen zal zijn om de mensen in te lichten en daarbij direct te vertellen dat het voor mij lastig is om uptodate info te gaan delen omdat mijn energie zal uitgaan naar mijn gezin en ik hoop dat men daar begrip voor heeft.
Dit vind ik echt heel erg. Ik zou ze een brief schrijven en de situatie uitleggen zoals je het hier schrijft met de mededeling dat als ze dan het contact verbreken de liefde voor hun dochter niet heel diep heeft gezeten. Wat een walgelijke actie van hun zeg.
Wow...ik heb niet alles in dit topic gelezen maar zag dit berichtje voorbijkomen, wat verschrikkelijk! Eerst hebben jullie zelf een heftige start na de bevalling, en ipv dat je ouders er voor je zijn..krijg je als kers op de taart dit op je bord ?! Ik kan me haast niet voorstellen dat jullie een zeer goede band hadden voor die tijd, want elk normaal denkend mens, zou zoiets nooit doen. Ik zou je adviseren om heel hard met je gezin te gaan genieten, en hoe moeilijk het ook is, je ouders even proberen te laten voor wat het is. Als alles straks weer rustig is en jij je weer topfit voelt kan je er misschien over nadenken om je ouders een brief te schrijven, zonder verwijten maar puur met jouw gevoel, hoe jullie de eerste week ervaren hebben, en met welk verdriet ze je hebben opgezadeld. Het is hun verlies door zo te handelen, wat een ontzettend domme lompe egoïstische mensen bestaan er toch
Ik heb de groepsapp verwijdert na het bericht (was zelf beheerder) en heb in de groepsapp van de schoonfamilie gezegd dat we voortaan daar updates en foto's van Gwendolyn plaatsen. Dat was goed zeiden ze. Van mijn zusje en zwager hebben we überhaupt sinds de bevalling niks meer gehoord, maar dat neem ik hun niet kwalijk. Hebben drukke banen en misschien is het juist omdat ze ons ruimte willen geven.
Wauw ook al iemand die de gevaren er niet van in ziet En iemand grenzen niet accepteerd Heb een goeie band met ze
@Fennec wat verdrietig om dit te lezen ik heb geen tips voor je maar geniet alsjeblieft van deze periode, en dan met de mensen die je graag om je heen hebt. Ook ik heb mijn kraamtijd laten verpesten door bepaalde dingen en dat heeft toch een schaduw er over geworpen.
Vergeet niet dat dit niet jou probleem is. Dit is hun strijd maak het niet de jouwe. Wat jij tegen je vader hebt gezegd heb ik tegen mijn schoonfamilie gezegd 1) omdat ik vind dat de bal bij hun ligt en 2) omdat hun opa en oma zijn en als ze de behoefte voelen om voor hem langs te komen, mag dat. Alloewel het laatste argumenten bij mij steeds meer begint te wankelen. Als je er wel energie in wilt steken kan je ze eens een foto sturen van jullie dochter, kan je vragen hoe jij als baby was. Hou het luchtig. Ik zou alleen hun probleem niet door jou bespreekbaar maken als je begrijpt wat ik bedoel. Laat ze eerst maar eens ontdooien en er goed over na denken. Zei moeten komen met de uitleg en de sorry. (Vind ik) maar misschien ben ik daar te zwart wit in, dat is iets wat je natuurlijk zelf moet beslissen.
@Fennec ik schrik gewoon van jou berichtje, wil je even een digi knuffel geven. Zelf bijna 4 weken geleden weer mama geworden en herinnerde me dat mijn ex so ook zo waren 10 jaar geleden maar dan dus op de manier dat ze gewoon langs kwamen en dan heisa aan de deur gingen maken. Ik was zo blij dat mijn schoonvader maar ook mijn ouders dit niet deden dit keer, mijn schoonvader voelde zich zelfs bezwaard toen de kraamzorg paniekvoetbal aan het spelen was over de voeding terwijl hij op bezoek was. Terwijl er eigenlijk helemaal niet zoveel aan de hand bleek te zijn zo vlak na de geboorte. Hij heeft gisteren pas weer durven/willen komen op aandringen van ons. Wat ik dan weer wel mooi vind is dat hij eigenlijk hetzelfde aangeeft als @Ysabella in reactie op jou berichtje. Probeer alsjeblieft van jullie mooie wondertje te genieten en je niet druk te maken om het berichtje, laat ze even in hun eigen sop gaar koken zoals mijn schoonvader zou zeggen in zo’n geval. Jullie gezin, jullie planning, jullie regels.
Ach lieverd, wat rot dat je je zo voelt. Maar kan het ook zijn dat hij hiermee niet bedoelt dat hij het contact verbreekt, maar dat hij even afstand neemt en jullie de ruimte geeft? Hoewel ik echt begrijp dat jullie tijd voor jezelf nodig hebben/hadden, snap ik je ouders ook. Mijn ouders en schoonouders waren dolenthousiast na de geboorte van onze kinderen. Wij hebben met onze oudste na drie dagen een aantal weken in het ziekenhuis gelegen omdat hij hersenvliesontsteking had. Ze zijn toen dagelijks in het ziekenhuis langsgekomen en toen wij thuis kwamen van het ziekenhuis kwamen ze allemaal dezelfde dag nog langs. Niet lang, maar ze waren gewoon dolenthousiast dat we weer thuis waren en wilden dat met ons delen. En ja, natuurlijk was ik moe, maar ik vond toch ook wel dat zij een soort van recht hadden om de kleine te zien. Wat is nou een kwartiertje, denk ik dan.
Wauw Fennec mijn mond valt open hier. Wat een nare toestand. En ook nog via een groepsapp! Dat zou ik mijn ouders nooit vergeven als ze me dat zouden flikken. Het is idd hun verlies. Ik zou niks goedmaken voorlopig. Sowieso heb je niks goed te maken en ligt die bal bij hun. Hoe moeilijk ook, probeer van je kleine meid te genieten. Dat hebben jullie allemaal verdiend.
Wat raar en vreselijk moeilijk. Bijzondere keuze van je ouders die ik moeilijk te begrijpen vind. Hopelijk kunnen jullie toch van deze dagen genieten en kan je een keer met ze praten en komt het weer goed.
Hier ben ik het heel erg mee eens! Ik herken het ontzettend. Mijn band met m’n moeder is dramatisch verslechterd sinds ik moeder ben doordat zij niet mij als volwassen persoon/moeder van een gezin kan zien en de regels wil blijven bepalen. Met mijn schoonouders is de band juist veel beter geworden! @Fennec ontzettend naar voor je. Echt super egocentrisch ook van je ouders om op zo’n negatieve manier de aandacht op te eisen in deze tijd die zo mooi en bijzonder voor jullie is! Heel extreem ook om vanwege 1 x beledigd zijn over ‘op afstand worden gehouden’ het hele contact maar te verbreken. Twijfel niet aan jezelf en bedenk inderdaad dat het vooral hun verlies is. Ik heb het vermoeden dat ze wel weer terug zullen krabbelen. Ik hoop dat je voor nu toch van het thuis zijn met je man en kindje kunt genieten!
Dat dacht ik ook inderdaad. Als ik die vriendin was en ik wist dit, dan bedankte ik er vandaag nog voor om een soort 2e keus te zijn.
Klopt helemaal wat je zegt. Maar onze familie (beide kanten) wonen een uur rijden bij ons vandaan. Dus als ze komen, gaan ze niet na een kwartiertje/half uurtje weer weg. Dat is een belangrijke factor, ook voor hun gevoelsbeleving denk ik: het voelt ook kwa geografische afstand misschien ver weg voor hun. Ik vind het fijn zoveel begrip hier te lezen. Ik denk ook wel dat het weer goed komt hoor. Ik sta er in ieder geval open voor maar niet als ik sorry moet gaan zeggen of moet gaan verantwoorden waarom ik niet snel genoeg terug app of bel etc. Dat vertik ik gewoon. Als ze normaal kunnen doen en gezellig zijn ze hier van harte welkom en mogen ze haar komen knuffelen en kroelen. Allemaal prima. Al zal ik het ze wel altijd een beetje na blijven dragen dat ze het ons in onze mooie kraamtijd zo moeilijk hebben gemaakt.